Tijdens deze oudewijvenzomer kon niet iedereen genieten en gelukkig zijn. Zeker na een weekend van gehoon en geschater met de gevestigde waarden in het Belgische voetbal. Onze match op maandagavond kon niet vroeg genoeg beginnen voor sommigen. Met slechts 1 overwinning uit 4 wedstrijden was onze tegenstander al vrij vroeg in de competitie naar de onderste regionen verwezen. Tegen de Feniks kon en mocht dit dus niet verkeerd gaan. Vollie, Andy en Dimi waren ‘bye’ voor vanavond maar het belette Dimi en Andy niet om onze groep te komen steunen. Een mooi staaltje van de goede ploeggeest die er heerst.

Matty, Stanny, Sid, Luc en Kenneth waren de ietwat onuitgegeven ‘starting five’ maar het typeerde nog maar eens de weelde van onze uitgebreide spelerskern. Met snedig en onderhouden spel werd steeds de vrijstaande ploegmaat gevonden. Het aangenaam kijkstuk werd daarenboven nog eens extra gekruid door het hoge afwerkingspercentage. Aanval na aanval werd succesvol afgerond tot groot jolijt van de overvolle spelersbank. Maar liefst 8 van de 10 spelers, waaronder ook de herboren Stanny,  vonden in dit eerste quarter de weg naar de korf. Een ongelofelijk luxe voor een coach die 2 volwaardige ploegen kon laten opdraven tegen dit teleurstellend zwak Feniks. 22-8

Ook in het tweede quarter kon Feniks geen enkele vuist maken. Van samenspel was er weinig of geen sprake. Iedere speler ging op zijn beurt zijn kans maar veel verder dan iets dat in de verte op een doelpoging leek kwam men meestal niet. Gaandeweg verslapte onze aandacht wel wat maar het was niet dat we hierdoor in de problemen kwamen. Het verdedigende blok zat heel stevig in elkaar. De steals waren niet meer op één hand te tellen en vaak lagen Fred en Kenneth hiervan aan de basis. Bart had ondertussen ook zijn eerste korf genet waarna Aiko aan zijn festijn mocht beginnen. Zonder dat iemand er erg in had scoorde hij op zijn dooie gemakje 10 punten op een rij. Van enige weerstand was al lang geen sprake meer. Steven, Bart, Luc en Kenneth diepten de kloof net voor de rust nog iets verder uit waardoor de tegenstander al na 20 minuten tegen een 23 punten achterstand aankeek. Ruststand: 43-20

Tradities zijn er om in stand te houden, zo ook het feit dat het derde quarter meestal ook ons zwakste is. Nu, met 17 punten scoorden we nog vrij aardig, maar het bleek inderdaad ons minst productiefste quarter van de partij te zullen worden. Sid opende alweer secuur vanop halve afstand, zoals hij wel vaker in de partij liet zien. Niemand van onze spelers wou het tempo ook maar enigszins laten zakken want ondertussen was het een wedstrijd in de wedstrijd geworden. Op ludieke en sportieve manier staken de beide Young Ones teams met elkaar de draak. Gelukkig maar want van Feniks kregen we steeds minder weerstand. Amper 7 punten was het schampere resultaat van hun verwoede doelpogingen. Het gebrek aan talent en aanvallend vernuft was dan ook zeer schrijnend. Een transferoffensief in de wintermercato dringt zich op. Matty, Steven en Aiko lieten het niet aan hun hart komen en kenden succes vanaf de 6,75m lijn. Tussendoor hadden ook Luc, Bart en Fred hun goaltje meegepikt. Met een 60-27 tussenstand leek een ware afstraffing in de maak.

Als we dan toch een pluim op de hoed van de tegenstander moesten steken dan was het er één van sportiviteit. Ook al werd men bijna continue weggespeeld toch liet men zich niet verleiden tot fysiek geweld of gefrustreerde interventies. Dat het scheidsrechterlijke duo ook een snipperdag had genomen was met een 5 tegen 7 foutenlast meer dan duidelijk. Het gebeurt zelden maar het kwam deze partij echt wel ten goede. De refs lieten spelen en ons team verzorgde het spektakel tot het laatste fluitsignaal. Terwijl Aiko, Fred en Bart het eliminatieproces bleven voortzetten kreeg ook Gert, na enkele ongelukkige pogingen in het eerste quarter, de bal door de korf. Van 10 spelers in de punten kunnen vele teams alleen maar dromen. De kelk moest tot op de bodem worden geledigd door Feniks want in het laatste quarter trokken de Young Oners nog eens alle registers open. Luc, Kenneth en een ultra secure Sid lieten in de slotfase geen spaander heel van de tegenstrever. Met net geen 50 punten verschil bleef er zelfs geen as meer over van dit Feniks om uit herboren te worden. Wie weet had deze ploeg meer te maken met de Chinese mythologie ... (C.T.)

Eindstand: 86 – 36

Speelden: Matty 5, Stanny 2, Sid 12, Fred 13, Gert 2, Bart 11, Luc 9, Steven 7, Aiko 19 en Kenneth 6.

7 driepunters