Ik hoop dat alles toch nog een beetje goed komt en dat de zon ook terug een beetje mag schijnen in onze familie,wat ik allemaal gezien en meegemaakt heb vandaag is zo schrijnend,ben er nog steeds niet goed van.
Net thuis van de oncoloog en weet nu niet of ik kan gerust zijn of niet als mijn rugpijn binnen de week niet opmerkelijk verbeterd is moet ik direct terug naar hem en moeten er scans genomen worden want de pijn zit op 1 plaats en dus moet in het oog gehouden worden.
Anders binnen 6 weken terug en terug bloedcontrole .ook verplicht om de revalidatie te doen ie zei letterlijk het is bewezen dat de overlevingskansen groter zijn...
Verder een hele triest periode afscheid moeten nemen van een een nonkel ,voor iedereen een groot verlies...
We zullen zijn grapjes missen,want zo was hij ondanks zijn pijn en ziek zijn altijd een droge humor.
Veel sterkte aan tante vera en als het enigszins wat troost kan geven ,hij moet nu niet meer afzien en heeft rust gevonden.Mijn mama zal hem hierboven wel goed opvangen...
Zo blijkt nog maar eens dat het leven van de ene op de andere dag voorbij kan zijn ze zeggen pluk de dag maar in feite moeten we dit doen want niemand kan voorspellen of ie gespaard zal blijven,we moeten allemaal gaan alleen is het voor degene die achterblijven hard ,heel hard een geliefde kan niemand vervangen en verdriet zal slijten maar het gaat nooit helemaal weg.
Zo ik hou jullie op de hoogte en verder hoop ik dat we allemaal samen dit verdriet kunnen verwerken en een plaatsje geven want we moeten vooruit en als we mogen geloven komt na veel verdriet vreugde toch nog piepen...
