Nadat we onszelf hadden rond gegeten op het trouwfeest vroeg Aiman of ik geen zin had om mee te gaan naar een expo, georganiseerd door de universiteit waar hij vroeger heeft gestudeerd. Uiteraard wilde ik graag mee! :-)
Van zodra we aankwamen nam hij een grote plastieken bak met gaten in het deksel uit de laadbak van zijn truck. "My python." Het dier was 3 meter lang en stonk verschrikkelijk vanwege de kip die ze drie dagen geleden had gegeten. De python was 6 jaar oud en kindvriendelijk. Op de expo werd een competitie gehouden om de beste selfie met de python te nemen! Ik keek er stiekem naar uit om mee te doen :-)
Maar toen we haar wilden gaan wassen bewoog ze niet meer... Het arme beestje is door een heatstroke overleden (...) De competitie kon niet meer doorgaan, dus namen we haar terug mee. Ze staat vanaf nu op sterk water.
Omdat Aiman (en ik ook) hier niet goed van waren, reden we terug naar zijn dorp. Daar hebben we de rest van de namiddag doorgebracht bij een (arm) Maleisisch gezin. Heel goede vriendin van Aiman. Die mensen waren zó vriendelijk en vrijgevig! Ongelofelijk! Ze hebben niets, en toch bieden ze je alles aan dat ze hebben! Ik voelde mij zeer vereerd :-)
Een van de buitenwijken van Kota Bharu..
Sigaretten rollen... 
En kiten..  Ik heb er duku (lichtgele vrucht) en salak (bruine vrucht met stekels) leren eten. Ze plukken het gewoon uit de jungle naast hun houten huisje. Verser kan niet.  Thee en kroepoek. Mijn tas was nog niet leeg of ze was al bijgevuld! En ze staan erop dat je pas doorgaat van zodra alles op is. 
|
