Zaterdagochtend stond ik rond 10h op en ging meteen aan het werk voor school. Het weer was prachtig, en rond de middag zocht ik een geschikte route uit om te fietsen. Het werd warmer en warmer, en toen ik besloot om te vertrekken, had ik enkel een onderhemd en koerstrui met korte mouwen aan. Ik nam ook de camera mee, en genoeg te drinken. Het wiel van de fiets was eindelijk gemaakt, en ik moest ervan profiteren. We vertrokken direct westwaarts, en ik passeerde eerst de industriezone. Daar sloeg ik een landelijk wegje in, waar het fietsen mooier en rustiger was. Ik stopte een aantal keer om een foto te maken. De rivier Arc was hier erg mooi. Een klein uurtje later bereikte ik de bestemming: l’Aqueduc de Roquefavour. Ik citeer hiervoor Wikipedia (wat een bron :-p): “Het bouwwerk ligt in de gemeente Ventabren en is onderdeel van het Canal de Marseille, een kanaal dat drinkwater aanvoert vanaf de Durance naar de stad Marseille. De vallei van Arc wordt overspannen door het bouwwerk met een totale lengte van 393 meter en maximale hoogte van 82,6 meter. Het aquaduct werd gebouwd in de periode 1841 tot 1847 onder leiding van de weg- en waterbouwkundig ingenieur Franz Mayor de Montricher. Het aquaduct en kanaal zijn tot op heden in gebruik.In 2005 wordt het bouwwerk als historisch monument geclassificeerd.” Het loonde zeker de moeite om dit eens te zien. Toen ik er stopte, stelde een man voor om een foto van mij te nemen in koersoutfit. For real, want ik had de Belgische nationale trui aan. Laat die amateurs van een Fransen maar eens weten wat echte koers is! Na foto’s hiervan te hebben genomen, keerde ik terug, en ik reed naar het vliegveld van Les Milles. Ik stopte nog een aantal keren onderweg voor een foto, maar aan de landingsplaats hield ik even halt, en zag een aantal vliegtuigen passeren die ik vastlegde op foto. Nadien ging het weer naar huis. Ik dacht even dat ik verdwaald was, maar ik kwam toch goed uit, en ik was thuis voor zonsondergang. De rest van de avond werd het nog studeren, en rond 21h zette ik een film op en erna ging ik slapen.

 Zondagochtend stond ik vrij vroeg op om te studeren, en deed dat tot 15h, want dan was er de Superprestige van Hamme-Zogge. Ik had weer een stream gevonden online, en ik kon het niet laten om te kijken. Na dit sportief intermezzo was het studeren tot het volgende sportief intermezzo: eens gaan lopen. Ik passeerde bij Brian en pikte hem op en samen liepen we mijn gebruikelijke toertje. Dat duurde ongeveer een halfuur, en na een douche en een goede stevige maaltijd ging ik weer aan het werk, tot ongeveer 20h. Toen keek ik verder naar de film en ging rustig slapen. 

19-11-2010 om 19:13 geschreven door Rubinhotollet  

Maandagochtend hadden we de laatste les achat, waarin de prof ons zou voorbereiden op het examen. Joost was afwezig, en de les leek weer nergens naar. Chaos alom en de professor heeft geen gezag. Hij maakte zich wel eens kwaad en schreef op het bord dat hij niet betaald werd om bijles te geven. Amai amai, toch speciaal mannen ze hier. ’s Middags ging ik naar huis, en toen ik even op de computer zat, liep die vast en kreeg ik een virus binnen. Ik herstartte onmiddellijk, maar zag al rap dat het hopeloos was. Ik kreeg een scherm van een fake herstelprogramma van Microsoft, dat een test van je harde schijf doorvoerde, en je alleen liet verdergaan als je de echte versie wou kopen. Ik werd doorverwezen naar een formulier om de kredietkaartgegevens op te noteren, en dus wist ik het wel, dit werd formatteren. Terwijl de computer bezig was, moest ik echter naar de les. Ik was echter redelijk in paniek. Ik deed het appel mee (en ik was dus genoteerd als aanwezig), maar het betrof een les waarin we mochten werken aan de taak – die op computer stond – dus ik kon er niks doen. Ik keerde na 10 minuten huiswaarts na zogezegd naar de bibliotheek van de school te zijn gegaan, en ik bleef bij de computer. Alles kwam wel ok, en na anderhalf uur was de pc – op enkele programma’s na – weer de oude. Ik was wat werk van school kwijt, maar ik moest formatteren, het ging niet anders. Ik was al blij dat de computer niet werkte. Joost en ik gingen rond 17h naar de FLE, en toen we terugkwamen regende het hard. Het was bovendien donker en erg gevaarlijk om te fietsen. Toen we bijna thuiskwamen, zagen we een gewonde liggen voor het casino. Die was zeker overreden door een wagen, want dat zag er niet goed uit. ’s Avonds werkte ik nog wat voor school en installeerde de nodige programma’s, onder andere de printerdrivers en de Van Dale woordenboeken.  

Dinsdag was het ’s morgens les: eerst communication en dan informatica. Ik reed weer over en weer die dag – 6 keer in totaal – tussen school en huis, want dinsdag is een dag met veel springuren. Ik leerde tussenin wat  voor het examen van Frans voor Buitenlanders van de dag erop. In de les van Duits kregen we onze punten van het dialoogje. Ik had 18, en was eerste van de klas daarmee. Na Duits studeerde ik nog wat aan Frans, en rond 20h kwam Thomas en we kookten en aten samen. Er was daarna een verjaardagsfeestje van Gilles, één van de Belgen, in Cuques. Ik twijfelde eerst of ik wel zou gaan, want ik had examen de dag erop, maar ik had toch al redelijk wat gedaan, en Thomas wou mee. Hij leende de fiets – het fietsje :-p – van Siebe en we vertrokken richting Gazelles. Daar pikten we Emma op en via een pedofielpad gidste ze ons naar Cuques, alwaere ‘t schoone feestken plaatschvonde. De keuken was erg klein, maar het was best gezellig. Er waren enkele bekende Duitse meiden (onder andere Anni die ik twee weken ervoor had leren kennen, en die onze Belgische Leffe beledigde). Ook Audrey, de Brusselse vriendin van Emma was er, en we leerden nog wat mensen kennen, onder Anatol, een Oekraïner, en twee Canadese meiden, die erg rap praatten en hielden van oude wagens omdat ze goedkoop zijn. What are you talking aboet? Raar volk, die Canadezen. Ik leerde ook Florian kennen, de buur van Gilles in Cuques, en die deed ook Gestion Logistique et Transport, maar zat in het eerste jaar. Ik leerde hem wat Nederlands, zoals ik dat deed aan Brian, en rond 11h30 wou Gilles richting centrum gaan, maar ik ging niet meer mee. Ook Thomas en Emma gingen mee, en nadat we Emma hadden afgezet, reden Thomas en ik weer naar huis. De sleutel bezorgde ik nog aan Siebe, en ik zag ook nog Stijn in de keuken op het eerste. Ik ging echter slapen, want echt uitslapen kon ik niet.

Woensdagochtend studeerde ik voor het examen en in de namiddag hadden we een les Tableau de Bord, die verlegd was van vrijdag naar woensdag. Normaal was de taak die we moesten indienen dus voor vrijdag, maar de prof dacht dat we die al allemaal hadden gemaakt. Niet dus, waar zouden we de tijd hebben gehaald? We kregen één uur de tijd om de taak af te werken – maar doordat ik door de pc-crash alles had verloren, moesten we ab ovo beginnen. Scheisse, maar het moest nu eenmaal. Ik delegeerde de taken en we waren net op tijd klaar. Titou printte de oplossingen nog rap uit in de bibliotheek . Het kopieerapparaat had natuurlijk weer geen papier, zoals alles in Frankrijk niet naar behoren werkt. Na het indienen van de taken deed de prof de correctie, en gelukkig had ik mijn pc bij om alles te noteren wat ze zei. Ze was daar niet al te blij mee, maar ze zweeg, en als ze er iets op zou zeggen, zou ik haar grondig van een antwoord bedienen denk ik, het omhooggevallen kakwijf. De les was iets vroeger gedaan dan verwacht, dus konden Joost en ik naar het examen gaan op het gemakje. We herhaalden nog wat met de andere studenten van de FLE errond. Toen we binnen gingen, was het eerst nog een presentatie, en zo werd het wachten nog wat uitgesteld. Om 18h10 kregen we ons examen: 6 bladzijden en vol tekst. En we kregen een uur! Ik dacht, dit is wel doenbaar, maar al gauw besefte ik dat de tijd/werk-verdeling erg slecht was, en ik moest een tandje bijsteken. Ik keek wat bij Joost naar oplossingen, en hij bij mij. Het vocabulairegedeelte ging wel, en het grammairegedeelte eigenlijk ook, maar ik kreeg niet de tijd om te overlezen. Om 19h20 moest iedereen indienen. Het was nog 10 minuten tot het einde, en toch wou de prof nog 10 minuten lesgeven. Ongelofelijk. Ik ging naar huis met Joost en we spoelden het bittere examen door met een goede pitta, want woensdagavond is – zoals de trouwe lezer ondertussen wel al weet – naar oude trouwe gewoonte PITTA-AVOND. Deze duurde echter niet zo lang voor mij, want ik ging bij Brian naar een film zien thuis. Ik ging nog eerst even naar Maren om haar mee te vragen, maar ze wou niet meteen, omdat ze de dag erna les had…de dag erna…op 11 november…wapenstilstand… HAHAHA domme Duitsers. Uiteraard is dit geen feestdag in JULLIE land, want jullie hebben de oorlog verloren, maar hier en in België dus wel. Het meisje haar wereld lichtte helemaal op toen ik vertelde dat ze de dag erna vrij had, en ze wou mee met Brian naar de film. In haar jogging ging ze mee, en Brian woonde vlakbij. We kraakten een flesje wijn en legden ons op de bank om naar Les Poupées Russes te kijken, het vervolg op l’Auberge español, een enorme aanrader over het leven als Erasmusstudent. De sequel was iets minder, maar zeker niet slecht. Het was ondertussen al na twaalven, en toen Maren doorging, gingen Brian en ik het centrum in. We deden een nieuwe club aan, de Oneal. Daar zagen we Florence, een Duitse vriendin van Brian. Er was veel volk en heel wat geduw en gestoot, maar de muziek was goed – met lokale Franse schijven – en we bleven hier dan ook maar. Het bleef druk, maar het werd doenbaarder, en later kwamen ook de Portugese meisjes binnen. Ik sprak er ook Kizzy, een Braziliaanse, die ik al lang niet meer had gezien. Ook Ina en Suzanna waren daar, en zij vroegen of ik nog meeging naar de IPN, maar ik had daar geen zin meer in. Om 2h sloot de bar, en op weg naar huis kwam ik nog Clément van de klas tegen.

Donderdag  begon het weekend, maar ik werkte de hele voor- en namiddag voor school.  In de voormiddag ging ik naar de Super-U met Maren, maar het was er enorm druk, en het ging weer enorm traag aan de kassa. In de vooravond kwam mijn buurvrouw Eva op de deur kloppen, en zij wou een wandeling maken. Ik ging maar mee, zo kon ik eens mijn hoofd luchten. De wandeling duurde een dik halfuur, en daarna zette ik me nog wat aan het werk. Na de wandeling leende ik trouwens Eva haar elektrisch vuurtje, want de chauffages werkten nog altijd niet in het gebouw Rond 20h kwamen Maren en Kristina op mijn deur kloppen, want ik zou voor hen en Kayleigh, Brian, Magali en Emma koken, en ook ditmaal het killer recipe: scampi diabolique. We lieten de Duitse meisjes als straf voor de Wereldoorlogen de scampi pellen en de geallieerden sneden de uien, look en stonden achter het fornuis. Een halfuur later gingen we aan tafel, en het werd heel gezellig. Er werd heel wat afgelachen, en het ging zo door tot 1h. We zouden misschien daarna nog uitgaan, maar Kayleigh had plots geen zin meer (?). Emma, Brian en ik praatten nog wat na op mijn kamer, en rond halftwee kon ik in mijn bed kruipen.

Vrijdagochtend stond ik om 9h op en werkte voor school. Ik had geen les meer, want de rest had enkel Engels. ’s Middags at ik met Joost en vlak erna deed ik een siësta. Rond 16h kwam Joost langs om naar de Aldi te gaan. Daar was midden de winkel een pallet bruine suiker omgekeerd, dus dat was weer een proper gezicht :-p. Toen ik terugkwam, had ik erg honger, en ik begon direct met koken. Eva schoof aan aan tafel, net als een Turks meisje dat ik die week had leren kennen en een knappe Française (die ik “le chevalier” noem, omdat ze paardrijd). ’s Avonds zat ik nog wat op facebook en Skype. Ik zag eindelijk het thuisfront nog eens (de mama en mijn zus en haar vriend). Ook Brian was online. We spraken af om nog eens naar de stad te gaan. We deden een terrasje op een plein (midden november, kun je het je inbeelden?) en zagen er na een halfuur Jasmien zitten met haar ouders. We vergezelden haar, en we bleven daar nog een uurtje gezellig doorbabbelen. Ik maakte het niet te laat, want ik moest de volgende dag studeren. 

19-11-2010 om 10:53 geschreven door Rubinhotollet