Armand Piesschaert sloeg een advertentieblad open terwijl hij het laatste restje boterham met hoofdvlees verorberde. "Hmmm, kijk eens hier Josette. Een coupon die je kan inruilen voor een gratis kilo tomaten. Tjongejonge,...liefhebbers van tomaten zitten de komende dagen op rozen" mompelde hij.
Josette reageerde niet op wat Armand haar te vertellen had. Het feit dat de batterijen van haar hoorapparaat plat waren had daar iets mee te maken. Dat was eigenlijk al zes maanden het geval maar dat vond ze niet zo erg. Ze was al 50 jaar getrouwd met Armand waarvan enkel de eerste 5 jaar de moeite waren geweest. Maar ja,... je kent dat. Eerst blijf je samen omdat je je kind een scheiding wil besparen, daarna omdat je al zo lang samen bent en tenslotte omdat het je allemaal niets meer kan schelen. Buitenkomen deed ze bijna nooit. Enkel op zaterdag, want dan gingen ze altijd naar de GB. Haar dochter zag ze ook al jaren niet meer. Het laatste wat ze gehoord had was dat haar dochter onder de schuilnaam Esmeralda een carriëre in de prostitutie begonnen was.
Armand ging wel wat meer buiten. Op dinsdag en donderdag ging hij altijd gaan biljarten. Zijn cafémakkers noemden hem nonkel fluisterbroek omdat Armand graag windjes liet tijdens de spelletjes biljart. Flatulentie was - naast zijn gulheid - één van zijn enige vernoembare kenmerken. Eigenlijk vonden zijn medespelers hem een vieze oude man, maar dat namen ze er graag bij,...in ruil voor gratis bier.
Haar muziek is nu niet bepaald ieders meug. Mijn vrouw kan bijvoorbeeld geen 5 minuten naar haar muziek luisteren. Ik ben echter een grote fan (hoewel haar laatste 2 cd's iets minder waren). Hieronder enkele clips.
Toen mijn vrouwke vorige vrijdag bij haar oogarts op consultatie ging, om nieuwe lenzen te bestellen kreeg ze onverwacht slecht nieuws. Er zat schijnbaar een scheurtje in haar netvlies. De oogarts vertelde haar dat ze best maandagochtend via de spoed van het U.Z. in Gent ging gaan (de arts naar wie hij ons doorstuurde was naar een conferentie tijdens het weekend). Aangezien zowel mijn vrouw als ikzelf geen dokters zijn besloten we eens naar een familielid te bellen die hoofdverpleger is op een afdeling van het U.Z. (en laat dat nu net de afdeling oogziekten zijn). Hij vertelde ons dat we in dat geval toch maar beter direct al eens naar de spoedafdeling gingen. Er was een goeie chirurg van wacht. We kwamen om 20.00u aan in het U.Z. in Gent. Spoed verwees ons al snel door naar een andere afdeling. Aangezien de chirurg aan een operatie bezig was hebben we moeten wachten tot 23.00u. Daarna onderzocht hij samen met zijn assistente de oogjes van mijn blonde deerne. Na de eerste inspectie twijfelde hij even of hij niet onmiddellijk zou opereren,...maar na de 2de controle bleek er toch nog iets meer aan de hand te zijn dan een gewoon scheurtje. Geen onmiddellijke operatie dus, hetgeen goed was aangezien de man al een shift van 36 uur achter de kiezen had en half slaapdronken tegen ons zat te praten. Maandag moesten er meer testen gedaan worden.
Zo gezegd zo gedaan. Wij maandag terug naar het ziekenhuis. De hele voormiddag hebben ze testjes gedaan (het ene al wat vervelender dan het andere). Nadat verschillende dokters de ogen van mijn vrouwke onderzocht hadden kwamen ze tot het besluit dat er dus inderdaad een scheurtje in het netvlies zat, maar er bleek nog een 2de probleempje te zijn met de adertjes in haar ogen of zo. Schijnbaar kwam deze kwaal hoofdzakelijk voor bij mannen, en dan nog mannen van middelbare leeftijd. Het goede nieuws was dat ze er iets aan konden doen,... het slechte dat ze waarschijnlijk een paar maanden na de eerste operatie nog eens zal moeten geopereerd worden. Misschien zelfs nog een derde keer. Aangezien de chirurg (dezelfde die we vrijdag gezien hebben) bezig was met een operatie, kregen we een afspraak op dinsdag om de operatie en de datum te bespreken.
Dinsdag is mijn vrouwke samen met haar moeder (ik moest werken) terug naar het ziekenhuis geweest. Ze zal donderdag (30/11) rond 11.00u onder het mes gaan. Allemaal duimen dus hé! Donderdag, zaterdag en zondag zijn mijn vrije dagen en vrijdag heb ik verlof genomen. Zo kan ik haar lekker in de watten leggen. Op zo een momenten ben je toch niet in the mood om te gaan werken.
Op Minnekenpoes haar blog staat er nu een filmpje met sprekende katten. Ik had het al eens gezien maar het blijft megagrappig! Je moet zeker eens gaan kijken. Ik lag echt plat van het lachen!
Zij: Hopelijk heb jij een betere werkdag achter de rug dan ik. Ik: Wat doe je van werk? Zij: Lerares. Ik: Innige deelneming Zij: Jouw leven is waarschijnlijk een stuk makkelijker,...en je neemt het niet mee naar huis. Ik: Alles heeft zijn voor- en nadelen. Trouwens, jouw job mag wel best wat lastiger zijn ook hé, je hebt er ook de voordelen van. Zij: Welke voordelen mogen dat dan wel zijn. Ik: Euh,... veel verlof bijvoorbeeld. Zij: Dat is nu eens zo een hatelijke opmerking hé! Jullie zien enkel dat aspect van de job. Maar als ik thuiskom heb ik nog werk voor school hé! Ik: Hoeveel uur klop je op de school? Zij: Twintig uur. Ik: Ik klop 40 à 50 uur per week, dus dan zou je al 30 uur thuiswerk moeten verrichten om aan mijn uren te komen. Weet je hoeveel verlof ik heb? Vier weken! Jij hebt al het dubbel aan verlof enkel tijdens de grote vakantie, en dan spreek ik nog niet over alle andere schoolvakanties én feestdagen! Zij: Als het zo makkelijk is moet je ook leraar worden hé. Ik: Daar gaat het helemaal niet om. Zij: Om wat gaat het dan wel? Ik: Over het feit dat leraars altijd lopen zagen over hun job terwijl ze verdorie drie maal (of meer) vakantie hebben dan een doorsnee mens. Iemand die aan de lopende band werkt heeft ook een hele lastig job,... heeft die mens zoveel verlof? Moest je dan nog lerares in de kleuterschool zijn,... Zij: Wat maakt dat dan uit,... pubers zijn lastiger hoor! Ik: Kan goed zijn, maar een kleuterlerares staat van 8.00u tot 16.00u voor de klas, vijf dagen per week. De meeste leraars in het middelbaar halen zelf geen 30 uren per week. Zowel mijn broer als zijn vrouw zijn leraars dus mij moet je niets leren hoor. Zij: Ja maar,... Ik: En dat het geen makkelijke job is daar ben ik het volledig mee eens. Kinderen die niet luisteren en je uitdagen, straf uitdelen die ze achteraf niet moeten maken van hun ouders enz... . Ik zou het niet willen doen. Zij: We zullen het niet eens geraken denk ik. Zullen we maar van onderwerp veranderen? Ik: Geen probleem. Hoe was de herfstVAKANTIE? Zij: ...
Menck vraagt aan zijn medebloggers of ze een persoonlijke top 10 aller tijden (muziek) kunnen doormailen. Ik heb wat nagedacht (en opgezocht) en ben na veelvuldig schrappen aan een top 20 geraakt. De eerste 10 ga ik doormailen naar Menck en de volledige top 20 ga ik hieronder zetten zodat mijn opzoekwerk toch niet voor niets geweest is. Let wel op,... ik ben niet thuis geweest en heb bijgevolg niet in mijn privécollectie kunnen snuisteren. Anders had deze top er waarschijnlijk volledig anders uitgezien. Maar bon, om de 5 minuten schiet er toch nog iets anders te binnen dus maakt het toch niet zoveel uit. Hier is hij dan:
1 - 10 ............................. 11. Fade into you (Mazzy star) 12. Ich will (Rammstein) 13. Favorite game (Cardigans) 14. Heaven (Do) 15. I'll stand by you (Pretenders) 16. Nutbush city limits (Tina Turner) 17.Unfinished sympathy (Massive attack) 18. Forever blue (Chris Isaak) 19. The day before you came (Abba) 20. De waarheid (Marco Borsato)
Nu jullie nog! Ik zou zeggen,....ALLEN DAARHEEN!
Update: Op aanvraag van Menck zijn de eerste 10 nummers verwijderd (zie reacties)
Ik zou graag leren om lucide te dromen. Lucide dromen is eigenlijk beseffen dat je droomt in je droom zelf, maar toch niet wakker worden. Je kan je droom wijzigen in gelijk wat jij wilt. The sky is the limit,.... en zelfs de sky is niet echt the limit, want je kan evengoed into space vliegen. Ik kan me trouwens direct wel wat erotisch getinte fantasieen inbeelden.
Wil je graag die vervelende baas de huid volschelden of plak je liever een kauwgom in het haar van die vervelende buurvrouw? Wil je de eerste ruimtevaarder in een roze tutu zijn, of dood je liever een draak met het hoofd van je schoonmoeder? Vliegen is natuurlijk ook altijd de max!
Het leren lucide dromen is echter wel iets waar je behoorlijk aan moet werken. Hieronder even een link om alle nodige informatie:
Zeg eens Moose,...jij werkt op een kantoor hé. Kom jij zulke zaken soms ook tegen? Indien dit zo blijkt te zijn en dan nog met regelmaat, gelieve me dan even een seintje te geven als er een vacature is!
Esmeralda de Villalobos staarde verveeld voor zich uit terwijl ze heupwiegend in de vitrine van privéclub Olala stond te dansen. Het was het einde van de maand, hetgeen zich steevast vertaalde in weinig klandizie. Daar kwam dan nog eens bij dat het buiten serieus regende. Dansen deed ze eigenlijk enkel om zichzelf warm te houden. De uitbater van het fijne etablissement was namelijk te krenterig om de zaak degelijk te verwarmen als er geen klanten aanwezig waren. Het enige voordeel dat de kou gaf was de constante aanwezigheid van keiharde tepels in haar topje. "Wat ben je met tepels waar je glas mee kan snijden als er geen kat komt kijken." mompelde Esmeralda kwaad. Op een zuur ruikende oude vetzak na had ze vandaag nog geen enkele klant gehad. En zelfs die wou enkel betalen indien hij haar mocht tongkussen. Daar zou ze vroeger nooit op in gegaan zijn, maar de tijden waren hard. Meer en meer klanten gingen bij meisjes die thuis mannen ontvingen. Zo iets viel minder op. Veel van die meisjes waren dan nog eens een stuk jonger en aantrekkelijker dan haar. Onlangs had een boze klant haar een verlepte trut genoemd en ze wist dat hij eigenlijk wel een beetje gelijk had. Ze had haar beste tijd gehad en dat besefte ze zelf maar al te goed. Ze droeg een pikzwarte pruik om de kale plekken op haar hoofd - die ze volgens dokter Neus van de stress kreeg - te verbergen. Ze keek ook een beetje scheel en vorige zomer was ze de grote teen van haar rechtervoet kwijtgeraakt tijdens een accident met een grasmaaier. Ze leek wel geboren voor het ongeluk. De rest van die nacht had ze geen enkele klant meer. Gunter - haar pooier - stuurde haar omstreeks zes uur in de ochtend naar huis met de boodschap dat ze niet meer hoefde terug te keren. Wat voor Amanda Piesschaert (Esmeralda was slechts haar exotisch klinkende "artiestennaam") eerst weer eens een geval van brute pech leek is uiteindelijk een keerpunt in haar leven geworden. Na enige weken solliciteren is ze - door het gebruik van een vals diploma - art director in een varkensvetsmelterij geworden. Amanda bepaald vandaag hoe lang de saucissen morgen zullen worden. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je bij je buurtslager een worstje besteld! Zo zie je maar dat iedereen het kan maken in het leven!
"Philou, kan je ons helpen een ontvoerde eland te bevrijden" sprak een geheimzinnige vrouw genaamd Ncumisa aan de andere kant van de lijn. "Voor jou alles, mijn beste dame" antwoordde Philou. Na het uitwisselen van de verdere details nam Philou zijn rugzak met inbrekersgerief en vertrok richting restaurant het scheepsanker. Toen hij daar aankwam zag hij dat de rest van de bende al aanwezig was. Ze hadden plaatsgenomen aan een grote ronde tafel die buiten het gezichtsveld van de andere tafels stond. Ze waren al allemaal aan het het eten. "Jij bent laat!" snauwde een wulps ogende vrouw met de codenaam Nimf! "Daar kan ik niets aan doen,...ik heb het telefoontje met de opdracht veel later gekregen dan jullie omdat het konijn van Ncumisa haar telefoonlijn had doorgebeten. Ze moest dus op zoek naar een andere telefoon. Uiteindelijk heeft ze de telefoon in de videotheek die onder haar woning gesitueerd is, kunnen gebruiken." sprak Philou.
Professor Menck, die net een sneetje zevengranenbrood aan het verorberen was knikte bevestigend. "Ik heb al meerdere keren vernomen dat er problemen met dat konijn zijn" mompelde hij. Als professor Menck sprak, zweeg de rest. Hij had een ongelooflijke kennis over de meest uiteenlopende zaken. "Let's talk business,...enneuh,...enkel jullie codenamen gebruiken hé. Zo kan niemand iemand anders verraden in geval men gevangen genomen zou worden.".
Vervolgens nam de enige echte eigenaar van de vermiste eland het woord. Hij noemde zichzelf Chocolatemoose en was een verzamelaar van de meeste vreemde huisdieren. Zo had hij bevoorbeeld een een kat met flatulentie. "Volgens een getuige die zichzelf Kate noemt, zou mijn eland het laatst gespot zijn aan de toog van een café in de Tolpoortstraat. Het enige probleem is dat Kate niet juist meer wist welk café. Schijnbaar had ze al een hele kroegentocht achter de rug en door het overmatig drankgebruik heeft ze een kanjer van een blackout! De ontvoerder zag er volgens haar uit als een groot gedrocht met een grote steenpuist op zijn wang."
Kamajavi,...die mee was om over dit grote avontuur een boek te schrijven stelde voor om af te rekenen en dringend aan de slag te gaan. Desondanks haar ijzertekort zag ze er weer heel sexy uit! "Welke strategie stellen jullie voor?" sprak ze zacht. Iedereen leek over een eventuele strategie na te denken, behalve Raf en Stienie. Stienie haar fiets was de dag voordien weer eens gestolen geweest en Raf overwelmde haar door de misdaadcijfers van elke provincie op te sommen. Raf was namelijk heel goed met cijfers (tot groot ongenoegen van sommige kranten waarnaar hij soms brieven stuurde als er weer eens een cijfer in een artikel niet bleek te kloppen).
"Laten we beginnen in café de Madelief!" stelde Artemis voor "Want die heeft een heel groot tuinterras. Ik weet dat nog omdat ik vorige zomer daar alle mollen gaan mollen ben. De cafébaas werd bijna zwakzinnig van al die hoopjes aarde in zijn tuin. Ik kon het niet langer aanzien en besloot de arme man te helpen. Ik ben al die smerige beesten met een kaasboor te lijf gegaan!"
"Goed idee" riep Saan. "Kunnen we wel met de auto gaan want ik heb nogal last van mijn teen?" Zo gezegd zo gedaan,...tien minuten later staat bijna iedereen in café de Madelief. Enkel Speedy moet verstek geven omdat ze naar een belangrijke filmvoorstelling over Congo moet. Wat bij aankomst meteen opvalt is de stank die in het café hangt. Nimf volgt haar fijngevoelig reukorgaan en komt terecht bij de deur van de kruipkelder. Met de elegantie van een brontosaurus beukt ze die in. "Je had ook de sleutel kunnen vragen hoor!" roept de cafébaas haar toe. In de kruipkelder komen onze vrienden tot een akelige ontdekking. De eland ligt ladderzat in zijn eigen uitwerpselen. "De eland is met zijn zatte kloten van de trap gevallen en heeft alle vier zijn poten gebroken" zegt professor Menk zacht. "Euthanasie is de enige oplossing".
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Maandag moest onze rommelkamer (wij hebben een ruimte die we zo noemen ja) er aan geloven. We wonen nog maar drie jaar samen maar je kan niet geloven wat een mens allemaal in huis haalt op zo een korte periode. Op de rommelkamer vond ik nog een oude en defecte videorecorder (ik heb intussen al een nieuwe) en een defecte printer. Verder lagen er nog een paar honderd comics (Amerikaanse stripverhalen voor de stripamateurs) te wachten op een deftige klasseerbeurt. Ik ben dus eerst met klasseren begonnen. Daar was ik al gauw een uur of twee mee bezig. Intussen ben ik al gestopt met comics verzamelen want het liep uit de hand. Op den duur kocht ik veertig reeksen per maand en had ik met moeite tijd om ze allemaal te lezen voor de nieuwe lichting weer uitkwam,...laat staan al de oude uitgaven die ik wou herlezen. Bon,...we wijken weer af (daar ben ik trouwens heel goed in). In de namiddag was het tijd voor ontspanning. We zijn naar de Decascoop in Gent geweest om een filmpje te gaan bekijken (logisch, want veel anders kan je daar niet doen). Het is Babel met onder andere Brad Pitt en Cate Blanchett geworden. De film komt van dezelfde regisseur (Alejandro Gonzales Iñarritu) als 21 grams & Amores Perros. Het is zeker een aanrader (als je in de mood bent voor een iets minder mainstream film). Na de film en het avondeten hebben we nog wat voor de televisie gehangen en vervolgens zijn we rond 23.30u gaan maffen.
Dinsdag was het tijd om de living eens onder handen te nemen. Trouwalbums, oude foto's, liefdesbrieven van toen we nog maar net samen waren, een oneindig aantal kaarshouders (waarvan we de helft in de vuilbak gedumpt hebben), gebruiksaanwijzigingen van toestellen die reeds kapot zijn enz... . De meeste kasten zijn bij deze zo goed als leeg. Alles zit nu al in dozen (waar mooi papiertjes op kleven waar we de inhoud op neergepend hebben). Enkel de zaken die we denken de komende weken nog nodig te hebben, staan er nog. In de namiddag zijn we even bij de oma van mijn vrouwke op bezoek geweest in het rusthuis en 's avond is mijn vrouw naar de aerobic gegaan terwijl ik in hetzelfde gebouw cardio training gedaan heb.
Woensdag en donderdag hebben we geen tijd om veel in te pakken,...maar vrijdag nemen we de keuken onder handen. Het mooie servies mag dan al vast ingepakt worden. We raken stilaan zonder dozen,... we zullen eens moeten zoeken om nog "bananedozen" te vinden.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn.
Begrijp me nu niet verkeerd. Ik heb niets tegen mensen met veel geld,... zolang ze zich als een normaal mens gedragen.
Ik moet echter vaststellen dat pakweg 80% van de klanten die moeilijk doen over hun boetes (of huurverlengingen want dat klinkt positiever) rijkelui zijn. Als Jan met de pet te laat komt zal die in 99% van de gevallen zonder morren zijn verlenging betalen. Maar als er zo een pief met een dikke BWM of Porche zijn films te laat binnen brengt, dan begint de miserie. Dan worden het meestal conversaties zoals degene hieronder.
"Dat zal nog 3.50 huurverlenging zijn alstublieft."
"Wat! Nog 3.50!??"
"Inderdaad mijnheer."
"Ik ben hier goeie klant hoor!"
"Dat kan wel zijn mijnheer. Maar wij behandelen iedereen op dezelfde manier."
"Ik kom hier bijna elke week!" (meestal nog overdreven ook, 2 keer per maand zal er meer op trekken)
"Mijnheer, wij hebben klanten die hier bijna elke dag komen huren, en ook zij moeten betalen als ze te laat komen hoor."
"Goh, als je mij die boete laat betalen weet ik toch niet of ik hier ga komen hoor!"
"Dat is u goed recht mijnheer, maar het zal toch 3.50 zijn"
Meestal betalen ze dan boos en vertrekken ze terug zonder nog een woord te zeggen. En uiteindelijk komen ze toch weer terug.
Ik kan mij daar zo kwaad in maken! In de duurste kleren rondlopen, met de duurste auto's rijden en braspartijen op restaurant van 150 de man,... maar een boete betalen van 3.50,...ho maar! En dan maar neerbuigend kijken! Dat zijn ook de mensen die overal een voorkeursbehandeling verwachten. En oh wee het gebeente van zij die niet onderdanig genoeg zijn! Als ze in een winkel hun zin niet krijgen vragen ze meestal naar de grote baas of dreigen ze met andere zaken.
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Philou
ps: Hill is zijn Moose kwijt,... als jullie dus hier of daar een uit zijn bek ruftende eland zouden tegenkomen, gelieve hem dan een seintje te geven! Die jongen is er helemaal kapot van. Negerinnentetten zouden - heb ik uit goede bron - een ideaal lokmiddel zijn!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht.
Indien jullie deze uitdaging zien zitten mogen jullie gewoon bij de reacties op dit bericht de link naar je blog plaatsen en op jullie blog de tekst neerschrijven (liefst onder de titel "de uitdaging"). Indien jullie dit niet zien zitten of leuk vinden,... no problemo, het was maar een ideetje hé! Hier komen de 15 woorden:
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
The descent
Moesten jullie nog meer willen griezelen dan kan ik ook nog Wrong turn en The Ring aanbevelen. Als je The Ring zou huren,...neem dan best de Japanse film en niet de Amerikaanse remake (de Amerikaanse is ook wel goed maar de Japanse is nog 10 keer creepier). Van deze 2 films kon ik de trailers echter niet vinden op You Tube. Moest iemand van jullie ze vinden, dan mag je ze gerust bij de reacties posten. Als iemand van jullie een van mijn aanraders gezien heeft,...post juliie reacties dan maar op het gastenboek. Dankuwel,...en veel griezelgenot!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Daarom ondergaan mijn pollekes 's avonds voor de televisie verschillende inwrijfsessies. Dat doet soms pijn aangezien de créme in alle zichtbare en onzichtbare wondjes trekt. Aiai piekepiek! Tegen de ochtend zijn mijn handen meestal al in een wat betere staat maar tegen het middag is, beginnen ze al weer uit te drogen. Ik ben dan ook nog iemand die veel zijn handen wast tussendoor (ik werk met geld) en dat doet er natuurlijk ook niet veel goed aan.
Armand Piesschaert sloeg een advertentieblad open terwijl hij het laatste restje boterham met hoofdvlees verorberde. "Hmmm, kijk eens hier Josette. Een coupon die je kan inruilen voor een gratis kilo tomaten. Tjongejonge,...liefhebbers van tomaten zitten de komende dagen op rozen" mompelde hij.
Toen mijn vrouwke vorige vrijdag bij haar oogarts op consultatie ging, om nieuwe lenzen te bestellen kreeg ze onverwacht slecht nieuws. Er zat schijnbaar een scheurtje in haar netvlies. De oogarts vertelde haar dat ze best maandagochtend via de spoed van het U.Z. in Gent ging gaan (de arts naar wie hij ons doorstuurde was naar een conferentie tijdens het weekend). Aangezien zowel mijn vrouw als ikzelf geen dokters zijn besloten we eens naar een familielid te bellen die hoofdverpleger is op een afdeling van het U.Z. (en laat dat nu net de afdeling oogziekten zijn). Hij vertelde ons dat we in dat geval toch maar beter direct al eens naar de spoedafdeling gingen. Er was een goeie chirurg van wacht. We kwamen om 20.00u aan in het U.Z. in Gent. Spoed verwees ons al snel door naar een andere afdeling. Aangezien de chirurg aan een operatie bezig was hebben we moeten wachten tot 23.00u. Daarna onderzocht hij samen met zijn assistente de oogjes van mijn blonde deerne. Na de eerste inspectie twijfelde hij even of hij niet onmiddellijk zou opereren,...maar na de 2de controle bleek er toch nog iets meer aan de hand te zijn dan een gewoon scheurtje.
Ik zou graag leren om lucide te dromen. Lucide dromen is eigenlijk beseffen dat je droomt in je droom zelf, maar toch niet wakker worden. Je kan je droom wijzigen in gelijk wat jij wilt. The sky is the limit,.... en zelfs de sky is niet echt the limit, want je kan evengoed into space vliegen. Ik kan me trouwens direct wel wat erotisch getinte fantasieen inbeelden. 
Esmeralda de Villalobos staarde verveeld voor zich uit terwijl ze heupwiegend in de vitrine van privéclub Olala stond te dansen. Het was het einde van de maand, hetgeen zich steevast vertaalde in weinig klandizie. Daar kwam dan nog eens bij dat het buiten serieus regende. Dansen deed ze eigenlijk enkel om zichzelf warm te houden. De uitbater van het fijne etablissement was namelijk te krenterig om de zaak degelijk te verwarmen als er geen klanten aanwezig waren. Het enige voordeel dat de kou gaf was de constante aanwezigheid van keiharde tepels in haar topje. "Wat ben je met tepels waar je glas mee kan snijden als er geen kat komt kijken." mompelde Esmeralda kwaad. Op een zuur ruikende oude vetzak na had ze vandaag nog geen enkele klant gehad. En zelfs die wou enkel betalen indien hij haar mocht tongkussen. Daar zou ze vroeger nooit op in gegaan zijn, maar de tijden waren hard. Meer en meer klanten gingen bij meisjes die thuis mannen ontvingen. Zo iets viel minder op. Veel van die meisjes waren dan nog eens een stuk jonger en aantrekkelijker dan haar. Onlangs had een boze klant haar een verlepte trut genoemd en ze wist dat hij eigenlijk wel een beetje gelijk had. Ze had haar beste tijd gehad en dat besefte ze zelf maar al te goed. Ze droeg een pikzwarte pruik om de kale plekken op haar hoofd - die ze volgens dokter Neus van de stress kreeg - te verbergen. Ze keek ook een beetje scheel en vorige zomer was ze de grote teen van haar rechtervoet kwijtgeraakt tijdens een accident met een grasmaaier. Ze leek wel geboren voor het ongeluk. De rest van die nacht had ze geen enkele klant meer. Gunter - haar pooier - stuurde haar omstreeks zes uur in de ochtend naar huis met de boodschap dat ze niet meer hoefde terug te keren. Wat voor Amanda Piesschaert (Esmeralda was slechts haar exotisch klinkende "artiestennaam") eerst weer eens een geval van brute pech leek is uiteindelijk een keerpunt in haar leven geworden. Na enige weken solliciteren is ze - door het gebruik van een vals diploma - art director in een varkensvetsmelterij geworden. Amanda bepaald vandaag hoe lang de saucissen morgen zullen worden. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je bij je buurtslager een worstje besteld! Zo zie je maar dat iedereen het kan maken in het leven!
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn. 
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht. 
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
