Toen ik mij vorig jaar over Google Maps boog op zoek naar een interessante reisbestemming, had ik geen flauw vermoeden dat ik mijn keuze liet vallen op een plaats die nu samen met de Stad Gent bekroond is voor een gezamenlijk project: SHAPING24.  Ik heb het over Norwich.

Mijn reisvoorstel heeft nu vaste vorm aangenomen.  Wie meer wil weten over de reis van 9 september tot 12 september 2014 verwijs ik graag naar  www.quovadimus.be

Het toeval bracht mij inmiddels ook in contact met de tenoren van het SHAPING24 project, zowel in Norwich als in Gent.  Dit opent beslist perspectieven voor de deelnemers aan de reis.

Voor wie interesse heeft in het bewuste SHAPING24 project, verwijs ik graag naar: http://shaping24.eu/en/projects/view-details/shaping-24-wins-eu-prize-for-cultural-heritage-europa-nostra-award

Deze ongelooflijke samenloop van omstandigheden brengt mij tot een totaal ander verhaal dat ik vorig jaar neerschreef in Norwich zelf.  Eens om de zoveel tijd schrijf ik namelijk al eens een indringende reiservaring neer.

De brug over de River Wensum

Op een zachte avond in augustus wandelen mijn zoon en ik door de verlaten straten van Norwich.  Er hangt een lichte sluier over de maan.  Plots horen wij de hoge melodieuze tonen van een fluit.  Wij worden onwillekeurig naar de plek gezogen waar de muziek vandaan komt.  Op een smalle brug over de trage Wensum bespeelt een man een kleine fluit.  Hij heeft een belachelijk onbestemd carnavalspak aangetrokken.

Zeer tegen mijn gewoonte in besluit ik hem een pond te geven.  Zijn pak blijkt een krokodil te moeten voorstellen.

De man onderbreekt zijn spel en vraagt mij van onder zijn vermomming heel beleefd waar ik vandaan kom.  'Ik spreek uw taal niet, maar ik zal voor u iets spelen dat van Duitse oorsprong is', zegt hij in beschaafd Engels.  Waarop hij het liefelijke 'Muss i denn' aanheft.  Na een poosje geef ik hem al neuriënd te verstaan dat ik het deuntje ken.  Hij legt uit dat het een oude 'lullaby' is.  'Het herinnert mij aan mijn jeugd en aan Elvis', zeg ik.  'He took it over', antwoordt hij als een volleerd docent.

Twee zwaar beschonken kerels blijven evenmin onverschillig en doen letterlijk - zij het eerder moeizaam - hun duit in het zakje.

Ik neem ondertussen afscheid en de straatmuzikant van middelbare leeftijd vouwt zijn handen ten teken van dank en roept mij achterna: 'God bless you'.

Of hoe niets is wat het lijkt en hoe de realiteit soms de fictie en zelfs het surrealisme overtreft.

Bijlagen:
The Maids Head Hotel.jpg (94.8 KB)   

Voor de reis naar het graafschap Norfolk van 9 tot 12 september 2014, kies ik voor het eerst voor een reis midden in de week.  Dit is geen bewuste keuze, maar een keuze die ingegeven is door de beschikbaarheden van het hotel.

Waarom naar Norfolk gaan?

Er is alvast een goede reden om naar de hoofdstad Norwich te gaan.  Norwich en Gent hebben namelijk veel met elkaar gemeen.  Het zijn beiden monumentensteden die een opvallend gelijksoortige ontwikkeling doormaakten.

Zie voor meer informatie naar de zeer interessante publicatie op: http://www.shaping24.eu/media/Shaping24_Historisch_rapport_NL_WEB.pdf

Met het project 'Shaping 24' lanceerden beide steden een gezamenlijk cultureel en erfgoed-toeristisch initiatief.  Het project won onlangs de European Union Price for Cultural Heritage. 

U kan het project nog tot 20 april 2014 steunen voor de 'Public Choice Award' op http://vote.europanostra.org/

Als u een minder gekend stukje Engeland wil ontdekken dat toch nabij is en veel historische banden heeft met Vlaanderen, noteert u best nu reeds de data in uw agenda.

De reis lijkt alvast onder een goed gesternte te staan.  Niet geheel toevallig zullen wij de start meemaken van de jaarlijkse Heritage Open Days.  Voormalig Gents schepen, Lieven Decaluwé, medepromotor van het 'Shaping 24' project, bracht mij in contact met Michael Loveday, CEO van Norwich Heritage Economic and Regeneration Trust (Norwich HEART).  Hij zal voor ons de deuren openen van minder gekend erfgoed.

Weldra treft u de inleiding, het programma en de reisvoorwaarden aan op de site www.quovadimus.be

29-03-2014 om 07:46 geschreven door John  

Ik kijk al maanden reikhalzend uit of er geen inschrijvingen binnenlopen voor de barokreis naar Duitsland, maar deze keer wil het maar niet lukken.  De afmeldingen kwamen sneller binnen dan de inschrijvingen.

Aangezien er voldoende potentiële interesse is voor het project, neem ik mij voor om de reis volgend jaar opnieuw te programmeren, maar dan pas begin juni.  Aldus blijf ik hopelijk buiten de periode van de communiefeesten, want die hebben mij nogal wat deelnemers gekost.  De medewerkers van de Schwetzinger Festspiele zijn alvast solidair: 'wir können es gerne noch einmal im kommenden Jahr probieren'. 

Ook neem ik mij voor om de reis te herleiden tot vier dagen.  Pas volgend jaar - bij leven en welzijn - zal ik weten of het lukt.  De trial-and-error methode vergt nu eenmaal geduld.

Nu richt ik mij eerst met volle overtuiging op mijn project voor Norfolk van dinsdag 9 september tot vrijdag 12 september 2014.  Vriend Lieven Decaluwé, voormalig schepen voor cultuur, toerisme en feestelijkheden van de stad Gent, wees er mij inmiddels op dat er een samenwerkingsovereenkomst is tussen Gent en Norwich.  Dit biedt nieuwe perspectieven om iets extra aantrekkelijks te integreren in het project.  Ik werk volop aan het gedetailleerde reisplan.

Als bijlage alvast een teaser: een foto van een idyllische pub op het mooie platteland van Norfolk. 

Rendez-vous in deze pub - in de volksmond 'The Bucks' - op donderdag 11 september 2014?

21-03-2014 om 16:48 geschreven door John  

Wat is de stand van zaken voor de 'barokreis' naar Duitsland?

Dat alle potentieel geïnteresseerden, op enkelen na, één voor één zouden moeten afhaken, had ik in mijn meest pessimistische scenario niet voorzien.

Er zijn dus nog onvoldoende inschrijvingen waardoor ik de optie op de concerttickets voor de Schwetzinger Festspiele helaas zal moeten laten verstrijken.  De reis staat of valt evenwel niet met dit matineeconcert.  Het was enkel een extra attractief element, de spreekwoordelijke kers op de taart.  Een tip voor de melomanen: insiders beweren dat je ook buiten aan de ramen van de concertruimte kan genieten van de muziek.

Eind maart zal B-Tours beslissen of de reis al dan niet kan doorgaan, desnoods met minder deelnemers.  Met een kleine groep reizen heeft ook zijn charmes.  Geïnteresseerden hebben dus nog gans de maand maart om in te schrijven!

Door het wegvallen van het matineeconcert kunnen wij ons meer toeleggen op de kasteeltuin van Schwetzingen en op de orangerie, die dienst doet als expositieruimte.  De uitgestrekte en streng geometrische tuin naar Frans model bevat zelfs een minaret uit 1779!  Het is de oudste minaret in Duitsland.  Het gebouw was van meet af aan evenwel niet bestemd als gebedsoord. 

Wat betekent een gebeurlijke afgelasting van de reis voor de gastheer?

Het is natuurlijk niet prettig als blijkt dat je al die tijd aan een virtuele reis hebt gewerkt.  Ik heb weliswaar andermaal bijzonder veel geleerd, maar het is uiteraard leuker als je je kennis en je passie kan delen met anderen en als je ziet dat al je inspanningen tot een resultaat hebben geleid.  Ik roep hierbij de geïnteresseerden op om hun vrienden aan te porren om mee te gaan.

Wat zijn de verdere plannen?

In september ga ik opnieuw naar Engeland.  Het wordt een vierdaagse busreis van dinsdag 9 september tot vrijdag 12 september 2014: 'Norfolk, het rurale Engeland waar zelfs HM The Queen rust vindt'.  Eerlang worden het programma en de reisvoorwaarden bekend gemaakt.

01-03-2014 om 08:12 geschreven door John  

Het wordt andermaal beslist geen makkie om het minimum aantal deelnemers te bereiken voor de 'barokreis' naar Duitsland.  Vorig jaar rond deze tijd worstelde ik met hetzelfde probleem voor mijn geplande reis naar Lotharingen, die ik uiteindelijk heb moeten afgelasten.

Ik meende nochtans mijn lessen getrokken te hebben uit de mislukking van vorig jaar.  Het is deze keer een themareis geworden en in de programmatie wordt de balans tussen geschiedenis en recreatie nauwlettend in het oog gehouden.  Bovendien is er gekozen voor één hotel i.p.v. voor twee hotels.  Een voortreffelijk hotel overigens, dat ik nooit zou gevonden hebben indien ik niet was ter plaatse geweest. 

Het grote verschil met vorig jaar is dat ik thans met de som van alle afmeldingen een kleine reisbus had kunnen vullen.  Er is dus duidelijk pech mee gemoeid.

Dit jaar zal ik niet zo snel de handdoek in de ring werpen, want inmiddels heb ik - met dank aan vroegere deelnemers - een bredere kring die mijn activiteiten volgt en apprecieert.  Deelnemers gaan nu zelf op zoek naar reispartners!

Ondertussen mag ik mij ook verheugen in een stijgend aantal bezoekers van deze blog, die uitgegroeid is tot een heus promotiekanaal.

Mis het rendez-vous met Hofsängerin Helene niet (klik op de bijlage).  Let's Barok! 

Bijlagen:
Presse_Helene_Seifert.jpg (97.3 KB)   

Waarom een vijfdaagse reis?

De eerste en de laatste dag zijn uiteraard hoofdzakelijk reisdagen, waarbij ik er wel zorg voor draag dat er ook nog een activiteit geprogrammeerd wordt.  Er resten ons dus drie volle dagen ter plaatse en die hebben wij nodig om op een ontspannen manier de regio te ontdekken en om optimaal te kunnen inspelen op de opportuniteiten die zich aandienen.

Wat doen wij tijdens de heenreis?

Wij bezoeken het 'Schloss Favorite' van markgravin Franziska Sibylla Augusta, het meest romantische van alle kastelen die wij bezoeken.  Laten wij hopen op mooi weer, want dan bent u meteen verkocht, niet alleen omwille van het kasteel, maar ook door zijn idyllische ligging.  Na het inchecken in het hotel genieten wij verder van de meest bekoorlijke plekjes van Rastatt met een welkomstdrink met zicht op de Pagodenburg.

Wat doen wij tijdens de retourreis?

Wij beëindigen onze reis in het plaatsje Gernsbach met een korte wandeling en een bezoek aan 'Kätz'scher Garten', een historische baroktuin.

Wij sluiten af in stijl met een wijnproeverij en een 'Winzervesper' in Schloss Eberstein.  Een 'Winzervesper' is een broodmaaltijd met allerlei fijne vleeswaren, kaas en rauwe groenten.  Het is een verfijnde versie van wat de 'Winzer' of wijnbouwer at als tussenmaaltijd of 's avonds rond het uur van de vespers.

Waarom kiezen voor een all-in reisaanbieding?

Soms uit louter praktische overwegingen, soms omwille van extra hoogtepunten tijdens de reis, zoals het middagmaal bij sterrenchef Sören Anders (ook letterlijk een hoogtepunt).  Je kan niet zomaar met een groep binnenvallen bij Sören Anders.  Je wordt geacht vooraf een menu af te spreken.

In het kasteel van Schwetzingen eten wij dan weer na het matineeconcert in het Schlossrestaurant.  Ook daar geraak je niet binnen zonder reservatie, zeker niet met een groep.

Telkens opteren voor een vrije maaltijd zou een totaal andere reis opgeleverd hebben: ogenschijnlijk goedkoper, maar zeker minder aantrekkelijk, veel minder efficiënt en vooral minder gezellig.  Wij focussen door de menukeuze bovendien op de culturele eigenheid van de regio en op seizoensproducten en streekspecialiteiten, zoals asperges.  Het middagmaal is daardoor een onderdeel van het programma, helemaal conform de filosofie van Quo Vadimus.

***

'Genieten al lerend en leren al genietend' zou eens temeer het motto kunnen zijn van deze Quo Vadimus reis.  Reizen met een kleine groep biedt ook veel kansen om de deelnemers beter te leren kennen, ook tijdens de busreis.

Stress probeer ik ten alle prijze te vermijden tijdens de reis.  Ik probeer discreet de timing te bewaken zodat de deelnemers zorgeloos kunnen genieten.

Bijlagen:
Schloss Favorite.jpg (50.7 KB)   

B-Tours heeft een bedrag voorzien dat ik kan besteden voor concerttickets voor de Schwetzinger Festspiele.

Als er eind februari 2014 minstens 15 ingeschreven deelnemers zijn, wordt voor elke deelnemer de optie gelicht op concerttickets voor het grootste radiofestival voor klassieke muziek ter wereld.

Door in te schrijven voor 28/2/2014 via www.quovadimus.be maakt u dus kans om zonder meerprijs een matineeconcert bij te wonen in het kasteel van Schwetzingen met twee internationaal gerenommeerde uitvoerders: Andreas Brantelid, cello, en Shai Wosner, piano.

Zorg voor de kers op de taart door snel in te schrijven.

08-02-2014 om 04:54 geschreven door John  

De Quo Vadimus reis naar Duitsland van donderdag 15 mei 2014 tot maandag 19 mei 2014 kadert in de herdenking van de Vrede van Rastatt.

Maarschalk de Villars en prins Eugenius van Savoye tekenden de vredesovereenkomst nadat zij elkaar als legeraanvoerders bekampt hadden onder meer in de slag van Denain.

Eugenius' moeder was een nicht van kardinaal Mazarin en was ooit het liefje van de jonge zonnekoning.  Prins Eugenius was evenwel in dienst van de Habsburgse keizers.

Maarschalk de Villars was zelf een verre afstammeling van de Savoyes, want zijn grootvader werd 'le Grand Battard de Savoie' genoemd.

Die beide heren ontmoetten elkaar in het kasteel van de ondertussen overleden Lodewijk Willem van Baden-Baden, wiens moeder een prinses van Savoye was.  Zijn weduwe was oorspronkelijk voorbestemd om te trouwen met Prins Eugenius, maar koos, zeer tegen de gewoonte in, voor Lodewijk Willem.

Bijlagen:
naamloos.png (54.6 KB)   

21-01-2014 om 00:00 geschreven door John  

16-01-2014 om 00:00 geschreven door John  

Het Franse departement Meuse maakt zich uiteraard op voor de herdenking van de ‘Groote Oorlog’.  Ik ging alvast een kijkje nemen.

In Saint-Mihiel slaagden de Duitsers er vrij snel in om een bres te slaan in de Franse frontlinie.  Deze  ‘saillant van Saint-Mihiel’ werd pas bevrijd op het einde van de oorlog.  Ik bezocht het loopgravennetwerk en kon ervaren hoe akelig dicht de strijdende partijen zich tegenover elkaar bevonden. 

Een best leerzame ervaring, maar voor wie niet zo tuk is op dat soort toerisme heeft Saint-Mihiel nog heel wat meer te bieden.  Doordat het stadje tijdens de duur van de oorlog bezet werd door de Duitsers, kwam het paradoxaal genoeg vrij ongeschonden uit de strijd.  Het tragische is dat de inwoners als menselijk schild fungeerden. 

De bibliotheek van de benedictijnen uit de 18^de eeuw is een pareltje.  Een ander topstuk uit het cultureel erfgoed van Saint-Mihiel is de Graflegging uit de 16^de eeuw van Rogier Lichier.  De beeldengroep staat opgesteld in de kerk Saint-Etienne.   

De Amerikaanse soldaten die in 1918 hielpen bij de bevrijding van Saint-Mihiel kregen een monumentaal aandenken op de Butte de Montsec.  ’s Avonds is het monument verlicht, maar dan mis je wel het grandioos panorama. 

Heel anders verging het de stad Verdun.  De Duitsers zijn er weliswaar nooit in geslaagd het sterk verdedigde Verdun binnen te dringen, maar zij hebben de stad wel voor 80% platgebombardeerd.  Deels met de hulp van de Engelsen werd Verdun na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwd.

In en om Verdun wordt de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog levendig gehouden.  De slag om Verdun was immers de meest moorddadige uit de geschiedenis, waardoor Verdun symbool staat voor de verschrikkingen van de totale oorlog.  In het indrukwekkende Ossuarium van Douaumont worden de resten bewaard van 130.000 onbekende soldaten.  Het Memoriaal van Verdun wordt thans gerenoveerd en uitgebreid en zou klaar moeten zijn met een totaal vernieuwde scenografie eind 2015/begin 2016. 

De oude stad bevat heel wat waardevol historisch erfgoed.  In het voormalig bisschoppelijk paleis is het Wereldcentrum voor de Vrede, de Vrijheid en de Mensenrechten ondergebracht.

Ten Noorden van Verdun zijn er  heel wat interessante sites.  De citadel van Montmédy is zo één van die verrassende ontdekkingen.  Oorspronkelijk gebouwd ten tijde van Keizer Karel, werd de citadel later veroverd doorde troepen van Louis XIV.  In het museum verbonden aan de citadel zijn er werken te zien van de lokale kunstenaar uit de 19^de eeuw, Jules Bastien-Lepage.

In Stenay tref ik het grootste biermuseum van Europa aan.  De burgemeester van Stenay leerde mij dat de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog hun hoofdkwartier in Stenay vestigden onder leiding van de erfprins, de zoon van de keizer.

Het departement Meuse is een bestemming die zich door haar nabijheid en relatieve onbekendheid uitstekend leent voor korte ontdekkingstochten.  Met de unieke rustgevende landschappen en de overheerlijke lokale keuken is het er trouwens aangenaam vertoeven.

28-12-2013 om 00:00 geschreven door John  

'Geschiedenis, kunst en cultuur in en om de Badense barokpaleizen'

Vijfdaagse reis van donderdag 15 mei tot maandag 19 mei 2014

Op de veel gestelde vraag 'Waarheen ga je in Duitsland?' ben ik spontaan geneigd te antwoorden: naar Baden.  Dit is natuurlijk onjuist, want Baden bestaat niet meer als land.

Baden fungeerde onder diverse vormen als zelfstandige staatkundige eenheid (zelfs kortstondig als republiek) en verloor pas in 1933 zijn autonomie. 

Baden is thans een regio binnen de deelstaat Baden-Württemberg.

Badische Küche, Badische Wein ...

Om het begrip 'Badisch' te verstaan moet men dus een kleine duik in de geschiedenis nemen.  Dit vergt gelukkig slechts een kleine moeite voor de deelnemers

aan de Quo Vadimus reis naar Duitsland, want het volstaat dat zij de summiere historische inleiding lezen.

De staatkundige realiteit is weliswaar veranderd, maar de mensen blijven trots op hun eigenheid en cultuur en blijven verwijzen naar hun specificiteit door

'Badisch' als herkomstbenaming te gebruiken.

Badische Hochzeitssuppe: een gerecht met een verhaal ...

Wie reeds met mij op reis was, weet dat ik graag aandacht schenk aan streekeigenheden en lokale specialiteiten. 

Tijdens de reis krijgen de deelnemers een oer Duitse klassieker op het menu: Hochzeitssuppe.  Het is een gerecht waar heel wat traditie aan vasthangt

en waarvan wij de symboliek zullen proberen te achterhalen.

Het begrip cultuur wordt zeer ruim ingevuld, zoals u kan merken.  Dit is een trek die ik deel met Freddy Bijn, de bezieler van 'Brede Visie op Cultuur'

en tevens de geestelijke vader van Quo Vadimus.

Een brede cultuurbeleving maakt deel uit van het DNA van Quo Vadimus

Ik ben van jongs af aan doordrongen van het concept 'reizen om te leren'.  Reizen mag evenwel geen krampachtige zoektocht zijn naar het vergaren van kennis. 

Reizen moet op een spontane, speelse, natuurlijke wijze de nieuwsgierigheid prikkelen en bevredigen.  Reizen doe je ook met alle zintuigen op scherp, zoals

Cees Nooteboom het zo treffend formuleerde.

'Leren' en 'genieten' zijn twee gelijkwaardige sleutelbegrippen om de reisfilosofie van Quo Vadimus te omschrijven, maar het concept laat zich pas volledig

definiëren als ook de begrippen 'convivialiteit' en 'ontspanning' er bijgehaald worden.  Elkeen die zich aangesproken voelt door de ingrediënten van deze

eigenzinnige cocktail, zal zich goed voelen tijdens de Quo Vadimus reizen op de maat en op het ritme van de nieuwsgierige senioren.

Vroegere deelnemers die er zich toe geroepen voelen, worden hierbij uitgenodigd om hun ervaringen neer te schrijven in het gastenboek dat bij deze reis blog hoort.

28-12-2013 om 00:00 geschreven door John