Na de les op zaterdag rustte ik nog wat en daarna ging ik met Joost en Siebe winkelen in de stad. Ze hebben hier een FNAC en in een antiekwinkel kocht ik mij een fiets voor 58 euro. Eindelijk! Nu kon ik ’s morgens langer slapen, hoefde ik niet meer op de bus te wachten en kon ik op vrije uren naar de residentie. Daarna checkten we even de Dia, een andere supermarkt. En heel toevallig, toen ik naar de cola stond te kijken – dat gebeurt ook niet vaak :-p – zag ik Emma. EMMAAAA, één van de vriendinnen uit België. We wisselden rap onze Franse nummers uit, en we besloten om ’s avonds af te spreken in de stad. We zaten eerst bij Siebe op kamer, samen met Joost, Lisa – een Française van Bordeaux – en Eva, die verderop in de stad woonde. Later sloten ook Timo – mijn buur – en Angeline – een Française uit Normandie – aan. Met die twee laatste ging ik naar de stad, omdat ik daar de Erasmussers wou zien en wou voorstellen aan Emma, die dus nog maar pas was aangekomen in Aix. En het loonde de moeite daar. Ook Jasmien en Thomas waren er: zij hadden die dag een trip gemaakt naar de top van de Mont Sainte-Victoire, en ik wou meteen hetzelfde doen. Dan maar volgende week.

Zondagmorgen kon ik eindelijk eens uitslapen – ik stond op met nog steeds dezelfde buikpijn, maar besloot om in de namiddag toch maar eens een fietstochtje te doen. Ik deed een vuile t-shirt aan, en weg was ik. Achteraf wel wat spijt gehad van het feit dat ik geen drinken mee had, want bergop fietsen in 30° is dorstig :-p. Ik was eens benieuwd naar het eerste colletje hier in Aix. Ik besloot om het voor de eerste keer – de fiets weegt ook 15000 ton – rustig aan te doen en geen kanjer van een col te nemen. Ik vertrok richting zuiden en sloeg een klein baantje in op 150m hoogte. De klim duurde 4,5 kilometer en het ging naar 350m met stukken tot 15%. Niet slecht, niet slecht. Boven had ik een prachtig gezicht op Aix, wat een fotootje waard was (het fototoestel neem ik altijd mee). Nadien zag ik Gardanne in de vallei, maar besloot om terug te keren. Niet zo gemakkelijk, en ik was even verdwaald, maar vond dan toch de weg. Onderweg nog het chateau Simone tegengekomen, maar omdat het zondag was, was het gesloten. Jammer. Na twee uurtjes bergop en bergaf fietsen, trakteerde ik mezelf op een heerlijke douche. Ik was toch moe, de ziekte zat nog in mijn lijf. ’s Avonds kreeg ik weer wat koorts en ik besloot dan maar vroeg te gaan slapen, want het was maandag weer les. Wat zijn de weekends hier kort, maar ik kijk al uit naar het volgend.  

16-09-2010 om 00:00 geschreven door Rubinhotollet  

Maandag 6 september was het dan zover. De eerste lessen zouden al beginnen. Om 8h30 – veel te vroeg – werden we onthaald in het 2^de jaar, tussen de andere 2^de-jaars. Veel meiden in de klas, meer dan bij ons in logistiek in België. Daarna volgde meteen de eerste les: EDI. Het was erg concentreren om het Frans te verstaan. Ze spreken hier een eigenaardig dialectje, maar het went wel. In de klas zaten naast ik en Joost uit België ook nog twee Duitse Erasmussers: Claudia en Diana. Al gauw maakten we kennis met hen, want we waren bang dat de klasgenoten ons niet zouden opnemen in de groep. In België is dat wel eens zo met Erasmussers.

Na de les van de namiddag nodigden enkele Franse klasgenoten ons uit om mee te gaan bowlen ’s avonds. Goed plan, Joost en ik moesten niet twijfelen. Om 20h spraken we af aan het station, en na het bowlen met ongeveer 10 personen van de klas en de Duitse Erasmusmeiden. De mensen waren echt leuk en Joost en ik voelden ons meteen thuis in de groep. Achteraf gingen we nog op café, en Joost besloot om nog mee te gaan naar het kot van Anaïs, maar ik ging naar huis, slapen. De volgende ochtend was Joost kapot, en hij besloot om eens een rustig avondje in te bouwen. Het werd een lange lesdag, en het enerveerde me dat alle lessen verplicht waren. De les Duits was grappig en gemakkelijk. Die Fransen kunnen écht geen vreemde talen hé. Engels zou ik laten vallen, dat zou absurd zijn mocht ik dat volgen, ik mag het zelf geven.

Maar die woensdagavond wou ik de Indiërs (Ashish en Sharma) bezoeken, tot ik op de gang van het oude gebouw van de residentie Emilie – een andere Belgische van Kortrijk, die TEW studeert) ontmoette. Zij ging naar een verjaardagsfeestje van een Elisa in Les Gazelles, en Siebe en ik besloten mee te gaan. We klopten op de deur van Joost, en die deed open, en na even twijfelen ging hij ook mee. Het was de moeite, want op het feestje waren weer heel wat Erasmussers, zowel oude bekende als nieuwe gezichten. Het was heel gezellig: elk had wat drank mee en de hele groep zong voor Elisa een verjaardagsliedje. We bleven tot 1h, want de dag erop hadden we weer les.

Donderdagnacht ben ik ziek geworden. Overgeven en enorme maagpijn. De dag erna ben ik toch naar school geweest, maar tussenin vroeg ik of ik naar huis mocht om te gaan rusten, want ik had ’s nachts niet geslapen. Ik kwam thuis, en gaf nog een keer over. Amai amai, wat was dit. De volgende vier dagen heb ik het kalm aan moeten doen, want ik vocht tegen de ziekte en had enkele koortsaanvallen ’s nachts, waardoor ik nat in het zweet wakker kwam en moeilijk in slaap viel. Hatelijk, nog geen 2 weken in Aix en al ziek. Ik moest passen voor enkele activiteiten en gezellige momenten en ging vroeg slapen. De dag erna heb ik mij dat niet beklaagd, want ik had nog net genoeg fut om naar school te gaan. Het was afzien, maar ik hield vol.

Vrijdagavond was er een drink georganiseerd – door mij, jawel, dus ik kon er niet van onderuit, ook al was ik ziek – in de residentie. Het eerste plan was om het in de keuken van het vijfde verdiep te laten doorgaan, en aanvankelijk lukte dat ook wel. Ze juichten toen ik binnenkwam, want ik was de organistor: “Partyboooooy”. Toen de mensen die ik had uitgenodigd kwamen met hun vrienden, werd de keuken al gauw te klein. Eindelijk kwamen ze toe en kon het feestje beginnen. Zelfs Puja was er , de Iraanse Amerikaan, en weer heel wat Duitse meiden. Meer dan de helft van alle Erasmussers hier zijn Duitse meiden. But I don’t care, they are handsome and I speak their language. Ik was nog steeds ziek, maar de goede sfeer hielp me erboven op. Er was één straalbezopen Franse student, die de dag erop ’s middags nog altijd strontzat gesignaleerd werd aan de rotonde. Hij had al iedereen in het gebouw lastiggevallen, en had wijn gemorst op mijn broek en hemd, de onnozelaar. Toen we rond 12h buiten stonden, kwam een bewoner van het gebouw aan de overkant van zijn lat maken dat we te veel lawaai maakten. Het werd muisstil, maar 1 erasmusgriet vroeg: “Monsieur, tu es méchant?” Hahaha, en hij vloog uit tegen haar. Da ne zot! Rond 1u, toen de meeste al naar huis waren, ging ik naar bed, want we hadden ook op zaterdagvoormiddag les, een enorme tegenvaller.

15-09-2010 om 00:00 geschreven door Rubinhotollet  

Na het Erasmusfeestje vrijdag, stond ik op om nog wat boodschappen te doen. Toen ik op internet in de entreehal zat van het oude gebouw, zag ik Kayleigh - een Duitse studente - die ik eerder had leren kennen op de gang. Ik hielp haar bij het installeren van haar internet en we besloten daarna om samen de stad in te trekken. We gingen door de gezellige winkelstraatjes van Aix en hadden heel wat lol samen. Ik kocht me ook een Franse gsm, zodat ik makkelijker bereikbaar was voor de mensen die ik hier leerde kennen.

's Avonds gingen we samen op internet in het oude gebouw, en daarna samen een terrasje doen in de binnenstad, samen met Paria, de Iraanse die ik had leren kennen.

Kayleigh vroeg of ik zondag meeging met wat Duitse vrienden van haar, al kon ik ook naar het strand in Cassis. Moeilijke keuze, maar ik ging toch mee met de Duitsers. Heel goed voor mijn Duits trouwens, want Engels en Frans werden amper gebruikt die namiddag. Ik leerde er Maren kennen, een heel toffe Duitse. Stilaan begonnen we plannen te maken ook om vrijdag erop een feestje te organiseren voor ons gebouw - de Estelan.

Zondagavond had ik afgesproken met de Belgen van Antwerpen: Siebe, Stijn en Joost. Die laatste volgde ook logistiek bij ons, dus da's alleszins handig. Kayleigh kwam ook nog langs later op de avond. We zaten op het dak - waartoe we toegang hadden via Stijns kamer - maar werden er al gauw afgejaagd door de bewaking. Die Fransen zijn hier nog streng, maar het valt wel te begrijpen.

08-09-2010 om 20:21 geschreven door Rubinhotollet  

Vrijdag 3 september

Ik stond vrij laat op, want was echt moe van de dag ervoor. Ik ging meteen naar het office de tourisme om mijn busabonnement te kopen, want te voet alles doen is echt te zot. 24 euro voor een hele maand op elke bus in Aix, dat valt goed mee. Dat was ook weer geregeld.

Er is vlakbij de residentie drie keer in de week een markt, en ik besloot eens een kijkje te gaan nemen. Anna, de Finse buurvrouw, ging mee kijken en we konden erg goedkoop wat spullen op de kop tikken: messen, vorken, glazen, een tas, patatten, … Op de gang van de residentie hoorde ik Nederlands – nu ja, AANWAARPS – spreken, en ik maakte kennis met de 2 studenten, die hier waren met hun vader. Ze studeerden allebei informatica aan het IUT, dus aan dezelfde universiteit als ik.

Na een klein middagmaal ging ik naar school om al te regelen wat kon. Op het secretariaat besprak ik de vakken die ik daar zou volgen, want eerder waren die in Gent vastgelegd, maar ik kwam aan te weinig studiepunten en er waren vakken van het 1^e en 2^e jaar opgenomen, waardoor er overlappingen zouden zijn. Na dit officieus te hebben geregeld, nam ik weer de bus naar de residentie en legde anderhalf uur mijn riem af. Na 5 minuten te liggen ging de deur plots open. Het was de femme du ménage die om de checklist kwam van het kot. Zonder kloppen kwam die binnen, amai, wreed volkske, die Fransen. Toen dat gedaan was, kon ik verdergaan met een uiltje te vangen.

Om 16h30 stond ik op om nog eens naar de supermarkt te gaan en wat pannen enzo te kopen. Toen ik terugkwam begon ik aan het koken: kabeljauwfilets met pasta en salade. Toen ik aan de afwas stond, kwam een Franse student kennis maken, Timothy.  Zeer sympathieke kerel. Hij is van Nice en moest door met de wagen om het weekend daar door te brengen bij zijn ouders. Ik ging dan nog even naar de Antwerpenaren en daarna ontmoette ik de Iraanse buurvrouw. Zij vroeg of ik ’s avonds meeging naar een verjaardagsfeestje van enkele Erasmussers. All right! Eerst wou ik echter internet in orde hebben, want het was al 2 dagen geleden dat ik nog iets van België had vernomen, en omgekeerd zij van mij. Na een klein uurtje mails, facebook en MSN checken, ging ik terug naar Paria, de Iraanse. Aan de rotonde wachtten we op een Amerikaans-Iraanse vriend van haar, Puja, ook een vriendelijke gast. Het feestje had plaats op een andere residentie, Les Gazelles, niet zo ver van het IUT waar ik studeerde. Het begon kalm, maar al gauw begon het volk toe te stromen, vooral Erasmussers, maar toch ook een paar locals. Een uur later zat de keuken, waar het feestje doorging, goed vol en de meeste mensen gingen naar buiten vóór het gebouw. De sfeer was open en los, en er waren Erasmussers van overal: Russische meiden, de Finse waren er ook, Estland, Denemarken, Duitsland, Portugal, Amerika, India, Mexico, en ook enkele van België. Die van België studeren ook in Gent.

Om 12h kwam de conciërge van het gebouw buiten om ons weg te sturen. Totally uncool! Hij sprak alleen maar Frans, en de meeste Erasmussers verstonden hem niet. Ik vertaalde even en we gingen met de hele bende – een man of 40 – de stad in. Daar waren enkele leuke pubs, zoals O’Shannon, waar ze zelfs Hoegaarden en Leffe hadden. Superbe. Na daar even wat te hebben gedronken, gingen we richting Scat, een lokale club in een kelder. Het was er echt goed. Goeie muziek en het was losgehen eerste klas. Geleidelijk aan druipte iedereen af, en ook Paria – de Iraanse die me had meegevraagd – en ik besloten om terug te keren naar de residentie. Weer een erg geslaagde dag!

04-09-2010 om 14:23 geschreven door Rubinhotollet  

Donderdag 2 september.

Na de dag vol spanning en avontuur van gisteren, moest het echte avontuur nog beginnen: zoeken naar de school en vooral zoeken naar een kot of appartement. Zou de school mij kunnen helpen? Zou Crous – de instantie die instaat voor de verhuur van studentenkoten in Frankrijk – mij kunnen helpen? Ik was eens benieuwd. Als ik vandaag of morgen geen kot zou vinden – ik kon mijn verblijf in de jeugdherberg wel verlengen, maar maandag begonnen de lessen wel. De dagen van de waarheid dus.

Ik werd wakker rond 7h30 en besloot er maar stevig in te vliegen . Na een goed ontbijt in de jeugdherberg vertrok ik met de laptop en de papieren richting stad en richting school.  Na drie kwartier doorstappen (de jeugdherberg lag in het westen van de stad – waar de sociale wijken van Aix gelegen zijn) bereikte ik de school: l’IUT d’Aix-en-Provence. Ik ging binnen en na enkele doorverwijzen kwam ik terecht bij Agnes Ahern, de verantwoordelijke voor inkomende studenten van het instituut. Aan het secretariaat waren ze erg vriendelijk, en Agnes past duidelijk in dit plaatje. Zij verwelkomde me openhartig en zij dat ze een kamer voor mij had in de cité L’Estelan. Ze nam me te voet mee naar een residentie, maar we bleken achteraf op het verkeerde adres te zitten. We gingen naar de Crous headquarters even verderop – meer naar het centrum toe – maar daar stonden horden studenten en na een telefoontje naar L’Estelan bleek dat we direct naar daar mochten gaan. Rond halfelf werd ik er afgezet en kon ik verder de afwikkelingen doen. Een dikke YES dacht ik meteen, eindelijk heb ik mijn kamer. Ik was toch nog niet helemaal zeker, en ik vreesde al voor wat ik ging voorgeschoteld krijgen. Na verplichte pasfoto’s te hebben gaan getrokken in de Super-U en alle formaliteiten te hebben vervuld, kreeg ik de sleutel van de kamer. Ik haaste me, en zag dat ze beneden in het gebouw nog aan het werk waren. De lavatoires waren nog niet af, en er moest nog geschilderd worden enzo. Hmmm, waar waren we nu beland? Ik nam de lift naar mijn verdiep – het derde en zag dat ik de kamer had niet ver van die lift en van de keuken. Meevaller. Ik opende de deur en geloofde mijn ogen niet. Een pas vernieuwde kamer met heel wat luxe. En ik had een eigen frigo, dat was al super. Toen ik de deur van de badkamer opende, zag ik dat het ook in orde was: eigen douche, lavabo en wc. En de gemeenschappelijke keuken had een vernieuwd fornuis en een grote tafel waaraan alle gangbewoners konden eten. Foto's van het kot en van Aix staan op facebook.

Nu ik eindelijk een kamer had, kon ik aan de boodschappen beginnen en aan het zeulen met de koffers van de jeugdherberg naar hier. In 4 keer deed ik alles, en telkens dezelfde weg. Het was me een lastig dagje. Tegen de avond at ik mosselen à volonté voor 7 euro in het Flunchrestaurant op de rotonde. Eindelijk een moment om even tot rust te komen. ’s Avonds begon ik te schrijven op kot aan de blog, nadat ik alle koffers had geleegd, maar al rap klopte de Finse buurvrouw op mijn deur om te vragen of ik op haar kamer wat wijn wou komen drinken. Daarna gingen we nog even de stad in, samen met een vriendin van haar, en werden door de eigenaar van IPN, een club voor studenten, getrakteerd op champagne. Ik maakte het echter niet te laat, want de dag erna zou weer zwaar worden. Maar het beloofde alvast leuk te worden. En ik was enorm enorm content dat ik een mooi kot had.

03-09-2010 om 00:00 geschreven door Rubinhotollet  

Ik stapte uit het station, dan al om 21h30, en moest nog een bus of taxi vinden. Een taxi kostte 40 euro, dus echt geen optie. Dan maar de bus zoeken, maar op dat uur, ook niet echt gemakkelijk. Ik zag echter dezelfde mensen van op de trein en vroeg waar de bus stopte, en ze stelden me voor me mee te nemen richting centrum. Ik twijfelde even, maar ze waren zo vriendelijk, dat ik niet kon weigeren. Het was al bijna 22h ook, en om 0h moest ik zeker in Aix zijn. Onderweg nog even travaux, en weer vertraging, maar ze zetten me bij de jeugdherberg af, en ik was al erg tevreden dat ik niet tot het centrum (15km toch) moest stappen.

In Aix aangekomen, moest ik nog 500 meter te voet na enkele jongeren mij hadden op weg geholpen. De mensen zijn hier echt vriendelijk, maakt niet uit hoe oud of van welke afkomst ze zijn. En toen ik aan de jeugdherberg kwam, zei de receptionniste: "Monsieur Tollet?" Ze verwachtten mij toch al. Na alles naar de kamer de hebben gebracht, waar ik verblijf met 3 anderen hier, zette ik me in de bar en maakte kennis met een Canadese studente, die ook op zoek was naar een kamer, en een Amerikaanse schone, die hier op rondtocht was in Aix.

23h47, en tijd om af te sluiten en zo stilaan in bed te kruipen. Morgenvroeg is het vroeg dag en staat heel wat op het programma: bezoek aan de school en de international office, een bezoek aan Crous, en eventueel enkele residenties bezoeken. Sowieso kom ik terug naar de jeugdherberg morgenavond. Het is hier wel plezant...

01-09-2010 om 23:48 geschreven door Rubinhotollet  

30-08-2010 om 19:06 geschreven door Rubinhotollet  

01-07-2010 om 00:00 geschreven door Rubinhotollet