Esmeralda de Villalobos staarde verveeld voor zich uit terwijl ze heupwiegend in de vitrine van privéclub Olala stond te dansen. Het was het einde van de maand, hetgeen zich steevast vertaalde in weinig klandizie. Daar kwam dan nog eens bij dat het buiten serieus regende. Dansen deed ze eigenlijk enkel om zichzelf warm te houden. De uitbater van het fijne etablissement was namelijk te krenterig om de zaak degelijk te verwarmen als er geen klanten aanwezig waren. Het enige voordeel dat de kou gaf was de constante aanwezigheid van keiharde tepels in haar topje. "Wat ben je met tepels waar je glas mee kan snijden als er geen kat komt kijken." mompelde Esmeralda kwaad. Op een zuur ruikende oude vetzak na had ze vandaag nog geen enkele klant gehad. En zelfs die wou enkel betalen indien hij haar mocht tongkussen. Daar zou ze vroeger nooit op in gegaan zijn, maar de tijden waren hard. Meer en meer klanten gingen bij meisjes die thuis mannen ontvingen. Zo iets viel minder op. Veel van die meisjes waren dan nog eens een stuk jonger en aantrekkelijker dan haar. Onlangs had een boze klant haar een verlepte trut genoemd en ze wist dat hij eigenlijk wel een beetje gelijk had. Ze had haar beste tijd gehad en dat besefte ze zelf maar al te goed. Ze droeg een pikzwarte pruik om de kale plekken op haar hoofd - die ze volgens dokter Neus van de stress kreeg - te verbergen. Ze keek ook een beetje scheel en vorige zomer was ze de grote teen van haar rechtervoet kwijtgeraakt tijdens een accident met een grasmaaier. Ze leek wel geboren voor het ongeluk. De rest van die nacht had ze geen enkele klant meer. Gunter - haar pooier - stuurde haar omstreeks zes uur in de ochtend naar huis met de boodschap dat ze niet meer hoefde terug te keren. Wat voor Amanda Piesschaert (Esmeralda was slechts haar exotisch klinkende "artiestennaam") eerst weer eens een geval van brute pech leek is uiteindelijk een keerpunt in haar leven geworden. Na enige weken solliciteren is ze - door het gebruik van een vals diploma - art director in een varkensvetsmelterij geworden. Amanda bepaald vandaag hoe lang de saucissen morgen zullen worden. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je bij je buurtslager een worstje besteld! Zo zie je maar dat iedereen het kan maken in het leven!
"Philou, kan je ons helpen een ontvoerde eland te bevrijden" sprak een geheimzinnige vrouw genaamd Ncumisa aan de andere kant van de lijn. "Voor jou alles, mijn beste dame" antwoordde Philou. Na het uitwisselen van de verdere details nam Philou zijn rugzak met inbrekersgerief en vertrok richting restaurant het scheepsanker. Toen hij daar aankwam zag hij dat de rest van de bende al aanwezig was. Ze hadden plaatsgenomen aan een grote ronde tafel die buiten het gezichtsveld van de andere tafels stond. Ze waren al allemaal aan het het eten. "Jij bent laat!" snauwde een wulps ogende vrouw met de codenaam Nimf! "Daar kan ik niets aan doen,...ik heb het telefoontje met de opdracht veel later gekregen dan jullie omdat het konijn van Ncumisa haar telefoonlijn had doorgebeten. Ze moest dus op zoek naar een andere telefoon. Uiteindelijk heeft ze de telefoon in de videotheek die onder haar woning gesitueerd is, kunnen gebruiken." sprak Philou.
Professor Menck, die net een sneetje zevengranenbrood aan het verorberen was knikte bevestigend. "Ik heb al meerdere keren vernomen dat er problemen met dat konijn zijn" mompelde hij. Als professor Menck sprak, zweeg de rest. Hij had een ongelooflijke kennis over de meest uiteenlopende zaken. "Let's talk business,...enneuh,...enkel jullie codenamen gebruiken hé. Zo kan niemand iemand anders verraden in geval men gevangen genomen zou worden.".
Vervolgens nam de enige echte eigenaar van de vermiste eland het woord. Hij noemde zichzelf Chocolatemoose en was een verzamelaar van de meeste vreemde huisdieren. Zo had hij bevoorbeeld een een kat met flatulentie. "Volgens een getuige die zichzelf Kate noemt, zou mijn eland het laatst gespot zijn aan de toog van een café in de Tolpoortstraat. Het enige probleem is dat Kate niet juist meer wist welk café. Schijnbaar had ze al een hele kroegentocht achter de rug en door het overmatig drankgebruik heeft ze een kanjer van een blackout! De ontvoerder zag er volgens haar uit als een groot gedrocht met een grote steenpuist op zijn wang."
Kamajavi,...die mee was om over dit grote avontuur een boek te schrijven stelde voor om af te rekenen en dringend aan de slag te gaan. Desondanks haar ijzertekort zag ze er weer heel sexy uit! "Welke strategie stellen jullie voor?" sprak ze zacht. Iedereen leek over een eventuele strategie na te denken, behalve Raf en Stienie. Stienie haar fiets was de dag voordien weer eens gestolen geweest en Raf overwelmde haar door de misdaadcijfers van elke provincie op te sommen. Raf was namelijk heel goed met cijfers (tot groot ongenoegen van sommige kranten waarnaar hij soms brieven stuurde als er weer eens een cijfer in een artikel niet bleek te kloppen).
"Laten we beginnen in café de Madelief!" stelde Artemis voor "Want die heeft een heel groot tuinterras. Ik weet dat nog omdat ik vorige zomer daar alle mollen gaan mollen ben. De cafébaas werd bijna zwakzinnig van al die hoopjes aarde in zijn tuin. Ik kon het niet langer aanzien en besloot de arme man te helpen. Ik ben al die smerige beesten met een kaasboor te lijf gegaan!"
"Goed idee" riep Saan. "Kunnen we wel met de auto gaan want ik heb nogal last van mijn teen?" Zo gezegd zo gedaan,...tien minuten later staat bijna iedereen in café de Madelief. Enkel Speedy moet verstek geven omdat ze naar een belangrijke filmvoorstelling over Congo moet. Wat bij aankomst meteen opvalt is de stank die in het café hangt. Nimf volgt haar fijngevoelig reukorgaan en komt terecht bij de deur van de kruipkelder. Met de elegantie van een brontosaurus beukt ze die in. "Je had ook de sleutel kunnen vragen hoor!" roept de cafébaas haar toe. In de kruipkelder komen onze vrienden tot een akelige ontdekking. De eland ligt ladderzat in zijn eigen uitwerpselen. "De eland is met zijn zatte kloten van de trap gevallen en heeft alle vier zijn poten gebroken" zegt professor Menk zacht. "Euthanasie is de enige oplossing".
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Maandag moest onze rommelkamer (wij hebben een ruimte die we zo noemen ja) er aan geloven. We wonen nog maar drie jaar samen maar je kan niet geloven wat een mens allemaal in huis haalt op zo een korte periode. Op de rommelkamer vond ik nog een oude en defecte videorecorder (ik heb intussen al een nieuwe) en een defecte printer. Verder lagen er nog een paar honderd comics (Amerikaanse stripverhalen voor de stripamateurs) te wachten op een deftige klasseerbeurt. Ik ben dus eerst met klasseren begonnen. Daar was ik al gauw een uur of twee mee bezig. Intussen ben ik al gestopt met comics verzamelen want het liep uit de hand. Op den duur kocht ik veertig reeksen per maand en had ik met moeite tijd om ze allemaal te lezen voor de nieuwe lichting weer uitkwam,...laat staan al de oude uitgaven die ik wou herlezen. Bon,...we wijken weer af (daar ben ik trouwens heel goed in). In de namiddag was het tijd voor ontspanning. We zijn naar de Decascoop in Gent geweest om een filmpje te gaan bekijken (logisch, want veel anders kan je daar niet doen). Het is Babel met onder andere Brad Pitt en Cate Blanchett geworden. De film komt van dezelfde regisseur (Alejandro Gonzales Iñarritu) als 21 grams & Amores Perros. Het is zeker een aanrader (als je in de mood bent voor een iets minder mainstream film). Na de film en het avondeten hebben we nog wat voor de televisie gehangen en vervolgens zijn we rond 23.30u gaan maffen.
Dinsdag was het tijd om de living eens onder handen te nemen. Trouwalbums, oude foto's, liefdesbrieven van toen we nog maar net samen waren, een oneindig aantal kaarshouders (waarvan we de helft in de vuilbak gedumpt hebben), gebruiksaanwijzigingen van toestellen die reeds kapot zijn enz... . De meeste kasten zijn bij deze zo goed als leeg. Alles zit nu al in dozen (waar mooi papiertjes op kleven waar we de inhoud op neergepend hebben). Enkel de zaken die we denken de komende weken nog nodig te hebben, staan er nog. In de namiddag zijn we even bij de oma van mijn vrouwke op bezoek geweest in het rusthuis en 's avond is mijn vrouw naar de aerobic gegaan terwijl ik in hetzelfde gebouw cardio training gedaan heb.
Woensdag en donderdag hebben we geen tijd om veel in te pakken,...maar vrijdag nemen we de keuken onder handen. Het mooie servies mag dan al vast ingepakt worden. We raken stilaan zonder dozen,... we zullen eens moeten zoeken om nog "bananedozen" te vinden.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn.
Begrijp me nu niet verkeerd. Ik heb niets tegen mensen met veel geld,... zolang ze zich als een normaal mens gedragen.
Ik moet echter vaststellen dat pakweg 80% van de klanten die moeilijk doen over hun boetes (of huurverlengingen want dat klinkt positiever) rijkelui zijn. Als Jan met de pet te laat komt zal die in 99% van de gevallen zonder morren zijn verlenging betalen. Maar als er zo een pief met een dikke BWM of Porche zijn films te laat binnen brengt, dan begint de miserie. Dan worden het meestal conversaties zoals degene hieronder.
"Dat zal nog 3.50 huurverlenging zijn alstublieft."
"Wat! Nog 3.50!??"
"Inderdaad mijnheer."
"Ik ben hier goeie klant hoor!"
"Dat kan wel zijn mijnheer. Maar wij behandelen iedereen op dezelfde manier."
"Ik kom hier bijna elke week!" (meestal nog overdreven ook, 2 keer per maand zal er meer op trekken)
"Mijnheer, wij hebben klanten die hier bijna elke dag komen huren, en ook zij moeten betalen als ze te laat komen hoor."
"Goh, als je mij die boete laat betalen weet ik toch niet of ik hier ga komen hoor!"
"Dat is u goed recht mijnheer, maar het zal toch 3.50 zijn"
Meestal betalen ze dan boos en vertrekken ze terug zonder nog een woord te zeggen. En uiteindelijk komen ze toch weer terug.
Ik kan mij daar zo kwaad in maken! In de duurste kleren rondlopen, met de duurste auto's rijden en braspartijen op restaurant van 150 de man,... maar een boete betalen van 3.50,...ho maar! En dan maar neerbuigend kijken! Dat zijn ook de mensen die overal een voorkeursbehandeling verwachten. En oh wee het gebeente van zij die niet onderdanig genoeg zijn! Als ze in een winkel hun zin niet krijgen vragen ze meestal naar de grote baas of dreigen ze met andere zaken.
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Philou
ps: Hill is zijn Moose kwijt,... als jullie dus hier of daar een uit zijn bek ruftende eland zouden tegenkomen, gelieve hem dan een seintje te geven! Die jongen is er helemaal kapot van. Negerinnentetten zouden - heb ik uit goede bron - een ideaal lokmiddel zijn!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht.
Indien jullie deze uitdaging zien zitten mogen jullie gewoon bij de reacties op dit bericht de link naar je blog plaatsen en op jullie blog de tekst neerschrijven (liefst onder de titel "de uitdaging"). Indien jullie dit niet zien zitten of leuk vinden,... no problemo, het was maar een ideetje hé! Hier komen de 15 woorden:
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
The descent
Moesten jullie nog meer willen griezelen dan kan ik ook nog Wrong turn en The Ring aanbevelen. Als je The Ring zou huren,...neem dan best de Japanse film en niet de Amerikaanse remake (de Amerikaanse is ook wel goed maar de Japanse is nog 10 keer creepier). Van deze 2 films kon ik de trailers echter niet vinden op You Tube. Moest iemand van jullie ze vinden, dan mag je ze gerust bij de reacties posten. Als iemand van jullie een van mijn aanraders gezien heeft,...post juliie reacties dan maar op het gastenboek. Dankuwel,...en veel griezelgenot!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Daarom ondergaan mijn pollekes 's avonds voor de televisie verschillende inwrijfsessies. Dat doet soms pijn aangezien de créme in alle zichtbare en onzichtbare wondjes trekt. Aiai piekepiek! Tegen de ochtend zijn mijn handen meestal al in een wat betere staat maar tegen het middag is, beginnen ze al weer uit te drogen. Ik ben dan ook nog iemand die veel zijn handen wast tussendoor (ik werk met geld) en dat doet er natuurlijk ook niet veel goed aan.
Ik ben om 19.00u beginnen eten op het werk omdat het al de hele tijd kalm was. Ik zat nog geen halve minuut neer of het volk begon weer toe te komen! Om de 2 happen heb ik ongeveer moeten stoppen met eten om klanten te bedienen! Ik heb er 45 minuten over gedaan om 3 sneetjes brood met beleg en een handvol radijsjes op te eten! Dat is toch echt niet normaal hé! ...
... En wat denk je,...ja hoor! Het laatste stukje brood is door mijn strot en nu loopt er hier geen kat meer rond! Je zou denken dat ze het er om doen! Niet gezeverd. Op de tijd dat ik dit stukje geschreven heb én de foto opgezocht en geplaatst heb, heb ik zero klanten moeten bedienen. Ik weet dat het niets helpt maar ik kan me daar soms zo kwaad in maken hé!
Onlangs moest ik eens langsgaan bij mijn huisdokter. Of neen, zeg maar geneesheer want naar mijn mening klinkt dat wel beter. Maar bon, we wijken af (en we zijn nog maar begonnen). De reden van mijn bezoek was papierwerk. Het document in kwestie was een soort medische check-up die ik bij mijn aanvraag voor een schuldsaldoverzekering gedeeltelijk moest laten invullen door mijn huisarts. Ik heb dus mijn bloed moeten laten trekken, in een potje moeten plassen, mij laten meten en wegen, enz .
Ik moest terugdenken aan de medische onderzoeken die we om de zoveel jaar op school moesten ondergaan. Hopelijk zat er deze keer zo geen idiote liesbreuktest bij! Ik vond die testjes vroeger echt vervelend. Terwijl je dan op je hand moest blazen, graaide de dokter naar je ballen. Daar stond je dan met je ondergoed op je enkels terwijl er een oude dokter met zn handen aan je ballen zat! En als afsluiter moest je dan je voorhuid naar achter trekken om te kijken of dat wel lukte. De meisjes kwamen er (heb ik toch van horen zeggen) makkelijker vanaf. Bij hen gluurden ze even in hun onderbroekje maar dat moest niet uit.
Een half uurtje later stond ik weer buiten. Mijn formulier was bijna volledig ingevuld. De dokter hield het formulier bij omdat hij nog juist de uitslagen van mijn bloedonderzoek moest invullen. Daarna zou hij alles opsturen naar de verzekeringsmaatschappij (die trouwens ook zelf deze consultatie gingen betalen, hetgeen ergens maar normaal is ook). Ik mocht hem nog bellen om de uitslag van het bloedonderzoek te weten te komen.
Toen ik hem een paar dagen later belde bleek bijna alles in orde. Qua aids en hepatitis zat ik safe. Enkel mijn cholesterol was een ietsie pietsie te hoog (208 geloof ik). Hij vertelde me dat hij niet zeker wist of dit een premieverhoging zou inhouden.
Ik hoop van niet. Wist je dat mijn maandelijkse bijdrage voor de schuldsaldoverzekering nu al dubbel zoveel kost als die van mijn vrouw?! Reden: Ik ben 4 jaar ouder én ik ben een man. Volgens de gemiddelde leeftijdsduur van mannen en vrouwen ben ik een veel groter risico. Goed om te weten dat ik zoveel sneller ga doodvallen dan mijn vrouw. Nee echt! Ik wil namelijk niet als laatste overblijven (teveel verdriet en zo). Zo zie je maar, er zitten overal goeie kanten aan, het is maar hoe je het bekijkt.
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...).
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
Gelukkig ben ik blijven zitten. De wet lacht er qua straffen de laatste tijd niet mee, als het om verkeersagressie gaat. Omdat ik begaan ben met het welzijn van mijn medebloggers heb ik 10 tips om verkeersagressie te voorkomen opgezocht.
Hoe kan ikzelf agressief rijgedrag vermijden: 10 tips.
1. Ga ervan uit dat fouten van andere chauffeurs niet persoonlijk bedoeld zijn of zijn gedaan om u te pesten.
2. Neem voldoende tijd voor uw rit.
3. En als u toch boos wordt, maak dan voor uzelf uit of een scheld- of vechtpartij u de vertraging waard is.
4. Zet relaxerende muziek op. (Niet té relaxerend want je mag ook niet in slaap vallen hé!)
5. Probeer u in te beelden in de plaats van de andere chauffeur.
6. Bedenk dat de weg van iedereen is.
7. Zorg dat u lekker zit.
8. U kan het verkeer toch niet controleren, alleen uzelf kan u controleren.
9. Neem uw commentaren tijdens een rit op op een bandje: bij het afluisteren zal u schrikken van uzelf en niet meer weten waarom u zo aan het foeteren was.
10. En tot slot, als er zich toch iets voordoet, stel uzelf deze drie vragen: is deze situatie echt belangrijk, staat mijn reactie in verhouding tot de situatie en kan ik eigenlijk iets doen aan deze situatie? Is het antwoord telkens 'nee', dan hebt u voor uzelf al uitgemaakt dat agressief worden toch geen zin heeft.
Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar persoonlijk vond ik King Kong één van de mooiste en triestigste films van het hele jaar. Ik heb heb hem 3 keer in de bioscoop gezien en 3 keer op dvd. De blog van vandaag is bij deze aan mijn favoriet aapje opgedragen. Hieronder een tweetal clips. De eerste is een samenvatting van de emotionele stukken uit de film. De fan in kwestie heeft er zelfs een melodietje op gezet. Het tweede clipje is een kort stukje uit de film. Ik krijg al weer tranen in de ogen als ik er aan terugdenk...
Vandaag is het - normaal gezien - de laatste keer dat ik op zondag een blog schrijf. Zes dagen per week bloggen lijkt me meer dan voldoende. De zevende dag zorgt er voor dat ik geen writers block krijg op termijn. Vanaf nu zal zondag dus op alle vlakken een rustdag worden.
Onlangs zat er in de brievenbus een envelop met daarop Aan de bewoners van dit huis geschreven. Terwijl ik de envelop opende dacht ik meteen weer aan een of andere reclamecampagne. Dit bleek dus voor een keer niet zo te zijn.
Hieronder een stukje van de inhoud van deze brief:
Beste buurtbewoner,
Voor het voldongen feit moesten we recentelijk vaststellen dat in onze buurt een UMTS-mast opgetrokken is. Aan de bouwvergunning met gunstig advies van het stadsbestuur zou een openbaar onderzoek vooraf gegaan zijn, doch bij rondvraag blijkt daar quasi niemand wat van te weten. Er is iets fundamenteels fout gegaan. Gezien de impact van dergelijke installatie voor de omgeving dringt het sensibiliseren van de buurt zich op. Los van het visueel en geluidsongemak dient geen betoog te weten dat dergelijke zendmast een ongunstige invloed heeft op de gezondheid van ons allen. In een straal van 500m tellen we ruim 500 gezinnen, u bent daarbij, en ja ook een school. Dit kan zomaar niet!
Allemaal goed en wel. Maar het is toch wel een beetje hypocriet hoor. Iedereen loopt met zn gsm te bellen dat het geen naam heeft. Regelmatig kankeren we als we ergens geen goed bereik hebben. Maar een zendmast in onze eigen buurt!? Nee hoor! Dat kan toch niet!
Ik heb een goed idee! Laten we een betoging plannen. We zullen iedereen opbellen, met onze gsm. Tss tss, bende rukkers!
Esmeralda de Villalobos staarde verveeld voor zich uit terwijl ze heupwiegend in de vitrine van privéclub Olala stond te dansen. Het was het einde van de maand, hetgeen zich steevast vertaalde in weinig klandizie. Daar kwam dan nog eens bij dat het buiten serieus regende. Dansen deed ze eigenlijk enkel om zichzelf warm te houden. De uitbater van het fijne etablissement was namelijk te krenterig om de zaak degelijk te verwarmen als er geen klanten aanwezig waren. Het enige voordeel dat de kou gaf was de constante aanwezigheid van keiharde tepels in haar topje. "Wat ben je met tepels waar je glas mee kan snijden als er geen kat komt kijken." mompelde Esmeralda kwaad. Op een zuur ruikende oude vetzak na had ze vandaag nog geen enkele klant gehad. En zelfs die wou enkel betalen indien hij haar mocht tongkussen. Daar zou ze vroeger nooit op in gegaan zijn, maar de tijden waren hard. Meer en meer klanten gingen bij meisjes die thuis mannen ontvingen. Zo iets viel minder op. Veel van die meisjes waren dan nog eens een stuk jonger en aantrekkelijker dan haar. Onlangs had een boze klant haar een verlepte trut genoemd en ze wist dat hij eigenlijk wel een beetje gelijk had. Ze had haar beste tijd gehad en dat besefte ze zelf maar al te goed. Ze droeg een pikzwarte pruik om de kale plekken op haar hoofd - die ze volgens dokter Neus van de stress kreeg - te verbergen. Ze keek ook een beetje scheel en vorige zomer was ze de grote teen van haar rechtervoet kwijtgeraakt tijdens een accident met een grasmaaier. Ze leek wel geboren voor het ongeluk. De rest van die nacht had ze geen enkele klant meer. Gunter - haar pooier - stuurde haar omstreeks zes uur in de ochtend naar huis met de boodschap dat ze niet meer hoefde terug te keren. Wat voor Amanda Piesschaert (Esmeralda was slechts haar exotisch klinkende "artiestennaam") eerst weer eens een geval van brute pech leek is uiteindelijk een keerpunt in haar leven geworden. Na enige weken solliciteren is ze - door het gebruik van een vals diploma - art director in een varkensvetsmelterij geworden. Amanda bepaald vandaag hoe lang de saucissen morgen zullen worden. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je bij je buurtslager een worstje besteld! Zo zie je maar dat iedereen het kan maken in het leven!
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn. 
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht. 
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...). 
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
