Sedert gisteren van alle drains en verbanden verlost!
Het herstel verloopt prima ,al was ik gisteravond echt op,uitgeput merk dat ik toch nog wat vaker rustpauzes zal moeten inlassen.
Heb van de borstverpleegster een bh met een prothese van mousse aangekregen,valt wel mee hoor net echt!Na de bestralingen krijg ik dan mijn siliconen prothese en dit tot ik na 2 jaar een reconstructie mag laten doen.Het zijn ook best nog mooie bhs's en mooie kleurtjes .
Zelfs om te zwemmen bestaan er speciale badpakken en protheses dus ook daarvoor bestaat er een oplossing.
Maar zoals gezegd eerst nog de bestralingen doorstaan denk dat dat ook wel een heftige,niet te onderschatten periode zal zijn.
Elke dag weken aan een stuk naar Brugge en al zo vermoeid zijn...
Maar zal me ook hier wel doorspartelen.
Maandag voor het eerst op gesprek en zullen dan uittekenen waar ik precies bestraald moet worden ,en dan de week erop al starten.
Ben benieuwd want naar het schijnt is dat echt een speciale ervaring het staat ook los van het gewone ziekenhuis het is echt een oncologisch ziekenhuis.
Zo ga nu de kindjes op school zijn toch eens van de gelegenheid gebruik maken even wat te rusten .
hier ben ik weer ,het heeft een tijdje geduurd maar denk dat ik nu pas klaar ben om terug mijn gevoelens te delen ,het was best een bewogen periode waar verdriet vreugde en pijn nog nooit zo dicht bij mekaar gelegen hebben.
Maar had het echt nodig,en echt voel me terug goed heb het gevoel dat het enkel nog bergopwaarts kan gaan nu.
De operatie is vlot verlopen en emotioneel gaat het nu ook beter dan gedacht,het valt best nog mee want het gedacht dat die vuile ziekte echt uit mijn lijf is overheerst echt op de gevoelens dat ik een borst kwijt ben.
Ja das best wel heftig ,toen ik de dag na de operatie voor het eerst te zien kreeg wat er eige,nlijk niet meer is,moet ik toegeven dat het even slikken was.
Maar voor mij is het een nieuwe start en zolang ik er mee kan leven en mijn partner is dat voldoende.Ik loop ook terug met mijn eigen korte haartjes rond en ook dat was even wennen want stap voor stap wordt ik terug mezelf.Ik draag die pruik niet meer omdat ik alles wat met die ziekte te maken heeft achter me wil laten,wil terug leven en niet meer geleefd worden!
En haartjes groeien en de mijne eigenlijk nog redelijk snel dus ik kijk uit als ik voor het eerst terug een spelletje zal kunnen erin steken.
Verder wil ik ook echt eens mijn dochter bedanken want de voorbije maanden hebben we meer aan elkaar gehad en gepraat of de voorbije jaren,waar onze band echt verwaterd was is ie ook stap per stap terug gegroeid tot een nauwe band tussen moeder en dochter,zo zie je maar er zijn ook positieve dingen gebeurd de voorbije maanden.
Ze is voor mij echt een steun en ook op huishoudelijk vlak neemt ze de touwtjes stevig in handen ,had me dit een jaar geleden gezegd en ik ging vragen of we het wel over het zelfde meisje hadden,echt chapeau!!!!en bedankt!
Ook mijn tantes waren de voorbije dagen een grote steun en het doet echt deugd te weten dat je er niet alleen voor staat.
Vanmiddag op consultatie bi de oncoloog en morgen terug naar de specialist en hopelijk maar denk het wel ben ik dan van die vervelende drains vanaf,want daar heb ik nog het meeste last van,het jeukt en trekt enorm tegen.
Zo ik hou jullie zeker op de hoogte en de revalidatie kan nu volop beginnen!!
