Ik heb al zo vaak gevallen de laatste tijd dat het me nu ook wel zal lukken terug recht te klauteren.
Ik besef ook dat de ziekte elke dag terug kan komen,het hangt als het ware als een zwaard van damocles boven mijn hoofd,maar ook nu blijf ik positief en doordat ik om de 6 weken op controle mag ben ik ergens ook wel gerustgesteld.
Voor de buitenwereld ben ik genezen en alles gaat terug zijn gewone gang maar voor mij is het elke dag vechten nu en net nu dat ik wel eens een schouderklopje kan gebruiken valt heel veel van mijn sociaal leven terug stil...moeilijk uit te leggen.
Ik was al het verplegend personeel,al mijn doktersbezoeken als mijn leven te gaan zien en van het een op het andere moment valt alles en iedereen weg!
Ik had mijn eigen leventje opgebouwd en stap voor stap moet ik nu terug leren leven!
De revalidatie zal me deugd doen ,en ook het schrijven zal ik terug dagelijks proberen vol te houden want het is zo belangrijk vind ik om mijn verhaal te delen want kanker is niet leuk maar het opent ook terug deuren,deuren naar geluk ,en deuren naar je eigen zelf...
Het was een zeer intense periode ik denk dat het wel de moeilijkste periode was van het afgelopen jaar.
Ik heb het gevecht tegen de kanker gewonnen maar vandaag moet ik nog elke dag vechten om mijn leven terug op de rails te krijgen.
Ik denk als je dit zelf niet meegemaakt hebt dat het zeer moeilijk te vatten valt...
Ik besef nu ook dat mijn leven nooit meer zal zijn zoals het ooit geweest is want heel mijn leven is overhoop gehaald het was tegelijkertijd vreselijk maar soms ook mooi want steun kwam heel vaak uit onverwachte hoek en voor het eerst heb ik mezelf terug leren kennen!Ik besef nu ook dat ik nu moet leven en terug moet leren genieten van de kleine dagelijkse dingen.
Misschien moest ik die ziekte wel krijgen om me te laten inzien dat het zo niet verder kon ik had geen leven ik werd geleefd!
Voorzichtig durf ik al eens terug aan mezelf te denken en meer en meer durf ik terug mijn mening te zeggen,ben ik daarom slecht?nee!Binnen 2 weken start ik met de oncologische revalidatie waar ik terug onder lotgenoten zal komen en waar ik volop aan mijn herstel zal kunnen werken.
Want fysiek gaat het elke dag wat beter maar mentaal is er nog een hele lange weg...
