Haar muziek is nu niet bepaald ieders meug. Mijn vrouw kan bijvoorbeeld geen 5 minuten naar haar muziek luisteren. Ik ben echter een grote fan (hoewel haar laatste 2 cd's iets minder waren). Hieronder enkele clips.
Toen mijn vrouwke vorige vrijdag bij haar oogarts op consultatie ging, om nieuwe lenzen te bestellen kreeg ze onverwacht slecht nieuws. Er zat schijnbaar een scheurtje in haar netvlies. De oogarts vertelde haar dat ze best maandagochtend via de spoed van het U.Z. in Gent ging gaan (de arts naar wie hij ons doorstuurde was naar een conferentie tijdens het weekend). Aangezien zowel mijn vrouw als ikzelf geen dokters zijn besloten we eens naar een familielid te bellen die hoofdverpleger is op een afdeling van het U.Z. (en laat dat nu net de afdeling oogziekten zijn). Hij vertelde ons dat we in dat geval toch maar beter direct al eens naar de spoedafdeling gingen. Er was een goeie chirurg van wacht. We kwamen om 20.00u aan in het U.Z. in Gent. Spoed verwees ons al snel door naar een andere afdeling. Aangezien de chirurg aan een operatie bezig was hebben we moeten wachten tot 23.00u. Daarna onderzocht hij samen met zijn assistente de oogjes van mijn blonde deerne. Na de eerste inspectie twijfelde hij even of hij niet onmiddellijk zou opereren,...maar na de 2de controle bleek er toch nog iets meer aan de hand te zijn dan een gewoon scheurtje. Geen onmiddellijke operatie dus, hetgeen goed was aangezien de man al een shift van 36 uur achter de kiezen had en half slaapdronken tegen ons zat te praten. Maandag moesten er meer testen gedaan worden.
Zo gezegd zo gedaan. Wij maandag terug naar het ziekenhuis. De hele voormiddag hebben ze testjes gedaan (het ene al wat vervelender dan het andere). Nadat verschillende dokters de ogen van mijn vrouwke onderzocht hadden kwamen ze tot het besluit dat er dus inderdaad een scheurtje in het netvlies zat, maar er bleek nog een 2de probleempje te zijn met de adertjes in haar ogen of zo. Schijnbaar kwam deze kwaal hoofdzakelijk voor bij mannen, en dan nog mannen van middelbare leeftijd. Het goede nieuws was dat ze er iets aan konden doen,... het slechte dat ze waarschijnlijk een paar maanden na de eerste operatie nog eens zal moeten geopereerd worden. Misschien zelfs nog een derde keer. Aangezien de chirurg (dezelfde die we vrijdag gezien hebben) bezig was met een operatie, kregen we een afspraak op dinsdag om de operatie en de datum te bespreken.
Dinsdag is mijn vrouwke samen met haar moeder (ik moest werken) terug naar het ziekenhuis geweest. Ze zal donderdag (30/11) rond 11.00u onder het mes gaan. Allemaal duimen dus hé! Donderdag, zaterdag en zondag zijn mijn vrije dagen en vrijdag heb ik verlof genomen. Zo kan ik haar lekker in de watten leggen. Op zo een momenten ben je toch niet in the mood om te gaan werken.
Op Minnekenpoes haar blog staat er nu een filmpje met sprekende katten. Ik had het al eens gezien maar het blijft megagrappig! Je moet zeker eens gaan kijken. Ik lag echt plat van het lachen!
Zij: Hopelijk heb jij een betere werkdag achter de rug dan ik. Ik: Wat doe je van werk? Zij: Lerares. Ik: Innige deelneming Zij: Jouw leven is waarschijnlijk een stuk makkelijker,...en je neemt het niet mee naar huis. Ik: Alles heeft zijn voor- en nadelen. Trouwens, jouw job mag wel best wat lastiger zijn ook hé, je hebt er ook de voordelen van. Zij: Welke voordelen mogen dat dan wel zijn. Ik: Euh,... veel verlof bijvoorbeeld. Zij: Dat is nu eens zo een hatelijke opmerking hé! Jullie zien enkel dat aspect van de job. Maar als ik thuiskom heb ik nog werk voor school hé! Ik: Hoeveel uur klop je op de school? Zij: Twintig uur. Ik: Ik klop 40 à 50 uur per week, dus dan zou je al 30 uur thuiswerk moeten verrichten om aan mijn uren te komen. Weet je hoeveel verlof ik heb? Vier weken! Jij hebt al het dubbel aan verlof enkel tijdens de grote vakantie, en dan spreek ik nog niet over alle andere schoolvakanties én feestdagen! Zij: Als het zo makkelijk is moet je ook leraar worden hé. Ik: Daar gaat het helemaal niet om. Zij: Om wat gaat het dan wel? Ik: Over het feit dat leraars altijd lopen zagen over hun job terwijl ze verdorie drie maal (of meer) vakantie hebben dan een doorsnee mens. Iemand die aan de lopende band werkt heeft ook een hele lastig job,... heeft die mens zoveel verlof? Moest je dan nog lerares in de kleuterschool zijn,... Zij: Wat maakt dat dan uit,... pubers zijn lastiger hoor! Ik: Kan goed zijn, maar een kleuterlerares staat van 8.00u tot 16.00u voor de klas, vijf dagen per week. De meeste leraars in het middelbaar halen zelf geen 30 uren per week. Zowel mijn broer als zijn vrouw zijn leraars dus mij moet je niets leren hoor. Zij: Ja maar,... Ik: En dat het geen makkelijke job is daar ben ik het volledig mee eens. Kinderen die niet luisteren en je uitdagen, straf uitdelen die ze achteraf niet moeten maken van hun ouders enz... . Ik zou het niet willen doen. Zij: We zullen het niet eens geraken denk ik. Zullen we maar van onderwerp veranderen? Ik: Geen probleem. Hoe was de herfstVAKANTIE? Zij: ...
Menck vraagt aan zijn medebloggers of ze een persoonlijke top 10 aller tijden (muziek) kunnen doormailen. Ik heb wat nagedacht (en opgezocht) en ben na veelvuldig schrappen aan een top 20 geraakt. De eerste 10 ga ik doormailen naar Menck en de volledige top 20 ga ik hieronder zetten zodat mijn opzoekwerk toch niet voor niets geweest is. Let wel op,... ik ben niet thuis geweest en heb bijgevolg niet in mijn privécollectie kunnen snuisteren. Anders had deze top er waarschijnlijk volledig anders uitgezien. Maar bon, om de 5 minuten schiet er toch nog iets anders te binnen dus maakt het toch niet zoveel uit. Hier is hij dan:
1 - 10 ............................. 11. Fade into you (Mazzy star) 12. Ich will (Rammstein) 13. Favorite game (Cardigans) 14. Heaven (Do) 15. I'll stand by you (Pretenders) 16. Nutbush city limits (Tina Turner) 17.Unfinished sympathy (Massive attack) 18. Forever blue (Chris Isaak) 19. The day before you came (Abba) 20. De waarheid (Marco Borsato)
Nu jullie nog! Ik zou zeggen,....ALLEN DAARHEEN!
Update: Op aanvraag van Menck zijn de eerste 10 nummers verwijderd (zie reacties)
Ik zou graag leren om lucide te dromen. Lucide dromen is eigenlijk beseffen dat je droomt in je droom zelf, maar toch niet wakker worden. Je kan je droom wijzigen in gelijk wat jij wilt. The sky is the limit,.... en zelfs de sky is niet echt the limit, want je kan evengoed into space vliegen. Ik kan me trouwens direct wel wat erotisch getinte fantasieen inbeelden.
Wil je graag die vervelende baas de huid volschelden of plak je liever een kauwgom in het haar van die vervelende buurvrouw? Wil je de eerste ruimtevaarder in een roze tutu zijn, of dood je liever een draak met het hoofd van je schoonmoeder? Vliegen is natuurlijk ook altijd de max!
Het leren lucide dromen is echter wel iets waar je behoorlijk aan moet werken. Hieronder even een link om alle nodige informatie:
Zeg eens Moose,...jij werkt op een kantoor hé. Kom jij zulke zaken soms ook tegen? Indien dit zo blijkt te zijn en dan nog met regelmaat, gelieve me dan even een seintje te geven als er een vacature is!
Esmeralda de Villalobos staarde verveeld voor zich uit terwijl ze heupwiegend in de vitrine van privéclub Olala stond te dansen. Het was het einde van de maand, hetgeen zich steevast vertaalde in weinig klandizie. Daar kwam dan nog eens bij dat het buiten serieus regende. Dansen deed ze eigenlijk enkel om zichzelf warm te houden. De uitbater van het fijne etablissement was namelijk te krenterig om de zaak degelijk te verwarmen als er geen klanten aanwezig waren. Het enige voordeel dat de kou gaf was de constante aanwezigheid van keiharde tepels in haar topje. "Wat ben je met tepels waar je glas mee kan snijden als er geen kat komt kijken." mompelde Esmeralda kwaad. Op een zuur ruikende oude vetzak na had ze vandaag nog geen enkele klant gehad. En zelfs die wou enkel betalen indien hij haar mocht tongkussen. Daar zou ze vroeger nooit op in gegaan zijn, maar de tijden waren hard. Meer en meer klanten gingen bij meisjes die thuis mannen ontvingen. Zo iets viel minder op. Veel van die meisjes waren dan nog eens een stuk jonger en aantrekkelijker dan haar. Onlangs had een boze klant haar een verlepte trut genoemd en ze wist dat hij eigenlijk wel een beetje gelijk had. Ze had haar beste tijd gehad en dat besefte ze zelf maar al te goed. Ze droeg een pikzwarte pruik om de kale plekken op haar hoofd - die ze volgens dokter Neus van de stress kreeg - te verbergen. Ze keek ook een beetje scheel en vorige zomer was ze de grote teen van haar rechtervoet kwijtgeraakt tijdens een accident met een grasmaaier. Ze leek wel geboren voor het ongeluk. De rest van die nacht had ze geen enkele klant meer. Gunter - haar pooier - stuurde haar omstreeks zes uur in de ochtend naar huis met de boodschap dat ze niet meer hoefde terug te keren. Wat voor Amanda Piesschaert (Esmeralda was slechts haar exotisch klinkende "artiestennaam") eerst weer eens een geval van brute pech leek is uiteindelijk een keerpunt in haar leven geworden. Na enige weken solliciteren is ze - door het gebruik van een vals diploma - art director in een varkensvetsmelterij geworden. Amanda bepaald vandaag hoe lang de saucissen morgen zullen worden. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je bij je buurtslager een worstje besteld! Zo zie je maar dat iedereen het kan maken in het leven!
"Philou, kan je ons helpen een ontvoerde eland te bevrijden" sprak een geheimzinnige vrouw genaamd Ncumisa aan de andere kant van de lijn. "Voor jou alles, mijn beste dame" antwoordde Philou. Na het uitwisselen van de verdere details nam Philou zijn rugzak met inbrekersgerief en vertrok richting restaurant het scheepsanker. Toen hij daar aankwam zag hij dat de rest van de bende al aanwezig was. Ze hadden plaatsgenomen aan een grote ronde tafel die buiten het gezichtsveld van de andere tafels stond. Ze waren al allemaal aan het het eten. "Jij bent laat!" snauwde een wulps ogende vrouw met de codenaam Nimf! "Daar kan ik niets aan doen,...ik heb het telefoontje met de opdracht veel later gekregen dan jullie omdat het konijn van Ncumisa haar telefoonlijn had doorgebeten. Ze moest dus op zoek naar een andere telefoon. Uiteindelijk heeft ze de telefoon in de videotheek die onder haar woning gesitueerd is, kunnen gebruiken." sprak Philou.
Professor Menck, die net een sneetje zevengranenbrood aan het verorberen was knikte bevestigend. "Ik heb al meerdere keren vernomen dat er problemen met dat konijn zijn" mompelde hij. Als professor Menck sprak, zweeg de rest. Hij had een ongelooflijke kennis over de meest uiteenlopende zaken. "Let's talk business,...enneuh,...enkel jullie codenamen gebruiken hé. Zo kan niemand iemand anders verraden in geval men gevangen genomen zou worden.".
Vervolgens nam de enige echte eigenaar van de vermiste eland het woord. Hij noemde zichzelf Chocolatemoose en was een verzamelaar van de meeste vreemde huisdieren. Zo had hij bevoorbeeld een een kat met flatulentie. "Volgens een getuige die zichzelf Kate noemt, zou mijn eland het laatst gespot zijn aan de toog van een café in de Tolpoortstraat. Het enige probleem is dat Kate niet juist meer wist welk café. Schijnbaar had ze al een hele kroegentocht achter de rug en door het overmatig drankgebruik heeft ze een kanjer van een blackout! De ontvoerder zag er volgens haar uit als een groot gedrocht met een grote steenpuist op zijn wang."
Kamajavi,...die mee was om over dit grote avontuur een boek te schrijven stelde voor om af te rekenen en dringend aan de slag te gaan. Desondanks haar ijzertekort zag ze er weer heel sexy uit! "Welke strategie stellen jullie voor?" sprak ze zacht. Iedereen leek over een eventuele strategie na te denken, behalve Raf en Stienie. Stienie haar fiets was de dag voordien weer eens gestolen geweest en Raf overwelmde haar door de misdaadcijfers van elke provincie op te sommen. Raf was namelijk heel goed met cijfers (tot groot ongenoegen van sommige kranten waarnaar hij soms brieven stuurde als er weer eens een cijfer in een artikel niet bleek te kloppen).
"Laten we beginnen in café de Madelief!" stelde Artemis voor "Want die heeft een heel groot tuinterras. Ik weet dat nog omdat ik vorige zomer daar alle mollen gaan mollen ben. De cafébaas werd bijna zwakzinnig van al die hoopjes aarde in zijn tuin. Ik kon het niet langer aanzien en besloot de arme man te helpen. Ik ben al die smerige beesten met een kaasboor te lijf gegaan!"
"Goed idee" riep Saan. "Kunnen we wel met de auto gaan want ik heb nogal last van mijn teen?" Zo gezegd zo gedaan,...tien minuten later staat bijna iedereen in café de Madelief. Enkel Speedy moet verstek geven omdat ze naar een belangrijke filmvoorstelling over Congo moet. Wat bij aankomst meteen opvalt is de stank die in het café hangt. Nimf volgt haar fijngevoelig reukorgaan en komt terecht bij de deur van de kruipkelder. Met de elegantie van een brontosaurus beukt ze die in. "Je had ook de sleutel kunnen vragen hoor!" roept de cafébaas haar toe. In de kruipkelder komen onze vrienden tot een akelige ontdekking. De eland ligt ladderzat in zijn eigen uitwerpselen. "De eland is met zijn zatte kloten van de trap gevallen en heeft alle vier zijn poten gebroken" zegt professor Menk zacht. "Euthanasie is de enige oplossing".
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Maandag moest onze rommelkamer (wij hebben een ruimte die we zo noemen ja) er aan geloven. We wonen nog maar drie jaar samen maar je kan niet geloven wat een mens allemaal in huis haalt op zo een korte periode. Op de rommelkamer vond ik nog een oude en defecte videorecorder (ik heb intussen al een nieuwe) en een defecte printer. Verder lagen er nog een paar honderd comics (Amerikaanse stripverhalen voor de stripamateurs) te wachten op een deftige klasseerbeurt. Ik ben dus eerst met klasseren begonnen. Daar was ik al gauw een uur of twee mee bezig. Intussen ben ik al gestopt met comics verzamelen want het liep uit de hand. Op den duur kocht ik veertig reeksen per maand en had ik met moeite tijd om ze allemaal te lezen voor de nieuwe lichting weer uitkwam,...laat staan al de oude uitgaven die ik wou herlezen. Bon,...we wijken weer af (daar ben ik trouwens heel goed in). In de namiddag was het tijd voor ontspanning. We zijn naar de Decascoop in Gent geweest om een filmpje te gaan bekijken (logisch, want veel anders kan je daar niet doen). Het is Babel met onder andere Brad Pitt en Cate Blanchett geworden. De film komt van dezelfde regisseur (Alejandro Gonzales Iñarritu) als 21 grams & Amores Perros. Het is zeker een aanrader (als je in de mood bent voor een iets minder mainstream film). Na de film en het avondeten hebben we nog wat voor de televisie gehangen en vervolgens zijn we rond 23.30u gaan maffen.
Dinsdag was het tijd om de living eens onder handen te nemen. Trouwalbums, oude foto's, liefdesbrieven van toen we nog maar net samen waren, een oneindig aantal kaarshouders (waarvan we de helft in de vuilbak gedumpt hebben), gebruiksaanwijzigingen van toestellen die reeds kapot zijn enz... . De meeste kasten zijn bij deze zo goed als leeg. Alles zit nu al in dozen (waar mooi papiertjes op kleven waar we de inhoud op neergepend hebben). Enkel de zaken die we denken de komende weken nog nodig te hebben, staan er nog. In de namiddag zijn we even bij de oma van mijn vrouwke op bezoek geweest in het rusthuis en 's avond is mijn vrouw naar de aerobic gegaan terwijl ik in hetzelfde gebouw cardio training gedaan heb.
Woensdag en donderdag hebben we geen tijd om veel in te pakken,...maar vrijdag nemen we de keuken onder handen. Het mooie servies mag dan al vast ingepakt worden. We raken stilaan zonder dozen,... we zullen eens moeten zoeken om nog "bananedozen" te vinden.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn.
Begrijp me nu niet verkeerd. Ik heb niets tegen mensen met veel geld,... zolang ze zich als een normaal mens gedragen.
Ik moet echter vaststellen dat pakweg 80% van de klanten die moeilijk doen over hun boetes (of huurverlengingen want dat klinkt positiever) rijkelui zijn. Als Jan met de pet te laat komt zal die in 99% van de gevallen zonder morren zijn verlenging betalen. Maar als er zo een pief met een dikke BWM of Porche zijn films te laat binnen brengt, dan begint de miserie. Dan worden het meestal conversaties zoals degene hieronder.
"Dat zal nog 3.50 huurverlenging zijn alstublieft."
"Wat! Nog 3.50!??"
"Inderdaad mijnheer."
"Ik ben hier goeie klant hoor!"
"Dat kan wel zijn mijnheer. Maar wij behandelen iedereen op dezelfde manier."
"Ik kom hier bijna elke week!" (meestal nog overdreven ook, 2 keer per maand zal er meer op trekken)
"Mijnheer, wij hebben klanten die hier bijna elke dag komen huren, en ook zij moeten betalen als ze te laat komen hoor."
"Goh, als je mij die boete laat betalen weet ik toch niet of ik hier ga komen hoor!"
"Dat is u goed recht mijnheer, maar het zal toch 3.50 zijn"
Meestal betalen ze dan boos en vertrekken ze terug zonder nog een woord te zeggen. En uiteindelijk komen ze toch weer terug.
Ik kan mij daar zo kwaad in maken! In de duurste kleren rondlopen, met de duurste auto's rijden en braspartijen op restaurant van 150 de man,... maar een boete betalen van 3.50,...ho maar! En dan maar neerbuigend kijken! Dat zijn ook de mensen die overal een voorkeursbehandeling verwachten. En oh wee het gebeente van zij die niet onderdanig genoeg zijn! Als ze in een winkel hun zin niet krijgen vragen ze meestal naar de grote baas of dreigen ze met andere zaken.
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Philou
ps: Hill is zijn Moose kwijt,... als jullie dus hier of daar een uit zijn bek ruftende eland zouden tegenkomen, gelieve hem dan een seintje te geven! Die jongen is er helemaal kapot van. Negerinnentetten zouden - heb ik uit goede bron - een ideaal lokmiddel zijn!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht.
Indien jullie deze uitdaging zien zitten mogen jullie gewoon bij de reacties op dit bericht de link naar je blog plaatsen en op jullie blog de tekst neerschrijven (liefst onder de titel "de uitdaging"). Indien jullie dit niet zien zitten of leuk vinden,... no problemo, het was maar een ideetje hé! Hier komen de 15 woorden:
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
The descent
Moesten jullie nog meer willen griezelen dan kan ik ook nog Wrong turn en The Ring aanbevelen. Als je The Ring zou huren,...neem dan best de Japanse film en niet de Amerikaanse remake (de Amerikaanse is ook wel goed maar de Japanse is nog 10 keer creepier). Van deze 2 films kon ik de trailers echter niet vinden op You Tube. Moest iemand van jullie ze vinden, dan mag je ze gerust bij de reacties posten. Als iemand van jullie een van mijn aanraders gezien heeft,...post juliie reacties dan maar op het gastenboek. Dankuwel,...en veel griezelgenot!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Daarom ondergaan mijn pollekes 's avonds voor de televisie verschillende inwrijfsessies. Dat doet soms pijn aangezien de créme in alle zichtbare en onzichtbare wondjes trekt. Aiai piekepiek! Tegen de ochtend zijn mijn handen meestal al in een wat betere staat maar tegen het middag is, beginnen ze al weer uit te drogen. Ik ben dan ook nog iemand die veel zijn handen wast tussendoor (ik werk met geld) en dat doet er natuurlijk ook niet veel goed aan.
Ik ben om 19.00u beginnen eten op het werk omdat het al de hele tijd kalm was. Ik zat nog geen halve minuut neer of het volk begon weer toe te komen! Om de 2 happen heb ik ongeveer moeten stoppen met eten om klanten te bedienen! Ik heb er 45 minuten over gedaan om 3 sneetjes brood met beleg en een handvol radijsjes op te eten! Dat is toch echt niet normaal hé! ...
... En wat denk je,...ja hoor! Het laatste stukje brood is door mijn strot en nu loopt er hier geen kat meer rond! Je zou denken dat ze het er om doen! Niet gezeverd. Op de tijd dat ik dit stukje geschreven heb én de foto opgezocht en geplaatst heb, heb ik zero klanten moeten bedienen. Ik weet dat het niets helpt maar ik kan me daar soms zo kwaad in maken hé!
Onlangs moest ik eens langsgaan bij mijn huisdokter. Of neen, zeg maar geneesheer want naar mijn mening klinkt dat wel beter. Maar bon, we wijken af (en we zijn nog maar begonnen). De reden van mijn bezoek was papierwerk. Het document in kwestie was een soort medische check-up die ik bij mijn aanvraag voor een schuldsaldoverzekering gedeeltelijk moest laten invullen door mijn huisarts. Ik heb dus mijn bloed moeten laten trekken, in een potje moeten plassen, mij laten meten en wegen, enz .
Ik moest terugdenken aan de medische onderzoeken die we om de zoveel jaar op school moesten ondergaan. Hopelijk zat er deze keer zo geen idiote liesbreuktest bij! Ik vond die testjes vroeger echt vervelend. Terwijl je dan op je hand moest blazen, graaide de dokter naar je ballen. Daar stond je dan met je ondergoed op je enkels terwijl er een oude dokter met zn handen aan je ballen zat! En als afsluiter moest je dan je voorhuid naar achter trekken om te kijken of dat wel lukte. De meisjes kwamen er (heb ik toch van horen zeggen) makkelijker vanaf. Bij hen gluurden ze even in hun onderbroekje maar dat moest niet uit.
Een half uurtje later stond ik weer buiten. Mijn formulier was bijna volledig ingevuld. De dokter hield het formulier bij omdat hij nog juist de uitslagen van mijn bloedonderzoek moest invullen. Daarna zou hij alles opsturen naar de verzekeringsmaatschappij (die trouwens ook zelf deze consultatie gingen betalen, hetgeen ergens maar normaal is ook). Ik mocht hem nog bellen om de uitslag van het bloedonderzoek te weten te komen.
Toen ik hem een paar dagen later belde bleek bijna alles in orde. Qua aids en hepatitis zat ik safe. Enkel mijn cholesterol was een ietsie pietsie te hoog (208 geloof ik). Hij vertelde me dat hij niet zeker wist of dit een premieverhoging zou inhouden.
Ik hoop van niet. Wist je dat mijn maandelijkse bijdrage voor de schuldsaldoverzekering nu al dubbel zoveel kost als die van mijn vrouw?! Reden: Ik ben 4 jaar ouder én ik ben een man. Volgens de gemiddelde leeftijdsduur van mannen en vrouwen ben ik een veel groter risico. Goed om te weten dat ik zoveel sneller ga doodvallen dan mijn vrouw. Nee echt! Ik wil namelijk niet als laatste overblijven (teveel verdriet en zo). Zo zie je maar, er zitten overal goeie kanten aan, het is maar hoe je het bekijkt.
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...).
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
Gelukkig ben ik blijven zitten. De wet lacht er qua straffen de laatste tijd niet mee, als het om verkeersagressie gaat. Omdat ik begaan ben met het welzijn van mijn medebloggers heb ik 10 tips om verkeersagressie te voorkomen opgezocht.
Hoe kan ikzelf agressief rijgedrag vermijden: 10 tips.
1. Ga ervan uit dat fouten van andere chauffeurs niet persoonlijk bedoeld zijn of zijn gedaan om u te pesten.
2. Neem voldoende tijd voor uw rit.
3. En als u toch boos wordt, maak dan voor uzelf uit of een scheld- of vechtpartij u de vertraging waard is.
4. Zet relaxerende muziek op. (Niet té relaxerend want je mag ook niet in slaap vallen hé!)
5. Probeer u in te beelden in de plaats van de andere chauffeur.
6. Bedenk dat de weg van iedereen is.
7. Zorg dat u lekker zit.
8. U kan het verkeer toch niet controleren, alleen uzelf kan u controleren.
9. Neem uw commentaren tijdens een rit op op een bandje: bij het afluisteren zal u schrikken van uzelf en niet meer weten waarom u zo aan het foeteren was.
10. En tot slot, als er zich toch iets voordoet, stel uzelf deze drie vragen: is deze situatie echt belangrijk, staat mijn reactie in verhouding tot de situatie en kan ik eigenlijk iets doen aan deze situatie? Is het antwoord telkens 'nee', dan hebt u voor uzelf al uitgemaakt dat agressief worden toch geen zin heeft.
Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar persoonlijk vond ik King Kong één van de mooiste en triestigste films van het hele jaar. Ik heb heb hem 3 keer in de bioscoop gezien en 3 keer op dvd. De blog van vandaag is bij deze aan mijn favoriet aapje opgedragen. Hieronder een tweetal clips. De eerste is een samenvatting van de emotionele stukken uit de film. De fan in kwestie heeft er zelfs een melodietje op gezet. Het tweede clipje is een kort stukje uit de film. Ik krijg al weer tranen in de ogen als ik er aan terugdenk...
Vandaag is het - normaal gezien - de laatste keer dat ik op zondag een blog schrijf. Zes dagen per week bloggen lijkt me meer dan voldoende. De zevende dag zorgt er voor dat ik geen writers block krijg op termijn. Vanaf nu zal zondag dus op alle vlakken een rustdag worden.
Onlangs zat er in de brievenbus een envelop met daarop Aan de bewoners van dit huis geschreven. Terwijl ik de envelop opende dacht ik meteen weer aan een of andere reclamecampagne. Dit bleek dus voor een keer niet zo te zijn.
Hieronder een stukje van de inhoud van deze brief:
Beste buurtbewoner,
Voor het voldongen feit moesten we recentelijk vaststellen dat in onze buurt een UMTS-mast opgetrokken is. Aan de bouwvergunning met gunstig advies van het stadsbestuur zou een openbaar onderzoek vooraf gegaan zijn, doch bij rondvraag blijkt daar quasi niemand wat van te weten. Er is iets fundamenteels fout gegaan. Gezien de impact van dergelijke installatie voor de omgeving dringt het sensibiliseren van de buurt zich op. Los van het visueel en geluidsongemak dient geen betoog te weten dat dergelijke zendmast een ongunstige invloed heeft op de gezondheid van ons allen. In een straal van 500m tellen we ruim 500 gezinnen, u bent daarbij, en ja ook een school. Dit kan zomaar niet!
Allemaal goed en wel. Maar het is toch wel een beetje hypocriet hoor. Iedereen loopt met zn gsm te bellen dat het geen naam heeft. Regelmatig kankeren we als we ergens geen goed bereik hebben. Maar een zendmast in onze eigen buurt!? Nee hoor! Dat kan toch niet!
Ik heb een goed idee! Laten we een betoging plannen. We zullen iedereen opbellen, met onze gsm. Tss tss, bende rukkers!
Ik zag ze voor het eerst op een zaterdagavond in danscafé de Philosoof. Ze was een kennis van een vriend waar ik iets mee aan het drinken was. Voor mij was het liefde op het eerste zicht, terwijl zij eerder een afwachtende houding aannam. De eerste avond hebben we een tijdje gepraat en telefoonnummers uitgewisseld. De zondag stuurden we al volop berichtjes naar elkaar (tot groot amusement van mijn moeder, die me aan de keukentafel zag sms-en met een smile tot achter mijn oren) en dat ging de hele week door.
Op vrijdagavond spraken we weer af in hetzelfde café. We bestelden een flesje witte wijn en babbelden er op los. We hebben daar gezeten tot in de vroege uurtjes. Geen van ons beiden heeft het lef gehad om een eerste kus te geven.
Op zaterdag zaten we weer in hetzelfde café. Deze keer zaten we samen aan tafeltje met gemeenschappelijke vrienden. Telkens toen een van ons beiden naar het toilet of om drankjes ging maanden onze vrienden de andere aan om eindelijk eens een move te maken. Maar toch durfden we niet uit angst om een blauwtje te lopen. Op een bepaald moment ben ik er zelfs in geslaagd om een sms te sturen waarin ik vertel dat ik bang ben dat ze me niet ziet zitten naar haar in plaats van de vriend waar de boodschap voor bestemd was. Ze heeft heel sportief gedaan alsof ze het niet gezien heeft (ze stond aan de bar op dat moment). Toen het tijd was om naar huis te gaan vroeg ik haar of ze niet eens wou gaan kijken naar mijn Goudkleurige citroën saxo waar onze vrienden mee hadden zitten spotten. Mijn trouwe ijzeren ros stond aan de kerk geparkeerd. We stonden tijdens het afscheid aan de auto wat onwennig te dralen. We waren net twee pubers die zich klaarmaakten voor de eerste kus. Die eerste kus is er uiteindelijk gekomen, daar onder de schaduw van de kerk. Op 31/08/2002 rond 4u in de ochtend.
Begin november 2004 heb ik tijdens een avondwandeling aan diezelfde kerk mijn blonde deerne ten huwelijk gevraagd. Ze zei ja!
Op 02/09/2005 zijn we getrouwd voor de wet en op 10/09/2005 zijn we voor de eerder vernoemde kerk getrouwd.
Het is heel makkelijk om van Elfje te houden, want het is echt een schatje. Als ze s morgens haar ogen open doet kijkt ze je al aan met een smile tot achter haar oren. Slecht gezind zijn kent ze niet en als ik s avonds thuiskom vliegt ze onmiddellijk rond mijn nek alsof ze me maanden niet gezien heeft. Ze vult mij volledig aan (ik ben bijvoorbeeld een vergeetkous eerste klas, terwijl zij een wandelende agenda is). Het is ook de eerste keer ooit dat ik mijn moeder hoor zeggen Dit is de schoondochter waar ik altijd al van gedroomd heb!. Mijn schoonouders zijn trouwens ook schatten van mensen én ze komen ook heel goed overeen met mijn ouders. Op alle vlakken is het dus bingo!
Beschouw dus de blog van vandaag maar als een ode aan mijn droomvrouwke! Jullie vinden het misschien wel melig, maar ik wou het toch even kwijt.
Vorige week woensdag moest ik werken in videoland Oudenaarde. Het was een dag zoals een ander (of bijna toch want het was een feestdag). Op een bepaald moment kwam een niet onaardig ogend vrouwtje me vragen of ze het toilet eens mocht gebruiken. Aangezien je zo een vraag moeilijk met een nee kan beantwoorden (je zal zelf maar eens dringend moeten), toonde ik haar waar het toilet was (namelijk achter een deur vlak achter mijn toonbank). Ze ging vlug binnen in sloot de deur.
En toen begon het.
Ik hoorde een geluid dat een beetje deed denken aan een repeteergeweer in volle actie doorheen de muziek die in de winkel speelde (ik denk dat het Rudebox van Robbie Williams was doch dit volledig terzijde). Na een tiental minuten (she took her time) kwam ze terug naar buiten gewandeld. Goedgeluimd betaalde ze haar gehuurde film en vervolgde haar weg naar huis. Ongeveer 5 minuten na haar vertrek begon zich achter mijn toonbank een rotte geur te verspreiden. Je moet weten dat er een klein kiertje onder de toiletdeur is waardoor het aroma kan ontsnappen. Dit was een geur die ik nog niet eerder tegengekomen was. Beeld je de mengeling van stront en een lijk in verre staat van ontbinding in en je komt misschien dichtbij. Wel, die geur is ongeveer 30 minuten achter de toonbank blijven hangen.
De dader in kwestie was al lang gaan vliegen en sommige van de klanten die ik moest bedienen keken bedenkelijk in mijn richting. Voor hetzelfde geld dachten ze dat dit aroma van mij afkomstig was! Een behoorlijk beschamende situatie, ik kan het u verzekeren! Misschien dachten er wel enkelen dat ik in mijn broek gekakt had!
Jullie zullen opgelucht zijn te horen dat de rest van de dag zonder noemenswaardige incidenten verlopen is.
Evanescence heeft een nieuwe cd uit (The open door). Misschien is deze muziek jullie stijl niet,... maar je moet van alles eens proeven hé! De twee clips hieronder komen van hun eerste cd. Het eerste nummer is een mooi maar triestig nummertje, terwijl het 2de nummer het wat ruigere werk is. Coole muziek, coole clips!
Vorige week donderdag ben ik nog eens een bezoekje gaan brengen aan de poezenboot in Gent. Na even rondgewandeld te hebben tussen de lieve schatjes van katten besloot ik aan de bar een koffie te drinken. Tijdens het nuttigen van mijn drankje lag er de hele tijd een lieve lapjeskat op mijn schoot te spinnen. Ze kon de wrijfbeurt precies wel appreciëren. Ondertussen maakte ik een praatje met verschillende medewerkers. De overbezetting was voorbij. Er woonden momenteel ongeveer 80 poezels en enkele honden op de boot. Een grote maand geleden waren er nog 130 katten op de boot aanwezig (door vele nieuwe nestjes en dieren die gedumpt worden door mensen die op reis gaan). Goed nieuws dus! Ook Moufti een zwarte kater met maar 1 oog had een nieuwe thuis gevonden. Ik was blij dat te horen. De meeste mensen nemen de kleine en/of mooie katten mee naar huis, maar de sukkels blijven meestal achter. Maar deze keer dus niet. Sterker nog, het koppeltje in kwestie had bij het binnenkomen gevraagd wie de grootste sukkelaar op de boot was, en dat bleek dus Moufti te zijn. Intussen viel mijn oog op een mooie halflangharige kat. Toen ze bij mij kwam zag ik dat ze ook maar 1 oog meer had. Waarschijnlijk een verkeersaccident wist een medewerker me te vertellen. Desondanks het feit dat ze een oog miste vond ik het een hele mooie kat, en ze was on-ge-loof-lijk lief!
Minder goed nieuws is het aantal katten die in Drongen vermoord worden. Er loopt daar een kattenhater eerste klas rond. Schijnbaar is voor dat ziek individu gewoon vermoorden nog niet goed genoeg want ze hebben al een kat gevonden die de keel overgesneden was en nog een andere kat waarvan de poten afgehakt waren. Ik kan niet begrijpen dat er zo mensen rondlopen!
Enkele koffietjes en kattenknuffels later begon het steeds drukker te worden dus besloot ik om maar eens huiswaarts te keren. De twee kattenmanden die ik meegebracht had stonden dicht bij de deur. Ze waren getest en goedgekeurd want er lagen al enkele diertjes een uiltje in te knappen. Ik nam afscheid van iedereen en vertrok.
Hieronder enkele muziekclips die Chris Cunningham geregisseerd heeft. De man kan er wat van!
Hij werkt regelmatig samen met Aphex Twin. De eerste clips hoor ik qua muziek ook graag,... clip 3 is wat minder mijn stijl qua muziek maar de clip is wel heel creepy en geslaagd.
Vandaag loop ik officieel 31 jaren rond op deze aardkloot. En terwijl je 30ste verjaardag nog iets speciaals heeft (die vervloekte overgang naar tram 3) is je 31ste een nummer als een ander. Ik ben 31 jaar geleden dus ontsproten aan de moederschoot (zo zeggen ze dat toch hé). Momenteel zit ik in de categorie vlees noch vis,... niet jong,... niet oud. Maar wat is jong, en wat is oud? Omgekeerd is 31 trouwens 13, dus toch maar voorzichtig zijn dit jaar!
Hoewel ik ook wel - net als mijn nuchtere medemens - besef dat het gewoon een datum als een ander is, is er toch nog steeds dat kinderlijk gevoel. Een verjaardag moet toch altijd iets speciaals zijn. Een paar kaartjes in je brievenbus, enkele telefoontjes van je vrienden en familie, enkele gelukwensen vanwege medebloggers op je gastenboek (hint hint),...
Ik heb vandaag ook een dagje vrijaf genomen. Ik heb vroeger nog gewerkt op mijn verjaardag,... maar ik vind het toch maar een vervelend gevoel.
En over gevoel gesproken,... ik heb steeds een dubbel gevoel. Langs de ene kant is mijn verjaardag iets leuk en feestelijk. Het is jouw dag! Langs de andere kant is een verjaardag elk jaar minder leuk omdat je steeds ouder aan het worden bent. Op deze dag maak ik (meer dan op nieuwjaar) ook altijd een soort balans op. Steenvast helt die over naar de negatieve kant. Nog steeds te weinig bereikt, nog steeds te onvolwassen,... .
Maar desalniettemin,... ik ga het er eens goed van nemen vandaag!
Desondanks het feit dat waarschijnlijk bijna niemand van jullie een griezelfanaat is, wil ik jullie toch even een lekker bibberfilmpje aanraden. Ik weet het,...we worden overspoeld met crappy horrorfilms de laatste jaren. Maar zo nu en dan zit er wel eens eentje tussen die (naar mijn mening toch) de moeite waard is. De remake van Hills have eyes is er zo eentje. De originele versie (die ik nooit gezien heb aangezien ik nog maar een Philouke van 2 jaar was) dateerd uit 1977 en naar het schijnt was die voor die tijd ook al de moeite waard. De film speelt ondertussen niet meer in de bioscoop, maar begin 2007 zou hij op dvd moeten uitkomen. Als jullie dus eens een avondje willen griezelen,... pick this one. Hier alvast de trailer.
We zouden eigenlijk elkaar allemaal wat meer moeten helpen. De mensen zijn soms zo onvriendelijk en onbehulpzaam voor elkaar. Moesten we allemaal ietsje meer ons best doen. Een oude dame helpen om haar boodschappen in haar auto te laden. Wat minder staan blazen en kwaad kijken als we even moeten aanschuiven aan de kassa van het grootwarenhuis. enz enz.
Na mijn dood mogen ze gerust organen plunderen (als er tenminste nog bruikbare tussen zitten). Desnoods vermalen ze de rest tot hondencharcuterie,... als 't maar helpt is 't goed!
Intussen denk ik er aan bloed te gaan geven bij het rode kruis. Dat lijkt me ook wel eens wat! Nog nooit geprobeerd.
Het rode kruis,...vreemde naam eigenlijk. Klinkt meer als een club voor vrouwen met hevige maandstonden.
Het is al weer een tijdje geleden dat ik deze clip mogen aanschouwen heb. Absurd maar best wel leuk, naar mijn bescheiden/bescheten (schrappen wat niet past) mening.
Ik zou natuurlijk mijn eigen hoffelijke zelf niet zijn moest ik jullie de kans niet bieden om mee te genieten van dit heet schouwspel! Sit back and relax. Probeer niet té opgewonden te raken bende geile donders!
De winkel waar ik in werk is alle dagen doorlopend open van 10.00u tot 22.00u. Toch zijn er bijna alle dagen mensen die op het allerlaatste moment om films komen. Twee minuten voor sluiting komen ze dan binnen en ze kunnen niet kiezen!
Het eerste jaar (van de intussen 8 jaar) dat ik in de videotheek werkte was ik nog niet assertief genoeg om iets te zeggen tegen de late klanten. Op den duur kreeg ik de laatste klant maar om 22.30u buiten, en als je dan zelf ook nog moet afsluiten en je kassa maken is het al gauw 22.50u! Niet echt plezant aangezien ons loon ook om 22.00u stopt. De laatste tijd doe ik enkele minuten voor sluiting mijn ronde en vraag ik iedereen om hun keuze te maken. Over het algemeen behaal ik zo de gewenste resultaten en kan ik op tijd sluiten. Soms zijn er zelfs mensen die een kwartier na sluiting - terwijl ik mijn kassa sta te maken - op de vitrine komen tikken en tekens naar me doen om me te vragen hen binnen te laten. Ik doe dan gewoon teken dat we gesloten zijn. Sommigen onder hem vouwen hun handen en doen zo een typisch "please" gebaar. Ik probeer hen dan duidelijk te maken met gebaren dat ik echt niet meer ga opendoen. De meeste hebben dan nog het lef om kwaad te worden! Van egoïsme gesproken! Omdat zij na sluiting nog een film willen zou ik speciaal overuren moeten kloppen. Ze hebben waarschijnlijk nog niet stilgestaan bij het feit dat ook ik een privéleven heb. Als het 22.00u is heb ik ook zin om naar huis te gaan hé. De weekends zijn erg, maar tijdens de zomervakantie is het een totale ramp. De hele dag zie je bijna geen kat in je winkel,... en als je eindelijk bijna kan sluiten komen ze de laatste 10 minuten allemaal van de terrasjes en willen ze een film huren.
Vorige vrijdag was het ook weer in orde. Het was al 22.05u en er liepen nog zeker 10 mensen rond in de winkel. Ik had de buitendeur al dicht gedaan maar nog niet op slot (anders kunnen de klanten niet meer buiten). Terwijl de resterende klanten stonden aanschuiven aan de kassa kwamen er toch nog 2 koppels ( terwijl de buitendeur dicht was) binnen. Ik zei hen dat ik aan het sluiten was en geen nieuwe klanten meer binnen liet. Die waren pissed! Tjongejonge! Ik weet dat dat misschien streng klinkt, maar anders kan je bezig blijven hoor! Want terwijl die klanten dan kiezen komen er weer anderen binnen.
Voila zie! Zo heb ik ook eens mijn gal kunnen spuwen! Bedankt om deze hele litanie door te nemen beste medebloggers. Maar een blog dient soms ook eens om je frustraties af te kunnen reageren hé!
Mijn vrouw en ik zijn stipte mensen. Sterker nog, we zijn overal te vroeg. Als we ergens afgesproken hebben moeten we meestal nog een kwartiertje in de auto blijven zitten (we vallen ook niet graag ergens te vroeg binnen).
De meeste vrienden van ons zijn net het tegenovergestelde. Meestal zijn ze zo een 10 à 15 minuten te laat, maar het kan ook al eens een half uur worden. Het vreemde is dat me dat niet eens iets kan schelen. Je zou verwachten van een zeer stipt persoon dat die zich mateloos ergert aan mensen die te laat komen. Bij mij is dat dus (meestal) niet het geval. Ik zeg meestal omdat er toch wel een aantal uitzonderingen zijn. Ik erger me enkel aan laatkomers als ze er met hun laatkomen voor zorgen dat andere mensen er nadeel van hebben. Hieronder enkele voorbeelden.
Ik kan me mateloos opwinden in mensen die op hun gemak beginnen shoppen in een grootwarenhuis terwijl het 5 minuten voor sluitingstijd is. Als ik op het laatste moment nog iets nodig heb ren ik naar de rayon waar het aan te schaffen product staat en begeef ik me onmiddelijk naar de kassa. Ik vind het puur egoïsme om al het personeel te laten overwerken omdat jij niet op tijd bent.
Collega's die te laat komen zodat jij niet op tijd naar huis kan is ook behoorlijk kut. Tenzij het natuurlijk om een grondige reden of geval van overmacht gaat.
In de bioscoop is het ook meestal prijs. Je komt speciaal een uur op voorhand om een goeie plaats te hebben én niets van de film te missen. Meestal komen er nog verschillende groepjes binnen terwijl de film al bezig is. Ze lopen dan een plaats te zoeken in het pikdonker en lopen constant voor het scherm. Zo nu en dan heb je er zelfs die je vragen om enkele plaatsten op te schuiven zodat hun groepje samen kan zitten. Meestel doe je wel wat ze vragen (om problemen te vermijden) maar eigenlijk zou je moeten weigeren. Als ze op tijd zouden komen hadden ze dat probleem niet.
Toen mijn vrouwke vorige vrijdag bij haar oogarts op consultatie ging, om nieuwe lenzen te bestellen kreeg ze onverwacht slecht nieuws. Er zat schijnbaar een scheurtje in haar netvlies. De oogarts vertelde haar dat ze best maandagochtend via de spoed van het U.Z. in Gent ging gaan (de arts naar wie hij ons doorstuurde was naar een conferentie tijdens het weekend). Aangezien zowel mijn vrouw als ikzelf geen dokters zijn besloten we eens naar een familielid te bellen die hoofdverpleger is op een afdeling van het U.Z. (en laat dat nu net de afdeling oogziekten zijn). Hij vertelde ons dat we in dat geval toch maar beter direct al eens naar de spoedafdeling gingen. Er was een goeie chirurg van wacht. We kwamen om 20.00u aan in het U.Z. in Gent. Spoed verwees ons al snel door naar een andere afdeling. Aangezien de chirurg aan een operatie bezig was hebben we moeten wachten tot 23.00u. Daarna onderzocht hij samen met zijn assistente de oogjes van mijn blonde deerne. Na de eerste inspectie twijfelde hij even of hij niet onmiddellijk zou opereren,...maar na de 2de controle bleek er toch nog iets meer aan de hand te zijn dan een gewoon scheurtje.
Ik zou graag leren om lucide te dromen. Lucide dromen is eigenlijk beseffen dat je droomt in je droom zelf, maar toch niet wakker worden. Je kan je droom wijzigen in gelijk wat jij wilt. The sky is the limit,.... en zelfs de sky is niet echt the limit, want je kan evengoed into space vliegen. Ik kan me trouwens direct wel wat erotisch getinte fantasieen inbeelden. 
Esmeralda de Villalobos staarde verveeld voor zich uit terwijl ze heupwiegend in de vitrine van privéclub Olala stond te dansen. Het was het einde van de maand, hetgeen zich steevast vertaalde in weinig klandizie. Daar kwam dan nog eens bij dat het buiten serieus regende. Dansen deed ze eigenlijk enkel om zichzelf warm te houden. De uitbater van het fijne etablissement was namelijk te krenterig om de zaak degelijk te verwarmen als er geen klanten aanwezig waren. Het enige voordeel dat de kou gaf was de constante aanwezigheid van keiharde tepels in haar topje. "Wat ben je met tepels waar je glas mee kan snijden als er geen kat komt kijken." mompelde Esmeralda kwaad. Op een zuur ruikende oude vetzak na had ze vandaag nog geen enkele klant gehad. En zelfs die wou enkel betalen indien hij haar mocht tongkussen. Daar zou ze vroeger nooit op in gegaan zijn, maar de tijden waren hard. Meer en meer klanten gingen bij meisjes die thuis mannen ontvingen. Zo iets viel minder op. Veel van die meisjes waren dan nog eens een stuk jonger en aantrekkelijker dan haar. Onlangs had een boze klant haar een verlepte trut genoemd en ze wist dat hij eigenlijk wel een beetje gelijk had. Ze had haar beste tijd gehad en dat besefte ze zelf maar al te goed. Ze droeg een pikzwarte pruik om de kale plekken op haar hoofd - die ze volgens dokter Neus van de stress kreeg - te verbergen. Ze keek ook een beetje scheel en vorige zomer was ze de grote teen van haar rechtervoet kwijtgeraakt tijdens een accident met een grasmaaier. Ze leek wel geboren voor het ongeluk. De rest van die nacht had ze geen enkele klant meer. Gunter - haar pooier - stuurde haar omstreeks zes uur in de ochtend naar huis met de boodschap dat ze niet meer hoefde terug te keren. Wat voor Amanda Piesschaert (Esmeralda was slechts haar exotisch klinkende "artiestennaam") eerst weer eens een geval van brute pech leek is uiteindelijk een keerpunt in haar leven geworden. Na enige weken solliciteren is ze - door het gebruik van een vals diploma - art director in een varkensvetsmelterij geworden. Amanda bepaald vandaag hoe lang de saucissen morgen zullen worden. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je bij je buurtslager een worstje besteld! Zo zie je maar dat iedereen het kan maken in het leven!
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn. 
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht. 
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...). 
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
Vandaag loop ik officieel 31 jaren rond op deze aardkloot. En terwijl je 30ste verjaardag nog iets speciaals heeft (die vervloekte overgang naar tram 3) is je 31ste een nummer als een ander. Ik ben 31 jaar geleden dus ontsproten aan de moederschoot (zo zeggen ze dat toch hé). Momenteel zit ik in de categorie vlees noch vis,... niet jong,... niet oud. Maar wat is jong, en wat is oud? Omgekeerd is 31 trouwens 13, dus toch maar voorzichtig zijn dit jaar!
Terug naar de laatkomers.
Mijn vrouw en ik zijn stipte mensen. Sterker nog, we zijn overal te vroeg. Als we ergens afgesproken hebben moeten we meestal nog een kwartiertje in de auto blijven zitten (we vallen ook niet graag ergens te vroeg binnen). 
