Thuis het toilet kuisen vind ik niet zo erg, maar het exemplaar op mijn werk,...bweikes! Het probleem dat je in een winkel hebt, is dat je in principe geen enkele klant de toegang tot het toilet mag weigeren. Moest het toilet enkel voorbehouden zijn aan mijn collega en mezelf, dan zouden er al een stuk minder "problemen" zijn. Dus mensen, hieronder heb ik een lijstje opgesteld met enkele tips voor het gebruik van iemand anders zijn toilet. Laten we het toiletikette noemen.
1. Aan alle mannen,...gelieve jullie kont op de bril te placeren en al zittend te plassen in plaats van al rechtstaand. Alle mannen in onze familie zijn goed opgevoed en zetten zich neer (behalve als het om een urinoir gaat natuurlijk,...want dat zou een belachelijk zicht zijn). Op die manier moeten we achteraf de stinkende urine niet van de vloer schrobben én blijft onze kont droog als we ons op het toilet zetten.
2. Als er nog "restjes" in de pot blijven kleven, gelieve dan even de toiletborstel ter hand te nemen en ze te verwijderen. Na een tijdje zijn zulke aangedroogde "restjes" soms moeilijk te verwijderen, en voor ons bestaan er leukere dingen dan zo iets afschrobben. Bij racekak ook even kijken naar de onderkant van de bril, want daar hangen soms ook nog surprises.
3. Gebruikt toiletpapier hoort in de toiletpot en niet ernaast. Probeer dat even te begrijpen,...en onthouden.
4. Als je je kleine kinderen ergens anders naar het toilet laat gaan. Ga dan als ouder mee of controleer op zijn minst achteraf het toilet. Het is niet de eerste keer dat die kleine ettertjes de helft van mijn kandoodoekjes opgebruiken (en die doekjes zijn niet goedkoop) en vervolgens nog het doosje laten openstaan waardoor de rest opdroogt. Nog beter,...gebruik enkel het gewone toiletpapier en laat de vochtige doekjes voor wat ze zijn. Het personeel betaalt namelijk uit zijn eigen zak voor dit "luxeproduct" en het is niet de bedoeling dat die uw kakbeurt sponseren.
5. Last but not least,...na een drol gedraaid te hebben mag je niet vergeten die effectief door te spoelen én eens te spuiten met de luchtverfrisser. Sluit ook uw toiletdeur achter u zodat achteraf de helft van de winkel niet van uw aroma hoeft te genieten.
Vandaag is het google logo een beetje anders, en schijnbaar is dat ter gelegenheid van de verjaardag van Edvard Munch. Omdat ik nogal gek ben van zijn schilderij dat "de schreeuw" noemt besloot ik maar even rond te neuzen op het net om wat meer over de kerel te weten te komen. Lief als ik ben wil ik jullie deze leerrijke informatie niet onthouden natuurlijk. En voor iemand anders het zegt,...de onderstaande tekst komt van Wikpedia.
Edvard Munch (1863-1944)
Edvard Munch werd geboren in Løten in Noorwegen.
De situatie in het gezin waarin hij opgroeide en de algemene toestand in de Noorse hoofdstad waren de oorsprong van Munchs leed. Confrontaties met ziekte en dood lieten in hem de hartstocht voor de kunst ontwaken. Zijn moeder bijvoorbeeld stierf aan tuberculose toen hij vijf jaar was. Later stierf ook zijn vijftienjarige zus Sophie aan tbc wat hij verwerkte in het schilderij Het zieke kind uit 1885-1886. In 1881 stierf zijn vader toen hij in Parijs woonde. De angst voor het verlies van zijn naasten bleef de jonge kunstenaar tot de jaren 1890 achtervolgen. Deze geestelijke onrust had hij gemeen met Van Gogh, hoewel hij minder van de natuur uitgaat dan van het psychische. Niet de oppervlakkige schijn telt maar wel wat werkelijk gebeurt. Hij zei: "Ik schilder niet wat ik zie, maar wat ik zag!". Het gaat dus om de innerlijke belevenis, een geestelijke onrust.
Munch begon te schilderen toen hij zeventien was. Een jaar later begon hij zijn studies op de Kunst- en Handwerkschool te Christiania, het huidige Oslo.
Hij was dé grote voorman van het expressionisme. Aanvankelijk werd hij beïnvloed door het impressionisme en het symbolisme. Zijn werken waren vooral post-impressionistisch maar droegen ook veel bij tot het expressionisme.
Munch legde zich vooral toe op het uitbeelden van menselijke emoties, angsten en onzekerheden. De schrille kleuren en de expressieve lijnvoering die hij hierbij gebruikte, alsmede de keuze van zijn onderwerpen hadden grote invloed op de ontwikkeling van het expressionisme. Munch verzoende in zijn werken tegenstrijdigheden zoals leven en dood, de verticale en de horizontale lijn en beweging en stilstand.
In de loop van zijn carrière werd zijn werk steeds introverter en meer gedomineerd door pessimisme en angst. Dood, obsessie, angst en vertwijfeling waren de thema's die hij uitdrukte in een golvend paneelschrift. Hij schilderde mensen die angstig en ontredderd zijn, die in de diepste gronden van hun bestaan zijn geraakt. Zijn obsessie voor onderwerpen zoals bij uitstek de dood, maar ook de liefde, die hij ervoer als een dreigende macht, blijkt uit de vele versies die van sommige van zijn werken bestaan. De nieuwere versies hebben steeds eenvoudigere vormen waardoor ze expressiever zijn. Kenmerkend voor Munch was zijn zwak zenuwgestel en zijn pathologische depressiviteit gekweld door obsessies van dood en ziekten uit zijn jeugdjaren. Munch kende in zijn leven vóór zijn carrière veel schandalen en menselijk leed.
Hij schilderde in sterk vereenvoudigde vormen (wat typisch is voor het latere expressionisme), met weglating van details en in kleuren die de schrille klank van angstkreten hebben. De lijn komt uit de Jugendstil, maar wordt bij hem een essentiële contourlijn, met angst en beklemming opgeladen. Hij zocht naar de machten die het "ik" moest ondergaan: de vertwijfeling, de eenzaamheid, de vervreemding, de ontreddering en de dood.
In 1940 vermaakte Munch zijn gehele oeuvre (omvattende 1008 schilderijen, 15.391 afdrukken van 741 grafische werken, 4443 aquarellen en tekeningen en 6 beeldhouwwerken) aan de stad Oslo, waar het is ondergebracht in het Munchmuseum.
Op 22 augustus 2004 werden twee van Munchs werken op klaarlichte dag uit het museum gestolen, namelijk een versie van zijn bekendste werk De Schreeuw en van de Madonna. De Schreeuw en de Madonna werden door de Noorse politie op 31 augustus 2006 teruggevonden.
Een andere versie van De Schreeuw werd in 1994 al ontvreemd. Het werk werd toen drie maanden later teruggevonden. De drie Noorse daders konden worden gearresteerd toen zij probeerden het schilderij te verkopen
Alhoewel de meeste mensen denken dat de naam van het schilderij refereert aan het figuurtje op de voorgrond slaat De Schreeuw eigenlijk op het landschap dat schreeuwt. Het figuurtje toont aan dit geschreeuw niet meer te kunnen verdragen.
De eerste versie van De Schreeuw was gelijkaardig maar het spookachtige figuurtje was toen nog een man leunend op de ballustrade van de brug. Pas toen Edvard Munch in een latere versie de man verving door een geslachtloos wezentje, werd het schilderij zo expressief.
Afgezien van de vele voorstudies, maakte Munch uiteindelijk vier versies van "De Schreeuw".
Na Munchs dood werd De Schreeuw ongemeen populair. Het werd vele malen herwerkt en gereproduceerd door tal van kunstenaars. Er werden honderden gadgets van gemaakt en het figuurtje werd een symbool.
Zo is het masker dat in de film Scream gebruikt wordt, gemaakt op basis van dit schilderij.
Door recente uitbraken van het Ebola-virus hebben al meer dan 5000 gorilla's de pijp aan Maarten gegeven. Dit zou er op termijn zelfs voor kunnen zorgen dat de diersoort uitsterft. Ook onder de chimpansees is het virus lelijk aan het huishouden. Dat Ebola geen lieverdje is weten we al langer dan vandaag. We kregen in 1976 het eerst te horen van dit virus, dat intussen al verantwoordelijk is voor meer dan 1000 menselijke overlijdens.
Er is geen vaccin of geneesmiddel tegen Ebola en de meeste mensen sterven er dan ook aan. Slechts enkele mensen overleven de besmetting, die je kan oplopen door in contact te komen met het bloed of de lichaamssappen (urine, transpiratie, braaksel, sperma, enz...) van de patient.
De symptomen zijn onder andere ademhalingsproblemen, keelpijn, ernstige hoofdpijn, en interne bloedingen. In een vergevorderd stadium kan de zieke buiten zichzelf raken; de interne bloedingen stollen niet meer, en uit elke lichaamsholte vloeit bloed. Laat ons hopen dat het nooit tot een wereldwijde uitbraak komt.
Na de fantastische serie van the office heb ik me nu ook de dvd van extras aangeschaft. Hieronder een korte beschrijving van de serie.
Van kantoorklerken tot superhelden? Ricky Gervais speelde het klaar in zijn bejubelde reeks 'The Office'. Nu smijt Gervais 'Extras' in de ether. De nieuwe superstatus is nu voorbehouden aan hen die voor zichzelf een grootse toekomst als acteur dromen.
Zo maakt u kennis met Andy Millman. Andy gaat beslist een glorierijke toekomst als acteur tegemoet. Tenminste, daar is hij van overtuigd. Een professionele figurant, dat zal eerder haalbaar zijn.
Verblind door de glitter en glamour van de filmindustrie heeft Andy vijf jaar geleden zijn baan opgezegd. En dat zijn talent nog altijd niet ontdekt is, is enkel en alleen de schuld van zijn agent. In Andy's ogen een absolute looser.
Andy's compagnon de route is de al even illustere Maggie, een would be actrice die in hetzelfde figurantenschuitje zit als Andy.
Gooi een goed deel wanhoop, zelfingenomenheid, ijdelheid en zelfbedrog samen, giet het in een gedrongen pantser en overgiet het met een adembenemend gebrek aan politieke correctheid. En u kijkt naar Extras.
En naar Kate Winslet, Samuel L. Jackson en Patrick Stewart.
Waar gaat het naar toe met de wereld! Zapnimf zit opeens zonder inspiratie en Hill schrijft ook minder vaak de laatste tijd (zou zijn verdwenen Moose dan toch de echte schrijver zijn). Dat de 2 tortelduifjes verliefd zijn is hen vanzelfsprekend meer dan een beetje gegund! Maarreuh,... Zapje,... ik wacht nog steeds op een verslag van je verjaardagsfeest!
Na even verdwenen te zijn is Ncumisa even opgedoken bij de reacties op een blog van ons Speedytje. Haar blog daarintegen is nog steeds missing in action. Kom snel terug meiske! We missen je!
En over vermist gesproken,...ons Kate is wegens ziekte ook al een paar dagen buiten strijd. Ik hoop snel weer van je leuke schrijfsels te mogen genieten meiske!
Kamajavi en Saan zijn ook minder bezig met bloggen dan we van hen gewend zijn. Kamajavi is een boek aan het schrijven en heeft daardoor wat minder tijd en Saan zit volop in de examens. Veel succes aan jullie beiden bij deze!
Gelukkig zijn er nog een paar van mijn favoriete bloggers volop aan het bloggen waardoor ik niet op mijn honger hoef te blijven zitten. Als jullie willen weten wie dat zijn,... kijk maar naar mijn favorietenlijst. Ook de hierboven vermelde (momenteel minder bloggende) personen staan in deze lijst. Ook al schrijven ze momenteel weinig, doe eens de moeite om hun archieven te bekijken want er zit fantastische marchandise tussen! En wie weet,... als ze zien hoeveel bezoekers ze krijgen, zijn ze misschien sneller geneigd om te pen (of beter toetsenbord) terug ter hand te nemen.
Aan al mijn favorieten,...I love you guys! Want geef nu toe,...een beetje liefde moet er ook zijn hé!
Aangezien ik in een lekker tegendraadse bui ben wens ik jullie nu al een prettig weekend toe! Ik weet het, ik weet het,...ik leef graag gevaarlijk!
Verder valt er vandaag niet veel te vertellen vrees ik.
Gisteren had ik daarintegen een ervaring die men enigzins als beschamend zou kunnen omschrijven. Tijdens een kalm moment in de winkel besloot ik mijn reukorgaan eens aan een goede snuitbeurt te onderwerpen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb daar een hele trompetserenade ten berde gebracht! Goedgeluimd zette ik mijn werk in de videotheek verder. Een half uur (en enkele klanten later) kwam een net geklede man een film terugbrengen. Hij gaf de film af en ik controleerde of hij op tijd teruggebracht was. Dat bleek zo te zijn. Ik prevelde een afscheidsformule terwijl de man naar de deur wandelde. Net toen hij bijna aan de deur was stopte hij. Hij stond precies te twijfelen of aan iets te denken. Na enkele seconden stapte hij terug naar me toe.
"Jongeman."
"Ja mijnheer?"
"Ik vind het wat vervelend om te zeggen,... maar er hangt een stukje snot uit uw neus."
"Oei! Euh,...dank u."
Beschaamd draaide ik me om en pulkte met mijn zakdoek het groengele beest (ik kon er ook 2 neusharen in bespeuren) uit mijn neusje. Ik liep dus waarschijnlijk al een half uur rond met een bengelende neuskeutel uit mijn rechterneusgat! Tegen de tijd dat de opruimwerken voorbij waren was de man (gelukkig) al met de noorderzon verdwenen. Daar stonden we dan,... mijn groengele monster en ikzelf, met een rooie kop.
Enkele dagen geleden mocht ik eindelijk mijn bestelling van proxis afhalen in het tankstation van Astene. Net als een klein kind dat niet kan wachten tot het thuis is scheurde ik onmiddelijk de verpakking open. Eindelijk! Ik heb een tweetal weken moeten wachten op de cd van Stevie Ann maar vanaf de eerste luisterbeurt blijkt meteen dat hij het wachten waard was! Zeer goede cd (+bonus cd met acoustic versions).
Donderdagochtend kwamen mijn elfje en ikzelf om 10.00u aan op het U.Z. te Gent. Het eerste wat we te horen kregen was dat de operatie verzet was naar 17.00u (in plaats van de oorspronkelijke 11.00u). Great,...maar wat doe je eraan? We moesten niet op de kamer blijven wachten, maar mochten in de buurt wat rondlopen (ze gingen bellen naar mijn gsm moest er toch iets veranderen aan het schema).Eerst hebben we op ons gemak alles uitgepakt en op de kamer gelegd. Na even een praatje gemaakt te hebben met een kamergenote zijn we naar de cafetaria gegaan. Daar hebben we meer dan 2 uren doorgebracht. In boekjes lezen, kruiswoordraadsels oplossen en mensen begluren. Voor mij was het wachten al vervelend, maar voor mijn vrouw was het nog vervelender. Ze moest namelijk nuchter blijven. De rest van de namiddag hebben we wat rondgewandeld. Rond 15.45u gingen we terug naar de kamer. Het verplegend personeel had gevraagd om ten laatste een uur voor de operatie terug naar de kamer te komen om al wat voorbereidend werk te doen. Omstreeks 16.15u kwam een verpleegster ons vertellen dat door een spoedgeval (een man had tijdens een ongeluk met de auto glas van de achteruitkijkspiegel in zijn ogen gekregen) de operatie naar 19.00u uitgesteld was. Leuk is anders, maar we deden daar nu niet echt moeilijk over. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal, dus daar moet je niet onredelijk over gaan doen.
Omdat mijn vrouwke ongelooflijk flauw op haar benen stond (ze had de hele dag niets mogen eten) besloten ze haar een infuus te steken en dat aan te sluiten op een zak met een soort suikerwater. Mijn vrouw is al geen held als het op naalden aankomt,...maar het studentje dat het infuus stak geeft 3 keer moeten prikken! Ze moeten het ook leren hé. De kamergenote (die verder best tof was) was zo slim een verhaal te vertellen over een vrouw die tijdens een operatie alles had gevoeld maar niet kon bewegen. Ik heb dan maar gelogen en aan mijn vrouwke verteld dat dat in Amerika gebeurd was en dat ze daar een ander soort verdoving gebruiken. Uiteindelijk zijn ze mijn vrouwke om 19.30u komen halen. Ik had speciaal een rugzak vol strips en mijn ipod meegenomen omdat ik tijdens de operatie zou wachten en bij haar zou zijn als ze wakker werd. Jammer genoeg heb ik die plannen mogen opbergen. Omdat het al zo laat was en de operatie 2 à 3 uur ging duren, kon ze na de operatie niet op haar kamer overnachten. Ze ging overnachten op de ontwaakkamer en daar is geen bezoek toegelaten (enkel tussen 20.00u en 20.15u). Aandringen hielp niet. Ter compensatie mocht ik nog snel even bij haar in de "wachtruimte" om haar te vertellen dat ik niet mocht blijven. Elfje was eigenlijk niet eens zo zenuwachtig. Ik had het wel wat lastig toen ze weggebracht werd,... en tijdens de rit naar huis heb ik ook wel wat traantjes gelaten. Ik ben echt op automatische piloot naar huis gereden. Rond 20.30u was ik thuis. Ze hadden me in het hospitaal een nummer gegeven waar ik om 23.00u eens naar mocht bellen om zo te horen hoe de operatie verlopen was. Het wachten duurde eeuwig! Om 23.00u belde ik vol zenuwen om vervolgens te horen te krijgen dat alles prima verlopen was. Mijn vrouwke was zelfs al terug wakker en had niet teveel pijn. Ik ben opgelucht gaan slapen rond 1.00u
Vrijdag stond ik om 10.00u aan het bed van mijn deerne. Ze was zelf nog maar een kwartiertje terug op haar kamer. Haar oog zag er veel beter uit dan ik verwacht had. Behalve een beetje roodheid in het oogwit was er niet veel te zien. We hebben eerst nog wat zaken geregeld (thuisverpleging e.d.), mijn vrouwke heeft gegeten (ze was uitgehongerd) en na het fiat van de chirurg mochten we het hospitaal verlaten. Om 14.00u waren we terug thuis.
Alle dagen komt er 4 maal per dag thuisverpleging langs om haar oog proper te houden. De andere twee "shifts" (de verzorging moet 6 keer per dag gebeuren en thuisverpleging komt maximum 4 keer) doe ik of haar moeder (als ik aan het werken ben). Ik moet mijn vrouwtje haar haren wassen omdat er niets in haar ogen mag lopen. Makkelijk is het niet maar het lukt ons toch hoor! Mijn schatje moet nog een tijdje revalideren maar momenteel ziet het er goed uit. Huishoudelijk is het nu voor mij wat zwaarder maar dat is eigenlijk best wel leuk aangezien ik graag voor mijn schatje zorg. Onze band is er nog sterker van geworden.
Dat zal het zo ongeveer zijn voor vandaag,....
...enkel nog een kleinigheidje,...
...een dikke pluim voor AL het personeel van het U.Z. Gent. Ik ben daar de hele tijd niemand tegengekomen die onvriendelijk of kortaf was. Zowel de dokters als het verplegend peroneel waren heel toffe mensen en dat mag toch ook wel eens gezegd worden!
Als ik terugdenk aan het leugenpaleis komt er bijna automatisch een grote smile op mijn bakkes. De soort humor die Matthysen & Peeters gebruikten in hun radioprogramma was niet iedereen zijn meug, maar mij kon het zeker bekoren. Met personages zoals Jef de Lathouwer, Kim de hert en Joe Roxy die de revue passeerden kwam ik vaak niet bij van het lachen. Bart en Hugo hadden er (zo te horen toch) ook altijd zin in. Regelmatig schoten ze zelf in de lach bij het uitkramen van zoveel zever, maar dat was juist één van de vele charmes van het programma. Op internet ben ik nog op enkele gedichtjes van Joe Roxy gesukkeld.
Mijn meisje is een wonder haar benen zijn pilaren waarop haar lichaam steunt als breiwol zijn haar haren wanneer ze zijn gefohnd haar oren zijn als treinen die uitsterven op een strand haar borsten zijn rozijnen en dat vind ik niet plezant --- JE BEK Je bracht je rode lippen naar de mijne Je was zo mooi, ik dacht: dit wordt te gek Plots voelde ik elk lustgevoel verdwijnen Want jij, jij stonk geweldig uit je bek
Armand Piesschaert sloeg een advertentieblad open terwijl hij het laatste restje boterham met hoofdvlees verorberde. "Hmmm, kijk eens hier Josette. Een coupon die je kan inruilen voor een gratis kilo tomaten. Tjongejonge,...liefhebbers van tomaten zitten de komende dagen op rozen" mompelde hij.
Josette reageerde niet op wat Armand haar te vertellen had. Het feit dat de batterijen van haar hoorapparaat plat waren had daar iets mee te maken. Dat was eigenlijk al zes maanden het geval maar dat vond ze niet zo erg. Ze was al 50 jaar getrouwd met Armand waarvan enkel de eerste 5 jaar de moeite waren geweest. Maar ja,... je kent dat. Eerst blijf je samen omdat je je kind een scheiding wil besparen, daarna omdat je al zo lang samen bent en tenslotte omdat het je allemaal niets meer kan schelen. Buitenkomen deed ze bijna nooit. Enkel op zaterdag, want dan gingen ze altijd naar de GB. Haar dochter zag ze ook al jaren niet meer. Het laatste wat ze gehoord had was dat haar dochter onder de schuilnaam Esmeralda een carriëre in de prostitutie begonnen was.
Armand ging wel wat meer buiten. Op dinsdag en donderdag ging hij altijd gaan biljarten. Zijn cafémakkers noemden hem nonkel fluisterbroek omdat Armand graag windjes liet tijdens de spelletjes biljart. Flatulentie was - naast zijn gulheid - één van zijn enige vernoembare kenmerken. Eigenlijk vonden zijn medespelers hem een vieze oude man, maar dat namen ze er graag bij,...in ruil voor gratis bier.
Haar muziek is nu niet bepaald ieders meug. Mijn vrouw kan bijvoorbeeld geen 5 minuten naar haar muziek luisteren. Ik ben echter een grote fan (hoewel haar laatste 2 cd's iets minder waren). Hieronder enkele clips.
Toen mijn vrouwke vorige vrijdag bij haar oogarts op consultatie ging, om nieuwe lenzen te bestellen kreeg ze onverwacht slecht nieuws. Er zat schijnbaar een scheurtje in haar netvlies. De oogarts vertelde haar dat ze best maandagochtend via de spoed van het U.Z. in Gent ging gaan (de arts naar wie hij ons doorstuurde was naar een conferentie tijdens het weekend). Aangezien zowel mijn vrouw als ikzelf geen dokters zijn besloten we eens naar een familielid te bellen die hoofdverpleger is op een afdeling van het U.Z. (en laat dat nu net de afdeling oogziekten zijn). Hij vertelde ons dat we in dat geval toch maar beter direct al eens naar de spoedafdeling gingen. Er was een goeie chirurg van wacht. We kwamen om 20.00u aan in het U.Z. in Gent. Spoed verwees ons al snel door naar een andere afdeling. Aangezien de chirurg aan een operatie bezig was hebben we moeten wachten tot 23.00u. Daarna onderzocht hij samen met zijn assistente de oogjes van mijn blonde deerne. Na de eerste inspectie twijfelde hij even of hij niet onmiddellijk zou opereren,...maar na de 2de controle bleek er toch nog iets meer aan de hand te zijn dan een gewoon scheurtje. Geen onmiddellijke operatie dus, hetgeen goed was aangezien de man al een shift van 36 uur achter de kiezen had en half slaapdronken tegen ons zat te praten. Maandag moesten er meer testen gedaan worden.
Zo gezegd zo gedaan. Wij maandag terug naar het ziekenhuis. De hele voormiddag hebben ze testjes gedaan (het ene al wat vervelender dan het andere). Nadat verschillende dokters de ogen van mijn vrouwke onderzocht hadden kwamen ze tot het besluit dat er dus inderdaad een scheurtje in het netvlies zat, maar er bleek nog een 2de probleempje te zijn met de adertjes in haar ogen of zo. Schijnbaar kwam deze kwaal hoofdzakelijk voor bij mannen, en dan nog mannen van middelbare leeftijd. Het goede nieuws was dat ze er iets aan konden doen,... het slechte dat ze waarschijnlijk een paar maanden na de eerste operatie nog eens zal moeten geopereerd worden. Misschien zelfs nog een derde keer. Aangezien de chirurg (dezelfde die we vrijdag gezien hebben) bezig was met een operatie, kregen we een afspraak op dinsdag om de operatie en de datum te bespreken.
Dinsdag is mijn vrouwke samen met haar moeder (ik moest werken) terug naar het ziekenhuis geweest. Ze zal donderdag (30/11) rond 11.00u onder het mes gaan. Allemaal duimen dus hé! Donderdag, zaterdag en zondag zijn mijn vrije dagen en vrijdag heb ik verlof genomen. Zo kan ik haar lekker in de watten leggen. Op zo een momenten ben je toch niet in the mood om te gaan werken.
Op Minnekenpoes haar blog staat er nu een filmpje met sprekende katten. Ik had het al eens gezien maar het blijft megagrappig! Je moet zeker eens gaan kijken. Ik lag echt plat van het lachen!
Zij: Hopelijk heb jij een betere werkdag achter de rug dan ik. Ik: Wat doe je van werk? Zij: Lerares. Ik: Innige deelneming Zij: Jouw leven is waarschijnlijk een stuk makkelijker,...en je neemt het niet mee naar huis. Ik: Alles heeft zijn voor- en nadelen. Trouwens, jouw job mag wel best wat lastiger zijn ook hé, je hebt er ook de voordelen van. Zij: Welke voordelen mogen dat dan wel zijn. Ik: Euh,... veel verlof bijvoorbeeld. Zij: Dat is nu eens zo een hatelijke opmerking hé! Jullie zien enkel dat aspect van de job. Maar als ik thuiskom heb ik nog werk voor school hé! Ik: Hoeveel uur klop je op de school? Zij: Twintig uur. Ik: Ik klop 40 à 50 uur per week, dus dan zou je al 30 uur thuiswerk moeten verrichten om aan mijn uren te komen. Weet je hoeveel verlof ik heb? Vier weken! Jij hebt al het dubbel aan verlof enkel tijdens de grote vakantie, en dan spreek ik nog niet over alle andere schoolvakanties én feestdagen! Zij: Als het zo makkelijk is moet je ook leraar worden hé. Ik: Daar gaat het helemaal niet om. Zij: Om wat gaat het dan wel? Ik: Over het feit dat leraars altijd lopen zagen over hun job terwijl ze verdorie drie maal (of meer) vakantie hebben dan een doorsnee mens. Iemand die aan de lopende band werkt heeft ook een hele lastig job,... heeft die mens zoveel verlof? Moest je dan nog lerares in de kleuterschool zijn,... Zij: Wat maakt dat dan uit,... pubers zijn lastiger hoor! Ik: Kan goed zijn, maar een kleuterlerares staat van 8.00u tot 16.00u voor de klas, vijf dagen per week. De meeste leraars in het middelbaar halen zelf geen 30 uren per week. Zowel mijn broer als zijn vrouw zijn leraars dus mij moet je niets leren hoor. Zij: Ja maar,... Ik: En dat het geen makkelijke job is daar ben ik het volledig mee eens. Kinderen die niet luisteren en je uitdagen, straf uitdelen die ze achteraf niet moeten maken van hun ouders enz... . Ik zou het niet willen doen. Zij: We zullen het niet eens geraken denk ik. Zullen we maar van onderwerp veranderen? Ik: Geen probleem. Hoe was de herfstVAKANTIE? Zij: ...
Menck vraagt aan zijn medebloggers of ze een persoonlijke top 10 aller tijden (muziek) kunnen doormailen. Ik heb wat nagedacht (en opgezocht) en ben na veelvuldig schrappen aan een top 20 geraakt. De eerste 10 ga ik doormailen naar Menck en de volledige top 20 ga ik hieronder zetten zodat mijn opzoekwerk toch niet voor niets geweest is. Let wel op,... ik ben niet thuis geweest en heb bijgevolg niet in mijn privécollectie kunnen snuisteren. Anders had deze top er waarschijnlijk volledig anders uitgezien. Maar bon, om de 5 minuten schiet er toch nog iets anders te binnen dus maakt het toch niet zoveel uit. Hier is hij dan:
1 - 10 ............................. 11. Fade into you (Mazzy star) 12. Ich will (Rammstein) 13. Favorite game (Cardigans) 14. Heaven (Do) 15. I'll stand by you (Pretenders) 16. Nutbush city limits (Tina Turner) 17.Unfinished sympathy (Massive attack) 18. Forever blue (Chris Isaak) 19. The day before you came (Abba) 20. De waarheid (Marco Borsato)
Nu jullie nog! Ik zou zeggen,....ALLEN DAARHEEN!
Update: Op aanvraag van Menck zijn de eerste 10 nummers verwijderd (zie reacties)
Ik zou graag leren om lucide te dromen. Lucide dromen is eigenlijk beseffen dat je droomt in je droom zelf, maar toch niet wakker worden. Je kan je droom wijzigen in gelijk wat jij wilt. The sky is the limit,.... en zelfs de sky is niet echt the limit, want je kan evengoed into space vliegen. Ik kan me trouwens direct wel wat erotisch getinte fantasieen inbeelden.
Wil je graag die vervelende baas de huid volschelden of plak je liever een kauwgom in het haar van die vervelende buurvrouw? Wil je de eerste ruimtevaarder in een roze tutu zijn, of dood je liever een draak met het hoofd van je schoonmoeder? Vliegen is natuurlijk ook altijd de max!
Het leren lucide dromen is echter wel iets waar je behoorlijk aan moet werken. Hieronder even een link om alle nodige informatie:
Zeg eens Moose,...jij werkt op een kantoor hé. Kom jij zulke zaken soms ook tegen? Indien dit zo blijkt te zijn en dan nog met regelmaat, gelieve me dan even een seintje te geven als er een vacature is!
Vandaag is het google logo een beetje anders, en schijnbaar is dat ter gelegenheid van de verjaardag van Edvard Munch. Omdat ik nogal gek ben van zijn schilderij dat "de schreeuw" noemt besloot ik maar even rond te neuzen op het net om wat meer over de kerel te weten te komen. Lief als ik ben wil ik jullie deze leerrijke informatie niet onthouden natuurlijk. En voor iemand anders het zegt,...de onderstaande tekst komt van Wikpedia.
Waar gaat het naar toe met de wereld! Zapnimf zit opeens zonder inspiratie en Hill schrijft ook minder vaak de laatste tijd (zou zijn verdwenen Moose dan toch de echte schrijver zijn). Dat de 2 tortelduifjes verliefd zijn is hen vanzelfsprekend meer dan een beetje gegund! Maarreuh,... Zapje,... ik wacht nog steeds op een verslag van je verjaardagsfeest!
Aangezien ik in een lekker tegendraadse bui ben wens ik jullie nu al een prettig weekend toe! Ik weet het, ik weet het,...ik leef graag gevaarlijk! 
Donderdagochtend kwamen mijn elfje en ikzelf om 10.00u aan op het U.Z. te Gent. Het eerste wat we te horen kregen was dat de operatie verzet was naar 17.00u (in plaats van de oorspronkelijke 11.00u). Great,...maar wat doe je eraan? We moesten niet op de kamer blijven wachten, maar mochten in de buurt wat rondlopen (ze gingen bellen naar mijn gsm moest er toch iets veranderen aan het schema).Eerst hebben we op ons gemak alles uitgepakt en op de kamer gelegd. Na even een praatje gemaakt te hebben met een kamergenote zijn we naar de cafetaria gegaan. Daar hebben we meer dan 2 uren doorgebracht. In boekjes lezen, kruiswoordraadsels oplossen en mensen begluren. Voor mij was het wachten al vervelend, maar voor mijn vrouw was het nog vervelender. Ze moest namelijk nuchter blijven. De rest van de namiddag hebben we wat rondgewandeld. Rond 15.45u gingen we terug naar de kamer. Het verplegend personeel had gevraagd om ten laatste een uur voor de operatie terug naar de kamer te komen om al wat voorbereidend werk te doen. Omstreeks 16.15u kwam een verpleegster ons vertellen dat door een spoedgeval (een man had tijdens een ongeluk met de auto glas van de achteruitkijkspiegel in zijn ogen gekregen) de operatie naar 19.00u uitgesteld was. Leuk is anders, maar we deden daar nu niet echt moeilijk over. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal, dus daar moet je niet onredelijk over gaan doen. 
Als ik terugdenk aan het leugenpaleis komt er bijna automatisch een grote smile op mijn bakkes. De soort humor die Matthysen & Peeters gebruikten in hun radioprogramma was niet iedereen zijn meug, maar mij kon het zeker bekoren. Met personages zoals Jef de Lathouwer, Kim de hert en Joe Roxy die de revue passeerden kwam ik vaak niet bij van het lachen. Bart en Hugo hadden er (zo te horen toch) ook altijd zin in. Regelmatig schoten ze zelf in de lach bij het uitkramen van zoveel zever, maar dat was juist één van de vele charmes van het programma. Op internet ben ik nog op enkele gedichtjes van Joe Roxy gesukkeld.
Armand Piesschaert sloeg een advertentieblad open terwijl hij het laatste restje boterham met hoofdvlees verorberde. "Hmmm, kijk eens hier Josette. Een coupon die je kan inruilen voor een gratis kilo tomaten. Tjongejonge,...liefhebbers van tomaten zitten de komende dagen op rozen" mompelde hij.
Ik zou graag leren om lucide te dromen. Lucide dromen is eigenlijk beseffen dat je droomt in je droom zelf, maar toch niet wakker worden. Je kan je droom wijzigen in gelijk wat jij wilt. The sky is the limit,.... en zelfs de sky is niet echt the limit, want je kan evengoed into space vliegen. Ik kan me trouwens direct wel wat erotisch getinte fantasieen inbeelden. 
