Ze voelen snijden en dan laagje per laagje wegbranden tot ie zichtbaar was en verwijderd kon worden.

Heb hem trouwens meegekregen als souvenir zo raar dat dat stukje metaal maanden een stukje van mezelf was.

Als je denkt dat alles voorbij is wordt je mooi terug met je neus op de feiten gedrukt...

Besef precies terug hoe ziek ik eigenlijk wel ben.

Daar het probleem niet opgelost geraakt met de bloedklonters moet ik maandag naar de vaatchirurg ben benieuwd .

Bovendien heb ik een heleboel zaken gehoord die ik blijkbaar ook nog moet ondergaan,het is toch nog een lange weg hoor.

Bovendien lijkt de vermoeidheid nog erger ,dacht dat het ging beteren niet dus.Op dit ogenblik is mijn courage weer ver te zoeken...

Het is ook aan het wakker komen dus zal dan vlug nog een pijnstiller nemen en vroeg mijn zetel in want voel me terug net of ik heb een marathon gelopen.

Tot morgen.