en dagdagelijkse verhalen en beslommeringen uit ons leven
21-06-2012
Leuke reacties
Wat een leuke reacties dat ik al gekregen heb, echt fijn!
Dat doet mij héél veel plezier.
En ja, met dit blog heb ik precies een deurtje bij mijzelf geopend. Het deurtje om te schrijven...
Mijn grote droom is al van jongsafaan om een boek te schrijven. Op school deed ik niets liever dan 'opstellen' schrijven (en blijkbaar vind Ruben spreekbeurten geven zo fantastisch ).
En nu ik bezig ben met dit blog, krijg ik waarempel de 'schrijfkriebels'... Tja, waar een blog over groeispuitjes al niet goed voor is, hé?
Dan kan je zeggen: gewoon doen. Maar als alleenstaande, dansende (kruipt toch wel wat tijd in) en werkende (ja, toch wel) mama ontbreekt me hiervoor de tijd.
Maar ja, ik kan nu ook niet ALLE dagen over die groeispuitjes schrijven, dus wie weet, lukt het me toch om een gaatje te vinden om dan EINDELIJK aan mijn boek (dat al jaren in mijn hoofd zit) te beginnen.
De reactie van Ruben was: ik wil helemaal geen spuitjes. En mondjesmaat kwamen de vragen dan toch: Mama, ik ben wel een beetje bang van die spuitjes. Gaat dat pijn doen? Mama, ga ik dan ook sterker en sneller worden?
Ach Ruben, dit zal allemaal wel meevallen en als het echt TE pijn doet, dan doen we er een half uurtje van tevoren verdovende zalf (Emla) op en dan voel je er niets van. Zeg Ruben, in de kerstvakantie zullen wij een dagje moeten gaan shoppen want dan moeten we allemaal nieuwe kleren voor je gaan kopen. Cool, hé.
Ik tracht het zo positief en zo luchtig mogelijk te houden. En dit helpt wel. Hij heeft zich er ondertussen mee verzoend.
Ondertussen zit ik wel met héél veel vragen waar ik voorlopig nog geen antwoord op krijg. 29 juni om 14 hebben we terug een afspraak met de endocrinoloog en dan zullen we meer weten.
Er gaat een uitgebreide meting gebeuren, de dokter gaat ons leren waar en hoe te spuiten, dan moeten we nog langs de apoteker en dan moet er nog een afspraak gemaakt worden met iemand van Pfizer die de injectiepen hier thuis gaat komen bezorgen. En als die thuis zijn langsgeweest, kunnen we starten. SPANNEND.
Krijgen wij een tijdje een thuisverpleegster die ons bij de spuitjes gaat helpen? Is er een thuisservice van Pfizer (in Nederland is dit wel het geval) die ons verder gaan begeleiden? Om de hoeveel tijd moet hij op controle? Wat kan en mag ik verwachten van die spuitjes? Zijn er bijwerkingen? Enzovoort. Enzovoort. Enzovoort. Iedere keer als ik nu aan een vraag denk, schrijf ik ze maar op zodat we op 29 juni goed voorbereid buiten stappen.
Ik heb me voorgenomen te starten met de spuitjes op vrijdagavond 13 juli. Ja, die spuitjes moeten 's avonds voor het slapengaan gegeven worden omdat 's nachts het groeihormoon het beste werkt. De week van 9 tot en met 13 juli gaat Ruben op uitvinderskamp en ik wil nu niet starten met die spuitjes op kamp. Op zo'n moment heeft een kind een keigoede verpleegster nodig, nl. zijn mama, hé.
Enfin, tot de volgende, ik hou jullie op de hoogte. Els
YES YES YES, de aanvraag voor groeihormonen is goedgekeurd.
Vooraleer ik hierover begin te vertellen, toch even een woordje uitleg.
Mijn naam is Els, alleenstaande mama van Ruben. Op 10 juli aanstaande wordt Ruben 10 jaar. Ongelooflijk, waar zijn al die jaren naartoe? Die jaren zijn voorbijgevlogen, ondanks het feit dat er toch wel best hele moeilijke periodes zijn geweest.
Ruben heeft medisch en emotioneel gezien al het één en ander meegemaakt. Of het nu daar aan ligt of aan iets anders, dat weten de dokters niet goed maar het feit is wel dat Ruben TE klein en TE fijn is voor zijn leeftijd. Hij meet 122 cm en weegt 22 kg., een serieuze afwijking van de groeicurve dus. Zijn botleeftijd is 7 jaar wat als voordeel heeft dat hij 3 jaar langer 'kan' groeien.
Na vele onderzoeken bij de endocrinoloog Professor Du Caju van het UZA (Edegem) is er een aanvraag ingediend voor groeihormonen. En ja, vandaag mocht ik bellen, en de aanvraag IS GOEDGEKEURD!!!!!
Ik ben zo blij, zo ongelooflijk blij voor Ruben. Dank u wel voor alle kaarsjes, gebedjes en al die duimen in de lucht, dit heeft echt geholpen. Dank u. Dank u. Dank u.
Ik ga hier dan ook geregeld neerpennen hoe het met mijne superkerel en ook met mijzelf gaat.
Want dit wordt een nieuw avontuur in ons leven, dat toch ook wel weer niet zo vanzelfsprekend is en zal zijn.
Heb je zin om ons verhaal te volgen? Kom dan geregeld een kijkje nemen.
Tot de volgende, groetjes van een hele blije mama, Els
Leuke Anekdotes: Hij had tegen een Turks klasgenootje gezegd: 'jij bent een homo'. Toen hij ruzie kreeg van zijn juf, zei hij: 'juffrouw, ik heb wel al die vieze woorden van hem geleerd, hé'.
).
