2 huisbezoeken Odette: communiceert duidelijk en oprecht met kinderen en ouders. Maar af en toe luisteren de ouders zelfs niet naar haar: dan is het aan de wijze blanke om het eens te proberen: dus ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en heb de moeder proberen op haar plicht te wijzen: zorg voor al je kinderen (ook je gehandicapte kind)
2 huisbezoeken Arama: leuke kinderen om mee te werken en Arama is oprecht begaan met haar kinderen en heeft een band opgebouwd met hen. Nieuw kind opgezocht: arm gezin, eenzaam en vuil kind. Maar lacht als ik hem aandacht geef en even met hem speel: is dit duidelijk niet gewend.
Woensdag: plan: met Tenning op het terrein; 15 minuten voor we hadden afgesproken, stuurt ze n sms: je ne suis pas disponible aujourdhui typisch! Maar geen zin om weer hele dag niets te doen: ik ga de school van Oulait bezoeken (zij is lerares). Eerst langs (één van de vele) écoles pre-scolaires = kleuterschool: inschrijvingen zijn nog bezig en de echte activiteiten beginnen pas begin volgende maand (zoals steeds: alles op het gemakje!). Er zitten een 30-tal kinderen te spelen op de grond: bezigheid. Krijg rondleiding: 3 leslokalen, als school volop bezig is voor ongeveer 80 kinderen! Leuke schilderingen op de muur, veel versieringen, dagschema per uur uitgestippeld (maar daar houden ze zich ni aan, veronderstel ik), heb schriftje gezien: voorbereiding op wiskunde en schrijven (richtingen, lijnen, golven, ), klein speelplaatsje (kapotte schuifaf); Erna langs privé-school waar Oulait lesgeeft (verschil privé-school en regulier onderwijs: minder kinderen in de klas, betere begeleiding, wel duurder): eerst 6 jaar primair; erna 6 jaar secundair (omgekeerd telling hier) of collège; erna lycée; en als je echt geluk hebt erna universiteit
Eerst een uurtje met Oulait meegevolgd (ons 1ste en 2de leerjaar: jaja, samen in één klas: die kinderen moeten nogal wat geduld hebben: de lerares doet alles op het gemakje (zoals verbeteren van de schriftjes in de klas) terwijl de kinderen wachten (en zich spelend bezighouden): discipline is hier nodig (een schreeuw en tik hier en daar horen er bij)! Persoonlijke begeleiding raar of zelden: doe nu dit! En erna zegt de juf: goed gedaan of fout en begin opnieuw: bordje afvegen en poging twee. Op het bord staat een tekstje geschreven en om beurt komt een kind van het tweede leerjaar aan bord om het voor te lezen (geen controle of correctie, de juf heeft haar handen vol met de klas in toom te houden, het eerste jaar te begeleiden en af en toe even naar buiten te gaan en de klas alleen te laten (de moment om stiekem kattekwaad uit te halen!); erna met derde middelbaar meegevolgd: geschiedenis (iedere leerling heeft een schriftje en schrijft over wat de monsieur op het bord schrijft; de eerste les: dus voorstelling leerstof hele jaar; af en toe geeft hij n woordje uitleg erbij of n interessant weetje (wist je dat er slechts twee landen in Afrika zijn die nooit gekoloniseerd zijn geweest?), als slot ben ik aan het woord: zijn lessen zullen gaan over verschillende beschavingen (pre-historie, Egypte, ) en daar paste ik in het plaatje: ik heb een beetje proberen te vertellen over de verschillen tussen onze Westerse beschaving en de Afrikaanse en ondanks dat stam ik af van de Homo sapiens sapiens en zij ook: verbazend niet?; als slot: les biologie met Adama: over de zintuigen (heel interessant, maar traag: en zij vinden dat studeren in Senegal hier hard en moeilijk is, maar ik zou hun gezichten eens willen zien als ze wisten wat wij allemaal in het middelbaar te verwerken kregen: bergen boeken en cursussen heb ik als bewijs! Het tempo ligt zo laag omdat ze geen of weinig boeken, cursussen, kopies, laat staan computers hebben alles schrijven zou bij ons ook vertraging opleveren. Ze zien een blanke en denken dadelijk aan geld: ken ik niemand in België die partner wil worden van de school en wil sponsoren? Met andere woorden: ik stuur de vraag met deze door (al van twee scholen tothiertoe): zoek je een goed doel om te sponsoren, bijvoorbeeld een Senegaleze school die banken, bordjes, pennen, schriftjes, maar liefst van al computers nodig heeft: bel me, schrijf me, laat me toch iets weten,
Het eerste (en enige) waar vele Senegalezen aan denken is en blijft geld. Donne-moi de largent, hoeveel heeft dit gekost, hoeveel is dat waard, neem mij (of mijn kind) mee naar België, hoeveel geef je voor mijn kind, ik probeer er met een zwans en een lach vanaf te komen, maar ergens vrees is dat sommigen het stiekem menen.
Nog leuk weetje: ook wij hebben met ons Westers gezinnetje een Foster Parent-plan kindje: uit de Dominicaanse Republiek om precies te zijn. Jaarlijks krijgen wij een brief van een verantwoordelijke met daarin de toestand van ons kindje en het gezin gedurende dat jaar. Ik had net voor ik vertrok de brieven nog eens allemaal gelezen en wat blijkt: ze zijn allemaal hetzelfde (hier en daar een klein woordje aangepast, maar grosso modo gewoon een kopie)! Toen begonnen mijn twijfels te groeien bij deze toch wel grote organisatie (niet dat het geld allemaal op corrupte wijze ergens verdwijnt, maar ook niet dat alles bij het gezin terecht komt of bij de gemeenschap mss weeral te idealistisch van mij om dat om te beginnen al te veronderstellen). Dus mss kunnen we beter een kleinere organisatie steunen waar we zeker van zijn dat het geld voor de redenen gebruikt wordt, die wij in gedachten hadden. Dus ik trek mijn ogen en oren hier goed open en hou jullie op de hoogte! (zie hierboven al: scholen zoeken steeds sponsors! Maar ik denk dan eerder aan een sponsortocht van een Vlaamse school ofzo ) Maar mijn organisatie: plan bobath, is ook nog steeds op zoek naar meters en peters voor kinderen hier
Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: toevallig is ook mijn nieuwe mama, Bana, een medewerkster van Plan International. Zij is diegene die hier de brieven schrijft naar de Westerse families en zij is ook diegene die de cadeautjes krijgt die worden opgestuurd. Nu zag ik gisteren per toeval dat ze stiekem een aantal dingen uit een cadeau-zakje nam en aan haar eigen kinderen gaf ik heb er niets van gezegd, maar zo zie je maar zelfs goede gemotiveerde geëngageerde mensen, denken toch nog eerst aan zichzelf en hun eigen gezin als het om overleven gaat. (alhoewel dat mijn gezin hier toch de betere middenklasse behoort)
Wandeling naar Tenning (reageert niet op mn smsje) maar warempel: ze is echt niet thuis jammer maar helaas: hopelijk belt ze me nog terug, want we hebben nog veel werk samen (en zoals jullie ondertss weten: stilzitten is ni echt iets voor mij, alhoewel ik helemaal ontstrest ben nu. Te hoge bloeddruk bestaat hier wel, maar dat komt vooral door de cholesterol door het vette eten maw stress weg, kilootjes erbij;-)
Skype mama en papa: mijn twee trouwe bondgenoten en toeverlaten! (gisterenavond even dipje: wat mis ik iedereen de gewone dingen )
Vanavond weer een gewoon Senegal-avondje: computer, boekje lezen, iedereen doet zijn ding (koken, slapen, uitgaan op straat, TV-kijken, )
TV-kijken: één TV voor een paar huisgezinnen, dus staat constant aan; favorieten: gedupete Spaanse of Indische zeemzoete feuilletonnekes: iedereen (ja, ook de meest mannelijke puber onder hen) leeft mee met alle drama, romantiek, beetje suspens (worden ze betrapt of niet?...). Eigenlijk wel aandoenlijk om te zien en te horen: ahh, oh!, hahahaaa, In het nieuws zijn ze hoegenaamd niet geïnteresseerd, dus volg ik op het net een beetje de stand van zaken of hoor ik het wel van jullie. Films: cleffe, oude krakers of kerstfilms in oktober,
Donderdag: afspraak Alima (maar is verkouden: vraag me niet hoe ze het krijgen: het is hier nog steeds een 25 à 30 graden), dus maar 2 kinderen behandeld vandaag: heb wel mijn tijd ervoor genomen (heb besloten dat altijd te doen vanaf nu, dat zal aanpassen zijn terug in België: tegen de klok werken, ). Alles zit mee vandaag: Ouders gemotiveerd, relais zet haar beste beentje voor, maar kind wil niet meewerken (gedrags- (en opvoedings?-) problemen!): hij weent, brult en tiert. Echt hartverscheurend, maar na tijdje (ik heb echt alles geprobeerd: lief zijn, afleiden, spelen, direct zijn, boos geworden (maar tis nogal moeilijk om duidelijk te maken wat ik wil als kind mentaal gehandicapt is en ik geen Wolof spreek) ) van mijn hart een steen proberen te maken en gewoon doordoen met de oefeningen op het einde weende hij iets minder hard, maar ik ben benieuwd naar onze volgende behandeling/martelmoment Is wel een kind dat veel kan bereiken, als het mee zou werken, maar tja: je kan niet alles willen: helaas, pindakaas
Pindakaas: doet mij eraan denken: gisteren iets speciaals gegeten: rijst met saus van geplette noten en ook gemalen vis: papperig maar lekker (en eens iets een beetje anders als altijd)
Skype sab: praten tegen een computer blijft een beetje onwennig, maar het doet vreselijk deugd! + poging skype mama, papa en linne: eerst gestoord door etenstijd (plots hebben ze geen geduld en staat wachten niet in hun woordenboek ), tweede poging: elektriciteitspanne: niets aan te doen: patience (na uur nog steeds niet gelukt: tijd om even frustratie af te reageren en omdat het voor het eerst eens niet te warm is, waagde ik me aan een jogje (welgeteld 2 meter gelopen dan dood neergevallen in een plas zweet: ongelooflijk hoe die mannen hier bijna de ganse dag door (behalve als ze bidden dus) sporten (oké, over de mannenlijven niets te klagen hier, maar hoe doen ze het toch: ik kan geen poot verzetten ))
Wandelingetje in de wijk: veel schattige kindjes die me nastaren; ook wel enkele onbeleefde vlegels die lastig doen; veel feestjes hier en daar: muziek, veel volk, gedans, maar ik durf niet lang te blijven kijken want zij hebben mij al van ver zien aankomen en het woord verspreid zich snel (tubab tubab!). Ik heb steeds het gevoel dat ze zich anders gedragen als ik erbij ben, alsof ze zich inhouden: ik zou graag eens een vlieg zijn en gaan kijken zonder dat ze weten dat er een blanke indringer is.; een geblondeerde niconjull (zwarte) gezien: bizar zicht; mongooltje gezien (excuseer: voor de orthopedagogen en de pietjes-preciezen onder ons: een jongen met het syndroom van Down: hij was superlief en zocht spontaan contact met mij (ondanks sommige andere kinderen die spontaan beginnen te wenen als ze een vreemde blanke zien (wsl de eerste keer dat ze zoiets vreemds tegenkomen)), ik heb mijn beste Wolof bovengehaald en gezegd: Toudou Sara. Non toudou? Ibrahima heette hij. De hele familie kwam meekijken en het jongetje werd duidelijk goed verzorgd en aanvaard in het gezin, maar hier leeft nog heel hard de mentaliteit dat een gehandicapt kind hebben een straf van God is en de mensen komen niet naar buiten met hun kind. Alle andere kinderen hadden mooie kleren en het jongetje droeg vuile en kapotte kleren, maar hij was zeker niet minder gelukkig! En ik hoop dat ik zijn dag een beetje een boost heb gegeven door alleen met hem te praten
Korte schets van de dieren op straat: veel geiten en schapen (geen wol: veel te warm) los of aan veel te kort touw vastgebonden; veel supermagere honden en katten (hier onreine dieren en dus geen huisdieren); paard en kar: onverzorgd en mager dier waarvan je de ribben zo ziet liggen; af en toe een kip
Korte schets dieren hier in huis: overdag veel vliegen, oorwormen, minuscule rupsachtige wezentjes en andere onderkruipers; s avonds en s ochtends veel muggen (leve, het muskietennet en deet); s nachts supergrote, wat zeg ik: gigantische, kakkerlakken (hele families: grote, kleintjes, middelmaatjes: voor elk wat wils) (zij leven overdag in de deur van de WC, vermoed ik ik ga het niet verder onderzoeken ik heb me al meerdere malen moeten inhouden om tijdens een nachtelijk WC-bezoekje niet iedereen wakker te gillen
Vervolg: stop-de-borstvoeding-met-behulp-van-marabouth-tovernarij-verhaal: bij Pap geen enkel probleem: hij zaagt veel maar de moeder houdt de boot af (wat was de bijdrage van de onfeilbare marabouth?), de moeder heeft meer last en pijn (ze moet peterselie eten en een papje maken van de peterselie en op haar pijnlijke gezwollen borsten smeren: doen wij dit ook zo in ons Belgenlandje? (dan kijk ik eens naar karen?) Ik heb hier geen ervaring mee gezond is het wel, maar of het helpt: geen idee
Oulait (één van mijn zusjes) is gescheiden en zoekt een man: ze vertrok helemaal opgemaakt naar une réunion: wordt vervolgd? Ahja: papa, bereid je maar voor: een aantal vrijgezelle dames hebben al gevraagd of jij maar 1 vrouw had en ze willen je allemaal ontmoeten ik heb al duidelijk proberen te maken dat ik geen tweede moeder wil: de mijne is perfect!
Maandag weeral: wat vliegt de tijd toch : huisbezoeken met Anna: 3 kinderen bezocht, maar ik heb mijn tijd genomen (bijna een uur per kind) en ik ben met een positief gevoel thuisgekomen: we hebben de ouders veel raad en tips gegeven (ik heb het gevoel dat Anna heel goed met de ouders kan communiceren en dat de ouders ook echt rekening houden met wat ik voorstel (ze zijn geïnteresseerd, vriendelijk en vol goede bedoelingen); ook de oudere en soms zelfs jongere broertjes en zusjes helpen waar ze kunnen en zorgen voor of spelen met mijn patiëntje), we hebben veel oefeningen kunnen doen en de dagdagelijkse positionering en bezigheid nagevraagd en gecorrigeerd: het totaalpakket dus! Ik ben een tevreden mens om deze reden ben ik hier: af en toe het gevoel hebben dat je iemands een klein beetje beter kan maken (klinkt vreselijk cliché ;-)
Langs Grande-maison van mère Bana: uitgenodigd om zaterdag binnen twee weken mee verjaardagsfeest van jongste dochtertje te komen vieren: ook mama en papa (die dan al op bezoek zijn: ik tel de dagen af!...) zijn uitgenodigd: ze wordt 1 jaar: als we tijd hebben, gaan we zeker meevieren: als er een feestje is, ben ik erbij!
Gaan joggen met Daha (mijn nieuwe broer: toegegeven: Hannes is nog nooit mee gaan joggen, dus mss neem ik Daha wel mee naar huis ;-): hij jogt in het losse zand! Dat gaat mijn petje te boven: geef mij maar net langs de zee (volgens mij heeft hij zich stiekem ingehouden qua afstand en duur, maar hij blijft het ontkennen)
Gepland: huisbezoeken met Bana; zoals gewoonlijk komt er weer iets dringends tussen: maar ik ben het wachten beu en ga alleen! Heb openhartig en emotioneel gesprek gehad met moeder van kindje achteraf: het was zeker de moeite waard om alleen op huisbezoek te gaan: ik ben er zeker van dat de moeder dat niet tegen Bana zou gezegd hebben. Op het einde stonden zowel de moeder als ik echt met tranen in onze ogen, maar ik ben met een positief gevoel weergekeerd en ik hoop van haar hetzelfde
Gekke mannen die Senegalezen (of inventief tis hoe je het bekijkt): vandaag heb ik een jongen gezien die als broeksriem een hondenleiband droeg; sporten op het strand: met 5 op n rijtje gaan staan en 100 keer op tenen staan, 100 keer tenen heffen, 20 keer berg op en af springen met 2 voeten samen, achteruit in een vierkantje lopen en bij elke hoek een keer in handen klappen,
Vurige mensen die Senegalezen (of opvliegend tis hoe je het bekijkt): vaak heb ik de indruk dat ze ruzie maken maar dan blijkt er niets aan de hand te zijn: ze roepen gewoon graag tegen elkaar; Babacar (de underdog van het gezin waar ik spontaan sympathie voor voel) was een half uur te laat voor het eten (snap ik ni: hadden ze dan een vast uur om te eten: nooit iets van gemerkt?); als straf: veel geroep, pakje slaag, toekijken hoe iedereen eet om achteraf droge rijst te kunnen eten
