Maandag was ik enorm moe van de klim, en ik had weer les tot ’s avonds 18h30. Amai, lastig dagje, maar ik overleefde het. In Achat kon ik al goed mee redenen, al bleef die cursus wel een enorme chaos. ’s Avonds had ik geen plannen. Ik ging even bij Eva – mijn buurmeisje – op kot, waar Hana ook zat. Ze vroegen of ik het weekend erna meeging naar Nice en Cannes, maar ik had daar geen tijd voor, al zou ik dat heel graag willen. Ik ging rond middernacht slapen, want dinsdagochtend weer vroeg les.

Dinsdag nodigde Julia van de klas Joost en mij uit bij haar op kot ’s avonds om te komen eten. Joost wist het nog niet goed, en wou dat ik meekwam, ook al had ik nog andere plannen. Het etentje bij Julia was gezellig, en ook JB Blanc en Yoann waren aanwezig van de klas. Yoann ging echter vroeg voort, want Marseille speelde die avond in de Champions League, en hij wou dat per se zien. Rond 21h45 zette ik aan naar Matthias, want ik zou bij hem de foto’s van het weekend op de Sainte-Victoire uitwisselen. Ik dronk er een biertje, en erna ging ik met hem naar Manu, een Duister die ook in de Franse cursus zat. Samen gingen we naar de Bulgaarse meiden in het andere gebouw van dezelfde residentie, maar daar duurde het lang tot iedereen er was. We zaten in de keuken met een man of 15, en Joost stuurde al berichten waar ik bleef. Het duurde tot 0h30 eer we daar aanzetten, want er gingen nog enkele Braziliaanse meiden mee waarop we wachtten. Het werkte wat op m’n systeem, maar het was wel gezellig. Met de hele bende gingen we dan toch de stad in, en ik kwam onderweg Joost tegen. Samen gingen we nog Siebe gaan halen, en gingen we naar de Sunset. Daar waren de nog andere bekenden: Brian, Emilie, Hannah, Eva, … Het was beatlesnight en het was echt goed qua muziek. Rond 1h – 2h liep het echter wat leeg en we besloten om naar de Scat te gaan allemaal samen. Er was een goeie liveband, en samen met de andere Belgen hadden we een goeie nacht. Siebe en Joost gingen al vroeger door, maar Stijn en ik besloten om langer te blijven. Rond 4h gingen we naar huis en kropen we in ons bed. Een goeie nacht alweer.

Woensdag had ik niet zo veel les, maar ik was wel moe van de avond ervoor. ’s Middags deed in voor 50 euro grote inkopen in de plaatselijke Aldi. ’s Avonds was er weer de avondles en erna Kebabnight. Als wederdienst voor het etentje had Joost Julia uitgenodigd voor de Belgische kebabnight. Het was weer een groot succes en overheerlijk!  Het wordt stilaan traditie en we beginnen de kneepjes van het vak te kennen. Elke woensdag is gewijd aan dit Turks festijn, met gepaste muziek en gepaste sfeerdecoratie. Op naar de volgende! ’s Avonds speelden de Belgen en Julia nog een drankspelletje, maar ik ging nog even bij mijn buurmeisje Eva langs, en erna bij Paria omdat ze problemen had met haar pc. Daar zat Puya en het werd een gezellig gesprek van een klein uurtje. Rond middernacht keerde ik naar de kamer, om te gaan slapen.

Donderdag stond ik vroeg op om naar het WK tijdrijden te kijken. Cancellara was wereldkampioen, dik verdiend. Daarna werkte ik aan mijn taak voor recht, het enige vak dat ik die dag, en het werd erna een vrij stressvolle les, omdat ik besloot om eens luidop mijn taak die ik had gemaakt tijdens de les voor te lezen. De professor vond het niet slecht, maar het einde van de taak was redundant. Toch fier op mezelf. ’s Middags at ik met Siebe, Simon van de klas en Clément. Daarna ging ik naar huis, en ik werkte met Joost nog wat aan de taak die tegen de week erna af moest zijn. ’s Avonds was er een verjaardagsfeestje van Francisco, maar eerst kookte ik voor Ema, de Bulgaarse. Het was eigenlijk niet zo gezellig, maar toen ik haar thuis afzette kon ik met Pepijn mij gaan amuseren op Francisco’s verjaardagsfeest. Ik bracht enkele bieren mee en er was wat bekend volk, maar ook veel onbekend. Rond middernacht gingen Matthias en ik naar het centrum. Nu ja gingen, eerder lopen, want tot middernacht was de inkom gratis. Joost en Stijn zouden later afkomen; Siebe had een date met Eva. In de IPN was het erg goed: goeie muziek en heel wat bekend volk. Eindelijk zag ik ook Davide, de gast die ik op facebook had leren kennen en waarmee ik voor ik vertrok naar Aix contact had opgenomen om samen te zoeken naar een kamer. De Belgen hadden heel wat fun, en er was veel bekend volk. Rond 2u hadden Siebe en ik het echter wat gezien, en we gingen samen nog naar de SCAT. Daar was er weer dezelfde liveband als dinsdag en na een uur gingen we naar huis.

Vrijdag had ik maar 2 uur les, maar toch stond ik weer vroeg op om wat voor school te werken. En met succes, want ik kon een groot stuk afwerken. Ik hoorde Lientje op msn, en was daar blij mee, want het ging goed met haar en de nieuwe richting. Ik mis haar toch een beetje hoor. ’s Avonds was er een new wavefeestje, en Thomas en Siebe gingen mee. Toen we op de bestemming aankwamen, bleek er helemaal iets anders te zijn, en we gingen dan maar eentje drinken in O’Shannon. Daar zagen we ook Hakim, de Deen, en we gingen naar een andere club. Rond 1h had ik het ook wat gezien, en ging dan maar naar huis, want het zou zaterdagochtend weer vroeg opstaan zijn voor de les.  

03-10-2010 om 22:21 geschreven door Rubinhotollet  

Toen ik op zaterdagochtend in de les zat, wist ik nog niet wat ik geen doen. Options were legion: Arles bezoeken, op zondag naar Cassis of een fietstochtje doen op zaterdag en zondag. Thomas vroeg me om mee te gaan mountainbiken, maar ik was te moe om dat te doen. Stijn, Siebe en Joost gingen naar Marsattack, een electrofestival in Marseille. Niks voor mij dus.

Titouan vroeg me in de les Gestion Industrielle om mee te gaan met hem klimmen, tot de top van de Mont Sainte-Victoire met twee maten van hem. Hij zou er ook blijven slapen en zondagochtend afdalen. Ik moest daar nog even over denken, want ik was enorm moe, en ik kon misschien andere plannen hebben. Toen ik thuiskwam at ik en besloot 2 uur te slapen. Ik zond Titou dat ik meeging klimmen, en hij kwam me om 16h afhalen met de wagen. Nadien reden we naar zijn huis, waar hij een eigen gebouw had apart van zijn ouders. Ook de andere maten kwamen naar daar: Julien, ook iemand van de opleiding, maar die zijn stage deed, en Anthony, een Nordist, zoals ik, die hier sportleraar studeert. Titou zocht nog wat spullen bijeen, en een halfuur later vertrokken we richting supermarkt om de laatste inkopen. We konden vertrekken, en reden langs de flank van de Mont Saint-Victoire naar Vaugenargues. Hij lag al de hele tijd naar ons te lonken in de blakende zon, maar er stond wel een frisse wind. Boven zou het enorm koud zijn, dus was ik goed voorzien en had een paar dikke pulls mee en mijn slaapgerief. We parkeerden de auto even voorbij Vauvenargues, pakten onze rugzakken en begonnen aan de tocht. Het begin ging nog relatief vlak, maar al snel begon het te stijgen. Het pad was echter redelijk breed (2 à 3 meter) en het klimmen ging vlot. Ik kreeg wel warm en begon te zweten, en in t-shirt ging het verder. Af en toe stopte ik voor een fotootje en om even te genieten van het prachtige uitzicht. Het ging steiler en steiler, en we gingen hoger en hoger. We konden steeds verder kijken, en de zon zakte ook steeds dieper weg aan de horizon. Aan het einde van het bos raapten we wat droog hout op om ’s avonds vuur te maken in het klooster waar we zouden overnachten. Titou had enkele serieuze stukken mee; ik bond mijne op mijn trekkersrugzak. Hoe hoger het ging, hoe steiler het werd, en hoe smaller het pad werd. Er waren nu nog enkel struiken en we zagen het doel liggen in de hoogte: het kruis van de Provence en het klooster. Na anderhalf uur klimmen bereikten we onze bestemming. Eerst gingen we binnen om onze truien aan te doen, want er stond een ongelofelijke wind en het was vrij koud boven. Daarna klommen we naar het kruis. Daar zagen we de zonsondergang, en het was echt de moeite. Ik nam enkele foto’s en daarna gingen we weer naar beneden. Er zaten nog mensen in het klooster, en we begonnen zo stilaan aan het avondeten. De tafel in het midden stond vol. Rond 20h kwam Matthias aan met zijn rugzak; hij zou er ook overnachten. Andere aanwezigen hadden kruiden meegenomen onderweg om thee van te maken, nog anderen hadden vlees mee om te grillen, en wij aten onze stokbroden met allerlei beleg. Het eten was uitgebreid (een tweetal uurtjes) en enorm gezellig. Het was al lang donker, en af en toe ging ik naar buiten om hout te halen en om te genieten van het prachtige uitzicht. Er waren mensen die ’s nachts vertrokken met een lamp op hun hoofd. Goed zot, maar wel een uitdaging! Wij bleven echter bij de warmte van het vuur, en begonnen met de wijn en het bier. Iedereen praatte met iedereen, en Matthias en ik hadden het plan om ’s morgens heel vroeg op te staan om de zonsopgang te bewonderen. Rond 23h30 gingen we slapen. In het begin was het nog okee, maar naarmate de nacht vorderde werd het erg koud. We hoorden de wind gieren door de ramen en deuren en het vuur doofde langzaam. Ik lag op een houten koude vloer, maar had gelukkig van Stijn een matje gekregen. Ik kon wat slapen, maar uiteraard niet vast en genoeg. Om 6u ging de wekker af en een kwartier later vertrokken Matthias en ik – goed gekleed met muts, sjaal, 3 pulls en jas – terug naar het kruis om daar naar de zonsopgang te kijken. Daar aten we ons ontbijt: baguette met nutella en genoten van de stilte. Ongelofelijk koud was het, maar het loonde meer dan de moeite (cf. foto’s). Daarna daalden we af, maar via een andere route dan die die we hadden gedaan in het gaan. We liepen op de rug van de helling de hele tijd, en kregen daardoor de hele tijd een prachtig zicht. In de verte ontwaakte Aix in de schaduw van de berg, en wij kregen het steeds warmer naarmate we naar beneden gingen. Er lagen ruwe stukken rots en ik sloeg een aantal keren bijna mijn voet om. Het uitzicht bleef prachtig, en in de verte lag ons doel: het meer, waar Matthias’ wagen stond geparkeerd. De afdaling duurde langer dan het klimmen de avond ervoor, maar we stopten een aantal keer om kruiden te plukken: rozemarijn en tijm groeiden hier weelderig. Ideaal om thuis mee te koken, en verser kan niet. Na 2 uur dalen bereikten we onze bestemming, en we stopten nog even om naar het meer te kijken en enkele foto’s te nemen. Het weer was prachtig, en goedgezind gingen Matthias en ik terug naar huis.

Ik ging zondagmorgen nog even naar de Super-U, en werkte daarna nog wat voor school. Ik wou nog wat slapen, en deed dat voor een uurtje, want Leticia – een Braziliaanse – nodigde me uit om mee te gaan naar het park met mensen van de  Franse taalcursus. Ik deed dat dan maar, en het viel goed mee. We speelden voetbal en volleybal en hadden heel wat lol. Rond 19h wou ik toch terugkeren, want ik kreeg honger. Thuis at ik bij de Belgen, en zondagavond postte ik alle foto’s van het weekend. Dat waren er niet alleen een heel pak, maar ze lonen ook ferm de moeite. De klim en overnachting waren werkelijk onvergetelijk, en ik heb weer een prachtig weekend achter de rug. Ik was enorm moe, en besloot om daarom er maar eens op tijd in te kruipen.

01-10-2010 om 19:21 geschreven door Rubinhotollet