Na een weekje scouting en welverdiende rust, dankzij de vooruitgeschoven match tegen ING, kon iedereen fris en monter de loodzware opdracht aangaan tegen de Vlaamse Ardennen. De matchen in het verleden stonden steevast bol van de spanning en competitiviteit. Het ideale recept voor een gezellige avond basket onder hoogspanning. Dat de regerende en viervoudige kampioen dit seizoen al wat van zijn pluimen had verloren kon de sfeer niet bederven. Een daarenboven aangename verrassing van de Bond was ook mooi meegenomen. De heren De Clercq en Hesters werden naar Landegem gestuurd om deze partij in goede banen te leiden en niet te lijden, zoals hun collega 2 weken geleden.

Geen toss met kleingeld maar een simpele opworp bracht de wedstrijd tot leven. De opener was alvast om vingers en duimen van af te likken. Veldeman plaatste ons met een driepunter meteen op achterstand maar het antwoord van Steven liet niet al te lang op zich wachten. Met een even weergaloze driepunter kruidde hij het spektakel. De aanwezige supporters en staffleden schoven meteen naar het puntje van hun stoel. Terecht! Wat geserveerd werd, werd danig gesmaakt. De partij hing mooi in evenwicht en bij de tegenstander hadden ze dat vooral aan één man te danken in het eerste quarter. Een vierde deel van de Heemskinderen, aka Gert Veldeman, nam maar liefst 10 punten, waaronder 2 driepunters, voor zijn rekening. Zijn bewaking zat duidelijk nog niet snor. Aanvallende daarentegen kon weinig worden bijgesteld. Steven, Aiko, Kenneth, Luc, Sid, Fred, Gert en Vollie, ja alle 8, kwamen ze tot scoren. Een ongekende luxe die een 24-19 stand na het eerste quarter meer dan rechtvaardigde.

In het 2^de quarter verliep het heel wat moeizamer. De juiste pass, de juiste actie kwam er maar zelden goed uit waardoor het spelbeeld zienderogen verwaterde. Een knappe lay-up van Matty en een verrassende move van Gert waren de zeldzame hoogtepuntjes maar dit bracht net iets te weinig om een verlengde van het eerste quarter te zijn. Het onbenut laten van meerdere vrijworpen zorgde daarentegen voor de eerste nervositeit op de bank. Dreigden we nog voor de rust de leiding te moeten afgeven aan de tegenstrever? Het gevaar Veldeman was dan misschien wel even geweken maar Van Den Heede nam geruisloos over. Bijna in zijn eentje hield hij de Vlaamse Ardennen moeiteloos in de wedstrijd. Een vrijworp van Kenneth en een fieldgoal van Sid hielden maar net de boot af aan de rust. 36-33

Tijd om het één en ander bij te schaven in de onderbreking dacht coach Chris. Met een duidelijk voordeel onder de borden moesten Kenneth en Aiko maar een luxebediening krijgen onder het kot vond hij. Althans dat was het opgelegde stramien. Hoe meer de coach de nadruk legde op het inside spel … hoe vaker men het afstandsshot ging opzoeken. Misschien was zijn Zuid-Afrikaans voor beginners dan toch niet zo duidelijk voor iedereen. Enfin, de tegenstrijdige tactiek scheen te werken want ook de tegenstander was even in de war. Met Vollie, Aiko en Luc als voornaamste afwerkers werd duchtig gecompenseerd wat aan de vrijworplijn vaak verkeerd liep. Een grotere winstmarge had er dus zeker ingezeten. Een eerste driepunter van Matty, twee opeenvolgende fieldgoals van Luc en 2 succesvol omgezet vrijworpen van Steven stoomden ons klaar om het hopelijk in het laatste quarter te kunnen afmaken. 59-54

Dat je met de Vlaamse Ardennen nooit klaar bent moest ook nu weer blijken. Zij waren duidelijk niet van plan om genoegen te nemen met enkel frietjes in Den Hoet. Men wou maar al te graag de scampi’s van ons Turks brood halen. Dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen tegen onze veelvraten. Steven bracht met 2 opeenvolgende driepunters de zaal in vervoering waarna Kenneth met enkele sterke inside plays de score aandikte. Er kwamen stilaan barsten in het pantser van de opponent maar Veldeman weigerde voortijdig de handdoek te gooien. Met 8 punten dreigde hij de Vlaamse Ardennen nogmaals langszij te brengen maar daar staken Aiko en Vollie, elk met een driepunter, tijdig een stokje voor. Een mooie 10-punten kloof werd halsstarig verdedigd en gevrijwaard. Hier en daar werd de tegenstrever wat geniepiger maar de voortreffelijke leiding van het grijze duo greep kordaat en discreet in waar nodig. De sportiviteit kende hoogdagen al werd dé sportiefste daad van Matty hilarisch genoeg weggewimpeld. Met een fieldgoal van Fred en een vrijworp van Vollie werd het lot van de Vlaamse Ardennen bezegeld waarna de refs hun muntstukken konden gaan verzilveren. Een 5^de nederlaag dit seizoen voor de mannen uit Ronse zou hen wel eens definitief uit de titelkoers kunnen gooien en ons een plaatsje in de top 3 kunnen verzekeren. Eindstand: 79-68 (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 15, Sid 4, Fred 5, Gert 4, Bart 2, Luc 7, Steven 13, Aiko 15 en Kenneth 9.

7 driepunters