en dagdagelijkse verhalen en beslommeringen uit ons leven
30-06-2013
Mama zijn
Mama zijn is toch wel iets heel erg raars.
Soms (heel soms) zou je als mama zo graag eens 1 uurtje je kindje ergens anders droppen... Soms (heel soms) zou je als mama zo graag eens 1 uurtje tijd hebben om iets leuks voor jezelf te doen... Soms (heel soms) zou je als mama zo graag eens 1 uurtje stilte om je heen willen hebben... Soms (heel soms) zou je als mama ...
En dan ... heb je ineens enkele uurtjes voor jezelf omdat zoonlief (met een klein hartje) op sportkamp is vertrokken.
En als je dan ineens enkele uurtjes tijd hebt voor jezelf, neen, als je ineens 6 dagen tijd hebt voor jezelf waartoe zelfs 1 zaterdagmiddag en volledig zondag hoort (wauw), dan loop je de muren op en weet je met jezelf geen blijf.
Dan vraag je je af hoe het met zoonlief is... zou hij het leuk vinden? zou hij zich amuseren? zou hij ....?
Tja, het mama zijn is inderdaad iets heel erg raars. Ze hadden het mij vantevoren niet kunnen voorspellen maar vanaf dat je mama bent, ben je eigenlijk toch wel vrij veel bezig met het wezentje dat je op de wereld hebt gezet. En ondertussen is mijn venteke 'bijna' 11 jaar maar dag en nacht zit hij in mijn hoofd en in mijn hart.
Zou dit liefde noemen? Ik denk het wel. Onvoorwaardelijke liefde.
Awel, Ruben, ik hoop dat je een fantastisch, toffe week mag hebben. Toen je me daarstraks zei: "mama, ik ga je zoooooooooooo missen", heb ik er niet te hard op willen doorgaan om het afscheid niet te bemoeilijken, maar ook al ga ik blij zijn met enkele uurtjes voor mijzelf (zeker weten), eigenlijk merk ik dat ik Ruben gewoon graag dicht bij mij heb en dat mijn moederkloekenhartje het liefste heeft dat Ruben 's nachts lekker in zijn eigen bedje licht te knorren. Dus lieve schat, ik ga je ook zooooooooooooo missen...
Een bewogen morgen achter de rug, in het UZA te Wilrijk.
Eerst moesten we bij de dokter langsgaan voor de nodige metingen. Ruben is dus nu 131,4 cm. groot en weegt 26 kg (hier schrok ik wel van - super gewoon). Er was dus maar 1,1 cm. bij sinds de laatste controle, dit was dus niet erg veel.
Toen moesten we bloed gaan laten trekken (niet de lievelingsactiviteit van mijn zoon) en een foto laten nemen van zijn linkerhand en daarna mochten we ineens terug bij de dokter komen om het resultaat te weten. Het grote moment van de waarheid! Dit was toch wel weer even heel spannend maar mijn gevoel was dus juist, Ruben mag verder blijven doen met de groeispuitjes. Het was volgens de dokter héél nipt maar hij was op de eindlengte toch 7 cm. langer en de minimunvereiste was 6 cm.
Hij gaat vandaag nog de aanvraag indienen bij de firma Pfizer en binnen 1 week mag ik bellen naar de apoteker om te vragen of de volgende lading voor 6 maanden is binnengekomen.
Toen ik hem vroeg of hij dan nu mag blijven spuiten tot hij volgroeid is, zei hij dat dit jaarlijks zal bekeken worden. Als blijkt dat hij echt TE weinig zou groeien, dan zal de behandeling stopgezet worden. Maar ik heb het gevoel dat het wel goed zal blijven gaan.
- Al 7 cm. gewonnen op de eindlengte, dat is toch fantastisch nieuws! - van 122 cm. naar 131,4 cm. op minder dan 1 jaar tijd (we zijn gestart met de behandeling op 13/07/2012. - van 22 kg. naar 26 cm.
Dit is toch gewoon fantastisch!
Bedankt voor al jullie duimen! En ... blijf gerust verder duimen! En virtuele centimetertjes zijn ook van harte welkom!
En nu kan de vakantie pas echt beginnen.
Ruben heeft het 5de leerjaar afgesloten met 79,8% en gezien zijn mankementjes (ADHD) is dit een goed resultaat. Op naar het 6de maar nu eerst genieten van een welverdiende vakantie die begint met een weekje sportkamp (zonder spuitjes want ik ga Ruben hier deze week niet mee belasten, eigenlijk mag dit niet maar ik ga het toch doen). Morgen vertrekt hij tot volgende week vrijdag, samen met zijn 2 vriendinnen, Hannelore en Dorien. Dus nu, inpakken geblazen.
En ik .... ik ga met volle teugen genieten van een weekje rust. Alhoewel, als ik aan mijn werk denk, vrees ik dat er toch niet zoveel rust zal zijn. Maar allez, in het weekend en 's avonds ga ik het er toch eens goed van pakken.
Ik weet het, het is héél lang geleden dat ik nog een blogje heb geschreven.
Te druk, te hectisch, zowel op het thuisfront met de examens van Ruben, als op mijn werk (veel werk, nieuwe systemen, naar Brussel, ...). Ik ben 's avonds zooooooooooo moe dat ik geen energie meer over heb om te schrijven. Spijtig genoeg.
Ik heb een beetje het idee dat ik achter mijzelf aan het hollen ben (en nog niet zo'n klein beetje) en ik ben héél blij dat het bijna grote vakantie is voor Ruben. En ikzelf, ik moet vandaag op de kop nog 5 weken werken. Het aftellen kan beginnen.
Morgen krijgt Ruben rapport (ik ben benieuwd), donderdag hebben ze nog een triatlon op school en 's avonds begint zijn vakantie want aanstaande vrijdag worden we verwacht in het UZA bij de professor voor het 'grote' onderzoek en 'het moment van de waarheid'.
Het enige voordeel is dat Ruben zijn grote vakantie een half dagje vroeger begint, het nadeel is dat hij het absoluut niet ziet zitten om al die vervelende onderzoeken te ondergaan. Tja, leuk is het niet maar het moet toch gebeuren.
Ik weet ook niet of we nu vrijdag al iets meer gaan weten, ik ga mij er ook niet druk in maken, ik ga het gewoon allemaal ondergaan.
Ik denk persoonlijk dat de dokter alle resultaten gaat bundelen, dan een verslag gaat opmaken voor de firma Pfizer en dat er dan zal beslist worden of de behandeling verder mag gezet worden.
Spannend en tegelijkertijd blijft wel het dubbele gevoel. Het is FANTASTISCH dat Ruben zo goed gegroeid is maar zijn gedrag en zijn humeur heeft toch te lijden onder die hormonen en dat is natuurlijk niet zo plezant, toch zeker niet voor mij. Dus wat is dan het beste, hé? Kleiner zijn maar aangenamer? Of groter en een beetje minder aangenaam?
We zullen het gewoon even afwachten en dan heb ik nog genoeg tijd om mij met deze hele, moeilijke, dubbele beslissing bezig te houden.
Ik hoop in ieder geval dat er toch weer wat centimetertjes bij zijn want nu is het maar 2 maanden geleden dat we op controle zijn geweest. Het zou zo tof zijn als er weer 3 cm. bij was. Blijven duimen, hé?
En lieve trouwe supporters, bedankt om ons verhaal met zoveel interesse te volgen, ik hou jullie vanzelfsprekend op de hoogte.
Leuke Anekdotes: Hij had tegen een Turks klasgenootje gezegd: 'jij bent een homo'. Toen hij ruzie kreeg van zijn juf, zei hij: 'juffrouw, ik heb wel al die vieze woorden van hem geleerd, hé'.
