Gisterenavond stond het land even stil. Niet dat de match tegen Santobas een klepper van formaat was maar wie de sportwereld een beetje volgt wist dat onze Rode Duivels de nr 1 op de Fifa-ranglijst kon worden mits winst thuis tegen Israël. Zij konden nr 1 worden, wij waren het op dat moment al, weliswaar maar in de KBOV-competitie … maar toch. De belangen waren voor iedereen, elk op zijn niveau weliswaar, groot om de eerste plaats te kunnen vasthouden. Barstte het Koning Bouwdewijnstadion bijna uit zijn voegen, dan konden wij voor één keer niet echt rekenen op onze uitgebreide aanhang. Gisterenavond stuurden een waslijst aan spelers en staff hun kat. Kenneth, Vollie, Stanny, Andy en niet in het bijzonder coach Chris ontbraken bij de selectie. De staff op zich werd dan nog eens gehalveerd. Hendrik, Jan, Bart J en Pieter gaven om verschillende redenen verstek.

 De ruime MEOS sporthal in Maldegem was het decor van wat een aardige partij kon worden. De Santobasspelers druppelden met mondjesmaat binnen en liepen op het eerste zicht niet echt over van enthousiasme. Begrijpelijk, want hun seizoen was niet zo denderend begonnen. Met slechts 2 overwinningen en 3 nederlagen bleef men duidelijk onder de verwachtingen.

Na een warrige openingsfase met veelvuldig balverlies in beide kampen was het uiteindelijk Aiko die met een driepunter de score bij ons kon openen. 5-3, het ijs was meteen gebroken. Samen met Fred zorgde hij voor de eerste 10 punten. Santobas keek meteen tegen een eerste kloofje aan. Gelukkig voor de partij bleef hun reactie niet te lang uit. Gedurende enkele minuten maakten ze dankbaar gebruik van een kleine inzinking aan onze kant. Net op het moment dat de aansluiting in zicht was werkte Dimi 2 opeenvolgende assists feilloos af. Wat hij daarmee inluidde was even om duimen en vingers af te likken. Luc kreeg de handen op elkaar na een knappe doorsteekpass van Fred waarna Aiko en Steven ons driepuntertotaal op 4 bracht. Om de ferme tik aan Santobas nog wat extra glans te geven werkte Luc nog een aanvallende rebound met verve af. Met een 12-24 achterstand kon Santobascoach Tom Vroman even gaan herbronnen.

Het ging makkelijk, onverhoopt makkelijk zelfs en dat zorgde in het tweede quarter toch voor heel wat concentratieverlies. Verdedigend werd iets teveel ruimte gegeven en dat moet je net een zekere Van Denberghe niet geven. Hij nam het cadeau dan ook dankbaar in ontvangst. Alsof dat nog niet genoeg was, was onze offensieve weelde van het eerste quarter ver zoek. Het duurde dan ook slechts enkele minuten vooraleer Santobas de kloof van 12 naar 5 punten had teruggebracht. De reacties op zowel de bank als op het veld lieten enige zenuwachtigheid in onze rangen vermoeden. Het dipje ging zelf zover dat de zijlijnen voor problemen zorgden. Lang duurde de heropflakkering van Santobas gelukkig niet. Het evenwicht werd vrij snel hersteld en daar waren de dubbele cijfers van Fred, Aiko en Luc absoluut niet vreemd aan. Gert en Sid kwamen iets minder dan gebruikelijk in het stuk voor maar met 2 vrijworpen en een fieldgoal deden ook zij hun duit in het spreekwoordelijke zakje. Met een enorme ruk aan het tempo werd de heropstanding van de thuisploeg snel teniet gedaan. We konden rustten met een mooie 25-42 tussenstand.

Mits een sterke organisatie en een alerte spelersgroep mocht een 6^de overwinning op rij ons niet ontglippen. Tenzij, tenzij … het gevreesde 3^de quarter nog serieus wat roet in het eten kon gooien. Met Fred even op de bank konden zijn ploegmaats deze stelling toch even ontkrachten. Niemand die dacht dat dit de oorzaak was maar … de aanzet in het 3^de quarter mocht best gezien worden. Aiko bleef gezapig zijn korfjes scoren en met een driepunter shotte Matty zich als laatste op de tabellen. Hadden we even te vroeg dit quarter opgehemeld? Het leek er althans sterk op want plots stokte de aanvalsmachine een 2^de keer. Santobas nam hier nota van maar veel verder dan 4 punten inlopen zat er voor hen niet in. Met nog één quarter te gaan was een 42-55 stand wel nog niet zo geruststellend.

Mocht Santobas dan toch nog enige hoop koesteren dan duurde het niet zo echt lang vooraleer men ook dit kon opbrengen. Daar waar Luc eerst nog eens zijn sterke partij onderstreepte kwam een onbaatzuchtige Fred een reeksje neerzetten om ‘U’ tegen te zeggen. Met 4 opeenvolgende fieldgoals met en plus nog een driepunter, nam hij de laatste hoop van de tegenstrever weg. Santobas zag dat langer aandringen geen enkele zin meer had waardoor de enige aanwezige scheidsrechter, die de partij trouwens niet onaardig leidde, een einde kon maken aan de wedstrijd. Eindstand: 53-74 (C.T.)

Speelden: Matty 4, Sid 4, Fred 22, Gert 2, Bart 3, Dimi 6, Luc 12, Steven 5 en Aiko 15.

7 driepunters