De jongens zijn goed gestart met het voetbal,Matthis zijn eerste match bij de u13 en 3 goals gemaakt!Superfiere mama,ook Milan heeft zijn best gedaan hoor.
Sedert lang voel ik me terug moeder hoe raar het ook mag klinken,ik durf voor het eerst beslissingen te nemen en mijn mening uit te brengen.
Ben echt superfier op mezelf want Matthis gaat naar een nieuwe school en de begeleiding blijkt wonder boven wonder echt al vruchten af te werpen...
Ik doe dingen die ik zelf nooit zou gedaan hebben vroeger ik zet mezelf en mijn gezin nu echt op de eerste plaats en heb echt zo het gevoel dat ik sedert lang ,heel lang terug leef en zelf iets kan betekenen !Ik had dit een maand geleden zelf niet te durven dromen.
Het kan maar voor iedereen goed zijn ,en samen komen we er wel!
Na een regendagje schijnt de zon vandaag toch weer een beetje.Met ons hondje en de kids een wandeling gemaakt in het bos,de frisse lucht heeft me goed gedaan.
Na lange tijd voel ik dat ik toch terug een beetje kan genieten van soms heel kleine dingen,misschien heeft het te maken met het feit dat ik me nu echt wel laat helpen door verschillende mensen?Het gevoel dat ik er niet meer alleen voor sta is echt een goed gevoel...
Ik hoop dat de gezinsbegeleidster die nu drie maal per week over de hulp komt en waar ik in een week tijd al superveel aan gehad heb onze thuissituatie kan verbeteren,want het was hoognodig!Als iedereen een beetje meewerkt zal ook dit wel loslopen.Straks naar school voor matthis een eerste kennismaking,ben eens benieuwd...
ik heb besloten om terug mijn blog voort te zetten het waren helse maanden en misschien helpt het wel als ik mijn gevoelens wat van me af kan schrijven
Niets is nog wat het lijkt er is een leven voor en een leven na mijn kanker ,het woord alleen al is heel moeilijk om uit te spreken of neer te pennen.
fysiek lijden is zwaar maar mentaal terug een weg vinden in alle donkere en negatieve gedachten is zoveel moeilijker dan ik me ooit durfde voorstellen...
Voor het eerst heb ik ook besloten een beetje uit handen te geven want nu komt de weerslag van nooit echt tijd voor mezelf te genomen hebben,ik probeer van elke dag nu het beste te maken en ik weet dat ik ook iets kan betekenen ,jaren voelde ik me nutteloos,een zielig hoopje ellende die niets van zelfvertrouwen laat staan een mening had.Samen met zoveel mensen die nu een deeltje van mijn leven gaan uitmaken ga ik mijn leven stilaan terug op de rails krijgen ,ik vraag helemaal geen medelijden maar ik hoop dat vele mensen zullen inzien dat mentaal lijden een hevige ziekte is nog zoveel taboes bestaan erond maar er goed uitzien is 1 punt je goed voelen een ander.Dus ik hoop dat ik via deze weg ook een beetje mijn rust zal terug vinden.
