De planning voor Taman Negara was "lichtjes" veranderd... Dit zal ik jullie in geuren en kleuren vertellen. 

Wel, zaterdagochtend stond ik rond 6u op om de bus van 7u15 naar Tembeling Jetty te nemen. Er was echter niemand anders te bespeuren in the guesthouse (lees: kruipkot) waar ik verbleef. Alles was pikdonker, de deur beneden stond wagenwijd open (iedereen kon dus gewoon naar binnen) en er was niemand van the guesthouse aanwezig. Toen ik om 7u nog steeds geen teken van leven zag, zei ik "foert, bibi is er mee weg". Omdat ik die mensen niet 100% vertrouwde, had ik nog niets op voorhand betaald. Maar goed ook. Dus ik liet de sleutel achter en vertrok met heel mijn hebben en houden naar het station. Aangezien het leven hier pas tegen 10u begint, was er nog niet veel volk buiten. 

Aan het station begon er een man te vragen waar ik heen wilde gaan, Tembeling Jetty. "No bus, no bus. Only to Taman Negara". Om een lange discussie kort te houden, de man wist niets over de bussen. Ik zag 2 andere backpackers en sprak hen aan. Zij hadden hetzelfde probleem. Er was normaal gezien een bus voorzien maar die was nergens te bespeuren. Dus besloten we om samen een taxi te nemen naar Tembeling. Na 30 min kennismaking met Anna en Luís van Barcelona, kwamen we aan in Tembeling. 

Het was ondertussen 8u en alles was nog gesloten. De boot zou om 9u vertrekken. Terwijl we stonden te wachten op "de man van de boot" (die in zijn auto lag te snurken), kwamen we een andere backpacker tegen, Indiër Shaun van Singapore. Ook hij zou de boot naar Taman Negara nemen. Om 8u50 werd de man wakker om ons mee te delen "no boat today, no boat today". Jah, daar stonden we dan... Na een kort overleg besloten we om met 4 een taxi te nemen. En eindelijk, na een uur rijden kwamen we aan in Taman Negara! 

Het Spaanse koppel had reeds accommodatie geboekt, en vanwege het plotse samenhorigheidsgevoel, wilden we bij elkaar blijven. Dus ik veranderde mijn planning van "real inner jungle" met overnachting in de jungle naar losse, dagelijkse activiteiten die we samen konden doen. En dus gingen we met z'n vieren naar de geboekte accommodatie van onze Spaanse reisgenoten. Wauw! Een resort met zwembad! Én ontbijtbuffet! Oké, een beetje boven het budget dus de Indiër en ik hebben dan maar een twin room gedeeld voor 1 nacht. De dag erna vertrok hij namelijk terug naar Singapore. Man, wat kon die kerel snurken!!! Zelfs door oordopjes heen.

Voor de volgende nacht dacht ik een extra bed te vragen voor op de kamer van het Spaanse koppel. Zij wilden niets liever dan dat ik bij hun bleef. Maar dan bleek dat hun kamer, eigenlijk een chalet met living, tv en balkon, al een extra bed had. Dus wij hebben tactisch gezwegen tegen de receptie waardoor ik een gratis nacht had. 

Bij het ontbijt vroegen ze om een voucher en tijdens de eerste check-in hadden ze de Indiër en mij er per ongeluk 2 voorgeschreven. En jawel hoor, mits een kleine afleiding (zodat ze de verkeerde datum niet zouden merken), had ik er een gratis uitgebreid ontbijt bij! :-D 

Dus uiteindelijk heb ik alle activiteiten gedaan die op de oorspronkelijke planning stonden. En in plaats van in een cave of houten hutje op de grond te slapen, lag ik gewoonweg op een super zachte matras (dat méér dan welkom was na Hello Kitty en het "kruipkot"). Bovendien moest ik geen 5 à 6 uur in de jungle trekken met 15kg op mijn rug, en heb ik mij reuze goed geamuseerd met mijn Spaanse reisgenoten! :-) Plus, ik ben zelfs onder mijn budget gebleven! ;-)

Met andere woorden, Taman Negara was meer dan geslaagd!!!

Ps: in Chiang Mai, Thailand, ga ik opnieuw voor een "real inner jungle" gaan ;-)