"Couvrez ce sein que je ne saurais voir", Molière dans 'Tartuffe', acte III, scène 2. "O toi qui j'eusse aimée, O toi qui le savais!", Charles Baudelaire, dans 'Les fleurs du mal', 'A une passante'.
Il me revient cette histoire : le jour où une baleine s'est échouée sur les plages de la mer du nord cela a attiré une masse de public, sorte de curiosité malsaine (?). Je ne sais si cette vibrante destruction d'une âme marine (suicide?) reconstiturait en tant que telle la symbolisation des honneurs perdus et ébranlés des statues de lécologie, mais c'est bien à ce moment là que moi je ne vais pas à la mer. Ainsi aussi, -et je sais que c'est bête-, mais à chaque soubressaut dramatique de l'histoire, état collectif 'd'hystérie' qu'elle influe, me font détourner mon intérêt que j'ai pour ces médias, où l'on distinct de moins en moins la différence entre réalité et fiction. Un peu en effet comme le flight Simulator Windows 2000 : lessons, flights, entertainment, Pilot's help, Quit,... Juste avant 11/9. On s'y croirait, avec sons et images appropriés. En effet il s'agit pour nous de réhabiliter ou de démasquer ; nos critères doivent être ceux des autres, et qu'en fouillant les documents et relatant témoignages (contradictoires?) aussi par images, l'on n'arrive pas encore à ébaucher des pistes qui suciteraient cette sensation de justice envers toutes les injustices et tous les massacres du monde entier depuis l'existence d'Etats et de religions. Tandis que ces Etats et religions ont toujours prôner paix et 'pensées' équitables par le Texte, tandis la réalité nous donnait tout aussi naturellement une toute autre image, car juste le contraire, c'est le cas de le dire. Songes fugitifs dans le brouillard alors puisque violence dans l'infini des grands espaces noirs, d'une toute petite Terre pseudo 'Sainte' dans l'univers des univers, jamais consciente de sa servitude envers déterminisme, tandis tout ce qui est perceptible en fin de compte n'est que conséquence de conscience et de rétine; car si il est facile de faire coïncider le miraculeux, il en est moins en ce qui concerne les êtres qui se soustraient aux pouvoirs temporels, en cohabitation entre étincelle et luminaire. Il est en effet facile alors de s'allogner dans son sofa, de vieillir et de vouloir ainsi aussi sortir de ce temps, de se déclarer vaincu par la vie et d'être seul dans cette intervalle de temps dans le temps, de plus s'y perdre et de regarder le monde comme tous ces objets humains, sous mécaniques diverses et institutionelles dans ces grandes métropoles où voisins ne se caonnaissent même pas, souffrant sans doute d'Urbanitis.
De kritische theorie in haar geheel weigert de kennis te fetisjeren, als iets los van een superieur handelen. Het doel moest juist zijn het denken en het handelen één te maken aan de praxis. Zij ontwikkelde zich dus door middel van een dialoog, stel u voor (in tijden van internjet). Haar ontstaan was net zo dialectisch als de methode, die naar voorgebracht werd. Hierbij moet vermeld worden dat zowel de analyse van de cultuur door de Frankfurter Schule evenals de psycho-analyse trouwens doordrongen is door een joodsmystieke achtergrond. De meeste van deze intellectuelen waren namelijk joden, en het zou volgens ons interessant zijn een studie te maken in welke mate deze intellectuele indentiteit invloed gehad heeft op de totaliteit van theoretische analyses in de wetenschap en cultuur. Dit is natuurlijk en delikaat onderwerp, en zal hier terzijde gelaten worden. Wel kunnen wij vermelden dat de Frankfurter Schule zich ontwikkelde in de twintiger, dertiger jaren vorige eeuw. Dit bracht met zich mee dat ze de repressieve maatregelen kenden, en dat zelfs in de Verenigde Staten soms aan 'auto-censuur' moest gedaan worden. Sommige woorden zoals marxisme en communisme werden dan meer dan eens vermeden. Sinds Obama mag het wel, maar dan als tegenstelling van het capitalisme dat verkozen wordt. De nazi-analyses zullen wij hier niet behandelen. Wel kunnen wij vermelden dat Blochs open benadering, bij voorbeeld, over het nazisme, volgens ons, een voorbeeld is van een dialectisch denken, dat geen enkele contradictie als irrelevant ter zijde legt. Bloch week namelijk eveneens in volle Komintern periode van de heersende politieke lijn? De officiële (Stalinistische) interpretatie was namelijk streng ekonomistisch en berustte op de Analyse van de burgelijke staat als "de dictatuur van de burgerij". Bloch stelde zich vragen over de massabeweging van het fascisme en haar elementen met verwijzing naar het 'volk' en de 'traditie'. Samenvattend kunnen wij stellen dat de Frankfurter Schule (met of zonder ¨) het historische materialisme als een open kritiek en niet als een geheel van vastgelegde waarheden verkondigde. Zo zet Adorno zich bij voorbeeld af tegen ieder afgebakend systeem en definiëring van termen. In hun cultuurpolitiek blijven natuurlijk nog open vragen en kan kritiek geformuleerd worden. Zo kunnen wij soms elitaire standpunten waarnemen in zowel de 'vorm' als 'inhoud' van sommige interpretatieve theorieën. En hebben we trouwens (nog) theoriëen nodig, werd nooit gesteld. Feit is dat ze het bewijs gaven dat het marxisme ook buiten de orthodoxie kan fungeren. De uitlating van een lid van het hoofdbestuur van de KPD in 1929 tegen Felix Weil kan als een veelbetekenende conclusie gelden: "What a pity, Felix, that you never joined the Party <KPD>. Otherwise we could expel you now." (M. Jay, a.w., p. 296)
