Na het doorspoelen van de lichte ontgoocheling van het WK wielrennen konden we op maandagavond in de Keiskant onze ongeslagen status met een week verlengen. Het was een drukke avond daar in Drongen. Maar liefst 3 partijen uit de KBOV-competitie vonden nagenoeg terzelfdertijd plaats. De aanwezige supporters hadden keuze zat om een basketballmatch mee te pikken. Op papier waren Kenneth, Vollie en Dimi bye, maar deze laatste glipte alsnog op de bank door het afzeggen van Stanny in laatste instantie. Opponent Old Stars had nagenoeg dezelfde kern als vorig jaar al waren ze volgens Coach Chris, part-time infiltrant bij de tegenpartij, enkel in de breedte versterkt. Hun aanwinst had eerder een groot BV-gehalte. Dylan, zoon van (?), bleek een niet onaardige verjonging en versterking voor de donkerblauwen.

Om de Old Stars meteen bij de keel te grijpen werd gekozen voor een snelle set-play en dito afwerking. Snelheid: check, afwerking: absent. Het afstandsshot liet het afweten tegen een tegenstrever die koos voor een ‘zakdoek-zone’ waardoor de ruimte nog beperkter werd op het al smalle terrein. In de openingsfase dook Gert nog met de regelmaat van de klok op onder de borden maar de prima assists van Fred en Steven werden net iets te weinig benut om de Old Stars op andere gedachten te brengen. De verhoopte voorsprong kwam niet meteen op het scorebord. Integendeel, Carlo Van Hulle, als herboren ouderling, hield praktisch in zijn eentje zijn ploeg aanvallend overeind. Slechts 4 punten na 5 minuten, dit paste echt niet in het plannetje van onze coach. Met Luc en Matty gooide hij 2 nieuwe krachten in de strijd die niet toevallig elk één maal tot scoren kwamen. (11-10)

Met enkel Matty die succesvol was, tot dusver, vanachter de driepunterlijn werd de tactiek enigszins aangepast. Door snelle passes werd telkens de vrijstaande speler gezocht om vanaf halve afstand succesvoller te zijn. Het concept leek te werken toen de afwerker van dienst, Sid, driemaal feilloos kon afwerken. Nadat Matty nogmaals een bommetje dropte leken de Young Ones stilaan onder stoom te komen. Talrijke vruchteloze pogingen later kon ook Aiko zijn eerste punten netten tegen zijn stugge opponent die de verwezenlijking leek te zijn van de verbrede Old Stars kern. Stug was in één woord ook de samenvatting van de hele eerste helft. Een ondermaatse afwerking en passing gaf de tegenpartij steevast de kans om gevaarlijk uit te breken, jawel of hunne gezegende leeftijd. Chapeau! Met een sterk op dreef zijnde Carlo Van Hulle, 14 punten voor de rust, waren we duidelijk nog niet klaar. Net voor de rust leek het driepuntshot dan toch te lukken. Fred en Aiko legden met elk één driepunter de povere 27-28 ruststand vast.

Wetende dat ons ‘dreadful’ derde quarter er nog moest aankomen zag het ernaar uit dat de supporters van niks gespaard zouden blijven. Verrassend genoeg was, achteraf gezien dan toch, dit quarter één van de betere. De beginfase begon niet echt belovend met 2 balverliezen op rij maar Andy veegde dit onmiddellijk weg met zijn enige driepunter van de avond. Onder het aanvallend en beukende tempo van Fred kwamen steeds vaker barstjes tevoorschijn in het pantser van de Old Stars. De grootste barsten zaten helaas in het leidende duo. Gelukkig voor beide partijen werden de dwalingen aan beide kanten gefloten. Zaken fluiten die er niet waren en omgekeerd, il faut le faire. Stilaan richtten de frustraties van het mindere spelverloop zich meer en meer op de spelleiding die het nalieten enkele rake elleboogstoten te bestraffen. De spreekwoordelijke paraplu ging meermaals open. Net toen we terug een dipje leken te krijgen kwam Bart boven water. Met een driepunter en fieldgoal zorgde hij uiteindelijk voor een 9-puntenkloof. (37-46)

Met nog 10 minuten te gaan kwam het erop aan om de Old Stars zich niet terug in de match te laten knokken. Terwijl wij tevergeefs probeerden om alle spanning weg te nemen slaagde het grijze duo er telkens weer in om de gemoederen te doen oplopen. Onze opponent probeerde nog met enkele slimme trucs dichterbij te geraken maar zonder de gekwetste Carlo Van Hulle waren ze figuurlijk toch onthoofd. Ondertussen lieten wij het balletje lekker door de handen gaan … al namen sommigen dat toch iets te letterlijk. De balverliezen waren al langer niet meer bij te houden maar de score wel. Fred, Sid, Luc en de sterk eindigende Bart stelden de eindzege veilig, waarna Steven met een laatste driepunter de eindstand kon vastleggen. (C.T.) Eindstand: 51-66.

Speelden: Matty 6, Sid 8, Fred 16, Gert 2, Bart 11, Dimi, Luc 7, Steven 5, Andy 3 en Aiko 8.

7 driepunters