Onze rural
rotation gaat door in Kayunga, een district een 50tal km ten noordoosten van
Kampala gelegen waar ongeveer 340 000 mensen wonen. Het is echter nog maar
enkele jaren een district op zichzelf, want het maakte vroeger deel uit van
district Mukono. Bijgevolg stelt de districthoofdstad nog niet zo heel veel
voor, bijvoorbeeld wel een bank maar geen bankautomaat om met VISA geld af te
halen, daarvoor moet ge een 40tal kilometer rijden. Verder heeft dit stadje wel
ongeveer alles wat een mens nodig heeft, een markt, enkele winkeltjes en een
internetcafé (is natuurlijk niet levensnoodzakelijk maar wel handig). Per dag
zou er in principe 3u stromend water zijn, maar voorlopig hebben we nog geen
glas water uit ons kraan gekregen. Dus is het beetje behelpen, met jerricans
sleuren naar de waterpomp, daar aangestuurd worden door de kinderen die zelf
voor hun gezin water komen halen maar helemaal onder de indruk zijn van de
blanken die dat ook doen, samen met de kindjes wachten tot het ons beurt is,
uiteindelijk voorgelaten worden, kindjes die met veel plezier het water voor
ons oppompen en dan sleuren met de bidons naar ons huis. Ja dit is toch een
nieuw karweitje dat wat tijd in beslag zal nemen. Ons wassen is ook helemaal
back to basic, met een bassin, we hebben wel een douche, maar ja, geen water in
de waterleiding.
We zitten
hier niet helemaal in de middle of Africa, maar toch al pakje meer dan in
Kampala.
Voorlopig
zijn we hier ook nog geen andere muzungus tegen gekomen.
Het
ziekenhuis zelf is gebouwd in 1972 door Idi Amin, de gevreesde dictator. Het
telt momenteel een 120tal bedden en een aantal outpatient clinics. Er zijn 4
wards (female, male, pediatrics en maternity). Er is een major operating
theater, minor operating theater en labour suite.
In de
outpatient clinics wordt ongeveer alle werk gedaan door nurses en clinical
officers (die hebben in een 3jarige opleiding zowat het essentiële van een
bepaalde discipline gezien, zo heb je bevoorbeeld orthopedic officers en
ophtalmologic officers). Er is een mooie en moderne outpatient HIV clinic,
dewelke pas gerenoveerd is en sterk gesponserd wordt door een organisatie uit
de states. Zo wordt in de dossier ook aangeduid of de mensen hun medicatie
krijgen via het governement programme of via . Het personeel is er heel
vriendelijk en er wordt ook gewerkt met vrijwilligers (vaak zelf HIVpatiënten)
die vooral administratieve ondersteuning bieden. Op de antenatal clinic gebeuren ook de
immunisaties, hier kan je dus vaccineren en verloskundige vaardigheden oefenen
aan de lopende band.
Er werkt
een 110tal mensen in het ziekenhuis, waarvan momenteel 3 dokters. Dit zouden er
in principe 7 moeten zijn, dus toch wel flink onderbemand. Dus met ons 3 als
bijna-dokters hebben we de medical staff zo toch ongeveer verdubbeld. De drie
dokters zijn dus op en top multifunctioneel, een sectio (keizersnede) en
openbuikoperatie voor darmobstructie behoren hier tot de basisvaardigheden
Het
personeel is hier heel hartelijk, je hebt hier veel meer het gevoel welkom te
zijn dan in het grote Mulago . Volgens onze eerste indruk is het hier relatief
goed georganiseerd en ondanks de beperkte middelen die ze hier hebben, denk ik
dat ik zelf liever hier in het ziekenhuis wordt opgenomen dan in Mulago
Hospital.
De
pathologie is hier vooral malaria, luchtweginfecties, malnutritie, diarree en
HIV-gerelateerd. De officiële prevelante van HIV/AIDS in Uganda is 6,4% (wat
wij denken dat wel eens een ferme onderschatting zou kunnen zijn), hier in Kayunga
hebben ze aan de hand van de vrouwen die antenatal clinic bezoeken een
prevalentie van 11% bekomen, maar als je weet dat 60% van de vrouwen hier thuis
bevalt met traditional birth attendants, zal een groot deel hiervan ook
antenatal clinic niet bezoeken, dus hoe betrouwbaar dit cijfer echt is???
Op vaste tijdstippen doen ze hier ook outreach. Dat wil zeggen dat een
deel van het personeel eropuit trekt naar de villages. Dit kan zijn voor health
education in de scholen, immunisation, follow up van HIV patiënten of voor de
opleiding van traditional birth attendants. Om kosten te besparen gaan ze hier
met het openbaar vervoer op outreach, dus dat wordt nog een plezante ervaring,
ik kijk er alvast naar uit.
Relaxen aan het paradijselijke Lake Bunyoni,
met minder paradijselijk vervoermiddel (lees slecht bestuurbare kanos) maar
fantastische overnachtingsplaatsen, geo-dome waarbij je vanuit je bed de
zonsopgang over het meer kan zien of de sterrenhemels avonds, dat is wat ze
noemen room with a view.
Lake Mburo National Park, waar we een 50tal
zebras gespot hebben en crane birds, nationaal symbool van Oeganda.
Om af te sluiten
enkele typische straatbeelden van tijdens ons reis
Oeganda is
een prachtig land om te reizen, we hebben dan ook ten volle genoten van ons
weekje verlof, beetje afgezonderd van het normaal dagdaaglijks leven.
Bij ons
aankomst in Kampala vernomen dat zich hier een lokaal drama heeft afgespeeld,
de grootste markt van Kampala, Owino, is afgebrand, gelukkig vroeg op de
ochtend en niet overdag. Ik heb er zelf in rondgelopen enkele weken geleden en
had er toen al een heel claustrofobisch gevoel bij. Als op zo een moment brand
en paniek zou uitbreken In de krant echter geen berichten gevonden van doden
en gewonden maar het is zeker en vast een gigantische menselijk drama. Veel van
de marktkramers hebben al hun koopwaar (lees kapitaal waarvoor ze dikwijls
leningen zijn moeten aangaan) in vlammen zien opgaan. De brandweer heeft er
meer dan 45 minuten over gedaan om er te geraken, terwijl de brandweerkazerne
amper 3km van de markt verwijderd ligt
Een dagje
later dan gepland vertrekken we naar Kayunga, voor ons 4 weken durende rural
rotation, ons huis waar we gaan verblijven is immers nog niet klaar, dus dat
beloofd. Dus hebben we nu nog ffkes de tijd gevonden om alvast een foto
verslagje van ons heerlijk weekje verlof met rondreis door zuid-west Oeganda te
posten. Een geschreven verslagje volgt hoogstwaarschijnlijk, hoe snel zal mee
afhankelijk zijn van onze internet-opties in Kayunga.
Chimp
Tracking in KibaleNational
Park
Crater Lake Region rond Fort Portal, een van
de regios met het meeste vulkanisch kratermeren (of op zijn
Zaffelaars-Jiriaans: soeptaloren) ter wereld (toch volgens onze bijbel, Bradt
Uganda)
In Queen Elisabeth National Park op zoek naar
de leeuwen, jammergenoeg niet gevonden, maar wel mooie andere beesten en
prachtige views.