aheum, aheum, aheum....aan allen die nog eens op mijn blog terechtkomen: Proficiat, aan allen die hier niet terechtkomen: ook proficiat. Nog één nachtje slapen en ik word zowaar 38 jaar jong. En dat we nog eens gaan feesten, zeker weten. Want sinds de diagnose van net voor nieuwjaar beseft een mens als geen ander dat je leuke dingen niet mag uitstellen. Vandaar: olé groot feest, veel drank, lekkere hapjes. Morgen voor mijn naaste familie, de rest van de week iedereen altijd welkom. Spring eens binnen en laat u verwennen met de geneugden des levens, van een blond paterke tot een schots specialiteitje, of gewoon een fruitsapke, ik heb alles in huis gehaald. Colruyt was de handelaar die er beter van geworden is. Dus als u morgen alweer aandelen L'oréal wil dumpen, Colruyt staat nu best aan de aankoopzijde van uw balansen. In ieder geval voorlopig gaat alles goed met mij op een paar kleine ongemakjes na, die dan ook steeds vaker voorkomen. Af en toe lijkt het immers te bliksemen in mijn gezicht, als weer eens de aangezichtszenuw getriggerd wordt door teletummy. Ik val trouwens van de ene verbazing in de andere. Een leerlinge van mijn derde jaar chemie vertelt me gisteren dat ze familie van me is, en vandaag hoor ik dat ze zomaar eventjes een internationaal toptalent in tennis is. Wel Dorien, als ik na de operatie nog kan roepen kom ik eens supporteren, tenminste als het niet in Rusland is dat je speelt. Maar ik ben bereid mij volledig op te offeren om mee te gaan supporteren in oorden als Curaçao, Domenicaanse republiek, Tenerife, Thailand, Mallorca, Cuba, Jamaica, Hawai, Ibiza, Gran Canaria, Zuid-Afrika en andere leuke dingen uit de Jetair brochure. Alleen voor uw tornooien in Kenia, Afghanistan, Irak en de Gazah-strook zorg ik waarschijnlijk voor een doktersbriefje. Ik weet trouwens niet of een tennistornooi in Afghanistan verplicht met burka moet gespeeld worden?, ik zou er als toeschouwer niet veel aan hebben sowiewo. In alle geval ik ga nog even genieten van mijn laatste dag als 37 jarige jongeling, morgen gaat alles weer wat stroever en strammer waarschijnlijk. Vol dankbaarheid voor de afgelopen 37 jaar van leven, vaak dag en nacht, groet ik u en tot aan de volgende blogconversatie. Cheers, ik ga alvast wat drankjes voor morgen voorproeven.
Vandaag een reuze lol gehad, ik heb meer dan 1000 inkomkaarten van de X-Ostomosfuif van onze laatstejaars afgestempeld. Het voelde aan als een job in de beschutte werkplaats Blankendaele. Even kwam het in mij op dat dat misschien wel mijn volgende job wordt, want wie weet hoe komen we van die operatietafel af. Gaat mijn carrière nu niet iets of wat de verkeerde richting uit? Een paar jaar geleden nog wereldwijd opleidingen verstrekken voor de meest gerenomeerde bedrijven, van Rimini tot Zurich, Los Angeles en Las Vegas. Nadien gewoon leerkracht in Tienen, wat ik alsnog achteraf bekeken een stap vooruit blijf vinden qua levenskwaliteit. En wat zal nu volgen? Maar in elk geval: door mijn doorgedreven oefening in stempeltjes zetten zal ik meteen een goede indruk kunnen maken in mijn nieuwe job in de beschutte werkplaats (ervaring stelt men altijd op prijs), zodat ik meteen na een week gepromoveerd word en ook al zegeltjes mag likken. Na 2 weken mag ik dan al houten stapelrekken voor Aldi in elkaar schroeven, en enkele weken later maak ik weer promotie. Zo word ik dan achtereenvolgens citroenplukker bij Citrique, Pooh beer in Disneyland (in de zomer pfff) en de Personal trainer van de mascotte van Côte d'or (lees: met de olifant gaan wandelen). U ziet, ook als meneer Schoenaers op 25 maart geen vaste hand heeft door een voorafgaand verpleegsterfuifje, en met zijn scalpel uitschuift, zit er voor mij nog een geweldige carrière in. Volgende donderdag breng ik mijn volgende bezoek aan UZ Leuven, deze keer voor een onderzoek bij de anesthesist. Dat is de man die mij in slaap gaat doen. Studenten slagen daar dagelijks in tijdens een toets, maar deze man gaat gassen en dergelijke gebruiken, totdat ik geen tegengas meer geef zeker. Ze gaan bloedonderzoek doen waarschijnlijk om te zien welke dosis ze moeten gebruiken. Dat zou wel eens kunnen tegenvallen qua gasrekening . Ik heb altijd al wat kunnen verzetten. ; Tot later deze week.
op stap met de zesdes naar Universiteit Diepenbeek
Haha we hebben weer lol gehad. Met de trein naar Hasselt en zo verder met de bus naar Diepenbeek. Onderweg al de nodige discussies, heeft Ann-sophie nu gekust, met wie heeft ze dat niet gedaan en wanneer was dat dan dat het niet gebeurde en hoelang duurde het vooraleer het niet gebeurde en zo verder? Eenmaal aangekomen, 5 minuten te laat want in Limburg ging alles iets trager, hetgeen wij als snelle Brabanders niet hadden ingecalculeerd. Maar geen nood, we konden meteen naar het high-tech labo voor de DNA afscheiding.Dat geweldige high-tech labo werd al gauw gereduceerd tot "het pletten van een kiwi" maar dit geheel ter zijde. Al gauw kwamen we tot het besef dat wij als leerlingen/leerkrachten Wiskunde Wetenschappen van Atheneum Tienen gewoonweg pakweg 65% slimmer zijn dan de rest van de groep, bestaande uit Hasseltse alcoholvrije jeneverkes, bereid met een sterk verdunde ethanol. Elke vraag van DNA, celopbouw en suikers kon natuurlijk slechts door de aanwezige ubermenschen uit Tienen beantwoord worden, de Hasselaars en hun leerkrachten wisten niet meer waar kruipen van schaamte. Heel even hebben we eraan gedacht ook de professor Biochemie te verbeteren in haar betoog omdat zij sprak over Fosfaat-di-ester-bruggen, terwijl wij natuurlijk beter weten, want bij gebrek aan een caroxylgroep zouden we toch moeten spreken over een di-ether. Maar we hebben de vriendelijke mevrouw haar waardigheid laten behouden, menslievend als we zijn. Want daar wilde ik het vandaag toch even over hebben! Onze school brengt niet alleen zeer verstandige leerlingen voort, ook op menswaardig gebied zijn ze de crème de la crème, neem nu 4 wetenschappen, een klas die toch erg slecht scoorde op het examen chemie van kerstmis. Ik was ontroerd hoe ze mij hun steun betuigden vanmorgen, jongens en meisjes bedankt! Onze directie mag terecht fier zijn op de leerlingen die in het atheneum afstuderen. Ik heb een stel zeer bekwame collega's en ik hoop daar ook na de operatie nog lang deel uit van te maken.
alweer een nieuwe week begonnen, lijkt zo vanzelfsprekend maar een paar weken geleden was het dat allesbehalve. Nu woensdag dus op naar Leuven weeral waar professor Schoenaers me zal laten weten hoe, wat en vooral ... wanneer. Ik heb ook maar een foto van Mr Tummy links gezet, zodat je kan zien wat een lelijk ding het is. Zelfs Gaia doet niet moeilijk dat men hem levend gaan villen. Laat ik het zo omschrijven: het enige wat ik momenteel zeker weet is dat de tumor gaat weggesneden worden vanaf de zijkant. Hij is ooit ook begonnen aan zijn groeicurve aan de zijkant, zo doorheen het bot van de schedel mijn brein in. Prof Schoenaers is specialist zijkant, de mevrouw uit Teheran was specialist bovenkant. Maar of je nu een tunnel graaft van de zijkant of van de bovenkant, het blijft "risky business". Maar hoe ik ook uit dat snijwerk kom, ik zie de toekomst toch weer beter tegemoet, gewoon al omdat er normaal gezien nog een toekomst gaat zijn. Morgen met de 6de jaars naar de universiteit in Diepenbeek, labo DNA isoleren, daarvoor zijn we zelf niet voldoende uitgerust in ons labo. Dus de vierdejaars die geen les van me hebben morgen, woensdag heb je dat weer wel. Het aantal uur dat ik voorlopig niet op school was is nog altijd tot een minimum beperkt en bij elke klas zitten we nog perfect op schema. En ook aan 4 humane, van harte bedankt voor het "kaartje", het maken van zeep is perfect gelukt trouwens, uw bollekes hotelzeep mag je meenemen de volgende les.
Ziezo een bewogen en nerveuze week zit er bijna op. Vandaag tot 5 uur op school geweest om de zesdejaars een repetitie voor hun show te gunnen, net ervoor de vijfdejaars even doen ontploffen, alhoewel er niet echt gewonden zijn gevallen in het labo, buiten een wat verdwaasde TL lamp. Ik heb op het net eens zitten speuren naar Professor Schoenaers, de man die binnenkort mijn halve kop mag wegsnijden. Gelukkig is de man ook plastisch chirurg dus. De mevrouw uit Teheran, die ik echt wel ga missen, heeft me gisteren verteld dat ze de zenuw moesten opofferen waar Mr Tummy rond groeit. Dat betekent dus dat ik na de operatie volledig gevoelloos word in het gelaat. Indien u dus al jaren ervan droomt mij eens met een vuistslag te bedenken, weet dan dat je snel moet zijn want binnenkort voel ik daar lekker niks meer van. Een maandelijks bezoek aan de tandarts zal ook mijn deel worden, want eventuele ontstekingen aan de tanden zal ik ook niet meer voelen. Andere mogelijke neveneffecten zijn een scheve mond, wat niet wil zeggen dat ik minder stoute praat ga verkondigen, alleen nog schever Het oog kan ook wat knipperen nadien maar dat kan alleen maar voordeel opleveren bij vrouwen die zich dan aangesproken voelen. Dus ook dat is geen nadeel. Weghalen dus die tummy en woensdag meneer Schoenaers voor het eerst ontmoeten. Hopelijk weet ik dan eindelijk wanneer men mijn kop aan flarden snijdt. Tummy heeft het lef gehad van buitenuit, door het bot naar de hersenen toe te groeien, wel nu, payback time komt kortbij. Voor mijn part snijden ze hem in honderdduizend stukjes. Het is nu dus hopen op een voorspoedige operatie en een herstelperiode met niet te veel complicaties, zodat ik niet te lang buiten dienst blijf. Nogmaals bedankt allemaal voor uw berichtjes, ik heb er heel wat aan. Net als de enorme steun van mijn Liesje en de kindjes, onbetaalbaar zo een klasse-madam .
Vandaag een fantastische dag gehad. Beertjes, kaartjes, foto van de klassen, een mok enz gekregen van mijn lieve studentjes. Dat wil zeggen dat mijn nachtkastje al volstaat voor het goed en wel aan mij wordt toegewezen. Ik ben er erg blij mee, geloof me, een beetje ontroerd zelfs .De beurscijfers vanmorgen in de krant waren duidelijk, alle Europese beurzen -3%, u en ik kennen de oorzaak natuurlijk, iedereen verkoopt ondertussen zijn aandelen van L'oreal. Alle mailtjes en reacties op deze blog, zelfs uit onverwachte hoeken, doen mij ondertussen enorm goed. Wat ik me afvroeg gisteren, krijg je zo'n geamputeerde tumor nadien mee naar huis in geschenkverpakking of planten ze dat in bij één of andere Hollander zodat die dan ook iets zinnigs te vertellen heeft? Ik heb absoluut geen plannen om Tummy op sterk water te zetten op mijn nachtkastje , dat staat trouwens al vol. Als ik een financiële analyse maak gaat dat hele gedoe trouwens nog goed opbrengen: een hele tijd de kosten van de kapper uitsparen, geen shampoo meer kopen, enz... De opbrengst gaat integraal naar de mevrouw uit Teheran, die daarmee alweer het Franse bedrijf l'Oreal uit de shit kan helpen. Weg met de anti-globalisten betogingen! Tot morgen met beslissend nieuws.
Nog 2 dagen en we weten het. Hoe en wanneer gaan ze de dakpannen er afhalen? Ik ben echt wel benieuwd want het wachten op het "verdict" is wel erg zwaar. Niet alleen voor mij, mijn oudste dochter heeft het blijkbaar moeilijk dat papa weldra naar het ziekenhuis moet, ze wil nog amper eten. De directrice van de basisschool heeft even een gesprek met haar gehad, net als ik. Ik hoop nu dat het terug betert. Vandaag heb ik ook de laatste klassen op de hoogte gebracht van de nabije toekomst en dat we via deze blog wel contact zullen houden. De vele steunbetuigingen doen me echt goed en zorgen dat ik zeker zal vechten om terug te komen, liefst nog in de originele staat. Iets terugbrengen mag je alleen in de originele staat en verpakking immers . Dit weekend ga ik zeker nog wat leuke dingen doen met de kindjes, dat heb ik hen nog beloofd. Op school zijn we met de vierdes iets sneller gegaan zodat het programma van januari er na nog 1 uur al bijna opzit, mijn vervanger zal dus niet echt veel werk hebben. Ondertussen regel ik mijn to do lijstjes voor de periode dat ik buiten westen ga zijn: wat moet er gebeuren voor X-ostomos van de laatstejaars, de organisatie van Brazilian Party, Melkrock, Tropical Decorations leveringen, en alle andere dingen waar ik me zoal mee bezig hou. Heel veel mensen hebben al beloofd al die dingen verder te zetten, in de periode dat ik dat niet kan, aan allen hartelijk dank, tof.
Het doet echt goed te beseffen dat je veel meer vrienden hebt dan je ooit had kunnen denken... ik ben een gelukkig mens. En als er iemands tijd hier afkort dan is het wel Mister Tummy's tijd
vandaag een tweede trip naar UZ Leuven achter de rug. 40 minuten stilliggen in een scanner, met het hoofd volledig vastgezet, dat is voor mij een hele opgave! In ieder geval pure chemie: nMR scans (of nucleo magnetic resonance) werken als volgt: Je wordt in een zeer sterk magnetisch veld gebracht waarbij de watermoleculen in je lichaam zich gaan richten. Al weken heb ik met handen en voeten in de klas uitgelegd dat water een dipool is, wel nu wat een geluk dat het een polaire molecule is. De waterstofatomen vertonen een andere densiteit in elk deel van je lichaam, waardoor zo'n nMR scan een mooi 3D beeld geeft. Ik heb dan ook zeer mooi gelachen op de foto . Nu is het alweer 2 dagen bang afwachten wat ze daar allemaal niet aangetroffen hebben in mijn misdadig brein. Dat ik iets meer brein heb, op zich ben ik daar niet tegen, maar dat het bijna een tennisbal groot is en al de rest van de kanaaltjes in mijn hoofd onderdrukt, dat is wat bij het (voorlopige) haar getrokken. Donderdag dus terug een gesprek met de mevrouw uit Teheran, mijn standpunt pro- of contra Bush zal ik u nadien meedelen. Als ze me nu eens vertelde dat alles een vergissing was? Ze krijgt van mij onmiddellijk een zoen, koranverbod of niet! Maar wishfull thinking is niet aan de orde. Even terug de scan. Gasthuisberg werkt als een goed geoliede, geinformatiseerde machine. Inschrijven, 5 minuten nadien op radiologie ligt het dossier al klaar en mag je door naar de scan. Eenmaal ontdaan van alle metalen (kleingeld, bouten, moeren, pacemakers ,enfin alle elementen aan de linkerkant van Mendeleev's tabel) mag je binnen. Ze spuiten een kleurstofje (resonantiestof) in en dan.... Hoewel je overal kan lezen dat het absoluut onschadelijk is, maakt iedereen zich uit de voeten en blijf je alleen achter met het stalen monster. Net als ze de deur achter zich dicht trekken begint het monster je naar binnen te werken en lawaai te maken. Toch denk ik dat dit monster al wat ouder was want na 40 minuten ben ik er geheel onverteerd uitgekomen. Oftewel had het stalen monster te weinig lipase enzyme, oftewel is het echt onschadelijk. In ieder geval dus nog 2 dagen afwachten of ik de drukker al moet verwittigen en liedjes moet kiezen voor in mijn mis, of als ik binnenkort gewoon NOG slimmer wordt door bestralingen. Een beetje vervormingen tot daar aan toe, Mister Spock bij Startrek was ook populair. Maar dat ze nog maar wat wachten met "Beam me up Scotty", ik heb hier nog plannen. . Donderdag meer nieuws, wordt vervolgd...
in de komende maanden (als die er nog gaan zijn) heb ik waarschijnlijk heel veel vrije tijd. Net voor de jaarwisseling heeft men echter een hersentumor vastgesteld ( van een eindejaarsverrassing gesproken ) en ik zal gauw geopereerd moeten worden. Het ding in mijn hoofd (tummy voor de vrienden) is al erg groot, >4cm. Ik heb net een eerste kennismaking met professor Didgar achter de rug in UZ Leuven. Zij zal de open hersenoperatie gaan doen en nadien de bestralingen. Ze is van Iraanse afkomst, daar weet men natuurlijk alles van kernenergie en bestralingen . Nu maandag staat er een nieuwe nMR scan op het programma om de precieze ligging te kennen, want de foto's van CT scan hier in Tienen waren niet duidelijk, daar ga ik dus mijn geld terugvragen. Bij de fotograaf moet ge immers niet betalen voor de mislukte foto's . Donderdag staat er dan opnieuw een ontmoeting op het programma met de prof. Ze weet me dan te vertellen of ik nog 4 maanden heb of langer en waar ze gezellig in mijn hoofd gaat snijden. In ieder geval, mijn haar gaat er binnenkort af en dat is slecht nieuws voor de omzetcijfers van L'oreal. Ik heb mijn studenten ook al het nieuws overgebracht dat ik een tijdje afwezig zal zijn, ik weet niet of ze er allemaal even blij mee waren. Na maandag het vervolg van de grote avonturen van Ik en mister Tummy. Dank voor uw bezoek.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Gaat mijn carrière nu niet iets of wat de verkeerde richting uit? Een paar jaar geleden nog wereldwijd opleidingen verstrekken voor de meest gerenomeerde bedrijven, van Rimini tot Zurich, Los Angeles en Las Vegas. Nadien gewoon leerkracht in Tienen, wat ik alsnog achteraf bekeken een stap vooruit blijf vinden qua levenskwaliteit. En wat zal nu volgen? Maar in elk geval: door mijn doorgedreven oefening in stempeltjes zetten zal ik meteen een goede indruk kunnen maken in mijn nieuwe job in de beschutte werkplaats (ervaring stelt men altijd op prijs), zodat ik meteen na een week gepromoveerd word en ook al zegeltjes mag likken. Na 2 weken mag ik dan al houten stapelrekken voor Aldi in elkaar schroeven, en enkele weken later maak ik weer promotie. Zo word ik dan achtereenvolgens citroenplukker bij Citrique, Pooh beer in Disneyland (in de zomer pfff) en de Personal trainer van de mascotte van Côte d'or (lees: met de olifant gaan wandelen). U ziet, ook als meneer Schoenaers op 25 maart geen vaste hand heeft door een voorafgaand verpleegsterfuifje, en met zijn scalpel uitschuift, zit er voor mij nog een geweldige carrière in. Volgende donderdag breng ik mijn volgende bezoek aan UZ Leuven, deze keer voor een onderzoek bij de anesthesist. Dat is de man die mij in slaap gaat doen. Studenten slagen daar dagelijks in tijdens een toets, maar deze man gaat gassen en dergelijke gebruiken, totdat ik geen tegengas meer geef zeker. Ze gaan bloedonderzoek doen waarschijnlijk om te zien welke dosis ze moeten gebruiken. Dat zou wel eens kunnen tegenvallen qua gasrekening 
. Ik heb altijd al wat kunnen verzetten.
; Tot later deze week.
.
Ik heb absoluut geen plannen om Tummy op sterk water te zetten op mijn nachtkastje , dat staat trouwens al vol. Als ik een financiële analyse maak gaat dat hele gedoe trouwens nog goed opbrengen: een hele tijd de kosten van de kapper uitsparen, geen shampoo meer kopen, enz... De opbrengst gaat integraal naar de mevrouw uit Teheran, die daarmee alweer het Franse bedrijf l'Oreal uit de shit kan helpen. Weg met de anti-globalisten betogingen! Tot morgen met beslissend nieuws.
. Dit weekend ga ik zeker nog wat leuke dingen doen met de kindjes, dat heb ik hen nog beloofd. Op school zijn we met de vierdes iets sneller gegaan zodat het programma van januari er na nog 1 uur al bijna opzit, mijn vervanger zal dus niet echt veel werk hebben. Ondertussen regel ik mijn to do lijstjes voor de periode dat ik buiten westen ga zijn: wat moet er gebeuren voor X-ostomos van de laatstejaars, de organisatie van Brazilian Party, Melkrock, Tropical Decorations leveringen, en alle andere dingen waar ik me zoal mee bezig hou. Heel veel mensen hebben al beloofd al die dingen verder te zetten, in de periode dat ik dat niet kan, aan allen hartelijk dank, tof.
. Nu is het alweer 2 dagen bang afwachten wat ze daar allemaal niet aangetroffen hebben in mijn misdadig brein. Dat ik iets meer brein heb, op zich ben ik daar niet tegen, maar dat het bijna een tennisbal groot is en al de rest van de kanaaltjes in mijn hoofd onderdrukt, dat is wat bij het (voorlopige) haar getrokken. Donderdag dus terug een gesprek met de mevrouw uit Teheran, mijn standpunt pro- of contra Bush zal ik u nadien meedelen. 
