Maandagochtend weer les om 9h, na een enorm zalig weekend (het beste weekend tot nu toe, try to beat it later on). ’s Avonds was het bloedheet en Joost en ik deden daarom ons hemd uit. In marcelleke en met de zonnebril op fietsten we de heuvel richting Fac de Sciences Economie omhoog op weg naar de Franse les. Toch maar hemd weer aandoen om in de les te stappen, want we waren al te laat. ’s Avonds at ik uitgebreid met de Belgen en erna was het weer internettime. Nog altijd in de keuken, want op de kamers werkte het niet. Ook het fornuis was nog altijd kapot.

Dinsdag vroeg les, om 8h al, en de Joost zat niet in de les. Zijn gsm stond uit. Zware avond ervoor gehad, in even later was hij er wel, we hadden informatica. Dat was gieren: Access. Niet alleen had ik alles al gezien in België, en was het echt basis, maar blijkbaar moesten we alles in Access 2000 maken. De universiteit hier heeft geen geld voor updates. Amai amai. Werken met verouderde systemen, plezant. Alles is wel in het Frans, dus ik zal toch nog iets bijleren. Maar kom, bijna zo goed als zeker een vak waar ik ook goede punten op ga halen.

Dinsdagavond na de maaltijd ging ik met Emilie, Thomas en de Noren naar Beerfest in de Wohoo bar. Aan de rotonde pikte ik de Indiërs op – yes Ruben my friend, I think the girl is really into you my friend – en gingen we naar de Wohoobar. Daar was het buiten vrij kalm, dus we gingen maar binnen. Ik zag er de Bulgaarse meiden uit de cursus Frans en Hakim – de Carlsbergdeen heeft wel degelijk een naam dus – en de Amerikanen. Ik vloog erin met een goeie pint, sprak wat françaisekes aan en kwam Michelle tegen van de cursus Frans voor vreemdtaligen en later ook Emma en Jan, de andere Belgen. Veel bekende gezichten, maar die wouden al rap naar O’Shannon, dus ging ik ook maar met Michelle. Daar kwam ik Timo tegen met enkele vriendinnen en even later ook Emma. De Bulgaarse meiden van de cursus Spaans stonden ook aan O’Shannon, en ze vroegen of ik meeging naar de Scat club. Beneden was er een live optreden van een plaatselijk groepje. Helemaal niet slecht, ze speelden onder ander Maria Maria van Santana. Ik danste met Ema, de knapste van de bende. We wisselden ook nummers uit, en na een uurtje besloot ik naar huis te gaan. Ik keerde naar huis met Madalena en Brian, die nog aan O’Shannon stonden. Leuke avond weer.

Woensdag stond volgeladen met les. Met 4 uur slaap moest ik een dag van 9,5 uur les doorstaan. Joost is de hele dag niet komen opdagen. Toen ik hem ’s avonds zag, bleek dat hij met een kater van hier tot in Tokyo zat. Goed bezig de Joost. Net voor de les Frans ’s avonds zag ik 3 Bulgaarse meiden en in de les zette ik me naast Ema. Die ging alle dagen gaan lopen zei ze, en misschien dat ik wel eens mee zou gaan. Maar niet die avond, want ik was pompaf. Thuis was het pitta-avond onder de Belgen en met Liza (cf. foto). Joost had vlagjes gekocht, Stijn gepaste Marokkaanse muziek en samen zorgden we voor het eten. Enorm enorm lekker. Amai. Buikje rond gegeten. Daarna bleef ik op de kamer, waar het internet nu eindelijk werkte. En dat internetten duurde toch tot goed middernacht. De twee Franse buren van Joost vroegen me mee naar een System of a Down-avond in de Sunsetbar, maar ik besloot om niet mee te gaan en alles te sparen voor de dag erna. Waarom lees je hieronder.

Donderdag had ik maar 2 uurtjes les, van Droit. Amai, die casussen bespreken, toch redelijk moeilijk. In de namiddag deed ik wat schoolwerk, en vooral: mijn huishouden. Ik begon met de grote schoonmaak: afstoffen, vegen en tenslotte dweilen. Al bij al was ik toch een uurtje bezig, maar ik was fier op mijzelf. Eindelijk kon ik in een nette kamer binnen, en da’s altijd aangenamer. Daarna verzamelde ik mijn blauwe/ zwarte was en mijn witte was in mijn trekkersrugzak. Ik ging daarmee, en gewapend met waspoeder, naar de wasserij. Ik wist niet hoe je een was moest doen, maar zou wel zien. Ik kwam in de hal beneden Martina tegen, en zij ging ook wassen. Dan kon zij het mij rap even uitleggen! Ideaal, veel mensen kennen. Na even wachten was het zover: mijn eerste was ooit. De blauwe was ging erin op 40 graden, en de witte op 60 graden. Nu een halfuurtje wachten. Terwijl nam ik mijn laptop, want Martina ging boodschappen doen. Ik schreef verder aan mijn motivatiebrief voor Topcoaches voor Toptalent. Toen ik thuiskwam moest ik zien de was omhoog te hangen. Amai, dat was een klusje. Met 10 meter lijn lukte het toch om het meeste omhoog te hangen, de kousen moesten maar zo drogen (cf. foto). Om 19h30 kwam Aurélien – een maat van de klas – aan zoals gepland en hij zocht zich tussen  de kleren een weg. Amai, moest die lachen. Daarna kroop ik in zijn Peugeot 307 om de andere genodigden van de klas op te halen: Alexia, Stéphane en Candice. Samen reden we om ons eten in de McDonalds en aten het thuis bij mij op in de keuken. Daarna kwamen de drie Duitse meisjes – Claudia, Jacqueline en Diana – aan en ook de Antwerpenaren. Samen vertrokken we een uur later – na al wat gedronken te hebben – richting la Suite voor een nacht vol dans en ambiance. We kwamen toe en de meeste van de klas waren daar. De sfeer was heel open en de muziek was goed. Ik liet me volledig gaan, vooral bij het dansen. Ik probeerde de plaatselijke drank – Moresque – en praatte met de mannen van de klas. Even later gingen Thomas en ik Emma en haar vriendinnen ophalen bij de Rotonde. We gingen even naar de IPN, maar daar was het maar mager en dus keerden we terug naar La Suite. De sfeer werd intenser en de Belgen lieten zich goed gaan. Rond 1h30 sloot de bar, en na nog een halfuurtje buiten te hebben gezeten, besloten Emma, Aurélien en ik om naar de Scat te gaan. Daar aangekomen zagen we Joost aan de ingang, die was net buitengezet omdat die aan de lampen hing en omdat de Stijn die in zijn nek zette. Haha, wat een feestneuzen! Ik ging toch binnen en daar was het weer een fameus feestje, amai. Ik heb daar toch een goed anderhalf uur staan dansen, alles geven. Het was een fantastische avond, met enorme sfeer en waarin ik enorme zalige momenten beleefde. De openheid van de Franse klasgenoten is ook onbeschrijfelijk, heel wat anders dan bij ons. Rond 3h gingen we terug naar huis en een klein halfuurtje later – na de was te hebben afgenomen – kroop ik in mijn mand, en Aurélien in zijn slaapzak op de vloer.

Vrijdagmorgen stond ik dan maar om 9h op, want Aurélien moest weg naar de les Engels, die ik niet neem. Ik moest rap nog zijn taak verbeteren en ik besloot dan maar wat voor school te werken in de voormiddag. In de namiddag had ik nog 2 uur les, en ’s avonds na de les ging strijken bij Eva. Ik nam mijn hemden, broeken, marcellekes en enkele t-shirts mee en na een uur was de klus geklaard. Mama, you should be proud of your son! Eva ging nog even naar de winkel en ik keerde met de fiets terug om de Siebe te gaan ophalen voor de Belgische pizzanight. We gingen te voet om Eva, en na een halfuurtje bereikten we Jasmien haar huis, dat ze deelde met 4 anderen. Elk had z’n eigen gerief meegebracht. Den Thomas en Emilie waren er ook. Er was ook een Pepyn, een Belg van Gent die ik dinsdag ook had ontmoet aan de Wohoo. Het werd een gezellige avond, maar ik ben geen fan van pizza, dus aan het eten heb ik niet veel gehad. Rond 0h zetten we koers richting huis, want jawel, wéér had ik les op zaterdagochtend.

26-09-2010 om 23:01 geschreven door Rubinhotollet  

Om 7h30 weer uit mijn bed voor de les. Een eerste les ‘systèmes logistiques’. He twas best interessant, en de professor zei dat wij Erasmussers in het groot op ons examenblad « étudiant étranger » moeten (jawel, MOETEN) schrijven. De prof gaf heel wat interessante voorbeelden en ik volgde eindelijk eens een les die minder tegenstak. Om 12h – amai, op zaterdag – ging ik naar huis. Onderweg schoot plots een auto zonder kijken op de baan vanuit zijn parkeerplaats, en ik was zodanig geschrokken dat ik riep: “EEY MOAT! ZOT!” in het Nederlands. Ik reed naast de chauffeur, die vroeg: “Qu’est-ce qu’est le problème”, waarop ik prompt antwoordde: “DA GE UIT UI UUGEN MOET KIJKEN BLINDE MOL.” Hij trok een raar gezicht, uiteraard had hij het niet begrepen, en liet het voor wat het was, want het heeft geen zin om tegen die mannen in te gaan. Ze snappen geen Nederlands of Engels. En vloeken in het Frans gaat me niet zo goed af. ’s Middags at ik nog eens goed, want ik zou een fietstochtje maken in de namiddag. Nog even zocht ik de route op met Google Earth, en rond 13h15 kon ik aanzetten met de Camelbag op de rug en met drinkbus.

De fietstocht ging richting zuid-west. Ik passeerde Les Milles, het grote koopcentrum, en moest een grote weg nemen – waar de auto’s op bepaalde plaatsen 110 mochten rijden – om op mijn bestemming te geraken. Ik ging een paar keer van de grote weg af om foto’s te nemen en om wat op onverhard naar boven en beneden te rijden. Daarna passeerde ik het TGV station en reed ik een lange afdaling naar Vitrolles, vlakbij het Etang de Berre (een ingesloten stuk zee, waar ook de luchthaven van Marseille gevestigd is). Ik keerde – wegens geen andere opties – via dezelfde weg terug. Een ferm stukje klimmen aan 7% gemiddeld tot net voor het TGV-station. Even erna was er een prachtig meer, maar ik kon er niet rond fietsen. Ik stationeerde hier even om wat op adem te komen en om wat vocht en voer in te slaan. Ik besloot een andere weg terug te pakken – via Calas – een klein plaatselijk dorpje (cf. foto). Daarna ging het naar Bouc-Bel-Air, waar een Ferrarigarage was gevestigd. Ik zag een pijl staan naar een tuin waar trouwfeesten werden gegeven. In de bomengalerij vond ik op de grond een leren zakje met autosleutels in. Ik nam het mee, en besloot om bij het terugkeren de sleutels aan de meneer van den accueil te geven. In de tuin nam ik enkele foto’s (er waren prachtige fonteinen, cf. foto) en zag een oude man tasten naar zijn broek- en borstzakken. Ik ging langs met de vraag of hij zijn sleutels had verloren, en inderdaad, de sleutels bleken van hem te zijn. Hij bedankte me erg, en ik was blij dat ik vandaag weer een goede daad had gedaan. Met een blij gemoed ging ik richting Aix. Het was de hele tijd op en af, maar ik voelde me redelijk goed tegen het einde. Rond 16h30 kwam ik terug thuis, en nam een heerlijke douche, want gezweet had ik wel.

Daarna ging ik even op internet, en ik hoorde Lientje – eindelijk eens, maar al gauw werd ik onderbroken door de Siebe die vroeg of ik meeging naar het park met de Stijn, de Joost en de Joost zijn vriendin. Daar zaten we een uurtje, en de conciërge kwam langs om te zeggen dat alcohol verboden was. Wat een Franse pussies! Ongelofelijk. De bars sluiten om 2h ’s nachts en alcohol in public is verboden. Ze zouden beter eens de zotten aanpakken die hier niet kunnen rijden, en dat zijn er heel wat. Waar halen die hun rijbewijs? Ik ben al een paar keer bijna dood geweest in het verkeer. Salauds!

Toen we terugwandelden van het park – het was echt koud aan het worden – kreeg ik een bericht van Emma, met de vraag of ik mee wou gaan naar een reggaefestival in de stad. Ik twijfelde even – want de Siebe zou ’s avonds uitgebreid voor ons koken – maar besloot impulsief (and impulsive decisions are the best decisions) om toch mee te gaan. Rond 20h30 gingen we naar daar en konden binnen voor 5 kersen. Het bier was er goedkoop, en de cola nog goedkoper zelfs. Maar ik hield het bij bier. Er was een groep die latinomuziek speelde, en daarop ben ik echt losgegaan. De bands erna waren ook niet slecht, maar neigden meer naar reggae, want niet echt mij genre is. Ik leerde een Oostenrijkse Erasmusstudente kennen – Manon – en zag ook 4 man van mijn klas, o.a. Julia, den Boussol en astmaman JB (cf. foto). Met hen heb ik nog wat staan feesten, maar ging dan door, omdat Matthias stuurde of ik nog naar de stad kwam. Ik zette Kayo af aan Les Gazelles – te voet, niet met Porsche ofzo – en ging met mijn roze fiets richting stad. Daar stonden blijkbaar een man of 10 – 15 op mij te wachten. Ook Elisa was erbij, net als de Portugese meiden (Andreia en Madalena). We gingen naar O’Shannon, en toen ik daar was, zag ik weer heel wat bekenden: de maten van Estelan (o.a. Timo mijn gebuur), de Italiaan met de enorme neuspiercing, Jasmien en den Thomas (in het gezelschap van 2 heel knappe Noorse meiden, miauw), de Vegard en de Amerikanen Pouya en Sean. Ik at nog wat frieten – ik had immers Siebe zijn haute cuisine gemist – en rond halfdrie zette ik koers richting velo en richting kamer. Ik kon eindelijk eens uitslapen na een heel geslaagde avond.

Zondagochtend kon ik eindelijk nog eens uitslapen, en het was tegen 11h dat ik uit mijn tram rolde. Ik ging op facebook, want zou in de namiddag een fietstochtje maken naar de Mont Sainte Victoire. Eerst waren we van plan die te beklimmen, maar Stijn en Siebe waren de nacht ervoor naar een feestje geweest buiten de stad, en ergens blijven slapen waar ze niet wisten, en konden niet op tijd terug zijn. Op facebook zag ik Emilie, en na met haar naar de markt te zijn gegaan, vroeg ze of ik ’s middags niet meeging met Hana en Kizzy naar een klein stadje. De musea waren gratis die dag, dus ik vond het niet zo’n slecht plan. Ik kocht me een buspas en weg waren we! Na een twintig minuutjes op de bus ( aan 1 euro ) kwamen we aan in het station van Marseille. Even later zagen we Hana en Kizzy, in gezelschap van Charlotte – den Thomas zijn vlam – maar Emilie en ik besloten om ons af te splitsen, omdat die meiden alleen musea gingen doen en niet te lang wilden blijven. Wij daarentegen beklommen de citadel met de Notre Dame bovenaan. Het loonde de moeite. Ik trok veel foto’s (o.a. de panoramafoto hieronder). Daar bleven we toch een halfuurtje en rustten wat uit. Daarna ging het naar de zee, omdat we vanaf de citadel de gebouwen konden zien die de moeite waard waren. We gingen een abdij binnen, en daarna ging het naar een kasteel. We keerden via de oude haven terug – vol jachten – en Emilie trakteerde me op een Ricardje. Ik trok nog de laatste foto’s – van de zonsondergang – en rond 20h keerden Emilie en ik terug naar Aix, 180 foto’s rijker. ’s Avonds at ik met den Thomas, Emilie en de Antwerpenaren en laadde nog snel de foto’s op van de uitstap (voor de nieuwsgierigen: alles staat op facebook). Daarna ging ik slapen, schoolweek 3 ging namelijk al in. Een heerlijk goed en gevuld weekend achter de rug, met als absoluut hoogtepunt de trip met Emilie naar Marseille. Een prachtige stad, helemaal niet wat ik ervan dacht.

20-09-2010 om 22:23 geschreven door Rubinhotollet