Na een gitzwart weekend voor de mensheid, gepaard gaande met het feit dat ook muziek- en sportevenementen niet langer veilig zijn voor aanslagen, was de vrees voor een herhaling tijdens ons optreden, ondanks de komst van de ‘Maeghten’ bijzonder klein. Gelukkig maar. Noch de grotere aanwezigheid van ‘Maeghten’ noch het krat ‘Jupiler’ mochten ons van de wijs brengen. Aan de Maeght van Ghent hadden we alvast geen al te beste herinneringen. Vorig jaar trokken we tweemaal aan het kortste eind en stilaan werd het ons zwarte beest. Tijd om komaf te maken met het stigma. In tegenstelling tot vorige week waren Sid, Dimi en Stanny ‘bye’. Na een langdurig forfait wegens rugperikelen kwam Andy terug bij de selectie. Tegen een beperkte spelerskern (6) van de Maeght waren er duidelijk mogelijkheden.

Luc, Kenneth, Fred, Matty en Andy waren de uitverkorenen. Van Belleghem drukte meteen zijn stempel, of liever zijn elleboog, en zorgde voor de 0-3. De Maeght pakte uit met een versterkte burcht door als vanouds met een zone-defense op de proppen te komen. Het was even zoeken voor de licht-blauwen maar niet zoveel later vond Fred de eerste opening. Geheel zonder slag of stoot verliepen de duels evenwel niet. Kenneth had zijn handen vol met Van Belleghem en de fysieke veldslag eiste al vrij snel een eerste slachtoffer. Opkomende pijnscheuten in de rug weerhielden Kenneth om voluit te gaan en verder afzien had geen enkele zin meer. De eerste herschikkingen en kopzorgen dienden zich aan voor coach Chris. Met Aiko kreeg Van Belleghem een nieuwe waakhond en dat zal hij geweten hebben. In een onbewaakt moment snoerde Aiko de beukende anti-stylist de mond met een keihard block shot. Heel wat minder verliep het Luc. Nadat hij kennis had gemaakt met een puntig uiteinde van de grijparmen van Gekiere was de lens eventjes de andere kant van Luc zijn oogbol gaan opzoeken. Noodgedwongen vervanging nummer 2. Met Gert als nieuwe bewaker was ook Gekiere bijlange nog niet toe aan de nieuwe petatjes. Onze uitgebreide spelerskern bewees nog maar eens zijn nut. Bart stond intussen ook tussen de lijnen en lang duurde het niet voor ook hij zijn eerste punten liet optekenen. Met het einde van het eerste quarter in zicht kreeg Vollie een ‘boost’ van jewelste. Hij schudde met een driepunter en een veldkorf de ‘Maeghten’ een eerst keer van zich af. 19-11

Met Kenneth definitief aan de kant en Luc op verplaatsing moest coach Chris dringend gaan sleutelen op de centerpositie. Aiko, op een voor hem ondankbare positie, en Gert trokken hun streng onder de borden en laatstgenoemde schuwde de lepe foutjes niet. De Maeght kreeg slechts 1 van hun 3 spelbepalende teammakkers aan het scoren en dat was volledig onze verdienste. Alleen Schelstraete ontsnapte regelmatig aan onze aandacht waardoor de tegenstander nooit echt volledig uit de partij verdween. Net op het moment dat iedereen dacht dat we deze wedstrijd naar onze hand zouden zetten verloren we langzamerhand de greep erop. Met enkele korven, waarop de Plankshotters best jaloers zouden zijn, bracht Bart ons steevast uit de greep van een opzittende de Maeght. Een 2^de driepunter van Fred zorgde aan de rust alsnog voor een 37-31 voorsprong.

In het derde quarter konden we terug rekenen op Luc, spelend met maar liefst 3 lenzen, en dat was geen overbodige luxe in deze veldslag. Hij zette meteen zijn vizier scherp waarna Aiko en Fred, elk met een driepunter, een niet onaardig derde quarter inzetten. De Maeght wou van geen wijken weten en knabbelde gestaag aan de kleine achterstand. De vrees dat ons zwarte beest de match finaal nog naar zich toe zou trekken zorgde voor enige zenuwachtigheid binnen de ploeg. Achteraf bekeken was de fenomenale driepunter van Fred (misschien nog mooier dan degene tegen Beautox) tegen de shot clock , toen men terug tot op 1 puntje was genaderd, van primordiaal belang. Op het moment zelf bezorgde het onze ploeg niet alleen terug een beetje ademruimte maar vooral een enorme kick. Met een 50-47 stand was echter nog niks gespeeld.

Het laatste quarter zou zoals zo vaak de beslissing brengen. De Maeght bleef moed putten uit het feit dat hun soms ongeoorloofde handelingen te vaak door de vingers werden gezien door het leidende duo. Het spel werd hard tegen hard gespeeld zonder dat het ooit echt uit de hand liep. De refs lieten veelal begaan maar toch slaagde er eentje in om bijna voor de helft van onze ploegfouten in te staan, niet waar Gert? Zijn meer dan verdienstelijke wedstrijd werd zodoende voortijdig beëindigd. Met Luc, Aiko en Bart waren er gelukkig voldoende alternatieven achter de hand om de bucket te overheersen. In het aanvallende compartiment beleefde een begenadigde Fred een productieve avond. Met maar liefst 6 driepunters en 24 punten in totaal had hij een leeuwendeel in deze overwinning. Met slechts 6 van de 10 spelers in de punten kon deze avond er helemaal anders hebben uitgezien. Het bijna lam leggen van Van Belleghem (10pnt) en Gekiere (6 pnt) was zeker niet te verwaarlozen. Het beest was getemd en wij konden na 2 competitienederlagen op rij terug aanknopen met een overwinning. Met een foutloos parcours in de resterende matchen van de heenronde kan het nog een leuke tweede seizoenshelft worden na Nieuwjaar waarin waarschijnlijk 4 teams zullen strijden om de titel. (C.T.) Eindstand: 67-58

Speelden: Matty 2, Vollie 10, Fred 24, Gert, Bart 12, Luc 6, Steven, Andy, Aiko 13 en Kenneth.

10 driepunters