Na een weekje (school)vakantie konden onze troepen zich opmaken voor de eerste ronde van de KBOV Bekercompetitie. Ook al was bekerwinnaar ING ‘bye’ toch stonden er enkele leuke affiches op het programma. Met Beautox troffen de Young Ones misschien wel de moeilijkste tegenstander uit het kransje favorieten. Zonder Vollie, Stanny, Kenneth, Bart en Sid ontbrak er danig wat ervaring.

Beautox stak hun ambitie niet onder stoelen of banken en opende droogweg met een 0-6 via via Careel en Reyntens. Amper 2’ onderweg en coach Chris werd genoopt om zijn eerste time out op te souperen. De korte rustpauze riep de bezoekers een halt toe en met 2 driepunters van de broertjes van Vooren hingen de bordjes na 5’ al terug in evenwicht (8-8). Via een sterke invalbeurt en een 3 op 3 van Matthias namen de lichtblauwen uiteindelijk de leiding ondanks hevig weerwerk van Reyntens (23-17).

Door toedoen van een foutloze Matthias flirtte Beautox, in de opening van het tweede quarter, heel even met een tienpuntenkloof (28-19) maar wie anders dan jawel Reyntens bracht de bezoekers terug ‘on track’. Via 28-21 en 28-24 zorgde Declercq zelfs met een driepunter voor de 28-29 op 4 minuten van de rust. Tijd om nog eens met de pionnen te schuiven tegen de verlammende zoneverdediging. Aiko werd op zijn geliefkoosde vleugelpositie geposteerd en het resultaat liet niet lang op zich wachten. Met 5 punten op rij gaf hij de thuisploeg andermaal wat ademruimte. Ruststand: 38-33

Tot grote verbazing van de YO-coach liet de bezoekende ploeg zijn zoneverdediging varen en schakelde het over op een man-to-man defense. Tactische blunder? Vermoedelijk wel want simultaan hiermee overdonderden de Young Ones de tegenstand in de openingsminuten. Fred trok maar wat graag het spel naar zich toe om daarna zijn vrijstaande ploegmaats, in dit geval Dimi en Matthias, te bedienen. Voor Beautox enigszins kon reageren was de score al opgelopen tot 49-36. Niet toevallig was het Reyntens (31), al aan een dikke twintiger toe, die alsnog probeerde de meubelen te redden voor zijn ploeg. Veel meer dan de schade beperken zat er niet in want Steven, Luc en Aiko rondden een 21-12 tussensprint perfect af. (59-45)

Partij gespeeld denk je dan. Andy zag er alvast geen g(r)aten in dat hij met 5 streepjes achter zijn naam plaats mocht nemen op de bank. Beautox leek zich alvast niet te willen neerleggen bij de situatie en beet zich terug vast in de wedstrijd zoals in het 2^de quarter. Na scores van Matthias en een welgekomen driepunter van Matty stokte plots de YO-motor bij 65-56. Aanvallend liepen we frequent tegen de shotclock aan en verdedigend konden we de terugkaatsers niet in eigen rangen houden. Minuut na minuut kwam Beautox steeds sterker opzetten. Via 65-58 en 66-59 kwam men op 37”van het einde, na missers van Matthias en Fred aan de vrijworplijn, tot 66-63 terug. Om tijd te blijven winnen bleef Beautox telkens voor de snelle fout opteren maar Fred herpakte zich al snel met een 5 op 6. De buzzer beater van Steven, vanachter de driepunterlijn, zorgde alsnog voor een ruime overwinning. Eindstand:

73-63. (C.T.)

Nog voor het einde van deze bekerwedstrijd bereikte ons team echter bijzonder droevig nieuws. De moeder van onze ploeggenoot Sid was na een zware en moedige strijd helaas overleden. We wensen Sid, Muriël en familie dan ook vanwege de volledige Young Ones familie veel sterkte in het verwerken van dit grote verlies.

Matty 3, Matthias 18, Fred 18, Luc 4, Steven 12, Andy 2, Aiko 12, Gert en Dimi 4.

7 driepunters

08-11-2016 om 22:51 geschreven door 130  

06-11-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Met amper 1 overwinning uit 7 wedstrijden was Feniks niet meteen de ‘killer’ van onze KBOV-competitie maar met Fred, Stanny, Luc en Aiko ‘bye’ en daarenboven de afzeggingen van Kenneth (rug), Matthias (ziek) en Vollie … en een coach die maar net op tijd binnen was sloop er toch enige paniek in onze rangen. In laatste instantie werden Aiko, Luc en Stanny terug opgevist.

Matty nam met 1 driepunter en 2 omgezette vrijworpen na 3’ de 5-0 voor zijn rekening. Feniks nam zijn tijd maar herstelde toch min of meer het evenwicht na 6’ minuten via hun kapitein Defloo. (11-7). Pas met het einde van het eerste quarter in zicht konden de Young Ones via Sid en ‘bomber’ Andy de tegenstander terug op een iets veiligere afstand plaatsen (16-7).

Veel beleving en cohesie was er bij de bezoekers in de eerste helft niet te bespeuren en dat liet zich niet onbetuigd in de aanvangsfase van het 2^de quarter. Na 6 minuten klooien waren er dan ook amper 6 punten gescoord aan elke kant. In de resterende 4 minuten liep de thuisploeg op hun kousenvoeten weg en werd de voorsprong stelselmatig verder uitgediept. Terwijl Aiko, Matty en Bart hun puntje konden meegraaien was Sid alom aanwezig en met 9 punten in dit quarter de grote slokop. Aan de rust konden we met manier van spreken onze rechterhand al op de rug vastbinden. Ruststand: 33-17

Voor wie op een attractieve 2^de speelhelft en achteraf op een boeiend wedstrijdverslag had gehoopt kan hier beter afhaken en zich gaan verdiepen in het plaatselijke parochieblad of een gokje gaan wagen op de één of andere gemanipuleerde voetbalwedstrijd. Enfin, u bent gebleven, waarvoor dank, maar u was gewaarschuwd. Voor de 2^de week op rij moest de tegenstand en animo in eigen rangen worden gezocht en met een plaaggeest als Matty in de rangen werden de lachspieren duchtig op de proef gesteld. Zo erg zelfs dat niemand in de smiezen had dat Feniks gewoon gelijke tred (11-11) met ons hield. (44-28)

Het 4^de en laatste quarter was er eentje die godzijdank als een stuk productiever kon worden omschreven, al was een opendeurdag misschien beter op zijn plaats. Met amper 6 en 12 ploegfouten kon je moeilijk spreken van een ‘over mijn lijk’-mentaliteit in beide kampen. Opmerkelijk was dan weer wel dat liefst 8 van de 10 Young Oners de weg naar de korf vonden. Daarenboven konden er terug 4 spelers zich in de dubbele cijfers spelen. Na scores van Dimi, Matty, Sid en een secure Gert kon Bart met 6 punten op rij de eindstand alsnog op 68 – 50 brengen. (C.T.)

Speelden: Matty 12, Sid 13, Gert 5, Bart 10, Dimi 2, Steven 4, Andy 11, Aiko 7, Stanny en Luc 4.

4 driepunters

26-10-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Na de vrij makkelijke overwinning tegen Santobas stond ons deze week een vrij onaangename verplaatsing naar Lokeren te wachten. Het late aanvangsuur (21u15), het einde van de werkweek in zicht en niet in het minste de tegenstander waren maar enkele bepalende factoren. De wedstrijden tegen Salamander staan dan ook niet in het geheugen gegrift als de meest boeiende. Met de afwezigheid van Andy, Vollie, Dimi, Kenneth en Matthias werd er ook nog eens een pak snelheid en gestalte thuis gelaten.

Op het niet al te brede terrein pakte Salamander andermaal uit met een zonedefense. Net als de voorbije jaren werd het zwoegen in de openingsfase om het systeem te ontgrendelen. Ondanks enkele verdienstelijke pogingen van de bezoekers bleef de teller op ‘0’ staan. Aan de overzijde was het al geen haar beter met enkele onstuimige en overhaaste probeersels die nergens toe leiden. Beide ploegen hielden elkaar zowaar in ‘evenwicht’. De eerste driepunter van Aiko was dan ook het eerste lichtpuntje van de match. De zoneverdediging maakte het vrijwel onmogelijk om gevaarlijk te zijn in en rond de bucket. Luc slaagde er als enigste in om vanuit deze positie 2 punten te scoren. De overige korven kwamen van de hand van Aiko (2x) en Fred vanachter de driepunterlijn. Maar liefst 12 van de 15 punten in het eerste quarter werden gescoord voorbij de rode lijn. (10-15)

Om aan de gijzeling van de zoneverdediging te ontsnappen werd het geweer van schouder veranderd. Het tempo werd gevoelig opgedreven in de hoop om de verdediging uit verband te spelen en ruimte voor onszelf te creëren. Het opzet lukte want zowel in- als outside konden Luc, Aiko, Gert, Fred en Matty meermaals succesvol afronden. Salamander wegspelen was echter een ander paar mouwen. Mede dankzij een duidelijk gestaltevoordeel waren ze bij momenten nadrukkelijker aanwezig onder de borden. Meer dan 6 luttele punten extra weggeven deden ze niet. Ruststand: 27-38

Wat we in het derde quarter te zien kregen moet zowat het saaiste en wanordelijkste geweest zijn uit de KBOV geschiedenis. Turnovers en gemiste doelkansen à volonté. Een mens zou voor minder een pintje bier in zijn drinkbus verstoppen … en verwisselen. Het moet zowat het enige wapenfeit van een armtierige quarter zijn geweest naast het feit dat Luc, bezig aan een sterke partij, de enige was die zijn beide vrijworpen konden verzilveren. O ja, voor wie dacht dat wij al ondermaats presteerden … de tegenstander lukte 4 schamele puntjes. (31-49) 

Ooit zei onze coach dat je minstens 60 punten moet scoren om een wedstrijd winnend af te sluiten. Wel, het werd een drijfveer in het laatste quarter om … het tegengestelde te bewijzen. Salamander was al een tijdje niet meer bij machte om aanvallend iets in elkaar te knutselen en wij, wij moesten zeker niet onderdoen. Stanny had een reden (lees: scoren = lidgeld betalen) maar de rest helaas niet. Het laatste fluitsignaal was dan ook een bevrijding voor iedereen. Gelukkig voor het nageslacht zijn er geen beelden van. Eindstand: 43-58 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Stanny nr 3: 1, Sid 2, Fred 13, Gert 4, Bart 2, Luc 14, Steven en Aiko 14.

7 driepunters

22-10-2016 om 21:55 geschreven door 130  

Speeldag 6 had alweer een leuke wedstrijd voor ons in petto. Een verplaatsing naar Maldegem voor een derby tegen Santobas. In het tussenseizoen had Santobas zich, net als de Young Ones, versterkt met één gerichte versterking. Niettegenstaande zijn 26 lentes had Stind Vanderbauwheede toch een pak ervaring op landelijk niveau meegebracht. Met slechts 1 nederlaag in 5 wedstrijden deed Santobas het zeker niet onaardig. Met enkel Brecht De Meyer afwezig, niet de minste, kon de tegenstander rekenen op een nagenoeg volledige kern. Dit in tegenstelling tot de Young Ones die maar liefst 7 spelers zagen afhaken in de aanloop van de wedstrijd. Dankzij onze brede kern bleven er dus nog de helft in zetbaar.

De openingsfase konden we maar beter skippen want naast wat missers en enkele knullige balverliezen was er absoluut niks te beleven, tenzij je natuurlijk kickt op passes die zomaar eventje een meter of 2 over hun doelwit vlogen. Snel doorspoelen naar minuut 3 was dus de boodschap. Niet onlogisch was het Fred, die samen met Luc en Aiko, voor ons het pad effende terwijl Santobas aan het klungelen bleef. Na 7 min prijkte reeds 5-16 op het scorebord en leek de tegenstander een vogel voor de kat. De inbreng van Vandenberghe leek echter een bron van inspiratie voor zijn medemaats. Met een driepunter zorgde hij en Stind voor 2 dolle minuten van de thuisploeg en de Young Ones zagen hen tot op 17-20 naderen.

In het tweede quarter herviel alles terug in dezelfde plooi. Stind liet dan wel nog een driepunter noteren maar de ruggesteun liet op zich wachten. Onmondigheid aan de ene kant en een geoliede machine aan de andere kant. Met maar liefst 5 scorende spelers en een efficiënte Sid werd de tegenstander na 7 minuten terug op een 10 puntenkloof geplaatst. Met de rust in zicht legden Fred en Sid de wedstrijd mogelijks al in een definitieve plooi. Rust: 26-41.

Met een ondermaats shottend Santobas werd het derde quarter aangevat met een zoneverdediging al liep dit niet meteen van een leien dakje. Een bewegelijke en bij momenten ongrijpbare Stind maakte echter samen met Vandenberghe meteen brandhout van onze onzekere en onsamenhangende verdediging. Met 16 punten van beiden sloop er toch wat ongerustheid in onze ploeg. Een tactische time-out en de nodige aanwijzigingen van coach Chris hielp iedereen terug bij de les en zodoende kon men tijdig de aansluiting vermijden. Een onstuimige en ontembare Vollie hield samen met Sid, Fred, Dimi en Steven Santobas terug op een veilige afstand tegen het einde van het 3^de quarter 49-66.

Er zou al veel moeten gebeuren mocht dit alsnog in het laatste en 4^de quarter verkeerd aflopen. De Young Ones bleven rustig op hun elan doorgaan en na een goeie 3 minuten stond met 53-73 een twintiger op de tabellen. De match leek stilaan dood te bloeden tot de scheidsrechters zelf de nodige commotie en ergernis organiseerden. Na een duidelijke aanvallende fout op Aiko trakteerde de ref hem op een technische fout wegens ‘flopping’, in voetbaltermen ook wel eens een schwalbe genoemd. Een slechte acteerprestatie die beiden geen Oscar opleverde maar ons wel een traktatie. De hilariteit rond deze fase zinderde nog lang na maar bracht geenszins inspiratie voor een onmondig en onmachtig Santobas die zielloos onderuit ging en ei zo na tegen een dertiger opliep. Eindstand: 57 – 83. (C.T.).

Speelden: Vollie 16, Sid 12, Fred 25, Dimi 6, Luc 10, Steven 4 en Aiko 10.

Driepunters: 3

15-10-2016 om 22:44 geschreven door 130  

Na 4 speeldagen stonden maar liefst 8 teams met slechts 1 nederlaag aan de leiding. Het niveau in de KBOV competitie is er de laatste jaren gestaag op vooruit gegaan. Steeds meer ploegen zijn sterk aan elkaar gewaagd wat de spanning alleen maar ten goede komt. De tegenstander van speeldag 5, Dynamo Dampoort, heeft waarschijnlijk het record qua naamsveranderingen en gedaanteverwisselingen op zijn conto. Merkwaardig is wel de geleidelijke groei die het gezelschap heeft ondergaan. Hun eerste seizoen was een castrofe waarin geen enkele overwinning werd geboekt. Zoveel jaren later kloppen ze aan de deur van de subtoppers. Met slechts één nederlaag, tegen ING dan nog, was dit niet meteen een hapklare brok voor de Young Ones.

Na een slordige openingsfase, waarin beide ploegen zoekende waren, was het Dynamo die uiteindelijk de bal aan het rollen kreeg. Met snedige drives, snelle balwisselingen en rake afstandsshots hadden ze in no-time een 2-9 voorsprong bij elkaar geharkt. De fletse indruk die we zowel in aanval als in verdediging gaven was om bij te huilen. Dynamo werd weinig of niks in de weg gelegd. 2-13 na 4’ en 2-16 na 5’ dwong coach Chris om in te grijpen. Een gouden wissel was de inbreng van Matthias en Fred. Fred trok met zijn gekende drives de aandacht van de hele Dynamo defensie waarna hij telkens de vrijstaande Sid bediende. Net als Matthias werkte Sid bijna foutloos af maar meer dan de schade beperken zat er voorlopig niet in 13-25.

De sleutel van deze match lag in defense en net daar wrong het schoentje bij de thuisploeg. De boodschap die de spelers dan ook meekregen was niet te misverstaan. Op aanvallend vlak kon er maar best ook wat diversiteit komen want tot nu toe waren enkel Sid en Matthias succesvol. Een kolfje naar de hand van Fred want zijn bewaker kon hem amper bijbenen. Snelheid en penetraties leken de enige manieren om de stugge en nogal pottige verdediging van de Dampoort uit verband te spelen. Met Sid, Fred, Matty en Steven hadden we daar de ideale spelers voor. Toen ook Aiko even uit de greep van zijn bewaker ontsnapte smolt de voorsprong van Dynamo zienderogen. De feilloos omgezette vrijworpen van Steven en Sid plaatsten ons ei zo na op gelijke hoogte bij de rust. 34-35

De pauze had er voor gezorgd dat de tegenstander zich kon herstellen van de 21-10 die ze om de oren kregen. Ze waren echter allerminst aangeslagen en namen onmiddellijk terug de draad op. Vanaf die moment bleven beide teams steevast in elkaars buurt. Pas na 2’30” kwamen de Young Ones voor het eerst op voorsprong maar lang kon men dit niet vasthouden. De spanning was te snijden en dat was merkbaar in de reacties van spelers en refs. De ene woordenwisseling volgde de andere op en beide kampen waren natuurlijk overtuigd van hun gelijk. Het werd stilaan een fysieke veldslag waarin enkele spelers klaarblijkelijk op hun adem trapten. Ondanks het feit dat Aiko, Steven en Fred enkele punten konden sprokkelen liepen de bezoekers weer 5 punten uit. De eerste driepunter via Andy kwam dan ook als een geschenk uit de hemel. Met 48-50 was er nog niks verloren.

Over winst en verlies zou dus pas in het laatste quarter worden beslist. De spanning liep hoog op en dat was zeker te merken aan de zijde van de Young Ones, die ten allentijde hun eerste thuisnederlaag wouden vermijden. Iedere beslissing van de refs werd onder de loep genomen en hierdoor lag de focus bij momenten niet waar die moest liggen, bij de match zelf. Met zijn eerste punten schoot Bart het laatste quarter op gang. Beide teams gaven elkaar geen duimbreed toe waardoor men zij aan zij de laatste minuten aanvatten. 59-58 met nog 3 minuten te gaan en 62-61 met 1’57” op de shotklok. Met achtereenvolgens Sid, Matthias en Matty aan het kanon bleven we lichtjes in het voordeel. Een kloofje slaan leek onmogelijk tot onze nummer 14, Steven, niet onopgemerkt door een schare fans, zijn moment had uitgekozen. Met 4 feilloos omgezette vrijworpen en een driepunter tikte hij Dynamo definitief uit koers. Hun laatste poging om Matty voortdurend onder druk te zetten aan de vrijworplijn mislukte. Met 4 benutte vrijworpen en een fieldgoal hield hij definitief de boot af. Eindstand: 72 – 64. (C.T.) 

Speelden: Matty 13, Sid 13, Matthias 8, Fred 12, Bart 2, Dimi, Steven 13, Andy 3 en Aiko 8.

3 driepunters

06-10-2016 om 20:52 geschreven door 130  

Vorig jaar wou menig verzekeraar en dokter het risico niet nemen om de Old Stars nog groen licht te geven met een gemiddelde leeftijd die dicht bij de gewettigde pensioenleeftijd lag. De ploeg was dan ook, in de gewezen samenstelling, op sterven na dood. Verjongen was de niet te misverstane boodschap. Twee spelers van de Maeght kozen eieren voor hun geld en kwamen de Old Stars vooral versterken in de breedte. Van Cleemput, Gentbrugge en Haeck moesten voor de directe kwaliteitsinjectie zorgen. Met drie opeenvolgende nipte nederlagen stond de ploeg dan ook duidelijk onder hun waarde genoteerd. 

De intensies waren overduidelijk van de thuisploeg en Van Holme liet er dan ook geen gras over groeien. Met 6 punten op rij drong hij de Young Ones in zijn eentje in het defensief. Bewust of onbewust had hij er ook nog eens voor gezorgd dat de focus bij de tegenstander niet altijd op de juiste opening was gericht. Na 5 minuten van onvruchtbare pogingen kon Fred met enige moeite het eerste puntje laten optekenen. Voor een kentering zorgde het helaas niet. De thuisploeg daarentegen trok na een klein oponthoud terug alle registers open. De scores van Matthias en Sid waren slechts een pleister op de wonde. Met een 16-7 tussenstand na 10 minuten konden we enkel hopen dat ons traditionele zwakke 3^de quarter zich verplaatst had naar de openingsfase van de wedstrijd.

Het was zoeken naar een barst in het pantser van de Old Stars. Op het kleinere terrein hielden ze alles netjes afgesloten en was er bij momenten geen doorkomen aan. Door het tempo de hoogte in te jagen kwam er steeds meer ruimte en afspeelmogelijkheden. Bart en Matthias kwamen beter in het stuk voor en stilaan luidden ze de ommkeer in. Toen ook Steven en Aiko in de bres sprongen en Matthias een knappe doorsteek pass van Gert afrondde konden de Old Stars alleen maar vaststellen dat een 12-24 tussensprint hun voorsprong teniet had gedaan. Een 28-31 ruststand liet alle opties open.

De break kon echter niet verhinderen dat de Young Ones op het elan voort gingen. Met enkele weergaloze tempowisselingen zorgde Fred en Sid ervoor dat de verdediging van de tegenstander geen moment rust kende. Op defensief vlak werden de rollen ook omgedraaid. De bucket werd een no-go-zone die hermetisch werd afgesloten. Het resultaat laat zich dan ook raden. Met slechts 8 schamele puntjes leken de Old Stars de rol te moeten lossen. Een driepunter van Matty bezorgde ons een aangename 10 punten voorgift voor het laatste quarter.

Van Holme, na een sterk eerste quarter ietwat weggedeemsterd, en Haeck probeerden met de laatste moed de trein terug op de rails te krijgen maar de Young Ones waren niet van plan hier enigszins aan mee te werken. Met scores van Steven en Matty werd iedere opflakkering in de kiem gesmoord. Een driepunter van Andy, Aiko en Steven brak uiteindelijk de laatste weerstand waarna de partij langzaam naar het einde kabbelde. Een mooie 57 – 69 overwinning werd evenwel overschaduwd door de voortijdige exit van Luc en Matthias met opspelende rugproblemen. Hopelijk volstaan een paar dagen rust om het euvel te helen. Eindstand: 57 – 69. (C.T.)

Speelden: Matty 7, Sid 6, Matthias 12, Fred 10, Gert, Bart 9, Luc, Steven 9, Andy 7 en Aiko 9.

6 driepunters

29-09-2016 om 21:28 geschreven door 130  

24-09-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Het voelt nog steeds een beetje onwennig om de sporthal van Landegem, jarenlang onze thuishaven, te passeren en te beseffen dat sporthal Oostbroek nu ‘the place to be’ is. Een grote aanpassing voor de spelers bleek het achteraf niet te zijn want vorige week werd de maat van één van de titelkandidaten bij uitstek, De Maeght, genomen. Voor de omkadering daarentegen is het nog even zoeken naar de juiste aansluiting of bedieningsknop om de doelen en elektronische scorebord te bedienen. Een tweede black out van het scorebord in 2 weken tijd was dan ook niet echt welkom.

Als alternatief voor de storende zumba van vorig seizoen, die ons toen een pijnlijke nederlaag bezorgde bij de Plankshotters, hadden wij gekozen voor enkele dartelende badmintonners, weliswaar zonder de zware beats. Met 11 spelers op het veld en slechts 10 op het wedstrijdblad zorgde Stanny in beide kampen voor de nodige verwarring. Een probleem met de medische fiche was het excuus, al weet iedereen dat bvb in het voetbal dit vaak een voorbode is van een nakende transfer. De geplande trip naar Amerika doet de wildste geruchten verspreiden. Naast Stanny waren ook Vollie, Kenneth en Gert nog niet van de partij.

Coach Chris schudde zijn kaarten en toverde met Matty, Aiko, Sid, Dimi en Steven zijn starting five uit zijn hoed. Een verschroeiende openingsfase via Aiko, 11 punten waaronder 3 driepunters, en Matty, 2 driepunters, zorgde voor een waar spektakelstuk. Dit in tegenstelling tot de tegenstander die amper hun naam konden benaderen. De bijna perfecte opener werd nog eens extra in de verf gezet doordat Luc de schaarse missers ook uit de lucht wist te plukken. De Plankshotters restte alleen een time-out om het tempo te breken en een ware afslachting te voorkomen. Met zijn enige score van de wedstrijd liet Sid uiteindelijk de 21-13 tussenstand optekenen.

De prestatie van de Plankshotters bleek echter als een virus onze troepen te hebben geïnfecteerd. Alsof het een weddenschap was hielden beide teams het ettelijke minuten opvallend ‘droog’. De scorekeeper had dan ook de nodige moeite om zijn schrijfstok terug op gang te trekken. Matthias, Bart, Andy, Fred en Dimi sprokkelden, niet zonder moeite, 9 punten bij elkaar… wat, geloof het of niet, nog 7 punten meer was dan de tegenstander. Een quarter om zo snel mogelijk te vergeten. Ruststand: 30-15.

Niet dat de overwinning in gevaar kwam maar we konden ons maar beter niet in slaap laten wiegen door een ontiegelijk zwakke tegenpartij. Coach Chris probeerde zijn spelers te triggeren op allerlei manieren en dat werkte aanstekelijk. Het tempo werd de hoogte ingejaagd en dat werkte versmachtend voor de Plankshotters. Een vrijstaande Steven gaf met een geslaagde driepuntspoging de aanzet en broer Fred piloteerde met enkele gemeten passes Bart richting doel. In geen tijd stond er een twintiger op het bord waarna de 5 wisselspelers de klus, via een trefzekere Matty, helemaal afmaakten. (51-22)

Bij wijze van experiment gaf de coach de opdracht om het laatste quarter in zoneverdediging af te werken. Een belangrijke test om eventueel later in het seizoen te kunnen op terugvallen. Door telkens 5 spelers te wisselen, niet het geliefkoosde systeem voor spelers, werd er een match in een match gecreëerd en bleef iedereen op scherp tot de laatste minuut. Ondanks het feit dat de Plankshotters het laatste quarter winnend konden afsluiten was de zoneverdediging voor herhaling vatbaar. Eindstand: 64 – 36. (C.T.) 

Speelden: Matty 12, Sid 2, Matthias 4, Fred 5, Bart 8, Dimi 3, Luc 1, Steven 11, Andy 5 en Aiko 13.

21-09-2016 om 22:21 geschreven door 130  

12.09.2016: The Young Ones Landegem – De Maeght van Ghent: 71 – 62

Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen was er eentje met gemengde gevoelens. Eindelijk mochten we aantreden in onze nieuwe sporthal Oostbroek te Nevele … maar dit maakte het eigenlijk ook meteen terug een beetje een uitmatch en dat dan nog tegen ons zwarte beest nr 2, nl: De Maeght van Ghent. De fysieke spelwijze van de tegenstrever lag ons jammergenoeg zelden of nooit. In het tussenseizoen gonsde het van de transfergeruchten en mogelijke versterkingen in het Gentse. Niemand minder dan Hulpia, Brkic, Truyens en Van Herreweghe kwamen de Maeght versterken. De nederlaag op en tegen ING kon maar beter niet in onze hoofden blijven spoken.

Beide ploegen hielden elkaar aanvankelijk in evenwicht en dat vooral qua falende afwerking. De reden daarvan kon zeker niet gezocht worden in de aangeboden infrastructuur. Een heerlijk groot terrein met een sportvloer om ‘u’ tegen te zeggen nodigde alvast uit voor een heerlijke pot basketball. Het was echter de Maeght, onder leiding van Hulpia, die de netten het meest deed trillen. Met 7 punten op rij had hij het grootste aandeel in de voorsprong. Bij de Young Ones was het wachten op een bom van Andy voor het eerste spontane applausje. (9-12)

De opwarmingsronde was achter de rug en de gevreesde afstandschutters van de Maeght staken dan toch hun neus aan het venster. Een driepunter van Truyens kon Matty nog beantwoorden met 5 punten op rij maar tegen de driepunters van zijn collega’s kwam er geen pasklaar antwoord. De afwerking stond duidelijk nog niet op scherp. De Maeght had ondertussen ook de mogelijkheden van het ruime speelveld opgemerkt waardoor Bart enkele keren machteloos moest toekijken hoe een zoveelste fast break succesvol werd afgerond. In een mum van tijd werden de Young Ones op 15-punten geplaatst. Het begon er stillaan hopeloos uit te zien. Met de rust in zicht konden Steven, Aiko en Luc nog wel milderen maar veel dichter dan 12 punten kwam men niet. Rust: 23-35

Werk aan de winkel in de laatste 2 quarters. Defensief zat het bij momenten stevig in elkaar maar aanvallend konden we heel weinig doelkansen verzilveren. Wie kon het tij doen keren .. en dan nog in het 3^de quarter? Aiko, Luc en Sid zorgden voor de aanzet maar de ontbranding kwam pas toen Steven zijn duivels ontbond en vertrouwen putte uit 2 omgezette vrijworpen na een foutief afgestopte drive. Hij maakte dankbaar gebruik van de geboden ruimte achter de driepuntlijn en nette 2 bommen op rij. Meteen sloeg de vonk over op de rest van het team en dat zal de Maeght geweten hebben. Nadat Sid en Matthias even hadden overgenomen was het terug de beurt aan een ontketende Steven. Toen zijn derde driepunter voor een ware extase zorgde bij de spelersbank en aanwezige supporters, kwam er nog een verpletterende reeks van Andy als toetje erbij. Met 2 opeenvolgende driepunters bezorgde hij de Maeght een opdoffer van jewelste. De rollen waren met 55-46 compleet omgedraaid. Het 3^de quarter (32-11) staat nu al als grandioos te boek. Wat een dreigement (lees: terug zijn schoenen aanbinden) van onze penningmeester allemaal niet goed voor was. De boodschap was klaarblijkelijk aangekomen.

Dat niet iedereen de ommezwaai kon appreciëren was merkbaar bij verschillende spelers die steeds meer de mentale strijd aangingen in plaats van de sportieve. De irritaties liepen aan beide kanten hoog op en dat had niet enkel te maken met de tegenstander. Onsportieve- en technische fouten waren het logische gevolg. Het hoofd koel houden in deze tropische temperaturen was dan ook niet vanzelfsprekend. Vraag het maar aan Dimi, die een paringsdans met Van Herreweghe niet meteen zag zitten. Coach Chris kon de steeds vaker opspelende brandjes steevast blussen en de focus op de wedstrijd houden. Met een dreigende Matthias onder de borden, de alomtegenwoordige werkmier Luc, allerte Dimi en een clever spelende Sid bleef de Maeght op een veilige afstand steken. Dankzij een bijna feilloos parcours aan de vrijworplijn kon Fred uiteindelijke de welverdiende zege vastleggen.

Eindstand: 71-62. (C.T.)

Spelers: Matty 8, Sid 11, Matthias 7, Fred 8, Bart, Dimi, Luc 4, Steven 17, Andy 9 en Aiko 7.

7 driepunters

14-09-2016 om 21:49 geschreven door 130  

Speeldag 1 van het seizoen 2016 – 2017 had meteen een klapper van formaat op de affiche.

Regerend kampioen BBC ING kreeg de vice-kampioen The Young Ones Landegem op bezoek. Niet meteen de gedroomde opener voor de Young Ones aangezien men vorig seizoen 2 x in de competitie en 1 x in de KBOV het onderspit moest delven en er volgende week eveneens een aartsmoeilijk duel wacht tegen De Maeght van Ghent. Bij beide ploegen ontbraken er nog een paar pionnen maar er was voldoende kwaliteit aanwezig om er een aangenaam kijkstuk van te maken. In tegenstelling tot ING liep er bij de Young Ones wel een nieuw gezicht rond, Matthias De Beuf, voormalig speler van BBC Hyundai Wille Hansbeke en … BBC ING.

Matty, Fred, Steven, Luc en Aiko trokken het seizoen op gang. Het werd een start om duimen en vingers van af te likken. Luc opende de score en al vlug deden Matty en Aiko hetzelfde. Een ietwat loom en nonchalant ogend ING leek vooralsnog niet verontrust. Toen Fred met 2 opeenvolgende driepunters en een fieldgoal de thuisploeg op een 0-14 trakteerde was een ingreep onvermijdelijk. Waar iedereen een spelerswissel op het oog had probeerde ING op een listige, uitgekookte manier de wedstrijdbal te wisselen tijdens hun time out. De spelleiders zagen er geen graten in waardoor we plots met een andere bal de wedstrijd hervatten. Alsof de duivel ermee gemoeid was lukte Van Hecke dan toch de eerste score. De nieuwe bal legde ING duidelijk geen windeieren want met 3 opeenvolgende driepunters werd de kloof meteen een stuk kleiner. Net op het moment dat ING de kloof helemaal wou dichten dropte Matty een bommetje. Niet veel later dikten Matthias, Andy en Fred de score weer aan. (15-24)

We namen een mooie welverdiende bonus mee naar het 2^de quarter maar toch zat iedereen te wachten op het moment dat De Caluwé (5p) en Robeyst (0 p) het voortouw zouden nemen want  het gevaar kwam voorlopig enkel van de jarige Seselle (8 p). Het echte ING hadden we nog niet gezien. Robeyst was de eerste die uit de greep van onze defense ontsnapte. Langzaam maar zeker knabbelde ING aan de achterstand maar Matthias, Matty, Aiko, Luc en Sid konden net op tijd de zeilen bijzetten om met een 32-39 stand te gaan rusten.

Met een steeds kleiner wordende voorsprong braken er nog 2 moeilijke periodes aan, zeker als je weet dat we sinds mensenheugenis kampen met een ‘3^de quarter syndroom’. Het duurde slechts enkele minuten vooraleer ING de situatie weer helemaal onder controle had. Niet dat ING aan hun beste match in jaren bezig was. Het lag veeleer aan de onmacht die we etaleerden in de zone van de waarheid. Het shotpercentage nam dramatische proporties aan terwijl Robeyst en Co er af en toe wel eentje door de ring konden jagen. Mooi was het allemaal niet, frusterend daarentegen wel. Eens te meer nam ING de bovenhand en het duurde eeuwig alvorens de Young Ones daar iets konden tegenover stellen. Fred en Bart waren de acteurs van de 6 schamele puntjes in dit quarter. Het positieve aan heel het verhaal? Inderdaad Matty, we speelden een kl*tequarter en toch stonden we maar 1 luttel puntje achter. (44-45).

ING had bloed geroken en het was duidelijk dat we daar geen pasklaar antwoord op hadden. De Caluwé (9 p) en Robeyst (10 p) verdwenen helemaal uit onze greep en legden de partij in een definitieve plooi. Pas diep in dit laatste quarter vonden Steven en Aiko de weg terug naar doel maar helaas volstond dit niet meer om de partij alsnog te doen kantelen. Net als in de vorige partijen slaagden we er niet in om het duo Robeyst (22 p) – De Caluwé (21 p) enigszins aan banden te leggen en dat kwam ons andermaal duur te staan. (C.T.)

Eindstand: 69 - 64

Speelden: Matty 9, Sid 4, Matthias 8, Fred 14,  Bart 2, Luc 4, Steven 11, Andy 2 en Aiko 10.

6 driepunters

13-09-2016 om 21:52 geschreven door 130  

17-08-2016 om 00:00 geschreven door 130  

21-06-2016 om 00:00 geschreven door 130  

01-06-2016 om 00:00 geschreven door 130  

07-05-2016 om 00:00 geschreven door 130  

03-05-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Match 26 van de KBOV-competitie had DE ultieme afsluiter moeten worden van ons jubileumjaar en tevens het gehoopte kampioenenfeestje moeten inluiden. De smadelijke nederlaag vorige week, tegen ING, zorgde ervoor dat dit wel eens een typische eindeseizoensmatch kon worden waar geen van beide teams nog iets te winnen of te verliezen had. Dit weerspiegelde zich dan ook in de afvaardiging van spelers (8) en staff (5). We hoeven al even terug te gaan in de tijd om nog zo’n ‘magere’ opkomst te noteren. Dat het toen net ook 2 nederlagen en uitmatchen waren op de Plankshotters en ING voorspelde niet veel goeds. Ondanks het feit dat de Vlaamse Ardennen dit seizoen al snel de titelambities konden opbergen bleven ze een te duchten tegenstander en niet te vergeten uittredend kampioen.

De kwaliteiten van onze tegenstander waren genoegzaam bekend maar net daar lieten we ons al meteen ringeloren. Met 2 driepunters op rij namen de mannen van Ronse de match direct in handen. Aan de Young Ones zijde was het zoeken en wroeten om ook maar in de buurt van de korf te geraken. Het vergde enige tijd vooraleer men zich kon aanpassen aan het stugge collectieve blok die men had neergepoot. Het was eerder verrassend dat Aiko, nochtans niet zo’n liefhebber van het fysieke spel en de laatste weken wat minder nadrukkelijk aanwezig, de handschoen opnam. Met sterk insidewerk en een driepunter hield hij de Young Ones in leven maar op zijn eentje kon hij ook niet verhinderen dat men al tegen een 10 puntenkloof aankeek. De Mulder had ondertussen, met zijn geringe gestalte, enkele keren de maat van onze grote jongens genomen waardoor het nog steeds zoeken was om hen een hal toe te roepen. Aanvallend hadden we met een Fred een tweede afwerker in huis gevonden en dat was meer dan welkom want de Vlaamse Ardennen deelden ons met 3 driepunters op rij een nieuwe tik uit. (21-15)

Dat we de Vlaamse Ardennen best monddood konden maken vanachter de driepunterlijn had iedereen al een tijdje door. Met een kort opzittende man-defense werd dit aan banden gelegd maar dit gaf hen dan weer de gelegenheid om met kwieke beentjes enkele verdedigers van ons meermaals het nakijken te geven. We gaven op geen enkel onderdeel van het basketspel thuis. In geen tijd groeide hun voorsprong dan ook uit tot 20 punten (37-17) via een bedrijvige Veldeman.  Boeken toe? In de meeste gevallen wel … of er moest een déclic volgen. Nam de opponent het wat gemakkelijker op of hadden wij geen zin in een 2^de opeenvolgende nederlaag? Iets zorgde er alvast voor dat de verdediging beter zijn rangen sloot en aanvallend er meer variatie in het spel kwam. Matty en Steven boden, een bij momenten niet te stoppen, Fred offensieve steun. De Vlaamse Ardennen kregen het steeds moeilijker om hun wil op te dringen en dat uitte zich meermaals in de ondernomen doelpogingen. Naast het feit dat de terugkaatsers steevast in de handen vielen van Luc, Dimi, Gert en Fred liep men ook vrij regelmatig tegen de shotclock aan. Een onwaarschijnlijk 2-14 zorgde ervoor dat onze kansen nog enigszins gaaf bleven aan de rust. (39-31)

De Vlaamse Ardennen waren allesbehalve onder de indruk van onze opmars. Wat jullie kunnen, kunnen wij evengoed moet men gedacht hebben. Door een gebrek aan alertheid en agressiviteit daarbovenop kwamen we de eerste minuten van het 3^de quarter niet in het stuk voor. We leken een vogel voor de kat toen Veldeman & Co terug een 16-puntenvoorgift hadden. De sneltrein kon enkel met een minuut rust tot stilstand worden gebracht. Behoorde een 2^de remonte nog tot de mogelijkheden? De kopjes werden nogmaals bij elkaar gestoken. Indien we dit nog tot een goed einde wouden brengen mocht het verschil maximaal 10 punten bedragen voor het laatste quarter… en zo geschiedde. De wil, ‘grinta’ en een tikkeltje geluk hadden duidelijk onze kant gekozen en dat maakte een hemelsbreed verschil. Matty, Aiko en Fred lukten elk een driepunter waardoor we met een 58-48 stand aan het laatste quarter konden beginnen.

Zelf liefst 20 punten maken en de tegenstander tot minstens de helft beperken was de boodschap. Geen gemakkelijk opdracht, misschien zelfs onmogelijk, als je de kwaliteiten van de andere ploeg bekijkt. We konden het op zijn minst proberen. De sterke aanzet van Aiko, met 2 fieldgoals en een driepunter, deden alvast het geloof in de zaak sterk toenemen. Dit laatste quarter leek alvast heel sterk op het eerste quarter maar dan wel met de rollen omgedraaid. De Vlaamse Ardennen liepen zich steeds vaker vast in ons collectief sterke defense. Er was bij momenten geen doorkomen aan en indien dit toch lukte, moeten we toegeven, was de afwerking maar povertjes. Steven en Sid staken inmiddels offensief Aiko en Fred een handje toe waardoor de tegenstrever zijn focus op meerdere pionnen moest blijven behouden. Tot op heden hadden we nog geen seconde aan de leiding gestaan in dit treffen maar we hadden er ook nog nooit zo dicht bijgestaan. Met nog 2’30” op de klok was het onmogelijke werkelijkheid geworden. Via enkele splijtende drives van Fred hadden we de fakkel overgenomen van een stuurloos Vlaamse Ardennen. Iedere score was van tel en elke misser kon de partij terug doen kantelen. In een bloedstollend slot, waarin iedere seconde minuten leken te zijn, rondde Luc nog 2 vrijworpen feilloos af waarna Aiko met een fieldgoal niet alleen zijn sterke partij bekroonde maar tevens een onwaarschijnlijke overwinning op het scorebord toverde. Eindstand: 69-70. (C.T.)

Deze mooie overwinning betekende meteen ook het einde van het seizoen 2015-2016 waarin we net als vorig seizoen helaas sneuvelden in het zicht van de meet. Met slechts 4 nederlagen mogen we fier en tevreden terugblikken op een heel sterk seizoen. Langs deze weg willen we ook iedereen bedanken die zich dit seizoen op de één of andere manier heeft ingezet of gesympathiseerd heeft met of in ons team om tot dit succes te komen.

We zien jullie graag, allemaal, volgend seizoen terug!!

Speelden: Matty 6, Sid 2, Fred 27, Gert, Dimi, Luc 6, Steven 6 en Aiko 23.

5 driepunters

30-04-2016 om 15:21 geschreven door 130  

Weken op voorhand was de match tegen BBC ING aangestipt in ieders agenda als zijnde de beslissende match in het KBOV kampioenschap. Terwijl heel het land praktisch lam lag of ‘significant’ nu wel het juiste woord was om te gebruiken in een tijd van terreurdreiging had de Young Ones aanhang wel grotere bekommernissen maar dat haalt dan wel de wereldpers niet. Logisch uiteraard, maar toch leek die ene match het summum van euforie te moeten weerspiegelen. Er waren 3 opties. Winnen met 8 punten of meer verschil betekende dat de Young Ones zich voor het eerst in 25 jaar tot kampioen konden kronen en dat in hun jubileumjaar. Winnen met minder dan 8 punten verschil, dan was een overwinning op de Vlaamse Ardennen nodig om zich alsnog tot kampioen te mogen uitroepen. Of, ’t ja verliezen en een kruis mogen maken over de eigen titelambities en lijdzaam moeten toezien hoe ING de champagne zou ontkurken. Met dat laatste hielden we liever niet al teveel rekening want voor de gelegenheid waren enkele WAG’s en sympathisanten uitnodigd. Met een volledige spelerskern en staff was ook daar niks aan het toeval overgelaten.

We wisten maar al te goed dat alles op de juiste plaats moest vallen en de ploeg zijn beste form zou moeten benaderen indien we ING het vuur aan de schenen wouden leggen. Met mannen als Robeyst, De Caluwé, De Visscher en Van Hecke had ING niet toevallig de productiefste groep van deze competitie.

De partij startte furieus. Zowel Fred als De Visscher trokken elk met een driepunter hard van leer. Met Kenneth onder de borden hadden we een extra troef voor handen en dat werd duchtig uitgespeeld. De combinaties tussen de Young Ones pionnen verliep heel erg vlot en dat bracht de tegenstander toch heel even van de kaart. De thuisaanhang genoot met volle teugen van het gebrachte samenspel al viel toen al op dat enkel Fred en Kenneth voor de puntjes zorgden. Aan de overzijde was het vooral uitkijken naar het moment dat Robeyst de weg naar de korf zou vinden. Vooralsnog waren het De Visscher en De Caluwé die ING in het spoor hielden. Na goed 7 minuten hadden de oranjehemden het kloofje gedicht en niet toevallig via Robeyst. Niet veel later had de tegenstander al de leiding overgenomen en een kleine voorsprong bij elkaar geshot. Met 3 van de 4 omgezette vrijworpen kon Aiko enigszins milderen. Na 10 minuten en een 23-27 tussenstand hadden de supporters een leuke helft gezien maar coach Chris zat wel met defensieve kopzorgen.

Aanvankelijk leken de wijzigingen in defense weinig impact te hebben want Robeyst opende met alweer een driepunter, in totaal al de 6^de voor de tegenstrever. Totaal onverwachts stokte echter de precisie van uitvoering. Helaas voor ons aan beide kanten. Alsof de duivel ermee gemoeid was kregen beide teams plots minuten lang geen bal door de ring. Van de uitstraling van het eerste quarter bleef weinig of niks meer over. Terwijl iedereen hoopte dat onze motor als eerste terug zou aanslaan waren het echter De Caluwé en Van Hecke die terug de score konden aanzwengelen, weliswaar vanop de vrijworplijn. Het duurde tot diep in het tweede quarter vooraleer de bordjes aan onze kant nog bewogen. Niet toevallig was het Fred die, ook via vrijworpen, ons van grotere schade kon behoeden. Het feit dat Kenneth steeds meer in de greep kwam te zitten van een dubbele mandekking zorgde ervoor dat enkel Fred kon scoren in het 2^de quarter. Een situatie die allesbehalve lang houdbaar was. Met een 33-41 ruststand was nog niet alles verloren maar de titelambities kreeg hiermee al een stevige tik.

Terwijl een knappe driepunter van Matty nog een sprankeltje hoop bezorgde maakte ING al snel brandhout van enig weerwerk. Robeyst, De Visscher en Van Hecke pikten de draad van het eerste quarter op en daar had niemand een pasklaar antwoord op. Hingen we aan de rust nog niet in het canvas dan leidde het derde quarter niet tot de minste twijfel hierover. ING overklaste ons op alle vlakken van het basketball en een ware afstraffing was in de maak. Een ploeg die met een ongelofelijke precisie scoort zowel vanop de vrijworplijn als van (ver) achter de driepuntlijn kan je enkel stoppen in een superdag en die hadden we geenszins. Na een 7-22 tussensprint was het boeken toe en de ambities opbergen (40-63).

Een vierde quarter hadden zowel spelers als thuisaanhang maar al te graag geskipt maar ook daar konden we niet aan ontsnappen. In tegenstelling tot het vorige quarter konden we toch iets meer weerwerk bieden, al was het maar omdat de tegenstander het oogluikend toeliet. Met een pak meer scorend vermogen had ING zelfs in het laatste quarter niet de minste moeite om hier de bovenhand te nemen. De trefzekerheid van Robeyst (27p), De Visscher (17p), Van Hecke (15p) en De Caluwé (12p) kenden dan ook geen enkel teken van verzwakking terwijl aan onze kant enkel Fred (32p) zich in de dubbele cijfers kon shotten. Zoals zo vaak de laatse weken waren we teveel afhankelijk geworden van zijn bevliegingen om het laken alsnog naar ons toe te trekken. Tegen een collectief sterk en uitgekookt team als ING is dit dan ook onbegonnen werk. Wie dacht dat Robeyst de mooiste driepunter van de avond op zijn conto kon schrijven had het lelijk mis. Andy zette met een fenomenale driepunter van aan de middellijn de zware 61-86 eindstand op het bord. Deze pandoering kwam misschien als een ware kaakslag aan, bij sommigen zelfs letterlijk te nemen, maar iedereen van de lichtblauwen kon zich vinden in het feit dat ING de terechte kampioen was. De evenaring van vorig seizoen als vice-kampioen zal andermaal het hoogst haalbare voor ons team worden wat in een steeds hoger aangeschreven en sterker wordende competitie zeker geen troostprijs is. (C.T.)

Speelden: Matty 3, Vollie, Stanny, Sid 2, Fred 32, Bart, Dimi 1, Luc 2, Steven, Andy 7, Aiko 8 en Kenneth 6.

7 driepunters

20-04-2016 om 23:49 geschreven door 130  

Na het verstrijken van de Paasvakantie kon gisterenavond ook de KBOV competitie terug op gang worden gefloten. Met slechts één training in de benen was het enigszins bang afwachten of we het aartsmoeilijke drieluik (BT Groep Demeyer, ING en Vlaamse Ardennen) voldoende hadden voorbereid. Drie keer op rij verliezen zou ons alsnog uit de top 3 bonjouren, aan de andere kant 3 keer winnen betekent … nee daar denken we vooralsnog niet aan. Echt ideaal was de aanloop naar de confrontatie met Groep Demeyer niet. De voorzitter en Stanny waren weerhouden en volop bezig met de toekomst en uiteenzetting van de nieuwe basketballtempel in Nevele. Aiko kon pas later aansluiten en Matty kwam tot de constatatie dat voetballen geen voorbeeldige voorbereiding is op een basketmatch. Een kuitverrekking hield hem aan de kant. Door de afwezigheid van Gert waren Luc, Kenneth en Dimi de enige beschikbare centerspelers voor coach Chris.

 De heenmatch draaide, na een ware thriller en een discutabele eindfase, nipt in ons voordeel uit. Een gelijkaardig scenario zagen we liever niet meer opduiken. Door de flauwe opkomst bij de tegenstander, amper 6 man, konden we er maar beter een hels tempo op na houden. Jens Van Troye kreeg Kenneth als waakhond mee en dat zal hij geweten hebben. De aanvalstrategie van Demeyer diende al vanaf minuut 1 te worden aangepast. Dit leek aanvankelijk nog te lukken ook. Duhain en Degryse kregen net iets teveel ruimte waardoor het puike aanvalswerk van Fred en Kenneth keer op keer teniet werd gedaan. Na een tactische aanpassing werd Duhain wel het zwijgen opgelegd maar Degryse bleef als een gladde paling ontglippen aan zijn bewaker. Met een fieldgoal en een driepunter kon Vollie zijn verdedigende frustraties ombuigen in een eerste tussenprint. Demeyer hapte naar adem maar kon die voorlopig enkel krijgen door zelf een time-out te nemen. Fred en Kenneth duwden, met het einde van het eerste quarter in zicht, het gaspedaal nog wat verder in. Na een knap uitgesponnen aanval over meerdere stations was het Sid die het eerste quarter afsloot. (16-24)

We hadden Groep Demeyer waar we hen wouden en we konden dat maar beter optimaal benutten. De aanval van de tegenstander was volledig ontregeld en slechts sporadisch kon Deman via een snelle uitbraak toch nog een goaltje meepikken. Ondertussen hadden The Young Ones met Bart, Fred, Steven, Vollie, Kenneth en Luc meerdere spelers aan het kanon gebracht waardoor we steeds moeilijker te bespelen waren. Er dreigde zowaar een twintiger op het bord te verschijnen aan de rust. Het enige minpuntje dat aan onze kant te bespeuren viel waren het aantal terugkaatsers die in de verkeerde handen vielen. Gelukkkig voor ons deed de opponent daar niet bijster veel mee. Op slag van rust deelde Steven met een loopzuivere driepunter nog maar eens een dreun uit. Rust: 25-42

Met nog 20 minuten te gaan lag een noodzakelijke overwinning binnen handbereik. Dat het spelbeeld hier en daar wat verwaterde had vermoedelijk te maken met een verslapping van de concentratie. Na wat holderdebolder basket, waarin we overklast werden qua rebounds en missers, was het uiteindelijk Andy die met een magistrale lay back Deman te kijken zette. Een driepunter van Aiko en de 2 fieldgoals van Luc waren een aangenaam vervolg maar het was Steven die andermaal de mond van Groep Demeyer snoerde en een twintiger op het bord plaatste. (40-60)

Onze jongens hadden er duidelijk zin in en dat bewijs werd nogmaals geleverd in het 4^de en laatste quarter. Groep Demeyer moest de kelk tot op de bodem ledigen. Steven kreeg er maar niet genoeg van en bekroonde zijn sterke match met zijn 18^de punt. De tegenstander kon het steeds moeilijker belopen waardoor er steeds vaker ruimte kwam in de zone van de waarheid. Dimi was vaker aanspeelbaar en sprokkelde ook zijn eerste punten. Andy dropte een driepunter in het mandje waar menig korfbalspeler jaloers op kon zijn. Natuurlijk kon Fred niet achterblijven. Dat Jens ondertussen, na meer dan 30 minuten droog te hebben gestaan, ook aan een reeksje was begonnen kon weinigen deren, tenzij Aiko misschien, want Bart zette aan de andere kant een al even mooie reeks neer. Groep Demeyer ontsnapte in extremis aan een dertiger in een match waarin het, op de eerste minuten na, nauwelijks een vuist kon maken. Opdracht 1 volbracht. Volgende week wacht DE uitdaging van het seizoen want dan komt ING op bezoek in Landegem met de titel als inzet. Eindstand: 56-83 (C.T.)

Speelden: Vollie 7, Sid 4, Fred 19, Bart 13, Dimi 2, Luc 6, Steven 18, Andy 5, Aiko 3 en Kenneth 6.

7 driepunters

12-04-2016 om 22:31 geschreven door 130  

24-03-2016 om 00:00 geschreven door 130