Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
22-06-2008
ground control
Get in, they said and I stepped right into another plane. The pilot and passengers were new to me, but soon I found my seat in the plane pretty comfortable. Jump, they shouted but I stepped aside. She took me by the hand, assured me that it was allright to be myself, to be interested in the things I liked. She taught me to look at things in a different way, encouraged me to spread my wings and discover myself and my capabilities. Don't jump yet, she said to me and we stayed in the plane and took the time to talk. Go now, girl, she said and gave me a parachute, made of selfconfidence, joy, love, warmth and experience..
I go now, ms.C and I let your hand go. I will take my jump...
You've become a tiny, little, warm spot in my heart.
Thank you
Eurydieke
ps: the picture box is made for her teacher, ms. C.: basically it was a wooden box with a picture frame on top. I used the same technique as on my toolbox but in different colors. the top is covered with two different colors of crackle paint. the paper's from Basic Grey and Cosmo Cricket. It'll be filled with a thank you-note and lots of delicious chocolate... I just hope she will like it.. Full list of materials used on this project can be found at the website of In2hobby! ___________________________________________________________________
Stap in, zeiden ze en ik stapte in een ander vliegtuig. Ik kende de piloot en de passagiers niet, maar al snel voelde ik me vrij goed thuis en vond ik mijn plekje in het vliegtuig. Spring, riepen ze maar ik ging een stapje opzij. Ze nam mijn hand, stelde me gerust dat ik mezelf mocht zijn, dat ik verliefd mocht blijven op mijn passies. Ze leerde me naar de dingen te kijken op een nieuwe manier, moedigde me aan om mijn vleugels uit te slaan en mezelf en mijn talenten te ontdekken. Spring nog niet, zei ze en we bleven nog even in het vliegtuig napraten. Ga nu, meisje, zei ze en gaf me een parachute vol zelfvertrouwen, vrolijkheid, warmte, liefde en ervaring.
Ik ga nu, juf C. en laat je hand nu los. Ik waag mijn sprong.
Je werd een klein, warm plekje in mijn hart.
Dank je, juf C. Eurydieke
ps: de fotodoos was eigenlijk in blank hout. Ik gebruikte dezelfde technieken als op mijn toolbox, maar koos andere kleurtjes. de bovenkant is bewerkt met twee kleuren cracklepaint. Het papier is van Basic Grey en Cosmo Cricket. Het is een dankjewel-geschenkje voor haar juf. Er komt nog een kaartje in en heel veel lekkernijtjes... ik hoop maar dat ze het wat leuk zal vinden.. Een volledige lijst van gebruikte materialen vind je terug op de website van In2hobby.
One day you will hate us. You will hate the rules we have made in our house, the terrible jokes of your dad and the sentimental tears of your mom. Your room will be your new world and you will not allow us, parents, to enter that world. You will have secrets and friends and cherished loves, a diary you'll keep under your pillow. You'll prefer the music we hate, the clothes we dislike and the behaviour we are ashamed for. You will want to walk the path that's the furtest of our path. But when you get lost, when you don't want to grow up at all, your dad and I will leave our path, take you by the hand and comfort you and guide you on your own chosen path... No matter what. __________________________________________________________________ Er zal een dag komen dat je ons zal haten? je zal de huisregels haten en de vreselijke flauwe moppen van je pa en de sentimentele tranen van je moeder. Je kamer zal je nieuwe wereld worden en wij, ouders, zullen er niet in worden toegelaten. Je zal geheimen hebben en vrienden en liefjes, een dagboek dat je onder je kussen verstopt. Je zal houden van de muziek die wij verafschuwen, de kledij dragen die wij vreselijk vinden en over je gedrag zullen we ons schamen. Je zal het pad willen volgen dat het verst van ons verwijderd is. Maar als je verloren bent, als je even helemaal niet meer groot wilt zijn, zullen je papa en ik onze weg verlaten, je hand vasthouden en je geruststellen en je gidsen langs de weg die jij zelf koos... Ondanks alles.
I wanted you to be perfect. The anger you cried out that first moment, was my anger too: I didn't want to share you with the rest of the world yet. You were my little secret and above all: you were MINE. Not only was I giving birth to a little bundle of life, I was also giving birth to a harsh reality: the fact that you were not that perfect at all. I didn't feel the pride other mothers feel, seeing their child, but I did feel a lot of love for this mysterious, strange creature, lying in my arms, having total confidence in me... a clumsy woman, hardly living in the real world. It struck me how dependant you were from the 'outside' world. I try to have faith in myself, the way you believe in me. Why is something so simple so difficult? ______________________________________________ Ik wou je perfect hebben. De woede die je op dat eerste moment uitschreeuwde, was ook een beetje mijn woede: ik wou je nog helemaal niet delen met de rest van de wereld. je was mijn kleine geheimpje en vooral: je was van MIJ. Ik beviel niet alleen van een klein levend wondertje, ik beviel tevens van een pijnlijke realiteit: het feit dat je helemaal niet zo perfect was als ik wou. Ik voelde niet de trots die andere moeders voelen als ze hun kind zien, maar ik voelde wel een immense, ondraaglijke liefde voor dat kleine, mysterieuze, vreemde schepseltje dat in mijn armen lag en zich helemaal overgaf aan mij... een onhandige vrouw die nauwelijks met haar voeten in de echte wereld stond. Het raakte me hoe afhankelijk je was van de 'buiten'wereld. Ik probeer net zoveel in mezelf te geloven als het vertrouwen dat jij in mij hebt. Waarom kan zoiets eenvoudig toch zo moeilijk zijn?
Sometimes, big steps are all in the details. Sometimes it DOES matter that someone steps into your life and reaches you a hand to start your re-birth into the real world. Sometimes you just have to go on, even if the only thing you want to do is to retreat or escape. Sometimes, you just need time and unspoken words. Sometimes, Sweden is just around the corner of your own house.
Thanks M. for helping me to wake up. ___________________________________________ Soms zit de grote stap in een klein detail. Soms doet het er WEL toe dat iemand in je leven stapt en jou een hand aanreikt om je terug te halen naar de echte wereld. Soms moet je gewoon doorgaan, ook al wil je je zo graag terugtrekken. Soms heb je gewoon de tijd nodig en woorden die onuitgesproken blijven. Soms is Zweden net om de hoek van je eigen huis.
A penny for your thoughts. Watching the parachutists in the sky on top of Bruce (our old vehicle), I could only guess what was on your mind then. Did you think about the ice-cream I promised you that day? Were you longing for a dive in the pool? Or were you already making up your future? I know your expectations were extremely high that period: you thought you were going to learn how to read and write that schoolyear, your questions were far beyond our knowledge. You were pushing us to our own limits, challenging us to look over the rainbow and to see what was overthere. I am still thankfull for that: you made me grow. I like to think I am growing with you, that we are both becoming Big Girls... Facing a very emotional,stressy, busy and hard next week, I am trying to make myself harder: maybe I am the sand. Maybe I have to mix in some concrete into my heart for others... I don't like thinking that way: it implies I have to let people go and I don't know if I am ready for that... One day, you will face the same problem, my little one. I can only hope you will be much stronger than I am right now. We are Alice in Wonderland, my love, luckily there are bonsais overthere...
ps: the pictureframe is a white wooden frame I bought way too much in the Ikeastore. The white didn't match my livingroom, so I threw some alcoholinks on it and a thin layer of oldpapercracklepaint. I didn't think much was needed. I like the look of it... _______________________________________________________________________________________ Een stuiver voor je gedachten. Terwijl je op de motorkap van Bruce naar de parachutisten in de lucht keek, kon ik enkel maar gissen naar wat er in dat hoofdje van je omging.. Dacht je aan het beloofde ijsje? Of smachtte je al naar je stoeipartijtje in het zwembad? Misschien maakte je al plannen voor je toekomst? Ik weet dat op die moment je verwachtingen zeer hoog lagen: je dacht echt dat je zou leren schrijven en lezen dat schooljaar, je vragen en honger naar kennis waren toen ver boven onze kennis. Je dwong ons naar onze grenzen, je daagde ons uit verder te kijken dan de horizon en te zien wat er daar op ons wachtte. Ik ben nog steeds dankbaar voor het feit dat jij me helpt groeien. Ik vind de gedachte fijn dat ik samen met jou opgroei, dat we samen Een Groot Meisje worden.. Er wacht mij een zeer bewogen, stressy, drukke en harde week, volgende week. Ik probeer mezelf harder te maken: misschien ben ik wel zand. Misschien moet ik wat beton in mijn hart mixen voor anderen.... Ik denk niet graag op die manier: het betekent dat ik bepaalde personen moet laten gaan en ik weet niet of ik hiervoor al klaar ben... Op een dag zal jij hetzelfde probleem hebben, meisje. Ik kan enkel maar hopen dat je dan sterker zal zijn dan ik nu ben. We zijn Alice in Wonderland, liefje, maar gelukkig zijn er bonsaïs daar...
ps: de fotokader was eigenlijk een spierwit houten kadertje dat ik veel te duur betaalde in de Ikea. Het wit was vreselijk vloekend in mijn interieur en dus gooide ik er wat alcoholinkt tegenaan en een flinterdun laagje oldpaper-cracklepaint. Ik vond niet dat er meer bijmoest. Ik hou ervan zoals het er nu uitziet...
Wendy and Bruno decided it was to time to get another name for their awesome little shop. Last Saturday was the big day! Not only was it the birth-day of a little sis-box 'Handmade Feelings', but the day of a fresh start in crafting Flanders: In2hobby got presented to the audience... I am so excited: the name promises a lot of new perspectives and things in the future. Something else now: time has been a big issue the last months. I have struggled with it and my body didn't want to take part in it either. Finally, I can tell you that I have started to actually 'climb' my own Mount Everest. I realize it's going to be a very hard time and that I won't conquer my world in one day, but I have finally had the courage and some energy to begin my journey. For that, I decided to buy a clock for my craftroom. I never found anything suitable for my budget and my taste, so I bought the cheapest clock on canvas. I put thick layers of gesso over Marilyn Monroes head (there was a painting of her in the centre) and then gave the clock a cocktail of vintage photo and scattered straw mixed with some perfect gold pearls to give it a more 'weathered' wood. I decided to keep it simple and stamped a light border of flourishes on the side with frayed burlapink. the flourishes in the centre of the clock are stamped with black soot and I stamped my flourish repeatedly. The owl and signplate were also stamped with black soot ink. the letters are with walnutstain. Unfortunately, I discovered I didn't have any big numberstamps, so the 2 of the name of the shop will have to wait 'till I have found a set! Now I'm gonna put some energy into my clock and then... time is ticking away... ps: the time on the clock was already printed on it when I bought it!!I just masked the clocknumbers so no gesso could cover it! _________________________________________________ Wendy en Bruno besloten dat het tijd werd om een een andere naam voor hun winkel te nemen. Vorige zaterdag was het dan eindelijk zover! Niet alleen was er de geboortedag van het kleine zusje 'Handmade Feelings', maar het werd ook de dag van een gloednieuwe, frisse start in creatief Vlaanderen: In2hobby! Ik ben zo vreselijk blij: de naam belooft heel wat nieuwe invalshoeken en dingen voor de toekomst.. Iets anders nu: de tijd is een groot en belangrijk iets voor me geweest de laaste maanden. Ik lag ermee in strijd en mijn lichaam wou geen deel meer nemen aan de ratrace. Maar eindelijk kan ik zeggen dat ik begonnen ben om de klim naar mijn eigen Mount Everest te ondernemen. Ik besef heel goed dat het een harde tijd wordt en dat ik de berg niet kan temmen in 1 dag, maar ik heb eindelijk wat moed en energie gevonden om aan mijn 'reis' te beginnen. Daarom besloot ik dat het tijd werd om de klok in mijn creatieve ruimte te introduceren. Ik vond echter nergens iets dat naar mijn budget en mijn zin was en dus kocht ik de goedkoopste klok in canvas. Dikke lagen gesso moesten Marilyn Monroes gezicht verbergen (die zowat het hele midden van de klok in beslag nam) en ik gaf haar een cocktail van vintage photo en scattered straw met perfect gold pearls om het een wat verweerdere look te geven. Ik besloot het geheel vrij simpel te houden en stempelde een lichte border van krullen met frayed burlapinkt. de krullen in het midden zijn een herhaling van de stempel met blacksoot inkt. De uil en het uithangbord zijn met dezelfde inkt gestempeld. De letters zijn in walnutstain. Spijtig genoeg ontdekte ik vandaag dat ik niet eens in het bezit ben van een setje cijferstempels!!! De 2 van de naam van de winkel zal dus een volgende keer erop worden gestempeld. En nu... ga ik wat energie in mijn klok steken zodat de tijd eindelijk kan... tikken.
ps: de uuraanduiding van de klok was reeds op mijn klok geprint toen ik ze kocht!! Ik tapede ze af zodat er geen gesso op kon komen.
