Eindelijk was het dan zover. Na een slepende voetblessure en allehande zaken die er steeds tussen kwamen, kon me gisteravond niemand weerhouden om weer naar Francorchamps te gaan voor een 2e Jogging de Francorchamps, nu georganiseerd door Course de la Province. Toch wel behoorlijk gespannen en last van zenuwen na zo'n lange inactiviteit. Maar eenmaal op het circuit was het meteen kicken. Daar bleek nog een race van motoren bezig te zijn. Alleen al dat geluid bezorgt je kippenvel. Tenminste als je liefhebber van de racesport bent zoals ik. Op de parkeerplaatsen keek je de ogen uit van de Lamborghini's, Ferrari's en andere soorten sportwagens. Tja, daar sta je dan met je Suzuki Swift. Ach ja, je kunt niet alles hebben. Vanaf de parking tot start/inschrijving was het een ferme wandeling maar voor mij gewoon genieten. Dit circuit op Francorchamps heeft voor mij altijd al een speciaal soort aantrekkingskracht gehad. Na de inschrijving even klaar maken bij de auto en weer dezelfde wandeling terug. Bij deze temperatuur was dit meteen de warming-up pfff. Zelfs hier in de Ardennen was het nog dik 24 graden. En er was een behoorlijk grote opkomst en blijkbaar allemaal na-inschrijving want al gauw werd bekend dat de start minimaal 15 minuten werd uitgesteld. Dit werd zelfs 35 minuten. Ondertussen kwam fotograaf Bigdil op me af. Heel leuk om te zien na zoveel maanden afwezigheid. Na een kinderloop mochten we eindelijk van start. Alle afstanden (7-14-21 km) gingen tegelijk van start vanaf de startgrid van de Formule 1. Het eerste stuk hield ik het nog vrij rustig maar in de afdaling naar Eau Rouge ging het al behoorlijk snel, km 1 in 3:56. Eau Rouge en de lange klim erna werden behouden genomen. Grote verschil met de vorige keer was dat het nu vrijwel windstil was. Vorige keer wind vol op de kop in deze klim. Ondanks het behouden tempo in de klim ging ik al behoorlijk wat lopers voorbij. Toch ging km 2 in 4:49. Dan de lange afdaling langs de vele caravans/campers die nu aanwezig waren vanwege dit motorfestival. Ook hier ging ik zonder risico naar beneden en werd ik hier en daar weer ingehaald maar voor mij was het al genieten dat ik eindelijk weer terug was en nam zelfs de tijd om af en toe om me heen te kijken. Het laatste stuk naar de finish, vooral de chicane, ging nog vervelend omhoog. Bij finish-doorkomst even verfrissen en hup naar de 2e ronde. Hier had ik het toch even moeilijk maar gebruikte de afdaling naar Eau Rouge om even op adem te komen voor die lange klim. Daar ging het toch vrij goed en het groepje waarin ik liep, kon mijn tempo niet volgen. Eenmaal boven besloot ik de afdaling aanmerkelijk harder te gaan dan in ronde 1. Eens kijken waar het schip strandt aangezien dit mijn laatste ronde was. Steeds weer had ik richtpunten van andere lopers die ik kon inhalen en ik stond er zelf van te kijken hoe goed deze 2e ronde ging tegenover ronde 1. Na de lange afdaling weer dat lange stuk "vals plat" omhoog, de laatste chicane nog een keer omhoog en nu de pits in waar de finishboog stond. Hier kon ik er nog een flinke eindsprint uithalen waarmee ik nog 2 lopers kon verschalken in het laatste rechte eind en zo kwam ik aan de finish in (handgeklokt) 1:00:59. Vantevoren had ik een snellere tijd verwacht maar gezien de omstandigheden (het warme weer + 35 minuten later starten) kon ik alleen maar tevreden zijn met deze rentree. Nagenietend van deze mooie ervaring ging ik al wandelend terug naar de auto. Een zeer geslaagde rentree.
Na lang zoeken is de oorzaak gevonden van deze vervelende blessure. Het blijkt te gaan om een doorgezakte rechtervoet waardoor er teveel spanning komt te staan op de pees van de dikke teen naar de hiel. Dit moet nu opgevangen worden door steunzooltjes in de schoenen. Vandaag de zooltjes gekregen en nu eerst in de "normale" schoenen aan deze wijziging wennen. Volgens de podoloog kan er in het begin spierpijn, pijn in de onderrug enz ontstaan maar dat is tijdelijk. Na een 3-tal weken gewennen, mag er weer met lopen begonnen worden. Ondertussen conditie blijven op peil houden met fietsen. Hopelijk is dit inderdaad de oplossing en kan ik in de eerste week van juni het lopen weer oppakken en voorzichtig toewerken naar een doel in de 2e helft van het seizoen.
De klachten waren al langer in lichte vorm aanwezig maar sinds de HM van Alleur is dit behoorlijk verergerd en sindsdien geen wedstrijd meer (kunnen) lopen. Op het moment kan zelfs niet getraind worden door een pijnlijke plek onder de voet net voor de hiel. Het is de pees van de dikke teen naar de hiel die voor de miserie zorgt. Inmiddels 4x bij de fysio geweest ter behandeling en er zit vooruitgang in. Maar het is een moeilijke plek aangezien je je voeten de hele dag nodig hebt. Dus nu maar conditie onderhouden door (veel) te fietsen. Dit gaat buiten verwachting goed op de ATB. Sinds het lopen gestopt is, inmiddels bijna 850 km op de teller. En nu geduldig blijven tot de fysio het sein op groen zet om weer met looptraining te mogen beginnen.
Na de succesvolle HM van Francorchamps had ik vandaag snode plannen op het parcours rond Alleur dat 2x gelopen moest worden. Het werd vantevoren aangekondigd als "tres rapide" maar na de loop kan ik alleen maar concluderen dat dit zwaar overdreven was. Al ruim vantevoren was ik aanwezig zodat ik een parkeerplaats kon krijgen vlak bij start/finish. Er waren immers al bijna 500 voorinschrijvingen voor de 3 afstanden die tegelijkertijd zouden vertrekken. Bij het afhalen van het nummer was al een beetje chaos. Was dit een voorteken voor wat komen ging ? Aangezien ik nog niet betaald had, werd eerst mijn nummer op een miniem briefje geschreven, hiermee ging een dame naar de kassa een eind verderop waar ik mijn 8 euro kon betalen. Dan weer terug naar de inschrijfbalie van de HM en daar kreeg ik dan mijn nummer. Een hoop geratel in het Frans waar ikzelf bijna geen woord van verstond en dat voor het afhalen van een nummer. Robin Leduc was ook al gearriveerd en was het wachten op collega Marc Lenaerts die ook de HM zou lopen vandaag. Robin ging voor de korte loop en zou deze ook winnen. Nogmaals proficiat. Eventjes wat rondkijken en dan maar terug naar de auto om eea voor te bereiden. Omdat het nog niet al te warm was, bleef ik lang wachten eer ik naar de wielerpiste ging waar start/finish was. Hier deed ik ook mijn warming-up. Al vroeg ging ik naar de start vanwege het grote startersveld zodat ik niet ergens in de grote massa zou verzeilen. Maar ook hier weer een hoop paniek/geratel waar ik niks van verstond. Aan de gebaren te zien bleek de tijdwaarneming niet te werken. En dus werd er later gestart. En die Franstaligen om me heen maar ratelen pffff. Was ik dan de enige die geconcentreerd wachtte op zijn start. Eindelijk mochten we weg en na een half rondje over de piste gingen we naar de openbare weg. Het begin ging vrij soepel en was inderdaad "tres rapide" zoals aangekondigd. De km-tijden schommelden rond de 4 min/km, soms net eronder, soms net erboven. De zon kwam door en kon ik al gauw de mouwstukken omlaag doen. Maar bij de splitsing van de korte loop en de 11/21 km was het afgelopen met tres rapide. Vervelende stukken vals plat omhoog, stoep op/stoep af, ontelbaar veel gootjes waar je door moest, kiezel en af en toe scherpe bochten waardoor je bijna stil stond. Toch een wereld van verschil met bijv het parcours in Posterholt. Dat is pas tres rapide te noemen. De wind was ook nog nadrukkelijk aanwezig en rond km 6-7 begon ik het tempo al wat te minderen mede door de wind en de vele wisselingen in de ondergrond. Het was de hele tijd oppassen waar je liep pffff. En ik had dezelfde schoenen aan als op het parcours in Francorchamps. Vandaag duidelijk de verkeerde keuze. Meer profiel was op zijn plaats geweest. En ik kreeg al snel het gevoel alsof ik mijn pijlen al verschoten had. Mijn gehoopte 1:25 eindtijd zou er vandaag niet inzitten. De vlag van de laatste kilometer ging ik onderdoor en daar moest de HM linksaf voor een 2e ronde. Heel af en toe keek ik nog naar de km-tijden onderweg maar die hele 2e ronde liep ik voor mijn gevoel te harken. Het liep voor geen meter en de pijntjes begonnen overal voelbaar te worden : kuit, liesstreek, knie. En daarbij steeds maar weer geconcentreerd blijven op die wisselende ondergrond, stoep op/af, gootjes door enz. En of dat niet genoeg was, kwam de begeleidende politie op motor ook nog een paar keer akelig kort langs ons gesuisd op vrij hoge snelheid. Vooral de kuit baarde me zorgen en ging hierdoor wat verkrampt lopen. Tja en toen begon de oude liesblessure ook nog op te spelen. Meermalen wilde ik de brui eraan geven en de rest als "herstelloop"doen. Bij km 16 wilde ik even stoppen om de kuit te masseren maar omdat Marc al snel voorbij kwam, probeerde ik aan te klampen en ging dus weer harkend op weg. Volgen kon ik niet maar het gat werd ook nooit groter dan een meter of 50. De vlag van de laatste kilometer gaf me nog een kleine boost om nog even op de tanden te bijten en zo kreeg ik die laatste km nog net onder de 4 min/km met nog een stukje wielerpiste als afsluiting. Ik maakte al gauw een wegwerpgebaar naar Marc omdat ik absoluut niet tevreden was met een eindtijd van 1:27:41 (handgeklokt) en in de laatste paar km had ik nog legio auto's op het parcours gezien die voorbijreden of je tegenkwamen. Niet bepaald veilig te noemen. Vooral in de straat naar de wielerpiste was het een drukte van jewelste van auto's, lopers, wandelaars enz. Ik maakte nog even gebruik van het zeer ruime buffet dat klaar stond voor de lopers met vele soorten "snelle suikers" en diverse soorten drankjes. Maar al gauw liet ik Marc weten dat ik huiswaarts ging en al wandelend naar de auto was de lies toch behoorlijk voelbaar. Hopelijk van korte duur zodat ik weer snel de draad kan oppakken voor een volgende uitdaging. Maar vandaag was voor mij een deceptie en had ik veel meer van verwacht.
Running Robert
