Het Brussel der Zonen Ben zo vrij geweest om te vragen aan de zoon van een Excellentie (ere-ambassadeur België op pensioen) hoe men erin lukt lang te leven, en zich te verplaatsen van Oostende naar Brussel op 83 ige leeftijd zoals zijn vader, daar waar de anderen met moeite aan hun toilet geraken. Ik moet zeggen dat leven zoals de 'nieuwe' generatie met zo'n ietsje meer dan 1000 euro met kind ten laste met 2/3 te betalen aan huur & Belgacom niet veel helpt in dat verlengen van het leven. Zijn zoon vroeg me te zoeken naar een appartement te huur voor hem. Ik wist dus niet dat het ging om een koop, want tegelijkertijd waren er drie andere appartementen te koop met zicht op de Place de Bastogne te Brussel daar waar zijn zoon zit nu, en nog twee anderen met zicht op de Basiliek, ondertussen alles verkocht. Zijn vader is bewust, meen ik, dat de flat van zijn zoon verkocht werd aan 600 000 BFR zo'n 15 jaren geleden. Want zo klein (jaren '60) als een kamertje met lavabo zonder zicht dan langs achteren te zitten met ook gebonk in de muren. Nu pas betaalde prijs: 80 000 euro. Zo leven de zonen van onze elite met schotelantenne, dus ook waarvan familieleden gesneuveld zijn in 1942 omwille van Duitse soldaten, die dan wel over ruime appartementen beschikken, mèt zicht (soms zelfs in dezelfde gebouwen). Nu heb ik pas 6 000 euro (van mijn gestorven moeder), en ik kan er niks mee aanvangen dan te hopen op een nieuwe auto. Maar als dat is zoals met mijn stofzuiger zijn we te beklagen: een Bauknecht die gedurende 30 jaren alles meezuigt, speelgoed incluis, en nu voor zo'n (meer dan) 150 euro gaat u met uw lichte stofzuiger van China met moeite twee jaren mee, en verstopt dat want geen papieren zakje meer. In een civilisatie waar behoede mensen naar kunst kijken (in de kerk) en geld hebben om zich dat aan te schaffen, ondanks het feit dat ze geen cultuur hebben, dan tv- en internetcultuur. Ik heb daar nx van gemerkt want kunst interesseert hier niemand, of ze moeten dat gratis hebben. Zo ken ik meer dan één universiteitsprofessor (o.m. Eric Corijn,...) met budget om boeken te kopen, en ze kopen mijn boeken niet. Wel heb ik ooit eens geluk gehad: er was iemand die mij zijn kelder voorstelde voor mijn kunst gezien ik geen plaats heb (om verder te doen). Daarna kan een land pronken met wat eigenlijk? Het verwijzen naar een psychiater omwille van elk baas in eigen onderkomen? Het feit dat extreem rechts er steeds op vooruit gaat, en de socialisten in een verdoemhoekje terwijl communisten herleid tot de clandestiniteit. Ik ben dan wel ingedoken in doeken samen met vrouw en kind op weekend te Oostende op 13 & 14 maart a.s.. Zoals altijd moet ik alles betalen, en ondanks statuut invaliditeit van de moeder, en mijn vader aan de NMBS gedurende veertig jaren, geen recht op speciaal tarief. Maar statistisch is er bijna geen kans dat de trein gaat botsen met terminus Auschwitz, dat staat vast (?) want joden op een trein dat is zoals met Cannabis en diamanten, dat is maar Amsterdam-Antwerpen, en vice versa. Naast mijn hotel moet ik zelfs Ensortentoonstelling op dezelfde plaats (Muzee) betalen, ondanks het feit dat ik ze kunstwerken en werk tout court bezorg. Zo gaat dat. En elke keer bij beslissingen van commissies in Vlaanderen word ik geweigerd, door mensen die o.m. reizen worden aangeboden (zonder gepaste diploma's) en zo meer. Zo was dat bij de Post en het vlaamse ministerie van cultuur. Na (gratis) werk wordt men geweigerd. Tegelijkertijd ging onze toekomstige (?) koningin (?) Elisabeth op school in de zelfde klas dan de neef van mijn zoontje, en steunde Herman De Croo mij. Niks kon/kan baten, onndanks alles wat ik opgestuurd heb. Zo is dat met mijn laatste boekje, dat ze allen ook niet betaald hebben. De titel ervan was 'Art on net', en allen zijn ze dat vergeten want heeft niemand betaald, dan Lydia De Pauw en... Herman De Croo (voor de laatste keer). Vroeger kon ik door de verkoop mijn zegelkosten recupereren, nu scheur ik er mijn broek aan. De mensen zijn overstelpt, er is Skynet en ondanks alles Canvas op vrt. Dat is dus voor een Canvas-wedstrijd dat ik in het Museum van Oostende (Ensortentoonstelling) zal zijn rond tien uur 's morgens op zondag 14 maart. Mocht u ooit zin hebben in Ensor-middens te weten hoe de vlaamse tv en vlaamse kunstenaars (7900) werken, zou dat niet wonderlijk zijn ons daar eens te ontmoeten? Hoe dan ook ben ik meer gelukkig alleen op het strand met de wind in het gezicht, mijn ziel in het verbrande zand en de golven om mij te vergezellen tot in de z-eeuwigheid (?)... http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
