Met mij alles betrekkelijk goed naar de mate van het mogelijke want eigenlijk had ik het veel beter verwacht.
Ben echt nog heel moe en mijn spieren vooral mijn knieen hebben nog nooit zoveel pijn gedaan.
De trappen doen is een echte marteling neem dan ook best wel veel pijnstillers of zou niet kunnen stappen denk ik.
Mijn arm en hand nog altijd gezwollen maar daar weet ik morgen hopelijk meer van want moet bij de vaatchirurg zijn.
Heb ook sinds nog lang eens mijn borst geconroleerd en het gezwel zoals het was voel ik niet meer maar voel wel nog een harde massa of wat het ook moge zijn ben best wel nerveus wat al die maanden chemo nu eindelijk voor nut gehad hebben.Hopelijk veel!
Straks naar Sluis want Matthis moet er naar een feestje en wij gaan er terwijl wat wandelen .
Gisteravond ook een fijne avond gehad zijn gaan eten voor Jaimie haar verjaardag in de Amadeus ,was lekker!
Beetje ongerust vandaag heel de morgen bloedneus gehad en de verpleger naar oncologie gebeld en als het niet betert moet ik toch gaan want kan zijn dat mijn bloed nu te dun is.
Maar gelukkig is het vanmiddag gestopt dus op bezoek geweest bij maraine ,gelukkig maar.
Vandaag 18 jaar geleden ben ik ook voor het eerst mama geworden,wat gaat de tijd toch snel!
Dus proficiat Jaimie met je 18 e verjaardag!!!
Verder een rustige dag gehad maar toch veel gewrichtspijn hoor dat dat maar vlug betert.
Nog wel pijn hoor en gisteravond heeft de wonde nog nagebloed maar gevraagd aan Dimitri de verpleger en die heeft me gerustgesteld.
Het is bij mij zoals met het weer wisselvallig het ene moment goed het andere moment minder;heb ook terug nog geen minut rust gehad want konstant met de kids over en weer rijden en bovendien doen ze niets anders dan ruzie maken,ben dat toch ook grondig beu...
Bovendien ook erg veel last van mijn adem ga toch blij zijn als ik de oorzaak ga weten ben het allemaal beu aan het worden.
ale ga Milan naar zandvoorde voeren en dan terug halen na de training .
Voila katheter eruit gehaald was toch best een rare ervaring...
Ze voelen snijden en dan laagje per laagje wegbranden tot ie zichtbaar was en verwijderd kon worden.
Heb hem trouwens meegekregen als souvenir zo raar dat dat stukje metaal maanden een stukje van mezelf was.
Als je denkt dat alles voorbij is wordt je mooi terug met je neus op de feiten gedrukt...
Besef precies terug hoe ziek ik eigenlijk wel ben.
Daar het probleem niet opgelost geraakt met de bloedklonters moet ik maandag naar de vaatchirurg ben benieuwd .
Bovendien heb ik een heleboel zaken gehoord die ik blijkbaar ook nog moet ondergaan,het is toch nog een lange weg hoor.
Bovendien lijkt de vermoeidheid nog erger ,dacht dat het ging beteren niet dus.Op dit ogenblik is mijn courage weer ver te zoeken...
Het is ook aan het wakker komen dus zal dan vlug nog een pijnstiller nemen en vroeg mijn zetel in want voel me terug net of ik heb een marathon gelopen.
Vandaag mijn port a cat eruit,ben best wel een beetje nerveus doordat het onder plaatselijke verdoving gaat gebeuren.
7 maanden een deel van mijn leven uitgemaakt en vandaag weer iets dat voorbij is stap voor stap een beetje dichter bij de genezing...
Sorry dat ik af en toe een dagje oversla op mijn blog maar soms vind ik echt de energie niet meer om te schrijven maar zal mijn best doen.
Hopelijk mindert de moeheid nu toch een beetje want na de middag is het altijd een ramp mijn energie is dan volledig zoek,ik wil dan wel nog vanalles doen maar het gaat gewoon niet meer,best erg maar hopelijk nu de chemo voorbij is betert dat een beetje.
