Ik heb aan mijn CD collectie 2 lang gezochte exemplaren toegevoegd: "Het beste van Hugo Mathijssen" en ook "Best of CPEX". Pareltjes als "gij se lelijk foorwijf" en "Blankenberge" klinken hier door de boxen. Tegelijkertijd kocht mijn vrouw in dezelfde platenzaak de Soundtrack van "The Sound of Music". Van een cultuurschok aan d ekassa gesproken. Ik geniet momenteel van ene welverdiende paasvakantie. Met de kindjes naar Bobbejaanland geweest, een weekendje in en superleuk hotelletje in Kasterlee en zo verder. Het leven ziet er weer fantastisch uit, hopelijk kan alles weer zo zorgeloos verder...
Hoi iedereen, het is weer een hele tijd geleden dat ik hier nog langs geweest ben om mijn verhaallijn weer verder te zetten. Maar geen nieuws is goed nieuws denk maar. Bij mijn laatste bezoek aan Gasthuisberg werd ik terug goed genoeg bevonden voor verder te leven en ik moet zelfs pas op 7 januari 2010 terug onder het stalen monster. Dus geloof ik hen als ze beweren dat het allemaal goed gaat. De winter mag anderzijds van mij nu wel stilaan eindigen, nooit voorheen heeft dat zo op mijn gemoed gewerkt. En ook op die van mijn tropische plantjes buiten, ze zijn er allemaal niet zo goed van. Opwarming van de aarde noemden ze dat, mijn portemonnee is er serieus van afgekoeld. Zo een palmboom van 4 meter voor de deur kost al gauw 800 euro. En na die temperaturen van -20 zien ze er echt niet meer frisgroen uit hoor. Ik hoop dat het met alle klanten die hier palmen of olijven hebben gekocht beter is vergaan maar ik vrees echt dat vele planten het niet gaan overleven.
Ik wil het nog even hebben over facebook, waar iederen nu de mond van vol heeft. Ook ik heb een facebook account en het is inderdaad een aanrader. Ontelbare mensen die ik jaren niet meer heb gezien of gehoord kom je virtueel terug tegen. Hopelijk komen er ook terug echte vriendschappen terug tot leven. Dus iedereen aan de facebook!
Dit tekstje wil ik opdragen aan mijn zopas overleden huisdieren, beiden hebben net kerstmis niet gehaald, maar hebben zich tot het laatste moment ten dienste van mij en mijn vrouw waardig gedragen. In memoriam dus onze Kamil, de kreeft, en Conny de kalkoen. Kamil ging heen na een tragisch ongeval toen hij in het kokende sopje terecht kwam en meteen roos verkleurde. Gelukkig heeft de champagnesaus nadien veel goed gemaakt. Ook ons Conny heeft alsnog, samen met de portosaus, voor veel plezier gezorgd, zelfs na haar heengaan. Kamil en Conny, ik zal jullie nooit vergeten. Tot zover de goeie boodschap, voor we hier last krijgen met Gaia. 7 januari nadert intussen met rase schreden, dat is de datum voor het volgende galgenmaal van het stalen monster in Gasthuisberg. Voor de regelmatige lezers van deze blog: tijd voor alweer een kernspin of nMR. Even een check up of alles in mijn misdadig brein zich nog gedraagt zoals het hoort. Ik vermoed het wel, aangezien ik geen nieuwe klachten heb qua gezondheid en de oude kwaaltjes stilaan tot de gewone dingen beginnen te horen. Hier en daar begint ook de gevoelloosheid te beteren, waarschijnlijk beginnen enkele zenuwbanen zich wat te herstellen, 8 maanden na het graafwerk van prof. Schoenaers tussen de duistere geheimen van mijn brein. Zo behoort 2008 alweer bijna tot het verleden, een jaar om snel te vergeten, niet alleen voor het Fortis-management. Een jaar waarin wij zowaar een brabbeltaal van Ishtar naar eurosong stuurden, Kalitta Air zijn toestellen in 2 braken door het gewicht van Amerikaans speelgoed voor de Irakeesjes. Het jaar ook waarin al onze bekende sportsters stopten met sporten: Justine, Kim, Tia en ook ikzelf denk niet dat ik ga blijven trainen voor de 100m. De honderd meter platte rust misschien, daar wil ik me nog voor opladen. Het is al precies een jaar geleden dat ik de diagnose te horen kreeg. Ik hoop dat 2009 voor meer voorspoed zorgt, ook al mogen we alles bij elkaar niet klagen. Positief als altijd zien we het komende jaar tegemoet. Blijf feesten, dat is een bevel!
alweer een paar weken verder en het blijft goed gaan met de gezondheid. Evenwichtig, letterlijk en figuurlijk. Ik ga nu regelmatig op bezoek bij de tandarts, want eventuele ontstekingen in de mond blijven pijnloos verborgen. De tandarts stelde mij gerust, mijn gebit is nog in orde als dat van een jonge krokodil. 7 januari is de volgende check-up gepland voor het hoofd. Kernspin of nMR alweer, het stalen monster voor de lezers van deze blog,MRI voor de dokter House fans. Ik ben ondertussen erg druk bezig met het verbeteren van de examens van de teergeliefde studentjes. Ik ben er echter van overtuigd dat de liefde volgende vrijdag voor velen niet langer wederzijds zal zijn. De teller buizen, te bestellen bij Bovin beton in Kortenaken, staat al op 23 ondertussen. Je vraagt je als leerkracht dan af: waarom heb ik de afgelopen maanden zo met handen en voeten alles proberen uit te leggen, als den uil niet zien en wil. Maar zoals al voorspeld door sommige collegas: het zal dan wel aan mij of de school of nog wat anders liggen. Zeker niet aan facebook, netlog , msn en andere tijdverdrijven van de moderne jeugd. Heb ik trouwens al verteld dat ik tegenwoordig een huisdier heb? Een poes dan nog, Seop is de naam. Ze is zo lui dat ze stilaan de vorm krijgt van een walrus. Ik ben er ondertussen van overtuigd dat hij slechts zijn eerste muis kan vangen als dat grijze onding aan zijn muil inspringt. De naam werd ontleend aan een sketch van Andre Van Duin. Ziezo dat mysterie is ook weer opgelost.Ik hou u op de hoogte als ik alweer extra tijd krijg bijgeschreven na 7 januari. Alvast prettige feesten, en niet te veel drinken, alhoewel . Ik herinner me nog in mijn studententijd deed de toenmalige rijkswacht WODCA acties. Dat stond dan voor Weekend Ongevallen Door Controles Aanpakken. Wij deden als studenten een tegenactie, de PORTO actie: Proberen Om de Rijkswacht Te Ontwijken. Het is maar dat u weet wat doen dit eindejaar. Santé en laat het u smaken tijdens de feesten.
Een weekje geleden was ik weer te gast in Leuven, Sint-Rafaël was weer aan de beurt, home of the rich and famous, Prof Schoenaerts in dit geval. De gebruikelijke vertraging van 3 uur was ik nu al gewend en ook dit keer hebben ze op dit vlak niet teleurgesteld. Maar het was het wachten al weer waard. Ik werd ontvangen door maar liefst 4 "kijk" stageairs. Dat zijn geen luie dokters of zo , maar gewoonweg toekomstige artsen (de meesten onder hen toch) die mogen kijken en aankomen niet. Jammer eigenlijk als ik de vrouwelijke exemplaren ervan bekeek. Maar dit geheel terzijde. De prof wandelde rond met een schedel in de hand en sprak me moed in: "dat was mijn vorige patiënt". Met welke bijtende zuren hij die man had behandeld, het zal mij een raadsel blijven. Als leraar scheikunde kan ik me natuurlijk zeer goed verdedigen in een chemisch oorlogje met de prof dus bij mij bleef het bij kijken en fotograferen. Jawel beste lezer, ik ben ook aan een modellencarrière gestart. Als goed doorvoed proefkonijn word ik in leuven vaak gefotografeerd. Die close up foto's van mijn geniale blik worden dan gebruikt in de lessen van de prof aan de kijkstageairs. Daar kunnen ze nog iets van leren van mijn kop. Of gaan ze dienen voor de toekomstige halloweenviering bij de prof thuis? Muktifunctioneel die foto's van mij. Fier als een gieter, kwispelend van opwinding over zoveel aandacht wachtte ik op het verdict van de nieuwe gehoorproblemen. Ach,spraken de drie wijzen die ondertussen de onderzoekskamer van 3 vierkante meter hadden bezet, het gaat waarschijnlijk over een bloedklontertje dat achterbleef na de operatie. Een terugkeer van evil tummy was minder waarschijnlijk. Maar voor de zekerheid hebben we alweer een nieuwe afspraak met het stalen nmr-monster. Een bloedklontertje dus, als het dat maar is, ik heb wel een idee wat als bloedverdunner kan dienen, van Chivas Regal tot Glennlivet en William lawsons of Johnnie Walker, allen verdunnen ze à volonté. De prof heeft me nu opnieuw doorverwezen naar Mevrouw Didgar, u weet wel die knappe dokter met midden-oosten roots. De volledige genezing ligt misschien in het verschiet, maar misschien hou ik het nog wat stil, daar aan het lijntje gehouden worden immers, er bestaan ergere dingen.
We zijn weer twee maanden verder en helaas, ik ben terug waar ik begon. Oorontsteking en terug naar dokter Litière in Tienen. De laatste keer dat ik met een oorontsteking bij de dokter ging kwam ik er buiten met een diagnose van tumor in het hoofd en zware tijden in het verschiet. Het is door het gehoorprobleem ook wat moeilijker voor de klas staan. Heel vaak moet ik vragen aan de studenten om de vraag te herhalen. Lastig vaak en onbegrijpende blikken. Vooral bij rumoerige klassen wanneer er wat achtergrondlawaai is heb ik problemen, dat rumoer moet ik dus nu afschaffen: zwijgen en stilzitten! Alhoewel zo een vaart loopt het bij mij niet. Maar in ieder geval, de vrees wordt groter dat we alles kunnen gaan herbeginnen, de komende weken moet ik weer op bezoek bij de prof in leuven en dan weten we dat snel. Ik ga niet doemdenken maar alweer wachten wat onzekere dagen en weken. In ieder geval als het op die korte tijd teruggegroeid is tot wat het was, betwijfel ik of ik nog verdere operaties zie zitten. We zien wel wat er volgt maar ik loop momenteel met gemengde gevoelens rond.
Zo eindelijk weet ik hoe ik er voor sta, en dat is zelfs niet heel slecht. Het heeft zo lang geduurd voor ik hier nog wat postte omdat ik het zelf nog niet helemaal goed wist. Na de nieuwe scan had ik immers contact gehad met Prof. Schoenaers. Ik was nadien wat in de war van "was dit nu positief of niet?". De professor vertelde me immers dat er nog heel wat "dingen" op de scan te zien waren en dat hij dat eerst nog met de neurologen moest bespreken, maar dat tummy voldoende gereduceerd was in volume om er geen last meer mee te hebben. Zeg nu zelf was dit positief of niet? Waren die "dingen" buitenaardse wezentjes die tummy kwamen helpen? Of liefhebbende "roze" bloedcelletjes met handtasjes om vrede te brengen in mijn hoofd? Ik had er het raden naar. Dan maar een alweer verhelderend gesprek met Dr Didgar, de mevrouw uit Teheran zoals u ze wellicht beter kent. Deze lieve mevrouw heeft me meer gerustgesteld, het is niet weg natuurlijk, dat wisten we op voorhand, maar als het er zit en niet groeit kan iedereen gelukkig zijn, dus gewoon een paar keer per jaar op controle in het stalen monster en dat is het voorlopig. Heb ik er nu dus nog wat aan overgehouden? Relatief kleine ongemakken zoals gevoelloosheid aan de linkerkant, wat smaakverlies (alsof ik ervoor goede smaak had), en wat last met het kauwen zonder kauwspieren. Maar daarvoor klagen we niet want ik reken mezelf bij de gelukkigen onder dit soort patiënten. En wat die kauwspieren betreft, ik ga binnenkort eens een fitnesscentrum binnenstappen om een speciaal programma aan te vragen om die spieren weer bij te kweken. Misschien sturen ze me naar een restaurant ernaast... er is nog hoop voor de Bourgondiers, leve de taaie biefstukken.
Vorige maandag een eerste controle achter de rug, een nieuwe nMR scan moet de situatie verduidelijken. Dat betekende alweer een half uur stilliggen in het stalen monster. Alweer slokte het mij met één hap naar binnen, wat toch steeds weer een hele prestatie is: respect voor het stalen monster! Ik denk dat het mormel net voor mij iemand had opgeslokt die net look had gegeten want de muil van het monster rook er nog naar. Nu is het weer wachten op de uitslag van de nMR scan. Komende maandag mag ik die verwachten. ij vrouwtje meldde al dat het wel goed zal zijn "want anders hadden ze al lang zelf gebeld", zegt ze. Toch is het nog wat bang afwachten. Maar we hebben er alle hoop in want het gaat steeds beter met mij. We zijn met het gezin een tweedaagse uitstap gaan maken in Millen (Riemst). het had een driedaagse moeten zijn , maar de regen heeft het wat ingekort. Toch is het zeer leuk geweest, ik heb echt genoten van de kinderen. Ondertussen stromen de rekeningen van gasthuisberg binnen, alsof het een peleton uit een Tourrit is. De kassa rinkelt daar dus voor de profs, maar ja ze hebben dan ook onbetaalbaar werk verricht.
Zo het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets neerschreef. Ondertussen is voor mij als leerkracht de vakantie begonnen, alhoewel... Met Tropical Decorations breekt nu de drukste periode aan; beach- en tuinparties allerhande, maar ook grotere jobs zoals het Q Beachhouse in Oostende en natuurlijk de nieuwe attracties in Bobbejaanland. We weten wat doen deze zomer wees gerust. Brazilian party, één van mijn andere hersenspinsels, is net achter de rug en het was een groot succes op alle vlakken. Grotere opkomst als vorig jaar, zeer goeie dJ's ( Erwin de Nul van Donna en BJ Deparaetere van Q Music en natuurlijk het B team), prachtige sambameisjes en mooie licht- en geluidsshow. We gaan verder op de ingeslagen weg absoluut. En met de gezondheid zal u denken? Wel het gaat goed op af en toe een koortsaanval na. Zo ook op 's nachts op de Brazilian Party, als de vermoeidheid de bovenhand krijgt gaat het licht bij mij binnen de 5 minuten volledig uit. Sorry dus dat ik niet tot de opruimploeg heb bijgedragen. Alles gaat goed dus, maar niet te veel in eens, dat blijft de boodschap.
Het lijkt zowat een vloek, elk begin van de week krijg ik koortsaanvallen tot ongeveer de donderdagmiddag. Dan is er weer een weekend dat goed gaat. Beter zo dan omgekeerd zal u denken. Vandaag donderdag gaat Tropical Decorations een bedrijfsfeest decoreren bij EMEA DOnaldson in Heverlee, zowaar een oude klant van mij toen ik nog in de softwareindustrie werkte. Dat wordt wellicht een blij weerzien met oude collega's. Het is echter zeer hard aan het regenen, dus ik denk dat het eerder een tropisch regenwoudfeestje wordt ginder. Wat de koorts betreft die mij zowat wekelijks terug overvalt, ik vermoed gewoon dat het nog een gebrek aan weerstand is. Het minste virusje of microobje dat mijn neus in de gaten krijgt glipt daar ook naar binnen en vindt er een gemakkelijke prooi. Hoe zou jezelf zijn als virus, en je passeert een makkelijk plat te krijgen lekkere brok vlees. Maar het is vandaag donderdag dus alweer koortsvrij opgestaan en klaar om te gaan werken. Hopelijk zitten er niet te veel virussen in de regenwolken. In het andere geval, maandag= koortsdag
Ongelooflijk maar waar, na een laatste zwaar weekend is de gezondheid met zevenmijlslaarzen vooruit gegaan, sinds vorige week maandag ben ik op zeer goede weg, sinds deze week maandag geef ik gewoon terug les chemie en vanaf morgen starten we met de examens, ook al erg gewoon. Ik hoef echt geen pillen meer, ik heb er genoeg genomen voor de rest van mijn leven en veel hulp heb ik er al bij al niet van gehad. Het wordt al uitkijken naar 7 juli als voor het eerst eens terug in mijn misdadig brein gekeken wordt. Ik ben een tevreden man, en begin nu te snappen waarom de proffen zo content waren over de afloop, iets wat ik die pijnlijke weken echt niet begreep. Ook het dagelijkse leven bij tropical decorations herneemt zijn gang. gisteren zijn we , geladen met palmbomen en olijfbomen, gestrand in Bierbeek. Gestrand is echt het goeie woord na die zondvloed, alleen Bierbeek bleek een waterbeek helaas. Riooldeksels die meters ver opgetild werden zorgden voor een leuk hindernissenparcours in de ondergelopen straten. We zaten dan wel bliksemveilig in een vrachtwagen want dat is dan een zogenaamde kooi van Faraday, voor de wetenschappers onder u. Maar toch, als je zo een operatie al overleeft kan wat blikseminslagen er ook nog van af. Het minder goeie nieuws is dat nu mijn lief vrouwke, die zo goed voor mij heeft gezorgd , zelf de lappenmand in moet. Donderdag wordt de galblaas bij haar verwijderd. het mag hie rnu wel stoppen, dit gezin heeft het gehad voor dit jaar. Ik heb dus één verzoek: Aan iedereen die mij in 2008 de beste wensen heeft gestuurd, dat heeft tot hiertoe geen flikker geholpen. Stuur mij voor 2009 dus geld, drank, knappe vrouwen, tegoed bonnen, reischeques, luxeproducten,... Alvast bedankt
Alweer een titel voor suske en wiske: "de paardemiddelpikuren". Vrijdag steeg plots de koorts in mij boven de 39 en zakte de moed mij in de schoenen. Een ontsteking, oei, moesten ze nu terug opensnijden? Neen dus, maar wel een aantal prikken antibiotica en een paardemiddel tegen de pijn ook de bil in. Ondertussen moet ik zowat aan 40 prikken zitten sinds de operatie dus als ik e rnu een frisse Stella ingiet zorg dan dat u niet te kort bijstaat, want ik ben ongetwijfeld lek. Ik ben daarnet ook voor het eerst in drie dagen uit mijn bed gekomen. Gelukkig runt mijn supervrouwtje hier het huishouden en het bedrijf als een ervaren topmanager. Moest zij nu iets voorkrijgen, wat dan? Morgen ga ik waarschijnlijk toch eens een uur proberen les te geven aan de zesdes, ondanks ziekteverlof voor het ganse schooljaar. Dat moet lukken, tenzij de koorts vannacht weer opstoot, dan zal het eerder richting Gasthuisberg weer worden vrees ik. We leven weer op hoop na een zeer zwaar weekend, weg van de wereld door de pillen en smeerlapperij dat ze een mens doen slikken en opspuiten. Ik die nooit ziek ben geweest...
Het gaat erg wisselvallig op en neer met de pijntoestand. Maar ik bekijk het weer positief: er zijn nu ook momenten dat ik vrijwel zonder pijn doorbreng. En dus begin ik stilaan mijn gewone bezigheden weer op te pikken. En dan denk ik natuurlijk eerst en vooral aan mijn job in het atheneum. Gisteren was ik al eens terug een kijkje gaan nemen op de opendeurdag, ik denk eigenlijk dat ik ergens eind deze week of begin volgende week mijn werk kan hervatten. Als het af en toe iets vertraagt zullen de leerlingen dat zeker niet erg vinden. Er wacht ons dan een examenperiode, gevolgd door de enige echte Brazilian Party in Tienen en dan begint voor mij een zeer drukke zomer. De agenda van Tropical Decorations is zeer goed gevuld immers. Eergisteren nog een garagist blij gemaakt met de aankoop van een tweede vervoermiddel in 3 maanden, zeg nu nog dat ik niet vooruit denk. U merkt al dat de frequentie van berichtjes in deze blog afneemt, ik heb dan ook niet veel nieuws meer te vertellen, de gezondheid is status Quo, nog steeds wankel helaas. 2-wekelijks zal ik blijven een berichtje posten, tot we in december van dit jaar duidelijkheid hebben of ik genezen verklaard kan worden, of dat alles voor niets is geweest.
Opschudding hier voor mijn huis gisterenavond. De 100 stopte met de zwaailichten aan, de MUG ernaast. Allerlei apparatuur om de patiënt te reanimeren. De hele buurt kwam kijken en sommigen moeten gedacht hebben dat het niet zo goed met mij ging . Alleen, die 100 kwam van een zwaar verkeersongeluk in Drieslinter en ze zijn hier inderdaad gestopt omdat de patiënt het onderweg niet zo goed deed. In ieder geval beste buren, bedankt voor uw bezorgdheid. Het pakte me Stijn dat je hier al bevend aankwam, maar wees gerust onkruid vergaat niet. Dus beste mensen ik adem gewoon verder, en het is maar te hopen dat de ongelukkige voor de deur hier het ook heeft overleefd. Zo zie je maar hoe snel je in een dorp kan overlijden en opnieuw reincarneren. Als ik mocht kiezen en reincarneren kwam ik terug in een...ezel, alhoewel ik vermoed dat de reincarnatie-reglementen verbieden om terug te komen in hetzelfde. Jammer eigenlijk, want achteraf bekeken, veel zou ik niet veranderen aan mijn leven. Misschien wel eerder kiezen voor het fantastische beroep dat ik nu uitoefen, in plaats van eerst jaren te stressen in een Amerikaans multinational bedrijf dat telkens weer scherpere kwartaalcijfers verwacht. Maar ik heb nergens spijt van, integendeel. Stilaan pik ik de draad weer op van het leven voor de operatie. Ik ga vandaag trachten wat toetsen te verbeteren die er nog liggen. En we zijn ook al terug in de weer met de organisatie van Brazilian party. Ik ben blij dat ik voor de 15 de editie ook nog kan gaan meehelpen, het resultaat kan je al lezen op www.brazilianparty.be , er is alweer geen enkele reden om op 28 juni niet aanwezig te zijn op de leukste fuif in Tienen
Sinds een paar dagen was de pijn quasi ondraaglijk, de witte wonderpillen deden absoluut niet meer wat van hen verwacht werd en zo een heel doosje leegeten leek mij ook niet de aangewezen oplossing. Dan maar naar de dokter gebeld en ja hoor... nieuwe wonderpillen moeten ons er terug doorhelpen. De eerste dag dat ik ze nam is de pijn inderdaad terug draaglijk, maar ben ik wel de ganse dag misselijk geweest. Vandaag heb ik ze opnieuw genomen en ben ik voorlopig nog niet misselijk. Helaas mag ik er maar 2 per dag van slikken terwijl ze me slechts een uur of 2 vooruit helpen. Dat maakt dat ik steeds een 6-tal uur minder prettige tijden doormaak. Maar het is alweer een begin. Ik hoop dat we binnenkort de pillenreeks kunnen afbouwen ipv nog versterken. Over versterken gesproken: ondertussen las ik in de krant dat STVV werd omgekocht in de wedstrijd tegen Anderlecht. Een doos appelen voor de arbiter? Volgens de krant zijn er weeral gokchinezen in het spel. Afhaalchinezen kende ik al maar wat stel ik me voor bij een gokchinees? Zo eentje met lottoballetjes als oorbellen en schuppen zot getatoeëerd op zijn arm? "Chinezen" is trouwens ook een werkwoord, dat kan u opzoeken. In tegenstelling tot uitlaatpijpen, dat is gewoon een zelfstandig naamwoord. U merkt het, misschien kan ik ooit ook nog Nederlands gaan geven als vak.
Gisteren terug op consultatie geweest in Leuven. Ze hebben er ondermeer de draadjes verwijderd. Alles gebeurt tegenwoordig draadloos dus kon ikzelf niet achterblijven. Ook ik ben nu terug draadloos. Naar goede gewoonte liepen de afspraken bij de dienst MKA weer in het honderd. Vorige keer had ik een afspraak om 10u00 en kreeg ik d eprof te zien om 13u30, deze keer al om 11u55. Ze gaan er dus toch wel op voorruit. Verder kreeg ik er wat tips en tricks mee voor het oefenen van de kaakspieren, of wat er van overblijft: stokjes tussen de tanden stoppen en telkens eentje bijsteken. Ik had voordien een grote mond en blijkbaar missen sommigen die al. Nog steeds helpen de witte wonderpillen mij door de pijnstoten heen. Ze zijn voorlopig nog steeds onmisbaar. Dokter Schoenaers herhaalde me nog eens wat een ingrijpende operatie het was, hij heeft zelfs een boel foto's gemaakt, waarschijnlijk voor de lessen die hij geeft. Dus als u ooit les krijgt van de prof in Leuven, weet dat u misschien wel naar mijn misdadig brein zit te staren. De volgende afspraak in Leuven is pas begin juli normaliter, als alles goed geneest. Dan staat er een nieuwe NMR scan op het programma die zal moeten dienen als referentie om te zien of er in de toekomst opnieuw ongewenste gasten groeien in mijn hoofd. Ik hoop ondertussen op wat warmere dagen, hier buiten tussen de palmbomen recupereren gaat altijd beter dan binnen in een zetel met kletterende regen op de ramen.
Ik ken nu de betekenis van weekendkoorts: een heel weekend lichte koorts Sinds ik terug ben uit het ziekenhuis is de koorts nog niet weggeweest en de pijn is enkel draaglijk met de hulp van de witte wonderpillen. Alleen kon ik af en toe niet weerstaan aan de lokroep van de tuin. Het mooie weer nodigt echt uit om wat opknapwerkjes te verrichten maar bij de minste inspanning is rust al terug aangewezen. Ik krijg al tegen mijn voeten van mijn vrouw dat ik te veel doe als ik al maar naar een borstel kijk. Ze voelt zelfs aan als ik aan een karweitje denk en schudt dan al neen. En zo behoedt ze me van domme dingen. Beter nu gewoon complete rust dan binnenkort ernstigere problemen. Ik speel dus voorlopig "manager naar engels model", alles overzien en commanderen wat er moet gebeuren . Komende woensdag dus voor het eerst terug naar Prof. Schoenaers op controle. Een zestal weken later zullen de eerste scans gaan uitmaken of de "restjes" zich gedragen. Dat wordt weer een spannend einde schooljaar. Vrijdag na schooltijd heb ik zelfs wat studentjes op bezoek gehad, zij brengen de boodschap vast wel over dat het goed gaat met mij. In ieder geval ik vermoed nog 2 weken verplichte rust te genieten ( van de 6 voorgeschreven weken) en dan gewoon mijn dagelijks leven weer op te pikken. Moet lukken, ik zie het hoe langer hoe meer zitten. 3 weken afwezigheid na een ingrijpende hersenoperatie, peanuts, dankzij een team specialisten en een super verzorging. Dank nogmaals aan het bataljon knappe verpleegstertjes in Leuven en mijn eigen verpleegkundige eenheid Liesje.
Ziezo mijn eerste nacht thuis zit er al op, beetje van het zelfde verder, slapen in tussenpozen met daartussen pijnstillers innemen voor een volgende slaapperiode. Maar mijn eigen verpleegstertje zorgt nog beter voor mij dan de lieve meisjes in gasthuisberg, dus alles komt wel goed. De pijn is soms echt wel verschrikkelijk, dan weer helemaal weg, zeer onberekenbaar. Maar voor wie al met zijn hoofd tussen een schroefbank heeft gestoken, die weet ongeveer hoe het voelt. De toekomst is nu vrij simpel: volgende woensdag voor het eerst terug naar prof. Schoenaers voor een eerste controle, na een week of 6 nog eens terug medische beeldvorming van de leftovers en vanaf dan maandelijks in het oog houden of die restjes zich gedragen, niet opnieuw groeien met andere woorden. In dat laatste geval volgen er immers meer, nog zwaardere problemen wellicht. Maar zoals steeds gaan we weer uit van het beste scenario: operatie geslaagd, verlost van alle ellende binnen afzienbare tijd. Dat heeft tot nu toe prima gewerkt die denkwijze. Nogmaals 1000x dank aan iedereen voor de vele gelukswensen en heel in het bijzonder ook aan mijn studiegenoten en de superlieve juf Tine in Diest voor de bewezen diensten. Ik kom zeker nog eens langs van zodra het kan. Ik heb nu trouwens het enige echte "Dirk & Daniel" kapsel, klinkt wat als Dolce en Gabbana Groetjes uit Oplinter opnieuw
Ziezo dinsdagavond en net nog bezoekje gehad van drie dokters. Ondanks een zeer hoge bloeddruk (17/12 ipv de normale 12/8 van anders) hebben ze toch toegestemd met mijn voorstel om thuis verder te revalideren. Het is dus duidelijk dat mijn hart dezer dagen zware arbeid moet verrichten om de herstelling van de operatie in goede banen te leiden. Maar druk of niet, morgen rond 14u00 neem ik hier afscheid van de zeer goede zorgen van de knappe verpleegstertjes, en ben ik permanent weer bij mijn eigen superverpleegster Liesje. Ik vermoed binnen een week of 4 terug deftig te kunnen eten, de nek draaien, schreeuwen, nullen schrijven, roepen, straffen, toetsen geven, koffie drinken, ... kortom alle dingen die een doorsnee leerkracht moet kunnen. Ik ga in die vier weken niet te veel trainen, want ik zal eerder mijn best moeten doen om de examens niet te gemakkelijk te maken. Ze zijn immers allemaal zo lief geweest en hebben toch heel wat steun voor mij betekend. Nog 1 slapeloze nacht dus en morgen in mijn eigen vertrouwde bed, met eigen vertrouwde verpleegster. En dan snel ergens naar een kapper dat die zowat alles terug wat gelijkaardig motiefke kan geven.
Nee het is geen titel van een nieuw suske en wiske album, eerder een vaststelling. Telkens de pijn weer te erg wordt krijg ik een nieuwe lading witte wonderpillen, even wachten na de inname, wat hergisten op de fles zoals dat heet, en we kunnen er weer tegen voor de komende vier uur. Voor de rest gaat het goed met mij, dank u. Kan moeilijk anders met de honderden wensen die ik al heb mogen ontvangen. Ze zijn één voor één van nut geweest. Zoals het er nu naar uitziet doe ik nog dag 6 en 7 uit in dit ziekenhuis en dan kuis ik mijn schup hier af. Niet dat ik hier niet goed verzorgd ben, integendeel, allemaal knappe lieve verpleegsterkes. Maar ik mag mij niet te veel opwinden en dus moet ik naar huis . Ik moet hier nochtans zelfs mijn eten niet knabbelen. Dat wordt zelfs voor mij gedaan. Deze middag was het bijvoorbeeld iets wat ooit een hamburger was geweest, voorgeknabbeld. Wie dat moet voorknabbelen weet ik niet, misschien wil ik het ook niet weten. Het smaakt nu nog iets of wat.
Groetjes vanuit gasthuisberg, afdeling voorknabbeling van hardvlees.
. Ik herinner me nog in mijn studententijd deed de toenmalige rijkswacht WODCA acties. Dat stond dan voor Weekend Ongevallen Door Controles Aanpakken. Wij deden als studenten een tegenactie, de PORTO actie: Proberen Om de Rijkswacht Te Ontwijken. Het is maar dat u weet wat doen dit eindejaar. Santé en laat het u smaken tijdens de feesten.
. Ik moet hier nochtans zelfs mijn eten niet knabbelen. Dat wordt zelfs voor mij gedaan. Deze middag was het bijvoorbeeld iets wat ooit een hamburger was geweest, voorgeknabbeld. Wie dat moet voorknabbelen weet ik niet, misschien wil ik het ook niet weten. Het smaakt nu nog iets of wat. 
