Vandaag mochten we ons gaan uitleven op het race-circuit van Spa-Francorchamps. Omdat ik vorige week de 6 uur van Stein had gelopen en vantevoren niet wist hoe ik me 6 dagen later zou voelen, had ik me ingeschreven voor de 14 km. Met de nodige revanche-gevoelens voor mezelf na een toch ietwat teleurstellende 6 uurs loop trok ik al vroeg richting Francorchamps. Ik had me tot doel gesteld om de 1.01.00 van vorig jaar juli op zijn minst te evenaren en liefst een top 10 plaats overall. Bij aankomst was het al behoorlijk druk maar een parkeerplaats was zo gevonden vlakbij start/finish. Na het afhalen van het nummer ging ik al wandelend genieten van de mooie plaatjes om me heen met een uitdagende Eau-Rouge bocht en warempel nog sneeuw op sommige stukjes weiland, zelfs nog in de hoek van de parkeerplaats lag een hoop sneeuw. Omdat het nogal frisjes was ging ik toch redelijk rap terug naar de auto (6 graden bij aankomst). Ruim voor de start kwam ik weer naar buiten zodat ik nog de start van de 7 km kon zien en vervolgens mijn warming-up. Dit gaf vanzelf al een enorme kick. Wanneer krijg je de kans om op start/finish als hardloper te kunnen zijn waar normaal de formule-1 bolides met snelheden van ruim 250 km/u langs komen gescheurd. Waar anderen nog plaatjes schoten van de omgeving en de nodige selfies, stond mijn gezicht strak en kwam er toch behoorlijk wat spanning tevoorschijn. Bij de start ging ik op "pole-position" staan en precies om 12:15 uur schoot het peloton van de 14 km weg. Een loper schoot als een speer weg en die zouden we ook pas weer bij de finish als winnaar terugzien. Zelf kwam ik als 2e door de scherpe bocht richting Eau-Rouge. In de aanloop werd ik door een man of 5 ingehaald, meest jonge honden. Maar met mijn parcours-ervaring van de vorige 2 deelnames wist ik wat nog komen ging. De klim van Eau-Rouge nam ik zeer behouden en daarna kwam nog dat lang stuk vals plat waar de wind ook nog van voren blies. Hier kon ik het groepje weer bijbenen en vlak voor de afdaling had ik er al een paar te pakken. In de afdaling ging ik niet voluit want de snelheid was toch al behoorlijk hoog en je voelde de klappen in je rug. Zelfs de nr 2 en 3 liepen nu van me weg maar een dikke top-10 plaats zat er nog steeds in en zelf was ik meer bezig met die tijd van 1.01.00 die ik wilde verbeteren. In het lange stuk vals plat richting de chicane (bus-stop) haalde ik de nr 4 in en zo kwam ik zelf als 4e over start/finish om aan de 2e ronde te beginnen. Doorkomst in 29:33. Maar nu ging volgens plan bij mij ook alle registers open en volle bak. Nr 3 haalde ik tijdens de steile klim van Eau-Rouge in en de nr 2 in het lange stuk vals plat na Eau-Rouge en zo lag ik ineens 2e. Ondanks de inspanningen droomde ik van een 2e plaats in mijn eigen GP van Francorchamps. De lange afdaling liet ik me nu als een steen naar beneden gaan maar ter hoogte van de kartbaan werd ik ingehaald door een andere loper die een tijdje achter me bleef lopen en in het vals plat richting de laatste chicane kwam hij langszij en zijn versnelling kon ik niet beantwoorden. Ik ging nog tot het uiterste in de chicane en met een lange sprint naar de finish maar kreeg het gat naar de nr.2 niet helemaal gedicht. Maar met een aanzienlijke verbetering van mijn tijd, nu 58:32 werd ik mooi 3e overall op deze 14 km. Na het in ontvangst nemen van een herinneringsmedaille hing ik letterlijk even in de touwen om op adem te komen maar dat was al snel verholpen. Met een big-smile liep ik terug naar de auto en was mijn 3e deelname aan deze GP Francorchamps als zeer geslaagd te noemen.
Na een lange en vooral gedegen voorbereiding was het vandaag "D-Day". Vandaag moest het mijn eerste ultraloop worden, mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Van diverse kanten hoorde ik al zeggen dat ik hoog moest kunnen scoren met zo'n voorbereiding, maar ik temperde de verwachtingen. Zelf heb ik al wekenlang volgehouden dat ik mijn debuut zeer geslaagd zou noemen als ik de 50 km zou halen. En met die gedachte en toch behoorlijk gespannen ging ik vanmorgen richting Steinerbos. Het was gelukkig droog waar de hele week al voorspeld was dat er fikse buien zouden zijn, wel de wind was nadrukkelijk aanwezig met windkracht 4-5. Parkeren was zo gebeurd en dan al meteen een lange wandeling richting het Zalencentrum waar de startnummers werden uitgereikt. Daar trof ik de overige Heerdenaren die vandaag van start zouden gaan. Vanwege de 20e versie vandaag kreeg iedereen nog een tas en een speciaal voor vandaag gemaakt shirt. Daarna de wandeling terug naar de auto die ik tegenover de ingang van het Steinerbos had staan. Ik had nog ruim de tijd om me gereed te maken, warming-up was vandaag niet nodig. Daar had je 6 uur lang de tijd voor. Maar eenmaal in het Steinerbos probeerde ik me met stukjes joggen of oefeningen toch wat warm te houden met die wind. Bij de start duurde het even vanwege een hapering bij de tijdsklok maar die was snel verholpen door Han Frenken en kon de meute van start. Vanaf het begin liep het heel lekker en omdat ik her en der gepasseerd werd door andere lopers, moest ik me inhouden om niet automatisch mee te gaan in hun tempo. Mijn eigen tempo hanteren en liefst zo lang mogelijk. In het begin geen vuiltje aan de lucht en lagen de km-tijden ruim onder de 5 min/km. Zelfs het zonnetje kwam door en deed de temp. plots stijgen. De mouwstukken gingen al omhoog en al snel deed ik ook de handschoenen uit. In de 3e ronde passeerde ik zelfs Jogger Jo die me maande kalm aan te doen maar bij de drankpost na 3 rondes hield ik voor het eerst halt om bij te tanken en nam hier ook ruim de tijd voor. Jo ging me weer langs en zou ik niet meer terug zien, pas op het eind toen hij me dubbelde. Maar na deze stop en ook nog een sanitaire stop bij een boom stokte het tempo enigszins en gingen de km-tijden over de 5 min/km. Alleen op het lange stuk fietspad langs het Steinerbos (wind in de rug) kon ik nog een 4:49 lopen. Toch kon ik nog de grens van de 12 km/u vasthouden en na 2 uur kwam ik exact uit op 24 km. Maar het werd donker boven Stein en al gauw gingen de hemelsluizen open en kregen we allemaal een fikse douche. Dit in combinatie met de koude wind zorgde voor problemen bij meerdere lopers en zag ik de eerste uitvallers langs de kant staan. Zelf begon ik ook last van de kou te krijgen en trok de mouwstukken weer aan en de handschoenen aan. Langzaam maar zeker begonnen hier en daar de spieren te protesteren vanwege de kou en werd het lopen steeds moeilijker. Bij de drankpost vlak na de finish werd de wandeling alsmaar langer om ietwat te herstellen maar dat lukte niet erg. Vooral de liesstreek en de buikspieren begonnen op te spelen. Steeds meer lopers zag je stukken wandelen en klagen over de kou. De kleding was inmiddels kletsnat geworden en tijd om droge kleren aan te doen was er niet. Na km 30 was het erg harken om vooruit te komen en begon zelfs een hoofdpijn op te spelen. Het lijf begon steeds meer te protesteren maar ik weigerde nu al te stoppen terwijl ik "pas" bij km 30 was. Maar oh, wat was het moeilijk. Het werd afzien tot en met en zo diep als vandaag ben ik allang niet meer moeten gaan. De km-tijden vlogen omhoog maar dat kwam ook doordat ik tussendoor ook al stukjes begon te wandelen. Een gevoel van teleurstelling begon zich meester over me te maken en ipv de geplande (minimaal) 50 km hoopte ik het vol te houden tot een volledige marathon + 1 ronde zodat ik toch het gevoel zou hebben langer dan een marathon te hebben gelopen. Mijn laatste 2 rondjes duurden een eeuwigheid en zelfs de aanmoedigingen van bekenden langs de kant hielpen niet veel. Het had weinig zin om met km-tijden van 6:30-7:00 verder te "sjravelen". En dus kwam met een gevoel van vooral boosheid na 17 rondjes oftewel 44 km een eind aan mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Terugwandelend naar de auto kwam ik Henk Sipers nog tegen en maakte een gebaar dat het op was. Bij de auto had ik zelfs moeite om het slot open te krijgen, had helemaal geen gevoel meer in mijn handen en eenmaal binnen heb ik de eerste 20 minuten alleen maar gezeten en wat gedronken/gegeten voordat ik weer mens genoeg was om mezelf wat op te frissen. Tussendoor een paar keer een vloek laten vallen vanwege deze "prestatie" maar het seizoen is nog lang en de regen en de wind hebben me vandaag letterlijk genekt. Volgende keer beter.
Running Robert
Na een lange en vooral gedegen voorbereiding was het vandaag "D-Day". Vandaag moest het mijn eerste ultraloop worden, mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Van diverse kanten hoorde ik al zeggen dat ik hoog moest kunnen scoren met zo'n voorbereiding, maar ik temperde de verwachtingen. Zelf heb ik al wekenlang volgehouden dat ik mijn debuut zeer geslaagd zou noemen als ik de 50 km zou halen. En met die gedachte en toch behoorlijk gespannen ging ik vanmorgen richting Steinerbos. Het was gelukkig droog waar de hele week al voorspeld was dat er fikse buien zouden zijn, wel de wind was nadrukkelijk aanwezig met windkracht 4-5. Parkeren was zo gebeurd en dan al meteen een lange wandeling richting het Zalencentrum waar de startnummers werden uitgereikt. Daar trof ik de overige Heerdenaren die vandaag van start zouden gaan. Vanwege de 20e versie vandaag kreeg iedereen nog een tas en een speciaal voor vandaag gemaakt shirt. Daarna de wandeling terug naar de auto die ik tegenover de ingang van het Steinerbos had staan. Ik had nog ruim de tijd om me gereed te maken, warming-up was vandaag niet nodig. Daar had je 6 uur lang de tijd voor. Maar eenmaal in het Steinerbos probeerde ik me met stukjes joggen of oefeningen toch wat warm te houden met die wind. Bij de start duurde het even vanwege een hapering bij de tijdsklok maar die was snel verholpen door Han Frenken en kon de meute van start. Vanaf het begin liep het heel lekker en omdat ik her en der gepasseerd werd door andere lopers, moest ik me inhouden om niet automatisch mee te gaan in hun tempo. Mijn eigen tempo hanteren en liefst zo lang mogelijk. In het begin geen vuiltje aan de lucht en lagen de km-tijden ruim onder de 5 min/km. Zelfs het zonnetje kwam door en deed de temp. plots stijgen. De mouwstukken gingen al omhoog en al snel deed ik ook de handschoenen uit. In de 3e ronde passeerde ik zelfs Jogger Jo die me maande kalm aan te doen maar bij de drankpost na 3 rondes hield ik voor het eerst halt om bij te tanken en nam hier ook ruim de tijd voor. Jo ging me weer langs en zou ik niet meer terug zien, pas op het eind toen hij me dubbelde. Maar na deze stop en ook nog een sanitaire stop bij een boom stokte het tempo enigszins en gingen de km-tijden over de 5 min/km. Alleen op het lange stuk fietspad langs het Steinerbos (wind in de rug) kon ik nog een 4:49 lopen. Toch kon ik nog de grens van de 12 km/u vasthouden en na 2 uur kwam ik exact uit op 24 km. Maar het werd donker boven Stein en al gauw gingen de hemelsluizen open en kregen we allemaal een fikse douche. Dit in combinatie met de koude wind zorgde voor problemen bij meerdere lopers en zag ik de eerste uitvallers langs de kant staan. Zelf begon ik ook last van de kou te krijgen en trok de mouwstukken weer aan en de handschoenen aan. Langzaam maar zeker begonnen hier en daar de spieren te protesteren vanwege de kou en werd het lopen steeds moeilijker. Bij de drankpost vlak na de finish werd de wandeling alsmaar langer om ietwat te herstellen maar dat lukte niet erg. Vooral de liesstreek en de buikspieren begonnen op te spelen. Steeds meer lopers zag je stukken wandelen en klagen over de kou. De kleding was inmiddels kletsnat geworden en tijd om droge kleren aan te doen was er niet. Na km 30 was het erg harken om vooruit te komen en begon zelfs een hoofdpijn op te spelen. Het lijf begon steeds meer te protesteren maar ik weigerde nu al te stoppen terwijl ik "pas" bij km 30 was. Maar oh, wat was het moeilijk. Het werd afzien tot en met en zo diep als vandaag ben ik allang niet meer moeten gaan. De km-tijden vlogen omhoog maar dat kwam ook doordat ik tussendoor ook al stukjes begon te wandelen. Een gevoel van teleurstelling begon zich meester over me te maken en ipv de geplande (minimaal) 50 km hoopte ik het vol te houden tot een volledige marathon + 1 ronde zodat ik toch het gevoel zou hebben langer dan een marathon te hebben gelopen. Mijn laatste 2 rondjes duurden een eeuwigheid en zelfs de aanmoedigingen van bekenden langs de kant hielpen niet veel. Het had weinig zin om met km-tijden van 6:30-7:00 verder te "sjravelen". En dus kwam met een gevoel van vooral boosheid na 17 rondjes oftewel 44 km een eind aan mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Terugwandelend naar de auto kwam ik Henk Sipers nog tegen en maakte een gebaar dat het op was. Bij de auto had ik zelfs moeite om het slot open te krijgen, had helemaal geen gevoel meer in mijn handen en eenmaal binnen heb ik de eerste 20 minuten alleen maar gezeten en wat gedronken/gegeten voordat ik weer mens genoeg was om mezelf wat op te frissen. Tussendoor een paar keer een vloek laten vallen vanwege deze "prestatie" maar het seizoen is nog lang en de regen en de wind hebben me vandaag letterlijk genekt. Volgende keer beter.
