hallo vandaag een wandeling gedaan met ons gezin in het bos.
Ik kan echt wel genieten van een mooie wandeling te maken,maar naar het einde toe wel enorme pijn aan beide knieeen.
Terug pijnstillertje nemen he bij thuiskomst.
Gisteren deed het me enorm deugd dat ik van iemand te horen kreeg dat ik echt een sterke vrouw ben omdat ik altijd zo positief ben en blijf doorgaan.
Tjah heb geen andere keus denk ik he...
Maar geloof me er zijn best ook wel genoeg donkere momenten maar die hou ik liever voor mezelf .
Zolang ik zelf de kracht heb om terug recht te kruipen zal ik dat zeker blijven doen,en 6 weken is nu ook niet meer zo uitzichtloos he ,best al een super lange weg afgelegd.
Mijn maatje tante Greta zal er wel voor zorgen dat ik zal blijven vechten.
Ben echt blij dat zij er is want het mag gezegd worden heb al mijn mama niet meer in deze moeilijke periode,en ben echt blij dat zij er nu voor me is.
Nog eens ik zeg dit niet zomaar maar het komt uit de grond van mijn hart.
Weten dat er toch nog mensen oprecht om je geven ,doet toch deugd.
Want in deze tijden heb ik precies een zesde zintuig gecreeerd,heel veel mensen zijn vriendelijk en bezorgd in je gezicht maar terwijl ze lachen steken ze al een mes in je rug en geloof me zo zijn er veel...
Geef mij maar de mensen die rechtuit zijn ook al botst het soms maar als je ze nodig hebt staan ze er wel,en die mensen kan ik op 1 hand tellen...jammergenoeg.
Denk dat er hierboven iemand mij er heel graag bij wil...
Chemo gekregen maar mijn arm slaapt precies en geen gevoel er meer in.
Ze hebben terug echo genomen,en wat niemand verwacht had terug bloedklonters...
Even paniek want dacht dat ze mijn port a cat gingen moeten verwijderen maar ze gaan het terug proberen met inspuitingen maar nu hele hoge dosis.
Het stopt niet ,niet te geloven een mens zou toch voor minder zijn courage verliezen hoor.
Maar we blijven doorgaan he zit echt in de helft nu!Joepie
Een heel dikke merci voor het team op oncologie terug vandaag ga ze nog missen na de chemo's en merci tante Greta terug dat je er al maanden voor me bent!
Als het nog 7 weken zo moet dan weet ik dat ik nog een zware periode tegemoet ga...
Alles wat ik doe is precies of ik heb de marathon gelopen,ik denk dat ik nu pas alle vermoeidheid van al die maanden chemo over me heen krijg.
Ik hoop zo dat het toch nog een beetje betert terug want ik vind dit echt niet leuk!
Ik wil leuke dingen terug kunnen doen ook als gezin zonder pompaf te moeten zijn.
Zoals nu de kids en Steve zijn nog eens gaan voetballen,maar ik heb moeten passen het ging echt niet meer.Dat zijn toch dingen die knagen,want dit hoort niet,ik hoor nu in de fleur van mijn leven te zijn maar die ROTZIEKTE is stilaan de bovenhand aan het krijgen .
Maar nog even en dan hoop ik vlug na de chemo beetje bij beetje terug de oude te worden.
Sorry heb een dagje moeten overslaan,maar was te moe ...
We zijn naar de zonnegloed gegaan en dan de kids gaan zwemmen in Brugge.
We waren 7 jaar getrouwd gisteren en konden eens samen enkele uurtjes iets doen maar het ging echt niet moe maar moe.
Vandaag terug echt wel veel spierpijn benen ,armen en zelfs mijn nek en rug .
Het begint echt wel door te wegen nu,ik merk het aan alles en de moeheid is enorm de laatste 2 dagen.
Voor het eerst mag ik zeggen dat het echt wel afzien is nu ook al neem ik zware pijnstillers.
Precies of ik zweef zon gevoel heb ik bij het stappen ,en nog maar te zeggen dat ik nu pas in de helft zit.
Soms zou ik gewoon eens gewoon willen ziek zijn ,slapen en nog eens slapen maar ik dwing mezelf niet toe te geven en te blijven doorgaan , hoe moeilijk ook soms .
Het weer is ook vandaag een grote spelbreker maar misschien voor mij vandaag eens de gelegenheid om een rustig dagje in te lassen ...
