Zakdoeken kennen ze hier ook al ni (gewoon met veel lawaai en omhaal snuiven en slikken)
Vannacht naast Adama geslapen maar ben nog moe
Ik verveel me: wachten is nog niet mijn ding!
Om half 10 opgestaan
Alles op het dooie gemakje: Dankedanke = rustig rustig
Ontbijt: brood met boter + melkpoeder drinken
Klaarmaken voor doopfeest: Sara haast zich om haar tanden te poetsen en een rok aan te doen, want weeral veel te warm voor woorden
Maar Die senegalese vrouwen: als er ooit nog iemand durft te zagen dat ze op mij moeten wachten als ik ni weet welke schoenen aan te doen
Eerst: uitgebreid wassen; dan haren (met 2 vettige smeersels bewerken; kammen tot de laatste spriet in de juiste positie zit: vlechtje maken met rest van haar achteraan; nep-paardenstaart-haar vastnaaien; nep-vlecht vastnaaien eromheen; met oogpotlood lijnen op creatieve manier tekenen op hoofdhuid; bijknippen waar nodig); smink (allerlei potjes en potloodjes en smeren maar in bonte kleuren met lijntje ipv wenkbrauwen boven ogen); kleren (allemaal lange rokken met topje met typisch afrikaanse print en kleuren: eerst strijken natuurlijk met ijzer)
Ben benieuwd hoe lang ik nog moe wachten tis ondertussen al half 1
Eindelijk vertrokken: clando + bus (ongeval na 50 meter + overstappen op andere bus) + taxi (700 francs)
Aangekomen: 1000 keer hetzelfde gezegd Bonjour ça va? Ça va bien. Ça va? ...
Mannen, vrouwen en kinderen apart
Veel mensen, veel getater door elkaar en over mij (Tubab dit en tubab dat) maar ik verstond er niets van: heel erg vermoeiend en frustrerend en het wenen stond me soms naderbij dan het lachen. Maar af en toe probeerde er toch iemand iets in het Frans tegen mij te zeggen en daar trok ik me aan op!
Gegeten: rijst en vlees en groentjes en gebakken patatjes; blikje mangosap gedronken (super sucré comme tous ici!)
Af en toe rolde er iemand een matje uit en begon zacht te bidden (kompas op matje: zodat ze zeker in de juiste richting bidden)
Plots geroep en gezang van zaaltje binnen: gaan kijken: 1 dame zingt en de rest wringt zich binnen om te luisteren: ze wenst de grootouders, de ouders en het kindje veel geluk op die manier
Fotos getrokken: sommigen vonden dit niet zo leuk, maar toen ik beloofde om ze af te geven aan hun familie in Brussel was het voor de meesten in orde. En plots wilde iedereen dat ik een foto van haar nam: wat een ijdeltuiten!
Cameraman filmde alles: één voor één een close-up (ook van mij dus) en toen zwegen de grootste monden wel
1 dame wilt mijn rok als ik terug naar België ga: ik heb gezegd dat ik wilde wisselen tegen een mooi kleed van haar: we zullen zien!
Nog een keer gegeten: rijst met vlees en groenten en brood
Water uit zakjes gedronken
Vertrokken: taxi + car rapide (bumper er af gevallen maar vastgeknoopt met koordje en doorrijden maar) + clando
Ik voel me soms fluorescerend: zelfs in het donker valt het op dat ik wit ben!!
Super moe + direct gaan slapen: ik had ni door dat het de bedoeling was dat we nog een keer aten
Eerste elektriciteitspanne: romantisch in bed gekropen bij kaarslicht
PS: de verwachte buikproblemen zijn gearriveerd!
Opgestaan om 9u: gewassen ontbeten en wachten maar
Algemeen: ze mesten mij hier vet met superveel boter op mijn brood en al de lekkerste stukjes, maar ik mis wel de gezonde dingen: fruit en groenten (is hier nog niet het seizoen en is dus schaars); Rare gewoonten: iemand kuist en achter haar rug gooit iedereen zijn papiertjes, broodkruimels, gewoon op de grond: kwestie van bezig te blijven é!
Redelijk geslapen: Adama heeft me gezelschap gehouden deze nacht, benieuwd of zij mijn vast bedpartner zal worden; veel wakker geworden, maar dankzij ventilator toch redelijk geslapen ondanks de warmte; af en toe geschopt door mijn nieuwe beste vriendin
Ontbijt: Bana smeert mijn brood met 10cm boter, warme melk (poeder) met 3 klontjes suiker, confituur blijkt na ontbijt plots naast mijn bed te verschijnen: voor de gast (heb net gezegd dat ik alles wil delen met de hele famillie)
Hoeveel keer ik het woord: different al heb gebruikt dezer dagen! Maar dat is het ook: tout different!
Vertrokken met Annemie op huisbezoek: vele erge gevallen gezien vandaag: heb het even moeilijk gehad om ni te beginnen huilen (maar dat hoort niet hier!) bij het zien van een ondervoed, onverzorgd, graatmager, doodongelukkig, angstig, verwaarloosd kindje: ik kan het ni omschrijven het is gewoon zoals in de filmpjes: precies zon weeshuis-kind!
s Middags gegeten in boabab (gebouw van ngo), maar ik heb dadelijk na het eten buikpijn gekregen en die is ni meer gestopt: het moest er van komen é (toch beetje goed nieuws: nog geen diarree)
WC-papier gekocht (want dat kennen ze hier ni: linkerhand gebruiken wassen, enfin afspoelen, erna)
Sebiet ga ik vragen of iemand van de 15 kinderen die hier rondlopen mee naar het strand wil gaan (alleen kan ik beter ni gaan, dus dan ben ik maar afhankelijk van mijn nieuwe broertjes en zusjes: niet dat zij dat erg vinden hoor!)
Ik word behandeld als een koningin: ik krijg het beste en duizend keer wordt gevraagd: ça va?
Vreemde gewoonte (weeral): voordat je iets zegt of vraagt, moet je een stuk of 10 keer vragen: ça va? En antwoorden: ça va bien. Zo verlies je al een minuut tijd: en als je 10 mensen op straat tegen komt die je kent (of zelfs ni kent) dan is dat bijna een dagbesteding: niet te missen dat het tempo zo laag ligt hier: danke danke= rustig rustig in Wolof.
Ik heb ook een senegalese naam gekregen van mijn nieuwe familie: Awa Kal. En één van mijn zusjes is zwanger en zij gaat haar kind sara noemen: spannend, niet?
Net geskyped met mama en papa: wederom een emotioneel momentje vandaag! Jai de nostalgie et je me manque tous (in mn beste Frans )
Snacks: nootjes chips beignets: vettig maar erg lekker
Kinderen bezocht met verschillende relais samen met annemie
Leuke anekdote: heb vuilniswagen gezien van de stad Turnhout!
Middag: gaan eten in elektrabel-centrale: vis in jasje van vettigheid groentjes (wortel en raap) patatjes met mayo en vreemd sausje
Kinderen bezocht met andere relais samen met annemie
Aankomst Bana: echt huis met deur en bel (die niet werkt); dubbel bed (ben benieuwd wie nu op de grond moet slapen); terras met prachtig zicht (wel werken ervoor, zoals overal: en maar uitbreiden ook al is er geen plaats maakt ni uit waar: gewoon door en over elkaar en stoppen als je geld op is (afgewerkt of nie); veel mensen in huis: kinderen, kleinkinderen, kinderen van broer ik kan nog lang ni volgen wie wie is en de namen: niets herkenbaar, gewoon wa vreemde klanken achter elkaar en ik kan ze ni onthouden
Thee gedronken: heel zoet = seconde (derde nog zoeter blijkbaar)
Spelletje mens erger je niet gespeeld
Kindje bezocht: gisteren geboren + mama Bana verzorgt de navelstreng (ontstoken) hier schamen ze zich voor niets: borsten bloot en borstvoeding geven als iedereen toe kan kijken
Gewassen: badje + ontdekt dat er geen WC-papier is!! Wel gewoon westerse toilet (gelukkig geen Franse!)
Kamer geïnstalleerd: ze zijn erg zorgzaam en willen alles in mijn plaats doen
Fotos laten zien van mijn Belgische familie: Bana en Adama waren heel geïnteresseerd!
TV gekeken
Eten: apennootjes chips ervoor
Eten mee helpen klaarmaken: sla + uiensaus + frietjes! + ei + brood; ik snap niet goed waarom maar sommige anderen hebben iets anders gegeten (en volgens mij ook ergens anders klaargemaakt?): rijst met vis en wortelen, kool, magnok en bissap (moest ik ook proeven natuurlijk)
Eten uit grote pot en Bana gooit de lekkerste stukjes op mijn eet-stuk; eten met rechter hand (linker is de WC-hand); rijst: kneden tot balletje en in mond proppen (hand niet aflikken maar afschudden boven pot en rustig verder eten): man, wat een cultuurshock!
kort schema: gisterenavond (nacht) aangekomen vandaag: eerste kennismaking cultuur + rondrit Dakar + ontmoeting relais (mijn "collega's": de vrouwen die ik mee zal trachten te begeleiden)
vertrek zaterdag iets na 11u (ons moedertje is speciaal voor mij vroeger gestopt met werken: is ze geen schatteloeke?) na wat stressy verkeer (werken oprit en autostrade sint-job) nog ruim op tijd aangekomen in zaventem bagage ingecheckt iets gedronken en snel iets binnengeschrokt in restaurant daar toch weer even een emotioneel momentje (ondanks mijn belofte aan hannes om ni te wenen) net op tijd ingecheckt en naar douane: schoenen uit blablabla vlucht brussel-casablanca: klein beetje vertraging; weinig mensen aan boord; eten gekregen (kip met currysaus en patatjes op z'n vliegtuigs mmm) bagage was zeker mee want ik heb ze mijn twee koffers zien ingooien (letterlijk dus)
heb geen oorpijn gehad! wolken zijn vreemde dingen brief sab gelezen en tweede emotioneel momentje deze dag gehad besluit eerste vlucht: opstijgen is leuker dan landen (toch n beetje schrik)
Casablanca: eerste indruk vanuit vliegtuig: wauw: de huizen, de wegen, de velden, eerste palmboom gezien,... volg de meute! ik ben een kuddedier en gelukkig maar... onvriendelijke douanier (weeral ene die zijn job graag doet), maar heeft wel de weg goed uitgelegd (toch bedankt!) uur verzetten (ben dus officieel twee uur jonger geworden volgens papa): dus 15u35 ipv 17u35 tot 19u20 wachten maar: dan maar winkeltjes kijken: ook Belgische chocolade: Godiva en Coté d'Or vreemd zoet geurtje dat hier hangt sms van ma en pa: doet deugd om iets van jullie te horen!!! broodje gegeten ondergaande zon: prachtig zelfs op het vliegveld sfeermuziek besluit Marokko: ik ken Frans wel, maar Frans kent mij niet dit besef ik vandaag ook des te meer, ik hoop dat dit wel snel betert!
vertrek tweede vlucht: 15' vertraging dekentje en kussentje gekregen + ooglapjes (jaja kathleen ik moest spontaan aan jou denken!) + sokken! snel hoor vliegen: 881km/u en koud buiten: -46°
aankomst: motregen: oh nee é! direct 10 mannen die je aanspreken bij vlieghaven buitenwandelen: gewoon zeggen: non, merci en doorwandelen: zal ik ook nog leren assertief te zijn? annemie gevonden en met auto naar viavia café en hotel op 10 min van luchthaven (aanrader voor mijn bezoek!) iets gedronken en slapen maar: ondertussen al 2u (4u Belgische tijd) heel warm: muskietennet hier voorzien dus daar al geen last van; veel wakker geworden maar al bij al goed geslapen
ander ritme: laat opstaan; ontbijt (stokbrood met plaatselijke choco (goedgekeurd door deze kenner) of smeerkaas of confituur); om 15u-16u middageten (vis met rijst met rauwe groenten die ik braaf heb laten liggen); om 22u avondeten (vanavond was dat lekker koffiekoek) alles rustig en op het gemakje behalve: het verkeer! wat n hel... toeter hier toeter daar veel bulten en deuken in de weg links of rechts rijden maakt ni uit lichten aan of niet 's avonds idem dito gewoon stoppen plots, parkeren nog nooit van gehoord: gewoon in het midden van de weg
rondrit Dakar met Annemie (moet ik al wat mijn persoonlijke gids zegt, nu onthouden?) eerst Baobab gezien gezang moskee strandje vissers: pelikaan gezien: dit was n tamme (een mn heeft zijn arm in de pelikaan zijn bek zelfs gestoken...) eerste huisbezoek: super lief kind, en bezorgde papa (kom je blijkbaar ni veel tegen: een bezorgde papa, meestal de mama of oudere zusjes) grote families: meerdere vrouwen en zoveel mogelijk kinderen vergadering met relais: anna: met krukken (heeft iets aan linker been)= een zelfstandige vrouw die weet wat ze wil arama: een zelfbewuste vrouw (ik stelde voor om voor deze twee dames een man te zoeken en zij was dadelijk enthousiast) (meeteen duidelijk gemaakt dat IK geen man zoek (gerust gesteld, papa?) bana: moedertje en precies de leidster van deze bende dames: logement vanaf morgen met internet: joepie! alima: bij haar thuis was de vergadering: veel kinderen; zij boodt mij een stoel aan omdat ik het ni gewoon ben om op de grond te zitten: weet zij veel dat wij thuis ook maar één stoel hebben waar we beurtrol voor afspreken om erop te zitten (ik heb dus vriendelijk bedankt maar nee dus) teni: niet altijd erg geconcentreerd + was veel te laat maar niet erg: word ik nog wel gewoon (zeggen ze toch) odette: volgens annemie de beste en meestbelovende van allemaal, maar die indruk gaf ze niet aan mij het gezelschap samen: leuk kwebbelend en ik voel me meteen thuis! (jammer van de taal:Frans volgen als erdoor nog eens Wolof wordt gebabbeld is helemaal moeilijk en vermoeiend!)
mijn aandeel aan dit project (dit is althans de bedoeling): functioneel behandelen en dit meegeven aan de relais zodat zij het zelf verder kunnen zetten en rapporten schrijven voor het thuisfront (administratie een beetje, maar stelt niet veel voor, denk ik)
voilà, ben officieel klaar om in mijn bedje te duiken! tot snel sara
slapen sebiet (ben stiekem wel moe) in gebouw van ngo ben gedoucht maar 2sec erna weeral aan het zweten: het blijft warm en klam
mama en papa gaan een weekje op bezoek komen: in de herfstvakantie heeft papa sowieso al verlof maar mama neemt speciaal vakantie.
heb ik de beste ouders of heb ik de beste ouders?!
ondertussen begint de krop in de keel wel te groeien maar de kriebels in de buik om te vertrekken worden ook heviger dus dat compenseert mooi...
iedereen die de moeite heeft genomen en tijd heeft gemaakt om nog eens langs te komen of om af te spreken of om iets te laten weten via mail, ouderwetse (nog steeds leuke) post, rooksignalen, postduiven, ... bedankt: de opkikkers doen super deugd!!
maar na regen komt zonneschijn, zegt men dan (hopelijk figuurlijk en letterlijk)
kort woordje uitleg: Dakar september regenseizoen te verwachten: warm, klam, regen, regen en nog eens regen onverwacht: ook de Senegalezen zelf vonden het dit jaar te veel regen besluit: Annemie en ik hebben samen beslist om mijn vertrek 1 week uit te stellen
maar met deze is het officieel: (na wat administratieve rompslomp) ik vertrek zaterdag 26 september om 14u05 in Brussel via Casablanca (niet de skipiste in 's Gravenwezel, wel de stad in Marokko) zal ik (volgens schema toch) om 22u35 aankomen in Dakar!
daar zal Annemie mij opwachten en we zullen 1 nacht samen in Dakar verblijven daarna ga ik een week bij de plaatselijke NGO (Enda-graf sahel) op hotel om te wennen aan de cultuur, taal en gewoonten (enfin alleszins om de eerste indrukken te verwerken) daarna verblijf ik bij een Senegalees gezin (bij één van de relais) waar ik buiten slapen ook kan meegenieten van de plaatselijke gastvrijheid en gastronomie... dat belooft!
op 19 december kom ik terug (sinterklaas vier ik in Senegal, maar met kerst en nieuwjaar ben ik van de partij om te feesten) en... heb ik al gezegd dat Kathleen een schatje is? want zij komt twee weken voor mijn terugkomst op bezoek en samen gaan we een stapje in de wereld zetten, in dit geval een stapje door Senegal (en Gambia?)!
ontwikkelingshulp: klinkt mooi, niet? maar wat precies zal mijn bijdrage zijn daar, in het verre Afrika?
Annemie Mortier is een Vlaamse dame, die reeds een aantal jaren in Senegal woont. Haar echtgenoot is een verantwoordelijke van Broederlijk Delen en is momenteel bezig met een project in Senegal. Annemie heeft Plan Bobath Senegal opgericht omdat zij de noodzaak en behoefte zag. De armere lagen van de bevolking hebben bijna geen toegang tot geneeskundige diensten. Enerzijds omdat dit geen prioriteit is, in tegenstelling tot overleven. Anderzijds omdat in Senegal nog fel het idee leeft dat een gehandicapt kind hebben, een straf van God is! En zondaars helpen is uit den boze.
Een andere vreemde cultuur-kronkel is uitgehuwelijkt worden en een bruidsschat geven. Om deze reden is (wederom) in de zwakkere bevolkingsgroep (de armen) trouwen binnen de familie financieel voordeliger. Een nadeel van dit gebeuren is dat er veel kinderen met een handicap geboren worden.
Mijn doelgroep zullen kinderen van 0 tem 12 jaar zijn met Cerebral Palsy (= hersenverlamming of IMC infirmité motrice cérébrale). In ons land krijgen deze kinderen bijna elke dag kine, maar in Senegal wordt een gehandicapt kind op de grond gezet en kruipen of niet, wandelen of niet, praten of niet, eten of niet, ... het dagelijkse leven gaat voort. Dit zorgt ervoor dat die kinderen, die vaak spastisch zijn, verkortingen en vergroeiingen ontwikkelen zodat ze, als ze bijvoorbeeld 15 jaar zijn, helemaal niet meer kunnen bewegen en gedoemd zijn om hun verdere leven doorbrengen liggend op de grond zonder enige vorm van bezigheid of actie.
Annemie (die van opleiding zelf logopedist is) heeft een aantal gemotiveerde Senegalese vrouwen opgeleid om die kinderen te behandelen. We gaan huis aan huis de ouders informeren, de kinderen zo goed mogelijk behandelen (genezing is vanzelfsprekend onmogelijk, maar levenskwaliteit is van enorm belang!) en de ouders aanleren hoe hun kind te positioneren, eten te geven, te communiceren, een dagbesteding te zoeken, ... Dit alles wordt zo functioneel mogelijk ingevuld, en met het oog op onafhankelijke verderzetting van het project ook zonder Westerse hulp. En hier kom ik in het plaatje kijken: het eerste deel van mijn avontuur zullen de relais (de opgeleide vrouwen) mij alles moeten aanleren: inwerken, de cultuurgebonden gewoonten, de taal, functionaliteit in Senegal of hier in België krijgt een hele andere invulling, ... na een tijdje is het de bedoeling dat ik de vrouwen mee verder opleidt met de kennis en beetje praktijk-ervaring die ik nu reeds heb.
Geïnteresseerd om meer te weten te komen over Plan Bobath? Kijk eens op de site: www.planbobath.be (ook het filmpje is interessant!)
!!Egsil ak jam!! of iets gemakkelijker: Bienvenue!
Bonjour tous les interessés!
Je vais essayer d'écrire en français, mais je ne peux pas garantir si c'est tout à fait correct. Mais bon...
Donc une préface: Bienvenue ou 'Egsil ak jam' (en Wolof: un dialecte de Sénégal)
Je pars le 19ième septembre à 14h05 et j'arrive à Dakar (le capital de Sénégal) à 22h45. Je vais à une dame qui habite là (à Thiès). Je peux dormir chez une famille près d'elle. Moi même, je ne sais pas comment ça va aller précisement, mais je vous informe!
Ma chère amie, Kathleen, vient le 5ième décembre pour voyager avec moi et le 19ième, nous deux revennons à Belgique.
Donc, si vous êtes curieux: lire les messages et respond, demand ou dit qu'est-ce que vous pensez... Maintenant je vais profiter de mes vacances... Si vous avez du temps: dit-moi et on va réunir avant je pars!
