Met de verplaatsing naar Dynamo Dampoort waren we al toe aan de eerste wedstrijd van de terugronde maar ook tevens aan de laatste wedstrijd van het jaar 2015. Met slechts 2 nederlagen in de heenronde vertoefde onze ploeg in de bovenste regionen en dat wou iedereen liefst zo houden. Uit de confrontatie in de heenronde hadden we alvast onthouden dat Dynamo niet de gemakkelijkste ploeg uit de competitie was. Voor de afspraak in zaal Rozebroeken kwam men net op tijd met 5 spelers opdraven. Daarentegen konden wij een vrij ruime kern afvaardigen waar enkel Vollie, Bart, Dimi en Stanny (beiden knieproblemen) moesten afhaken. Wegens buitenlandse betrekkingen moesten we het ook zonder de tactische richtlijnen van onze coach stellen.

De opdracht tegen het sterk uitgedunde Dynamo was vrij duidelijk: de partij direct in handen nemen en zo snel mogelijk afstand nemen van de tegenstander. Het gevaar in dergelijke matchen schuilt echter vaak in eigen rangen, simpelweg door de tegenstand ietwat te onderschatten en ervan uitgaan dat alles wel zal loslopen of doordat de concentratie bij een comfortabele voorsprong ver te zoeken is. Op het vrij ruime terrein van Rozebroeken kon men naar hartenlust fast break lopen maar daar had de ene aanwezige ref duidelijk een broertje aan dood. Situaties interpreteren, of beter niet  interpreteren, vanop ruime afstand leidde dan ook vrij vroeg naar een karrevracht aan niet gefloten fouten. Dat we het dan ook onszelf nog eens moeilijk maakten door enkele doelrijpe kansen de nek om te wringen speelde alleen maar in de kaart van Dynamo die met hun vrij kleine ploeg dapper weerwerk bood. Luc kwam in het eerste quarter het vaakst aan het kanon maar zonder de driepunter van Aiko en Matty had hij waarschijnlijk nipt de duimen moeten leggen. 10-18

Met een ‘foutenlast’ van 0 tegen 1 na 10 minuten was het toen al onbetwistbaar dat vrijworpen nemen een buitengewoon moment zou worden. Dat men in beide kampen dit aantal gevoelig wou opdrijven was overduidelijk maar de ref waande zich klaarblijkelijk op een galamatch van de mama’s tegen de papa’s en liet onwetend begaan. Via enkele splijtende drives van Fred en het betere bordenwerk van Kenneth werd de Dynamo aanhang voorlopig nog afgehouden. Ondertussen had het aantal airballs en de zichzelf gezette dakgoten al voor de nodige hilariteit gezorgd bij de meegereisde YO-aanhang. Dat de wisselspelers en veldspelers vrij regelmatig de draak staken met elkaar leidde natuurlijk niet tot de opperste concentratie waardoor Dynamo met 2 driepunters van Van de Kerckhove en een fieldgoal van Lattrez al aardig in onze buurt kwamen. Once again hield een driepunter van Aiko en een inlegger van Steven, na een sublieme 1-2 tussen hem en Sid, de 10 puntenkloof op het bord. 25-35.

Dat Dynamo na 2 x 10 minuten, met slechts 5 spelers, nog steeds geen enkele ploegfout had zorgde bij meerdere YO’-ers voor gefronste wenkbrauwen halfweg. De pauze had de tegenstrever duidelijk deugd gedaan want voor we het goed en wel beseften was hun achterstand tot op 6 punten teruggebracht. Dit terwijl het voor ons veeleer wachten was op de ontbranding van de motoren. Die kwam er pas toen Fred terug het vuur aan de lont stak. Zowel Kenneth, Matty, Gert, Steven als hemzelf scoorden ieder om beurt en dat was er voor de beperkte selectie van de tegenstander teveel aan. Met een 14-27 tussenspurt werd de match eindelijk in een definitieve plooi gelegd. 39-62

In het laatste quarter kwam het er vooral op aan om Dynamo geen spectaculaire remonte te gunnen zoals hen vorige week tegen ING wel gelukt was. Toen onze verdediging heel even de handrem optrok was het toch weer even opletten geblazen toen hun nr 14 zijn derde driepunter in slechts enkele minuten door de ring joeg. Doordat de tegenaanvallen eerder van individualistische aard waren was er geen kruid gewassen tegen ons collectief aanvallend vermogen. Aiko, Luc, Gert, Steven en Fred dikten de puntjes aan waardoor de zege nooit echt in het gedrang meer kwam. Hoezeer sommige spelers ook hun best deden om zowel de individuele- als ploegfouten omhoog te krijgen bleef de foutenlast beperkt tot een wonderbaarlijke 5-8. Met deze 57-75 overwinning sloten we ons jubileumjaar af in een sportief sterk 2015 en dat op een hoopgevende 2^de plaats. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Sid 4, Fred 14, Gert 8, Luc 10, Steven 8, Andy 2, Aiko 11 en Kenneth 10.

5 driepunters