Ik had het dus verkeerd begrepen: om 18u kreeg ik telefoon: nu afspraak om kinderen te bezoeken
Oorsponkelijk plan: 3 kinderen bezoeken; uiteindelijk gedaan: 1 kind bezocht en ruzie gemaakt in buurthuis (Tenning organiseert lessen voor adolescenten en vrouwen die ni naar school gaan of zijn geweest in het plaatselijke buurthuis; les in Wolof schrijven, seksuele voorlichting, organiseren van activiteiten, gezondheids-informatie-sessies, ; in buurthuis waren ze reeds aan het afsluiten maar er was een discussie aan de hand (achteraf bleek het om 2 co-épouses te gaan (twee vrouwen die dezelfde man hebben))
Nieuw weetje: een man mag maximum 4 vrouwen hebben! Gelukkig maar: stel je voor: nog meer vrouwen onder één dak
Kind was arm, maar ouders bedoelen het goed + waren super dankbaar en heb cadeautje gekregen: apennootjes, mmm
Terug naar huis: voor het eerst alleen in het donker op stap: niets gebeurd: ik ben nog heel
Titanic op TV, maar ik heb één van mijn zusjes computerlessen gegeven (zij was eigenlijk vooral geïnteresseerd in msn, maar enfin )
Uitgeput gaan slapen: nog steeds zelfde bedpartner (ik ben heel trouw), die mij af en toe half knuffelt s nachts of s morgens ineens dicht tegen mij aan ligt: een hechte band hebben ze hier allemaal! Een deur gaat hier nooit dicht (behalve de WC-deur), s avonds lig ik in bed en vlak naar mijn deur zitten ze allemaal TV te kijken en geweldig mee te leven met actie, drama, romantiek,
Vroeg opgestaan: eerst met Bana 1 kind bezocht; erna met Odette eentje: ver weg (clando tot waar hij kon rijden en dan stappen tot ver in de woestijn: geen elektriciteit, geen water alleen regenwater, huizen half afgewerkt moeder verstoten door familie, alleenstaand, 3 kinderen waaronder 1 gehandicapt dat natuurlijk als laatste eten krijgt omdat het de minste overlevingskans heeft; moeder trekt af en toe met gehandicapt kind naar stad om te bedelen (zo heeft ook dit kind zijn rol en nut..) schrijnend en confronterend
Terug naar Odette en blijven eten: iets meer westers: ze zijn katholiek (ik ga zeker een keer mee naar de mis hier ); heel gastvrij en vriendelijk! Zoals de meeste Senegalezen!!
Leuke anekdote: grote kleine kinderen hier in het verkeer: de autos (of beter de rijdende wrakken) hebben bijna allemaal zon toeter zoals kindjes bij ons op hun fiets hebben: zo een elektrisch klein bakje op je stuur met verschillende knopjes met verschillende geluidjes en geen geduld (alles op het gemak hier in Senegal behalve in het verkeer: chaos en ik eerst = de regel! Panne: gewoon in het midden van de weg blijven staan, en als je geluk hebt even duwen tot aan kant; taxi ziet klant: gewoon alles dichtgooien; afslaan: pinkers nog nooit van gehoord; deur: vasthouden zodat ze er niet afvalt; wielen: je mag van geluk spreken als je er 4 hebt;-)
tussen de elektriciteitspannes en verbindingsproblemen door: ik leef nog!
Leren was doen op ambachtelijke wijze: pijn (aan de polsen) is fijn!
Beetje les in Wolof gehad: snap er niets van! Echt veel te ingewikkeld.
Afspraak met relais (had iedereen opgebeld) om 16u bij Alima; om 16u stel ik eindelijk aan Bana voor om te vertrekken en zij zegt: dadelijk, na half uur: ze gaat bellen naar Alima of de anderen er al zijn: er is nog maar één relais daar (Arama), na nog eens een half uur vertrekken we eindelijk: avec car rapide en stukje wandelen (onderweg komen we weer 101 bekenden tegen); aangekomen bij Alima nog steeds maar 1 relais te zien: de rest druppelt één voor één binnen, behalve Thening: zij belt mij later op om te zeggen dat ze het vergeten was (man man man, wat n patience moet je hier hebben!: ik had amper 3 uur voor onze afspraak gebeld om te vragen of het voor haar paste ); terugweg gewandeld: warm warm warm
Met mama en papa geskyped: leuk en emotioneel mn batterijtjes terug op kunnen laden!
Op tijd opgestaan: om 9u een afspraak met Arama, gevraagd aan Bana hoe laat ik moest vertrekken: 9u of kwart na 9 zei ze! Nie te missen dat ze hier allemaal te laat komen op de afspraken
Wij dus te laat maar Arama nog later: gewacht bij Alima
Vertrek Arama: 3 kinderen behandeld: ni gemakkelijk: je hebt amper plaats om te werken; als je gelukt hebt, wordt er snel een matje op de grond gegooid en kan je daarop werken; ouders zijn vaak ni thuis maar oudere zus of grootmoeder wel; restant van regenseizoen-miserie gezien: overal plassen in combi met veel vuilnis en ondergelopen huizen als gevolg van de overvloedige regen; alle kinderen roepen: bonsoer, toebab! Op hun beste Frans en Wolof (bonjour, blanke!)
Heb appelsien gekocht: een groene: zuur maar heeft enorm gesmaakt: vitamientjes die ik al lange tijd ni geproefd heb!!
Terug naar Bana en bij familie blijven eten: had geen honger, maar zij blijven aandringen! Snappen zij nu echt ni dat ik met deze warmte minder honger heb en vooral veel dorst; ik moet echt leren neen zeggen want ik eet gewoon om anderen te plezieren en om ni onbeleefd te zijn: ze proppen mij vol met allerlei vettigheden en zoete drankjes, want als je dik bent, dan heb je het goed en zij willen mij dik naar huis sturen: teken dat ze goed voor mij gezorgd hebben
s Avonds afgesproken met Simon, een vlaamse jongen (via Annemie leren kennen); Bana wil me niet laten gaan tenzij Annemie het goed vindt: dan is het Annemies verantwoordelijkheid en nie de hare als die boze belg mij iets aandoet! (overdreven beschermend want zij zijn verantwoordelijk voor mij)
Mère Bana en oudste zoon hebben mij letterlijk tot in de Viavia gebracht (alleen is dat veel te gevaarlijk)
Super gezellig en batterijtjes terug op kunnen laden: even verstaanbaar Frans en VLAAMS horen en praten. Gegeten met Simon en Ruben (twee vlaamse jongens: één doet stage op de Belgische ambassade in Senegal en de andere doet zijn thesis-onderzoek hier ivm vluchtelingen (antropologie studeert hij); ook Franse dame die een beetje gek is en huisbaas ontmoet: toffe mensen die de Westerse cultuur beter begrijpen! (een vork: hoe ziet dat er ook weeral uit?); erna iets gaan drinken in Viavia: Christa, de Vlaamse eigenares, was daar en met Amerikaan Sean, Kris de mede-eigenaar en mijn twee nieuwe Vlaamse vrienden tot 1u gezelschapsspelletjes gespeeld; bij Simon blijven slapen: groot bed, luxueuse badkamer: spiegel, wc-papier,
Vroeg opgestaan en om 8u taxi genomen (Simon heeft in mijn plaats gepingeld want dat is toch een kunst die ik nog ni onder de knieën heb!)
Afspraak Thening: ziek, belde een uurtje nadat we hadden afgesproken
Terug naar Bana: helpen koken
Skype moemoes en vava: leuk en ik hoop dat ze er iets van begrepen hebben: ik heb vooral verteld en zij geluisterd: ik hoop ook dat ik niet te negatief ben overgekomen irritante ongelooflijk zenuwslopende elektriciteitspannes en verbindingsproblemen AAAAAAH! Zeker voor herhaling vatbaar!
Markt (na veel aandringen even buitengekomen: oké het is overdag echt wel veel te warm maar niets doen zit niet in mijn aard ) druk druk druk + feest gezien: muziek op djembé, kookpotten, en dansen maar: enfin: geobsedeerd schijnbaar gehypnotiseerd op en neer springen en benen alle kanten op zwaaien: geweldig intensief en volgens mij heel emotioneel geladen (maar als ik ernaar vraag dan noemen zij het zelf geconcentreerd naar de muziek luisteren)
Feest twee straten verder: voor de jeugd: ben gaan kijken met Adama en vriendinnetjes (en heb stiekem een paar danspasjes uitgeprobeerd); een cirkel van stoelen; kinderen en vrouwen; twee mannen: de DJs die ook vanalles roepen in micro (zij nodigen speciaal bepaalde mensen uit om te dansen); de jongens moeten langs de buitenkant dansen; en als de vrouwen dansen dan moet iedereen wijken; Senegalese dans = alsof er peper in uw kont zit of mieren in uw broek ; je springt recht als je zin hebt om te dansen en doet je ding vol enthousiasme en als je gedaan hebt dan haast je je verlegen terug naar je stoel; als ik het vraag, ontkennen zij het maar ik krijg het gevoel dat sommige bewegingen een betekenis hebben: veel heupbewegingen hebben volgens mij een seksuele bijklank
mss vergis ik mij volledig, maar een ander voorbeeld is dat een korte rok of zelfs lange broek dragen provocatief is (volgens hen niet, maar volgens alle buitenlanders wel): die heupen daar is iets mee
ps: je man behagen doe je als volgt: koop een fluorescerende bikini en een soort riem van glitterdingen en schudden met die kont! (blij dat te weten )
zondag 4 oktober
ben officieel 1 volledige week in Senegal: het voelt nog niet zo lang: ook al heb ik nog nie veel gedaan, heb ik veel om te verwerken en mijn ding ervan te denken
nog 27 dagen en mama en papa komen: ik kijk er al naar uit!
Oorspronkelijk plan: met Arama naar Ngor gaan (= deel van Dakar)
Feitelijk: dag met Fati, Adama, Arama en zus op Saras kosten: bus, overzet naar eiland (dat ik eigenlijk ni wilde bezoeken: heel toeristisch en niets te zien); eten daar (heel duur want zelf de vis vangen dat hebben ze mij nog niet geleerd); drinken (sucré natuurlijk: veel te dure, geïmporteerde cola of Fanta); bus terug
Besluit: Sara heeft problemen om neen te zeggen (maar wie wist dit nog niet natuurlijk ); langs de andere kant: ze begrijpen gewoon geen neen (of ze willen het niet begrijpen); neen, eigenlijk was het wel leuk: echt de toerist uithangen! Zwemmen in de zee (voor het eerst want ook al zit ik op 50 meter van de zee, op dit huidig moment, het is gewoon veel te gevaarlijk om in Guédiawaye te zwemmen); de vrouwen ouder dan 25 à 30 jaar zwemmen met kleren en al; jonge meisjes hebben een bikini met rokje of shortje erover aan; boottochtje naar en van het eilandje: met veel te veel mensen in veel te klein bootje en gas geven! ; zicht op het vasteland van Senegal sfeer
En ik heb andere blanken gezien (ik ben verre van een racist, maar nu weet ik hoe een buitenlander zich in sint-job voelt, mss dan met het verschil dat de meeste mensen hier nog NOOIT een blanke hebben gezien ); echte toeristen!
Nadeel: ik ben nog steeds het middelpunt van alle aandacht en mijn zusjes profiteren hier wel van (niet dat ik dat erg vind), maar die mannen: en staren en je taime en vous voulez me marier? En ik word er gek van!
Worstelen op TV: eerder dansen en chick-fight dat iets wat ik worstelen zou noemen, maar wie ben ik ?
ik heb vandaag proberen duidelijk te maken dat ik een Westers meisje ben met Westerse gewoonten, en dat ik voor mezelf kan zorgen: maar ik denk ni da ze het volledig begrijpen, maar af en toe eens alleen iets doen, kan deugd doen! En ook in Brussel of Antwerpen kan het soms gevaarlijk zijn en daar mag ik ook alleen komen é. De Senegalezen zijn supervriendelijk en wsl omdat ze iets van je willen of iets willen verkopen, maar ik kan goed vieze gezichten trekken en hou ze wel op afstand en als ik iets vraag of nodig heb dan zal er wel één zijn die wil helpen
heb blijkbaar op zee-egel gestapt op één van de stenen in de zee (ik dacht het gewoon een scherpe steen was): want de schoondochter heeft zonet 6 minuscule stekeltjes uit mijn rechtervoet gehaald: ik kan echt mezelf geen pijn doen; thuis zou mama of wsl papa da gedaan hebben, maar hier: mijn nieuwe beschermengeltjes! Mijn dank gaat uit naar mijn persoonlijke dokter en chirurg: Oulimata
even mee met twee zusjes op pad geweest en ALLEEN een wandelingetje gedaan: marktje gevonden en pompelmoes gekocht: fruit, dat mis ik echt!
Normaal in namiddag afspraak met relais om huisbezoeken te doen, maar zij belde net: het is te warm verrassend! Ik heb het eigenlijk ni goe begrepen aan de telefoon: mijn Frans is ni geweldig maar dat van haar is ook onverstaanbaar dus geen huisbezoeken vandaag?
Zakdoeken kennen ze hier ook al ni (gewoon met veel lawaai en omhaal snuiven en slikken)
Vannacht naast Adama geslapen maar ben nog moe
Ik verveel me: wachten is nog niet mijn ding!
Om half 10 opgestaan
Alles op het dooie gemakje: Dankedanke = rustig rustig
Ontbijt: brood met boter + melkpoeder drinken
Klaarmaken voor doopfeest: Sara haast zich om haar tanden te poetsen en een rok aan te doen, want weeral veel te warm voor woorden
Maar Die senegalese vrouwen: als er ooit nog iemand durft te zagen dat ze op mij moeten wachten als ik ni weet welke schoenen aan te doen
Eerst: uitgebreid wassen; dan haren (met 2 vettige smeersels bewerken; kammen tot de laatste spriet in de juiste positie zit: vlechtje maken met rest van haar achteraan; nep-paardenstaart-haar vastnaaien; nep-vlecht vastnaaien eromheen; met oogpotlood lijnen op creatieve manier tekenen op hoofdhuid; bijknippen waar nodig); smink (allerlei potjes en potloodjes en smeren maar in bonte kleuren met lijntje ipv wenkbrauwen boven ogen); kleren (allemaal lange rokken met topje met typisch afrikaanse print en kleuren: eerst strijken natuurlijk met ijzer)
Ben benieuwd hoe lang ik nog moe wachten tis ondertussen al half 1
Eindelijk vertrokken: clando + bus (ongeval na 50 meter + overstappen op andere bus) + taxi (700 francs)
Aangekomen: 1000 keer hetzelfde gezegd Bonjour ça va? Ça va bien. Ça va? ...
Mannen, vrouwen en kinderen apart
Veel mensen, veel getater door elkaar en over mij (Tubab dit en tubab dat) maar ik verstond er niets van: heel erg vermoeiend en frustrerend en het wenen stond me soms naderbij dan het lachen. Maar af en toe probeerde er toch iemand iets in het Frans tegen mij te zeggen en daar trok ik me aan op!
Gegeten: rijst en vlees en groentjes en gebakken patatjes; blikje mangosap gedronken (super sucré comme tous ici!)
Af en toe rolde er iemand een matje uit en begon zacht te bidden (kompas op matje: zodat ze zeker in de juiste richting bidden)
Plots geroep en gezang van zaaltje binnen: gaan kijken: 1 dame zingt en de rest wringt zich binnen om te luisteren: ze wenst de grootouders, de ouders en het kindje veel geluk op die manier
Fotos getrokken: sommigen vonden dit niet zo leuk, maar toen ik beloofde om ze af te geven aan hun familie in Brussel was het voor de meesten in orde. En plots wilde iedereen dat ik een foto van haar nam: wat een ijdeltuiten!
Cameraman filmde alles: één voor één een close-up (ook van mij dus) en toen zwegen de grootste monden wel
1 dame wilt mijn rok als ik terug naar België ga: ik heb gezegd dat ik wilde wisselen tegen een mooi kleed van haar: we zullen zien!
Nog een keer gegeten: rijst met vlees en groenten en brood
Water uit zakjes gedronken
Vertrokken: taxi + car rapide (bumper er af gevallen maar vastgeknoopt met koordje en doorrijden maar) + clando
Ik voel me soms fluorescerend: zelfs in het donker valt het op dat ik wit ben!!
Super moe + direct gaan slapen: ik had ni door dat het de bedoeling was dat we nog een keer aten
Eerste elektriciteitspanne: romantisch in bed gekropen bij kaarslicht
PS: de verwachte buikproblemen zijn gearriveerd!
Opgestaan om 9u: gewassen ontbeten en wachten maar
Algemeen: ze mesten mij hier vet met superveel boter op mijn brood en al de lekkerste stukjes, maar ik mis wel de gezonde dingen: fruit en groenten (is hier nog niet het seizoen en is dus schaars); Rare gewoonten: iemand kuist en achter haar rug gooit iedereen zijn papiertjes, broodkruimels, gewoon op de grond: kwestie van bezig te blijven é!
Redelijk geslapen: Adama heeft me gezelschap gehouden deze nacht, benieuwd of zij mijn vast bedpartner zal worden; veel wakker geworden, maar dankzij ventilator toch redelijk geslapen ondanks de warmte; af en toe geschopt door mijn nieuwe beste vriendin
Ontbijt: Bana smeert mijn brood met 10cm boter, warme melk (poeder) met 3 klontjes suiker, confituur blijkt na ontbijt plots naast mijn bed te verschijnen: voor de gast (heb net gezegd dat ik alles wil delen met de hele famillie)
Hoeveel keer ik het woord: different al heb gebruikt dezer dagen! Maar dat is het ook: tout different!
Vertrokken met Annemie op huisbezoek: vele erge gevallen gezien vandaag: heb het even moeilijk gehad om ni te beginnen huilen (maar dat hoort niet hier!) bij het zien van een ondervoed, onverzorgd, graatmager, doodongelukkig, angstig, verwaarloosd kindje: ik kan het ni omschrijven het is gewoon zoals in de filmpjes: precies zon weeshuis-kind!
s Middags gegeten in boabab (gebouw van ngo), maar ik heb dadelijk na het eten buikpijn gekregen en die is ni meer gestopt: het moest er van komen é (toch beetje goed nieuws: nog geen diarree)
WC-papier gekocht (want dat kennen ze hier ni: linkerhand gebruiken wassen, enfin afspoelen, erna)
Sebiet ga ik vragen of iemand van de 15 kinderen die hier rondlopen mee naar het strand wil gaan (alleen kan ik beter ni gaan, dus dan ben ik maar afhankelijk van mijn nieuwe broertjes en zusjes: niet dat zij dat erg vinden hoor!)
Ik word behandeld als een koningin: ik krijg het beste en duizend keer wordt gevraagd: ça va?
Vreemde gewoonte (weeral): voordat je iets zegt of vraagt, moet je een stuk of 10 keer vragen: ça va? En antwoorden: ça va bien. Zo verlies je al een minuut tijd: en als je 10 mensen op straat tegen komt die je kent (of zelfs ni kent) dan is dat bijna een dagbesteding: niet te missen dat het tempo zo laag ligt hier: danke danke= rustig rustig in Wolof.
Ik heb ook een senegalese naam gekregen van mijn nieuwe familie: Awa Kal. En één van mijn zusjes is zwanger en zij gaat haar kind sara noemen: spannend, niet?
Net geskyped met mama en papa: wederom een emotioneel momentje vandaag! Jai de nostalgie et je me manque tous (in mn beste Frans )
Snacks: nootjes chips beignets: vettig maar erg lekker
Kinderen bezocht met verschillende relais samen met annemie
Leuke anekdote: heb vuilniswagen gezien van de stad Turnhout!
Middag: gaan eten in elektrabel-centrale: vis in jasje van vettigheid groentjes (wortel en raap) patatjes met mayo en vreemd sausje
Kinderen bezocht met andere relais samen met annemie
Aankomst Bana: echt huis met deur en bel (die niet werkt); dubbel bed (ben benieuwd wie nu op de grond moet slapen); terras met prachtig zicht (wel werken ervoor, zoals overal: en maar uitbreiden ook al is er geen plaats maakt ni uit waar: gewoon door en over elkaar en stoppen als je geld op is (afgewerkt of nie); veel mensen in huis: kinderen, kleinkinderen, kinderen van broer ik kan nog lang ni volgen wie wie is en de namen: niets herkenbaar, gewoon wa vreemde klanken achter elkaar en ik kan ze ni onthouden
Thee gedronken: heel zoet = seconde (derde nog zoeter blijkbaar)
Spelletje mens erger je niet gespeeld
Kindje bezocht: gisteren geboren + mama Bana verzorgt de navelstreng (ontstoken) hier schamen ze zich voor niets: borsten bloot en borstvoeding geven als iedereen toe kan kijken
Gewassen: badje + ontdekt dat er geen WC-papier is!! Wel gewoon westerse toilet (gelukkig geen Franse!)
Kamer geïnstalleerd: ze zijn erg zorgzaam en willen alles in mijn plaats doen
Fotos laten zien van mijn Belgische familie: Bana en Adama waren heel geïnteresseerd!
TV gekeken
Eten: apennootjes chips ervoor
Eten mee helpen klaarmaken: sla + uiensaus + frietjes! + ei + brood; ik snap niet goed waarom maar sommige anderen hebben iets anders gegeten (en volgens mij ook ergens anders klaargemaakt?): rijst met vis en wortelen, kool, magnok en bissap (moest ik ook proeven natuurlijk)
Eten uit grote pot en Bana gooit de lekkerste stukjes op mijn eet-stuk; eten met rechter hand (linker is de WC-hand); rijst: kneden tot balletje en in mond proppen (hand niet aflikken maar afschudden boven pot en rustig verder eten): man, wat een cultuurshock!
kort schema: gisterenavond (nacht) aangekomen vandaag: eerste kennismaking cultuur + rondrit Dakar + ontmoeting relais (mijn "collega's": de vrouwen die ik mee zal trachten te begeleiden)
vertrek zaterdag iets na 11u (ons moedertje is speciaal voor mij vroeger gestopt met werken: is ze geen schatteloeke?) na wat stressy verkeer (werken oprit en autostrade sint-job) nog ruim op tijd aangekomen in zaventem bagage ingecheckt iets gedronken en snel iets binnengeschrokt in restaurant daar toch weer even een emotioneel momentje (ondanks mijn belofte aan hannes om ni te wenen) net op tijd ingecheckt en naar douane: schoenen uit blablabla vlucht brussel-casablanca: klein beetje vertraging; weinig mensen aan boord; eten gekregen (kip met currysaus en patatjes op z'n vliegtuigs mmm) bagage was zeker mee want ik heb ze mijn twee koffers zien ingooien (letterlijk dus)
heb geen oorpijn gehad! wolken zijn vreemde dingen brief sab gelezen en tweede emotioneel momentje deze dag gehad besluit eerste vlucht: opstijgen is leuker dan landen (toch n beetje schrik)
Casablanca: eerste indruk vanuit vliegtuig: wauw: de huizen, de wegen, de velden, eerste palmboom gezien,... volg de meute! ik ben een kuddedier en gelukkig maar... onvriendelijke douanier (weeral ene die zijn job graag doet), maar heeft wel de weg goed uitgelegd (toch bedankt!) uur verzetten (ben dus officieel twee uur jonger geworden volgens papa): dus 15u35 ipv 17u35 tot 19u20 wachten maar: dan maar winkeltjes kijken: ook Belgische chocolade: Godiva en Coté d'Or vreemd zoet geurtje dat hier hangt sms van ma en pa: doet deugd om iets van jullie te horen!!! broodje gegeten ondergaande zon: prachtig zelfs op het vliegveld sfeermuziek besluit Marokko: ik ken Frans wel, maar Frans kent mij niet dit besef ik vandaag ook des te meer, ik hoop dat dit wel snel betert!
vertrek tweede vlucht: 15' vertraging dekentje en kussentje gekregen + ooglapjes (jaja kathleen ik moest spontaan aan jou denken!) + sokken! snel hoor vliegen: 881km/u en koud buiten: -46°
aankomst: motregen: oh nee é! direct 10 mannen die je aanspreken bij vlieghaven buitenwandelen: gewoon zeggen: non, merci en doorwandelen: zal ik ook nog leren assertief te zijn? annemie gevonden en met auto naar viavia café en hotel op 10 min van luchthaven (aanrader voor mijn bezoek!) iets gedronken en slapen maar: ondertussen al 2u (4u Belgische tijd) heel warm: muskietennet hier voorzien dus daar al geen last van; veel wakker geworden maar al bij al goed geslapen
ander ritme: laat opstaan; ontbijt (stokbrood met plaatselijke choco (goedgekeurd door deze kenner) of smeerkaas of confituur); om 15u-16u middageten (vis met rijst met rauwe groenten die ik braaf heb laten liggen); om 22u avondeten (vanavond was dat lekker koffiekoek) alles rustig en op het gemakje behalve: het verkeer! wat n hel... toeter hier toeter daar veel bulten en deuken in de weg links of rechts rijden maakt ni uit lichten aan of niet 's avonds idem dito gewoon stoppen plots, parkeren nog nooit van gehoord: gewoon in het midden van de weg
rondrit Dakar met Annemie (moet ik al wat mijn persoonlijke gids zegt, nu onthouden?) eerst Baobab gezien gezang moskee strandje vissers: pelikaan gezien: dit was n tamme (een mn heeft zijn arm in de pelikaan zijn bek zelfs gestoken...) eerste huisbezoek: super lief kind, en bezorgde papa (kom je blijkbaar ni veel tegen: een bezorgde papa, meestal de mama of oudere zusjes) grote families: meerdere vrouwen en zoveel mogelijk kinderen vergadering met relais: anna: met krukken (heeft iets aan linker been)= een zelfstandige vrouw die weet wat ze wil arama: een zelfbewuste vrouw (ik stelde voor om voor deze twee dames een man te zoeken en zij was dadelijk enthousiast) (meeteen duidelijk gemaakt dat IK geen man zoek (gerust gesteld, papa?) bana: moedertje en precies de leidster van deze bende dames: logement vanaf morgen met internet: joepie! alima: bij haar thuis was de vergadering: veel kinderen; zij boodt mij een stoel aan omdat ik het ni gewoon ben om op de grond te zitten: weet zij veel dat wij thuis ook maar één stoel hebben waar we beurtrol voor afspreken om erop te zitten (ik heb dus vriendelijk bedankt maar nee dus) teni: niet altijd erg geconcentreerd + was veel te laat maar niet erg: word ik nog wel gewoon (zeggen ze toch) odette: volgens annemie de beste en meestbelovende van allemaal, maar die indruk gaf ze niet aan mij het gezelschap samen: leuk kwebbelend en ik voel me meteen thuis! (jammer van de taal:Frans volgen als erdoor nog eens Wolof wordt gebabbeld is helemaal moeilijk en vermoeiend!)
mijn aandeel aan dit project (dit is althans de bedoeling): functioneel behandelen en dit meegeven aan de relais zodat zij het zelf verder kunnen zetten en rapporten schrijven voor het thuisfront (administratie een beetje, maar stelt niet veel voor, denk ik)
voilà, ben officieel klaar om in mijn bedje te duiken! tot snel sara
slapen sebiet (ben stiekem wel moe) in gebouw van ngo ben gedoucht maar 2sec erna weeral aan het zweten: het blijft warm en klam
mama en papa gaan een weekje op bezoek komen: in de herfstvakantie heeft papa sowieso al verlof maar mama neemt speciaal vakantie.
heb ik de beste ouders of heb ik de beste ouders?!
ondertussen begint de krop in de keel wel te groeien maar de kriebels in de buik om te vertrekken worden ook heviger dus dat compenseert mooi...
iedereen die de moeite heeft genomen en tijd heeft gemaakt om nog eens langs te komen of om af te spreken of om iets te laten weten via mail, ouderwetse (nog steeds leuke) post, rooksignalen, postduiven, ... bedankt: de opkikkers doen super deugd!!
maar na regen komt zonneschijn, zegt men dan (hopelijk figuurlijk en letterlijk)
kort woordje uitleg: Dakar september regenseizoen te verwachten: warm, klam, regen, regen en nog eens regen onverwacht: ook de Senegalezen zelf vonden het dit jaar te veel regen besluit: Annemie en ik hebben samen beslist om mijn vertrek 1 week uit te stellen
maar met deze is het officieel: (na wat administratieve rompslomp) ik vertrek zaterdag 26 september om 14u05 in Brussel via Casablanca (niet de skipiste in 's Gravenwezel, wel de stad in Marokko) zal ik (volgens schema toch) om 22u35 aankomen in Dakar!
daar zal Annemie mij opwachten en we zullen 1 nacht samen in Dakar verblijven daarna ga ik een week bij de plaatselijke NGO (Enda-graf sahel) op hotel om te wennen aan de cultuur, taal en gewoonten (enfin alleszins om de eerste indrukken te verwerken) daarna verblijf ik bij een Senegalees gezin (bij één van de relais) waar ik buiten slapen ook kan meegenieten van de plaatselijke gastvrijheid en gastronomie... dat belooft!
op 19 december kom ik terug (sinterklaas vier ik in Senegal, maar met kerst en nieuwjaar ben ik van de partij om te feesten) en... heb ik al gezegd dat Kathleen een schatje is? want zij komt twee weken voor mijn terugkomst op bezoek en samen gaan we een stapje in de wereld zetten, in dit geval een stapje door Senegal (en Gambia?)!
ontwikkelingshulp: klinkt mooi, niet? maar wat precies zal mijn bijdrage zijn daar, in het verre Afrika?
Annemie Mortier is een Vlaamse dame, die reeds een aantal jaren in Senegal woont. Haar echtgenoot is een verantwoordelijke van Broederlijk Delen en is momenteel bezig met een project in Senegal. Annemie heeft Plan Bobath Senegal opgericht omdat zij de noodzaak en behoefte zag. De armere lagen van de bevolking hebben bijna geen toegang tot geneeskundige diensten. Enerzijds omdat dit geen prioriteit is, in tegenstelling tot overleven. Anderzijds omdat in Senegal nog fel het idee leeft dat een gehandicapt kind hebben, een straf van God is! En zondaars helpen is uit den boze.
Een andere vreemde cultuur-kronkel is uitgehuwelijkt worden en een bruidsschat geven. Om deze reden is (wederom) in de zwakkere bevolkingsgroep (de armen) trouwen binnen de familie financieel voordeliger. Een nadeel van dit gebeuren is dat er veel kinderen met een handicap geboren worden.
Mijn doelgroep zullen kinderen van 0 tem 12 jaar zijn met Cerebral Palsy (= hersenverlamming of IMC infirmité motrice cérébrale). In ons land krijgen deze kinderen bijna elke dag kine, maar in Senegal wordt een gehandicapt kind op de grond gezet en kruipen of niet, wandelen of niet, praten of niet, eten of niet, ... het dagelijkse leven gaat voort. Dit zorgt ervoor dat die kinderen, die vaak spastisch zijn, verkortingen en vergroeiingen ontwikkelen zodat ze, als ze bijvoorbeeld 15 jaar zijn, helemaal niet meer kunnen bewegen en gedoemd zijn om hun verdere leven doorbrengen liggend op de grond zonder enige vorm van bezigheid of actie.
Annemie (die van opleiding zelf logopedist is) heeft een aantal gemotiveerde Senegalese vrouwen opgeleid om die kinderen te behandelen. We gaan huis aan huis de ouders informeren, de kinderen zo goed mogelijk behandelen (genezing is vanzelfsprekend onmogelijk, maar levenskwaliteit is van enorm belang!) en de ouders aanleren hoe hun kind te positioneren, eten te geven, te communiceren, een dagbesteding te zoeken, ... Dit alles wordt zo functioneel mogelijk ingevuld, en met het oog op onafhankelijke verderzetting van het project ook zonder Westerse hulp. En hier kom ik in het plaatje kijken: het eerste deel van mijn avontuur zullen de relais (de opgeleide vrouwen) mij alles moeten aanleren: inwerken, de cultuurgebonden gewoonten, de taal, functionaliteit in Senegal of hier in België krijgt een hele andere invulling, ... na een tijdje is het de bedoeling dat ik de vrouwen mee verder opleidt met de kennis en beetje praktijk-ervaring die ik nu reeds heb.
Geïnteresseerd om meer te weten te komen over Plan Bobath? Kijk eens op de site: www.planbobath.be (ook het filmpje is interessant!)
!!Egsil ak jam!! of iets gemakkelijker: Bienvenue!
Bonjour tous les interessés!
Je vais essayer d'écrire en français, mais je ne peux pas garantir si c'est tout à fait correct. Mais bon...
Donc une préface: Bienvenue ou 'Egsil ak jam' (en Wolof: un dialecte de Sénégal)
Je pars le 19ième septembre à 14h05 et j'arrive à Dakar (le capital de Sénégal) à 22h45. Je vais à une dame qui habite là (à Thiès). Je peux dormir chez une famille près d'elle. Moi même, je ne sais pas comment ça va aller précisement, mais je vous informe!
Ma chère amie, Kathleen, vient le 5ième décembre pour voyager avec moi et le 19ième, nous deux revennons à Belgique.
Donc, si vous êtes curieux: lire les messages et respond, demand ou dit qu'est-ce que vous pensez... Maintenant je vais profiter de mes vacances... Si vous avez du temps: dit-moi et on va réunir avant je pars!
