en dagdagelijkse verhalen en beslommeringen uit ons leven
21-11-2012
Bouwvakkers
Zo vroeg op de morgen en al zo'n gesprekken...
Toen ik Ruben naar school bracht, spraken 3 bouwvakkers (naast ons zijn ze appartementen aan het bouwen) mij aan om iets te vragen. We hebben er eventjes mee staan babbelen. Echt een gezellige babbel.
Het gesprekje op weg naar school was dus echt de moeite.
Ruben zei: verdorie, waarom heb ik niet gevraagd of ze getrouwd waren? Als ze niet getrouwd waren, dan had jij ineens een man om mee te trouwen.... (tja, gelukkig heeft hij dit niet gevraagd, dit heeft hij in het verleden al eens gevraagd aan een man in de wachtzaal bij de dokter en ik kan je verzekeren dat je dan niet meer weet waar je moet kruipen, wat was ik toen blij dat we op dat moment juist bij de dokter binnen moesten gaan). Ik vroeg: zou je dat dan leuk vinden? Hij: als het een lieve man is, zou ik het misschien wel leuk vinden. Ik: ach, als ik iemand zou leren kennen, dan is hij ook lief tegen jou want als ze mij graag zien, moeten ze jou ook graag zien, anders kan het niet doorgaan.
Hij: mama, weet je waarom ik tegen S geen papa zeg? Ik: neen, waarom doe je dat eigenlijk? Hij: mama, hij is toch geen echte papa, hé. Hij woont niet bij ons, ik zie hem bijna nooit, dus waarom zou ik 'papa' zeggen? Een papa is iemand die er altijd is voor zijn kinderen en alles doet voor zijn kinderen. En dat doet S toch niet, hé.
Gelukkig kwamen we toen aan de schoolpoort. Oef. Want wat kan je hierop zeggen? Niet zo veel.
Het is geleden van vrijdag 31 augustus dat hij nog 'iets' van zijn papa heeft gehoord (onbegrijpelijk). En ik wil niet liegen tegen Ruben maar ik wil eigenlijk ook niet slechts zeggen over zijn papa want hoe je het ook draait of keert, het is en blijft wel zijn papa. Maar de situatie wordt er niet eenvoudiger op.
Dus bij deze, ik zet Ruben niet op tegen zijn papa, integendeel (ook al zal de familie langs vaderskant hier anders over denken), dat doe ik al 10 jaren héél bewust niet maar als Ruben mij iets vraagt, zeg ik wel de waarheid, ik ga niet liegen tegen mijn zoon.
Zo jammer, ik kan het mij niet voorstellen dat ik mijn kind zo lang niet zou zien... of zou bellen... of zou mailen... Kortweg onbegrijpelijk.
Dus mijn conclusie van ons op-weg-naar-school-gesprekje is dat Ruben misschien wel gelijk heeft, hij is de naam 'papa' jammer genoeg niet waard en dit is 'jammer genoeg' heel jammer voor Ruben.
Reacties op bericht (2)
21-11-2012
@ Leen
Ja, dus dringend eens afspreken om dat lijstje te maken, hé...
21-11-2012 om 17:21
geschreven door Els
Papa
Hey Els,
Wat een conversatie op weg naar school. Wat je misschien zou kunnen afleiden uit het hele verhaal, is dat Ruben wel openstaat voor een nieuwe man in jouw leven, en in het zijne, en als die dan heel lief is tegen hem, en alles voor hem doet, dan kan Ruben papa tegen hem zeggen, want die naam is nog vrij....
21-11-2012 om 09:11
geschreven door Leen
Leuke Anekdotes: Hij had tegen een Turks klasgenootje gezegd: 'jij bent een homo'. Toen hij ruzie kreeg van zijn juf, zei hij: 'juffrouw, ik heb wel al die vieze woorden van hem geleerd, hé'.
