Maandag is (zoals bij velen onder ons) niet echt mijn favoriete dag van de week. Je weet dat er de komende dagen weer niet veel vrije tijd is en in mijn geval ben ik nogal vaak aan het bekomen van een kater die ik de zondagavond heb opgelopen. Ik drink het liefst op zondagavond omdat dat de pijn van het bijna maandag zijn een beetje verzacht. Een beetje een catch 22 natuurlijk als je je maandagen daardoor nog erger maakt omdat je in bijna een kwart van de gevallen een kater hebt. Maar bon.
Daar stond ik dus, mottig te wezen op het werk. Mijn hoofd (net als mijn maag) draaide een beetje en dan was er nog die hoofdpijn (die gelukkig nog niet té erg was). Net toen ik een beetje begon te bekomen kwam er opeens een vader met 3 (rumoerige) kinderen binnen. Alle 3 de knaapjes hadden dezelfde kleren aan. Een babyblauwe sweater met een kap aan (die kap hadden ze opgezet alhoewel er buiten van regen geen sprake was, laat staan binnen in de winkel), een zwarte jeans en bruine sportschoentjes. Er zat een tweeling bij. Mijn maag begon lichtjes te draaien bij het aanschouwen van dit vreemde tafereel. Ik schipperde een beetje tussen een absurd en creepy gevoel. Ik weet dat ik waarschijnlijk veel reacties ga krijgen van jullie medebloggers maar hetgeen ik nu ga vertellen is gewoon een kwestie van smaak,... en smaken verschillen nu eenmaal. Ik vind dat zo klootjesvolkachtig, allemaal dezelfde kleren aanhebben. Bij een tweeling heb je nog een beetje een excuus (alhoewel ik vind dat elk kind een individu moet zijn en geen kloon van zijn tweelingsbroer of -zus, doch dit terzijde), maar in alle andere gevallen vind ik dat een behoorlijk idioot zicht! Je hebt trouwens ook hele gezinnen, die pakweg de zondag met hun hele kroost een uitstapje maken. Ze dragen dan allemaal dezelfde training en t-shirt. Het lijkt hen waarschijnlijk een schattig idee maar ik kan daar dus echt van over mijn nek gaan.
En dan heb ik nog die onverklaarbare angst voor tweelingen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind tweelingen dus echt creepy. Ik moet altijd direct denken aan Damien uit the Omen (hoewel die geen tweelingsbroer heeft), en al die kinderen uit Village of the damned. Ik weet niet vanwaar mijn angst en wantrouwen jegens tweelingen komt, maar hij is er wel. Ik heb ook zo iets met clowns. Van clownfobie is er niet echt sprake want ik ren niet al schreeuwend en broekschijtend weg als er een clown in de buurt is maar toch ben ik wantrouwig als ik er eentje zie.
Zal ik mijn hoofd dan toch maar eens laten onderzoeken?
Soms heb je van die kippenvelmuziek, die je op momenten dat je down bent nog triestiger maken maar toch hemels zijn om naar te luisteren. Dit zijn mooie voorbeelden. Wat een stemmen!
"Schatje,...wil je een beetje haartje wrijf doen?" klinkt het regelmatig uit mijn vrouwke haar mond, terwijl we tv aan het kijken zijn. Mijn elfje heeft niets liever dan dat ik in haar haar wrijf of haar hoofd masseer terwijl ze naar tv zit te kijken. Meestal ga ik wel in op haar verzoek. Ik hou het best wel lang uit ook hoor,... soms wel een uur!
Als de rollen echter omkeren gaat het echter niet altijd even vlot.
Ik heb graag "beentje wrijf" of "voetje wrijf". Als mijn elfje dan al zin heeft om zelf eens een wrijfbeurt te geven, dan valt ze meestal al stil na 5 minuten. Over het algemeen beweeg ik dan even met het been waar haar stilgevallen hand op ligt om duidelijk te maken dat ze stilgevallen is. Ik denk dat ze het meestal zelf niet beseft doordat ze op de tv gefocust is.
Wrijven,... we zouden het allemaal wat meer moeten doen.Want zeg nu zelf, wie heeft dat nu niet graag? En terwijl we bezig zijn,... de wereld heeft ook meer knuffels nodig.
Denk aan deze wijze woorden als je de volgende keer met uw wederhelft de sofa deelt!
De oma van elfje (mijn vrouw voor de beginnende lezers onder jullie) zit al een paar maanden in een rusthuis. De reden daarvoor is omdat ze mentaal achteruit aan het boeren is. Een half jaar geleden woonde Christiane(ke) nog in haar eigen huisje, vlak bij de markt in Deinze. Toen was ze qua gezondheid (zowel fysiek als mentaal), er een stuk beter aan toe dan mijn eigen grootmoeder (wiens zicht maar voor 30% meer werkt). We gingen regelmatig de zaterdagnamiddag bij Christianeke op bezoek. Steenvast maakte ze het dan gezellig. Ze dekte de tafel met haar mooiste tafellaken en een mooi servies. Op een zilveren schaaltje serveerde ze steenvast wat koekjes en chocolaatjes. De koffie bleef lekker warm in de kan die op de stoof stond. En dan maar praten over hoe het vroeger was. Zo nu en dan vertelde ze wel eens anekdotes die we al een paar keer gehoord hadden, maar een muggezifter die daar over valt. Dat valt bij iedere bejaarde wel eens voor.
Plots is ze zeer snel achteruitgegaan. Het begon met de zaken die ze vertelde. Soms vertelde ze dezelfde anekdote vier maal op 10 minuten. Ze vergat soms letterlijk om te eten en vergat wie haar een half uur voordien bezocht had. De situatie begon een beetje gevaarlijk te worden. Wat als ze haar fornuis zou vergeten uitzetten of haar medicatie zou vergeten nemen? In het begin gingen haar kinderen (ze heeft er 4) elk om beurt enkele uren per dag gaan "oppassen", maar op den duur werd het onverantwoord om haar alleen te laten. Soms belde ze 10 keer op een uur naar de buurvrouw (die kent ze goed) om dezelfde vraag te stellen. Een rusthuis bleek de enige oplossing.
Ook in het rusthuis gaat het met ups en downs. De eerste maand huilde ze tijdens elk bezoek omdat ze elke dag opnieuw er van overtuigd was dat het haar eerste dag in het rusthuis was. Ze was constant in paniek omdat ze daar niets herkende. Al gaf je haar een volledige rondleiding,... vijf minuten later vroeg ze weer waar ze was. Elk afscheid was verschrikkelijk. Daar zat ze dan boos en met tranen in de ogen door het raam te staren. "Een schande dat jullie me zo maar aan mijn lot over laten. Het is mijn eerste dag hier en iedereen laat me alleen" sprak ze dan steenvast.
Intussen is ze al twee keer van kamer veranderd. De eerste keer zat ze samen met een kamergenote maar die werd het gezelschap van Christiane al gauw kotsbeu. Ergens wel begrijpelijk als je tijdens het tv kijken elke twee minuten dezelfde vraag krijgt ("Waar ben ik"). De volgende kamer was wat te klein dus stond ze op de wachtlijst voor een groter exemplaar. Die grote kamer heeft ze een paar dagen geleden gekregen. Als ik met elfje op bezoek ga herkent ze ons altijd, maar mijn naam vergeet ze steenvast. Als ik er eens niet bij ben vraagt ze steenvast aan mijn vrouw "En schatje,... woon je nog steeds thuis?". "Nee oma, ik ben toch getrouwd met Philip." antwoord mijn betere helft dan. "Ah, ja,...t'is ook waar" spreekt Christianeke dan al knikkend. Maar aan haar ogen kan je zien dat ze het zich niet kan herinneren.
Bij haar is - zij het ongewild - uit het oog, dikwijls ook uit het hart.
Ik ben een meester als het op me vervelen aankomt.
Sterker nog, ik denk, dat moesten er olympische vervelingswedstrijden gehouden worden, ik gegarandeerd goud zou wegkapen! Zelfs ambtenaren zouden in het stof moeten bijten! Ik las regelmatig vervelingsmomenten in. Dan zit (of lig) ik gewoon voor me uit te staren terwijl ik mijn eigen gedachten observeer. Klinkt ingewikkeld? Is het niet hoor!
Op zulke momenten mogen er 101 zaken te doen zijn,... maakt niet uit. Ik heb in niets zin dus dan rest er niets anders dan de verveling eens lekker te laten toeslaan. Yep, ik kan me een gemeen potje vervelen.
Het leuke aan deze hobby is dat je ze overal kan uitoefenen. Op je werk, in de sofa, aan de keukentafel, enz... . Ik heb Menck onlangs horen zeggen (of beter zien schrijven) dat met je blote kont in het gras zitten leuk is én - al dan niet preventief - goed is tegen spoelworm. Het was een reactie op een blog van Zapnimf, die hem er trouwens wel op wees dat je dan maar beter je kont kan parkeren op een mollenvrij gazon. Doch dit terzijde. Waar het op neerkomt is dat ik me binnenkort eens ga toeleggen op het vervelen terwijl je met je blote kont in het gras zit. Je kan zelfs nog sprietjes tellen of het gras zien groeien.
Ik ga er mee stoppen voor vandaag, want momenteel verveel ik niet enkel mezelf.
Eindelijk is het zover! We hebben een huis gekocht! Op 21 december zal het huis officeel van ons zijn. Nu weten we tenminste waar we de komende 25 jaar voor zullen mogen werken.
Het is een half open bebouwing (bouwjaar 1964). De woning is in zeer goede staat, het dak is 2 jaar geleden vernieuwd en de badkamer is nog maar een paar maand oud. De eigenaars verkopen het huis omdat het te groot is geworden voor hen. Ze worden een jaartje ouder en verhuizen naar een flat. Het zijn nog mensen van de oude stempel die altijd heel veel zorg gedragen hebben voor hun gerief. Hun dochter vertelde zelfs dat moederlief kuisziek is. Ik heb niet veel problemen dat te geloven.
Qua tuin is er achteraan voldoende ruimte. Gelukkig zijn er geen hagen, borders en klimop! De tuin van het huis dat we momenteel huren is immens en er is veel onderhoud aan! Ik heb de laatste jaren meer in de tuin gezwoegd dan dat ik er genot van heb gehad. Leuk voor sommigen, maar een nachtmerrie voor iemand die geen groene vingers heeft!
Anyway,... vanaf 21 december kunnen we dus beginnen verhuizen en op 31 januari vervalt ons huurcontract. We hebben dus 41 dagen om alles ter regelen. Dat zou geen probleem mogen zijn. Tegen de verhuis zelf zie ik wel wat op. Maar een nieuw huis inrichten en met een schone lei beginnen is altijd fun.
Toen ik gisterenochtend de badkamer nog half slapend binnenstrompelde, besloot ik eens op de weegschaal te gaan staan. Het was al een tijdje geleden en het toestel staat daar nu ook niet voor niets plaats in te nemen, nietwaar? Toen ik het eindresultaat van mijn weging van het display aflas was ik in één klap klaarwakker! NEGENTIG KILO! AAAAAAAAAAAAAH! Qua start op een maandagochtend kan dat wel tellen!
Stel je bij die 90 kilo nu ook geen gigantische vetzak voor, want zo erg is het nu ook nog niet met mij gesteld. Ik meet 1m 80 dus ik schat dat ik zo ongeveer 11 kilo teveel weeg. Een dieet zal wel de enige oplossing zijn vrees ik.
Dag pakje chips waar ik mezelf mee troost na een rotdag op het werk. Salut mozarellabroodjes bij tv op donderdagnamiddag. Toedeloe mini videetjes, gefrituurde calamares, scampi's in de looksaus, frietjes, Hoegaarden grand cru, schuimwijn, Leffe blond, Batida de coco en Tripel Karmeliet. Verschrikkelijk,... want ik eet zooooo graag!
Vroeger was het anders. Ik was zo iemand die alles mocht eten wat hij wou. Om even een voorbeeld te geven. Aan mijn 16 jaar at ik alle weekdagen na het school een zak borrelnootjes en 's avonds bij tv een grote zak chips. Een liter cola per dag was ook een minimum. Op zaterdag logeerde ik dikwijls bij mijn grootvader in Gent. Na mijn avondmaal (een volledig stokbrood met spiegelei) at ik in de loop van de avond 2 a 3 zakken chips en dronk ik 6 blikken cola.
Sinds een jaar of 2 moet ik opletten met wat ik eet. Meestal hou ik dat niet lang vol. Ik dieet een paar weken en dan laat ik de teugels weer een par weken vieren, waardoor ik terug bij af ben. Je kan me dus een wandelend jojo-effect noemen. Ik heb dan nog het geluk relatief makkelijk af te vallen. Met het dieet dat hieronder staat verlies ik ongeveer 1 à 2 kilo per week.
Weekdagen + zaterdag: 08.00u Cornflakes met melk 10.00u Tas groene thee 12.00u 4 sneden brood met mager beleg of soep 15.00u 2 soorten groenten of 2 soorten fruit 17.00u Vitalinea koekje of sesam bar 19.00u Warm eten (25% patatjes, 50% groenten, 25% vlees) 22.30u Warme melk met honing + enkele vitalinea koekjes
Zondag = zondige dag. Alles mag. Meestal eet ik dan enkele snacks en drink ik schuimwijn of enkele bieren. Als avondmaal gaan we om frietjes.
Als je een dag mag zondigen gaat dieeten beter. Te spartaans dieeten hou je op lange termijn toch niet vol!
Ik ben een slokkop. Ik ben er niet trots op maar ik moet het toegeven. En dan heb ik het niet enkel over eten.
Ongeveer een jaar geleden ben ik om die reden gestopt met comics verzamelen. Op den duur kocht ik er elke maand een stuk of 50 (ja, je leest het goed,....50!). Telkens ik de nieuwe lichting ging halen, was ik nog maar net klaar met de vorige hoop te lezen. Mooi op schema zou je dus denken. Daar zat het probleem niet echt. Het probleem was dat ik het zodanig druk had met de nieuwe reeksen te lezen, dat ik mijn oude nummers nooit kon herlezen. Na een paar jaar sta je daar met duizendtal comics in je huis, maar je hebt niet eens de tijd om ze te herlezen!
Daar ben ik dus mee gestopt.
De laatste tijd begin ik dus het zelfde probleem te krijgen met dvd's. Ik koop sneller films en series op dvd, dan ik tijd heb om naar te kijken. Alleen al deze maand kocht ik E.R. season 6, Third watch season 1, Greys anatomy season 1, Footloose en de blade trilogy. Om je een idee te geven zal ik hieronder even alle series op dvd opsommen die ik al in huis heb maar nog steeds moet bekijken (En dan hebben we het nog niet over de films hé!):
- Angel season 3, 4 en 5 - Buffy season 6, 7 en 8 - Sopranos season 1, 2, 3 en 4 - E.R. season 5 en 6 - Friends alle 10 seizoenen - Ally McBeal alle 5 seizoenen - Third watch season 1 - Greys anatomy season 1 - 24 season 2 en 3 - North and South season 2
Alles samengerekend zal dat ongeveer op zo een 500 a 600 uren serie komen denk ik.
Dit is echt een vreemd filmpje uit Japan. Schijnbaar gaat het om een tv programma waarin kandidaten in een bibliotheek het tegen elkaar opnemen. Ze trekken eerst een kaart en de verliezer moet een walgelijke of pijnlijk proef ondergaan. Tijdens de proef moeten ze zo weinig mogelijk lawaai maken. Vreemde snijbonen,... die Jappen! Enjoy!
Gsm. Een zegen of een vloek? Mij zegt het eerlijk gezegd niet zoveel. Ik heb er wel eentje, maar tijdens de weekends heb ik die meestal niet op zak. Tijdens de week gebruik ik hem enkel om eens een berichtje te sturen naar mijn vrouwke terwijl we beiden op het werk zitten,... maar dat is het zo wel ongeveer. Als je vroeger niet thuis was, dan was dat dikke pech voor de beller in kwestie. Maar nu kunnen ze je overal lastig vallen. "Zet je gsm dan af", zullen de meesten onder jullie nu zeggen. Wat is het nut van een gsm als je hem 3/4 van de tijd afzet? Trouwens, als je hem dan weer aanzet, heb je 25 berichtjes die je allemaal moet bekijken en 10 gemiste oproepen die je moet terugbellen (bijna niemand spreekt iets in op het antwoordapparaat).
Nog zo een vervelend iets. Je zit op restaurant op je gemak te eten en ineens gaat aan de tafel achter je een gsm af. De eigenaar van de telefoon begint (vanzelfsprekend pas nadat de gsm 10 keer gerinkeld met de meest luide én idioot klinkende beltoon) luidop een conversatie te voeren met de persoon aan de andere kant van de lijn. Het is ook al niet meer de eerste keer dat er in de bioscoop gsm's afgaan in het midden van de film. Meestal zet de persoon in kwestie verlegen zijn gsm snel af, maar ik heb dus ook al meegemaakt dat ze gewoon opnemen en een praatje maken. In de videotheek waar ik werk moet ik soms ook klanten bedienen terwijl die met iemand aan het telefoneren zijn. Ik vind dat ronduit onbeschoft. Of dan van die idioten die in mijn winkel rondlopen terwijl ze handsfree aan het bellen zijn. De rest van de winkel moet meeluisteren naar hun telefoongesprek. Soms zet ik opzettelijk de muziek in de winkel wat harder. Dat zetten ze hun conversatie buiten verder of stoppen ze met bellen. Op de rijweg kom je ook mensen tegen die met moeite op de weg letten én maar met 1 hand rijden opdat ze niet handsfree bellen. En dan maar van links naar rechts zwalpen op de snelweg aan 120km/u of meer. Pinken kunnen ze od dat moment ook niet.
Ik hoop ten zeerste dat alle hevige gsm gebruikers binnen pakweg 15 jaar gefrituurde hersenen hebben van al de straling.
Binnenkort is het weer tijd om mijn tuin op te kuisen en klaar te zetten voor de winter. Een voor mij zeer vervelend karwei, want als er een ding is dat ik niet heb, zijn het groene vingers. Oneindige hopen onkruid staan op mij te wachten. Mijn eigen schuld natuurlijk want ik heb het deze zomer zo ver laten komen. In Juli was het te warm om in de tuin te werken, in Augustus was het te regenachtig en in September had ik weinig vrije tijd. Gelukkig zal het naar alle waarschijnlijkheid de laatste keer zijn dat ik mijn grote tuin moet opkuisen. We zijn volop op zoek naar een huisje om te kopen en daar zal mijn keuze vallen op een woning met een kleine én makkelijk te onderhouden tuin. Bye bye vuile vingers, salut schrammen van rozenstruiken, adios pijnlijke knieen! Het leven kan toch mooi zijn!
Gisteren heeft de politie een drugsverslaafd koppel aangehouden omdat ze hun kinderen hadden achtergelaten bij een zwerver aan het station van Antwerpen centraal. De kinderen waren één en vijf jaar oud.
Over zo zaken kan ik me ongelooflijk opwinden! Je hoort in je eigen buurt en kenissenkring regelmatig verhalen over koppels die tevergeefs kinderen proberen krijgen en waarbij het niet lukt. Of verhalen over ouders die hun oogappels verloren zijn door ziekte of een ongeluk. En dan krijg je deze shit te horen! Je moet er eens op letten hoeveel ongeschikte/onverantwoordelijke ouders er rondlopen op deze aardkloot. Ouders die hun kinderen (laten) misbruiken of er niet naar omkijken enz...
Hier in de buurt loopt er ook zo een marginaal randgeval rond. Baby vier is al op komst. Ze hebben geen nagel om aan hun gat te krabben en tijdens haar vier zwangerschappen bleef mevrouw alcohol drinken en roken als een Turk. Tot nu toe zijn al haar kinderen gezond ter wereld gekomen (des te beter voor de kindjes natuurlijk hé). Zo iets is gewoon wraakroepend als je weet dat zoveel vrouwen miskramen krijgen of gehandicapte kindjes op de wereld zetten terwijl ze heel hun zwangerschap supervoorzichtig geweest zijn!
Een echt besluit is er hier niet,... life's not fair,... maar dat wisten we al langer dan vandaag hé.
Een tip aan alle mensen die kinderen willen: "Denk er eerst goed over na en zorg er goed voor eens ze er zijn.".
In het dagelijkse leven kan ik best wel tegen een stootje. Op dierenleed en begrafenissen na zal ik nog niet te snel een traan laten,... of het zou al een heel dramatisch gebeuren moeten zijn. Traantjes ga je me dus in "the real world" niet zo veel zien laten. Als ik echter voor een bioscoopscherm of televisiescherm zit verander ik in Mr emotional! Als het op bleiten aankomt is film en muziek dus mijn Kryptonite! Een schoon melodietje in combinatie met triestige beelden is genoeg om van mij een zakdoekverslindend wrak te maken. Ik besef ook wel dat het allemaal film is,... maar ik leef echt mee! "Het zal je zelf maar eens overkomen." Denk ik ook vaak in zulke gevallen. Zelfs als ik weken later gewoon naar de filmmuziek van zo een triestige scene luister, krijg ik het al lastig. Hieronder misschien enkele voorbeelden van triestige scenes. Ik zal wel enkele favorieten vergeten zijn, maar bon, so be it. Opgepast spoilers voor zij die de films nog niet gezien hebben!
King Kong (2005): - Het moment dat ze King Kong verdoven om hem naar de bewoonde wereld te ontvoeren. - De scene waarop Kong vlak na zijn ontsnapping Anne terug ziet plus de scene in central park vlak daarna. - Zonsopgang op the Empire state building. - Het einde van het finale gevecht op the Empire state building.
Seven: - De dialoog tussen Morgan Freeman en Gwyneth Paltrow waarin ze hem verteld dat ze zwanger is. - Het moment dat Brad Pitt er achter komt wat er in de doos zit op het einde van de film.
Message in a bottle: - Kevin Costner die sterft, kort nadat hij eindelijk terug zin in het leven en de liefde had gekregen.
A walk to remember: - Verschillende scenes in het 2de deel van de film
The Notebook: - Het einde van de film. Onvoorstelbaar! Het moet ongelooflijk veel pijn doen de liefde van je leven te zien dementeren tot ze je uiteindelijk niet meer herkent!
Legends of the fall: - Teveel scenes om op te noemen,... maar 1 van de ergste is toch Tristan die zijn jonge broer voor zijn ogen ziet doodgeschoten worden door de Nazi's.
Lord of the rings part 1: - De dood van Gandalf - De dood van Borimir
House of Sand and fog: - De laatste 10 minuten uit de film als alles uit de hand loopt en er doden vallen.
Brokeback mountain: - Heath Ledger gaat op bezoek bij de ouders van zijn overleden liefde en vind een kledingstuk van hem terug in de kleerkast van diens slaapkamer.
Million Dollar Baby: - De scene waar Eastwood zijn pupil helpt sterven, en haar verteld wat de woorden op haar bokstenue betekenen. Zeer ingetogen gespeeld en toch een ongelooflijk effect. Ik moest echt bekomen bij deze film!
Voila,...
Dit zijn ze niet allemaal, maar toch al een hoopje. Het toppunt is dat mijn vrouw net het omgekeerde is! In het gewone leven zal ze al eens sneller een traan laten. Maar op Million dollar baby na, heeft ze bij een film nog nooit een traan gelaten. Wel een komisch zicht hoor, zo op het einde van een triestige film. Mijn vrouw rekt haar tijdens de aftiteling uit en zegt "Hmm, dat was toch een triestige film hoor!". Ik kijk met een kletsnat gezicht naar haar en kan meestal door de krop in mijn keel niet meer uitbrengen dan "euhuh.".
Zo nu en dan koop ik via proxis wel eens muziek die niet zo bekend is in België. Er zit regelmatig goeie "marchandise" tussen maar de grootste aanraders zijn toch wel de cd's van Mazzy star. In de zaak waar ik werk krijg ik regelmatig de vraag welke cd er speelt als ik een Mazzy star cd aan het afspelen ben.
De leadsinger is een vrouw (Hope Sandoval) met een ongelooflijk aparte en melancholische stem. Een ideale cd voor op een kalme dag of op je terras tijdens een warme zomeravond. De groep heeft 3 cd's uitgebracht en ze zijn alle 3 goed. Mijn persoonlijke favoriet is So tonight that I might see. Vooral het nummer fade into you is ongelooflijk!
Als je sommige mensen bezig hoort over het aantal vrienden die ze wel hebben.
Als je je echte vrienden op 1 hand (of misschien 2 handen) kunt tellen, mag je al gelukkig zijn. Het concept vrienden is denk ik velen onbekend. Vrienden zijn er door dik en dun. Bij echte vrienden kan je jezelf zijn, en hoef je je nooit in te houden als je discussieerd over vanalles en nog wat. Zit je ooit in de shit,... dan kan je op hen rekenen om je er uit te helpen. Dat, mijn beste bloggers, zijn echte vrienden. Die kent men - zoals het gezegde zegt - pas in nood. Kennissen ja, Daar kan je straat mee leggen. Mensen waarmee je je tijdens het weekend op café zit e.d..
Mijn vrouw en ik hebben ongeveer 8 vrienden (4 koppels eigenlijk). Tot zover we weten zijn zij echte vrienden. De ultieme test hebben we nog nooit kunnen uitvoeren want we hebben nog nooit in de shit gezeten en dus bijgevolg nog nooit iemand nodig gehad om ons er uit te trekken. Zwaar uitgaan doen we meestal niet. Over het algemeen spreken we bij elkaar thuis af, al dan niet vooraf gegaan door een etentje. Soms koken we ook zelf. De ene keer speel je dus thuis en de andere keer op verplaatsing. Meestal spelen we een spel (Singstar, Buzz, Trivial persuit, Uno, Scrabble, Boggle, Pictionary en soms als we zat zijn,.....Twister) of kijken we naar een film. Later op de avond praten we of debatteren we over vanalles (anekdotes, problemen, politiek, films, muziek, anime, racisme, criminaliteit, sex,....), tot we tenslotte moe maar voldaan afscheid nemen. Dat kan soms pas rond 3 uur in de ochtend zijn.
Bij deze dus,... Margot & Steven, Bart & Kim, Karoline & Kenny en Laurent & Sarah,...bedankt voor jullie vriendschap. Deze blog is bij deze aan jullie opgedragen! Mogen we nog veel mooie tijden beleven. Dikke kussen vanwege Elfje & poepie.
Na alles eens grondig te hebben gewikt en gewogen. Ben ik tot het fijn besluit gekomen dat de wet van Murphy niet bestaat. It's all in the mind!
Even een voorbeeldje.
Je hebt je overslapen. Je springt snel in je kleren, smijt wat water in je gezicht en vertrekt snel met de auto richting werk. Onderweg moet je aan bijna elk verkeerslicht stoppen en tot overmaat van ramp zit je in een file. De meeste mensen zeggen dan al snel "Het zal er weer om doen, net nu ik gehaast ben!" of "Dat is weer typisch de wet van Murphy!". Niets is echter minder waar. Er zullen nog wel al keren geweest zijn dat je gehaast was, maar omdat toen alles gesmeerd liep en je toch nog op tijd kwam heb je de goeie keren niet onthouden. Enkel de slechte keren blijven in het geheugen steken. Er zijn nog regelmatig dagen dat je voor veel verkeerslichten staat, maar als je niet gehaast bent let je daar niet op. Dan zit je weg te dromen met muziek op de achtergrond, peuter je in je neus alsof je leven er van af hangt (En dan maar snot onder je zetel smeren viespeuken!) of kijk je naar een blonde stoot in de auto naast je. En zo is het dus met alle zaken die je op Murphy wil afschuiven.
Verander je eigen ingesteldheid en je zal zoveel gelukkiger door je dag gaan.
Ik weet het, spreekwoorden zoals "Life is what happens, while you're making plans" klinken wel cool, maar of ze je gelukkiger maken.... .
Ik heb een top 10 van beste acteurs en een top 10 van beste actrices samen kunnen stellen. Qua slechte acteurs/actrices heb ik een gemengde top 5 genomen. Ik zal proberen verklaren waarom elke persoon in mijn Top 10 of Top 5 zit.
Top 10 acteurs:
1. Morgan Freeman. Of het nu als oude chauffeur is of detective, in een hoofdrol of een bijrol, deze man speelt naar mijn mening iedereen naar huis! Hij zou zelfs nog van op een oude luchtmatras de gebruiksaanwijzing van een kaasrasp mogen voorlezen, dan nog zou ik geboeid zitten kijken!
2. Clint Eastwood. Een keigoede acteur én regisseur die met de jaren steeds beter en beter is geworden. In zijn jongere jaren was hij de supercoole cowboy en dirty Harry en later regisseerde en speelde hij pareltjes zoals Unforgiven en Million dollar baby. Zowel in het regisseren als acteren blijft het altijd ingetogen.
3. Jack Nicholson. Een veelzijdig acteur. Persoonlijk hou ik het meest van zijn sloeber rollen zoals ik ze zelf noem. Rollen in films zoals As good as it gets! Alleen al zijn grijns is voldoende om een bioscoopticket te kopen!
4. Al Pacino. Voor mij het beroemdste om zijn woedeuitbarstingen en monologen. Zijn monoloog over God in The Devils advocate is intussen een classic! Hij is geen superknapperd maar toch heeft zijn afgeleefde look iets sexy.
5. Robert Redford. Een klassebak die al bezig was met de sterren van de hemel spelen van in de tijd dat ik nog in papers kakte. Blijft een knappe man, zelfs nu nog in het recente Unfinished life.
6. Denzel Washington. Ik geloof dat hij de eerste Afro-Amerikaan was die ooit een oscar gewonnen heeft maar ik kan mis zijn. De eerste film waarin hij slecht acteert moet ik nog tegenkomen.
7. Brad Pitt. Alleen al voor zijn rol in Seven verdiend hij een plaatsje in mijn top 10. En dan spreken we nog niet over zijn veelzijdigheid qua rollen. Interview with a vampire, Meet Joe Black, Legends of the fall, Snatch, ..nuff said!
8. Samuel L. Jackson. Mister natural cool. Niet al zijn filmkeuzes waren even geslaagd maar zijn rol in pakweg Pulp Fiction was recht in de roos! One Mean motherfucker!
9. Johnny Depp. Zijn filmkeuze is soms wat vreemd (o.a Ed Wood & Cry baby), maar acteren kan hij als de beste. De metamorfose is compleet als hij aan een rol begint. Ik ben zijn films eigenlijk pas beginnen bekijken sinds zijn Jack Sparrow rol in POTC, een van de leukste filmpersonages aller tijden als je het mij vraagt.
10. Michael Madsen. Geen voor de hand liggende keuze in een top 10 als deze. Zeker niet ls je weet dat meer dan 50% van de films waaraan hij meewerkte b-films waren waarvan de meerderheid echte stinkerds waren! Maar de reden waarom ik hem toch in deze top 10 toelaat is omdat hij indien geregisseerd door een kerel als Tarantino super, super, super cool is!!! Zijn rol van Mr. Blonde in Reservoir dogs en die van Bud in Kill Bill zijn ongelooflijk! Die blik van hem, en die lichaamstaal. Ik wil direct ruilen met hem. De leeftijd neem ik er wel bij.
Top 10 actrices:
1. Gwyneth Paltrow. De combinatie van een ongelooflijk acteertalent in combinatie met een leuk snoetje doet het voor mij. Ze is knap maar de wel the-girl-next-door knap.
2. Nicole Kidman. Alhoewel haar filmkeuzes mij niet altijd kunnen boeien (denk Moulin Rouge, Bewitched en Dogville) is het toch een zeer veelzijdige actrice. Ik vind het ook wel een knap vrouwke eigenlijk! Privé breekt ze denk ik ook records qua ongeluk in de liefde.
3. Angela Bassett. Hoewel ik nog niet zoveel film van haar gezien heb vond ik films zoal Whats love got to do with it en Strange days eigenlijk al voldoende om haar een plaatske in mijn top 10 te bezorgen.
4. Naomi Watts. In de Amerikaanse versie van The Ring en 21 grams vond ik haar al heel goed, maar sinds King Kong ben ik helemaal verliefd op Naomi. Al die emotie in haar rol, terwijl ze verdorie als tegenspeler 70% van de tijd een Bluescreen had!
5. Charlize Theron. Een superactrice die er ondanks haar ongelooflijke looks - niet bang van is om hele lelijke mensen te spelen. In monster zag ze er verschrikkelijk lelijk uit. Je zou een zeebaars nog eerder gekust hebben dan haar op dat moment. Maar acteren kan ze als de beste!
6. Jodie Foster. Veel meer moet ik niet zeggen waarschijnlijk. Nog steeds met stip 1 van de beste actrices aller tijden. Goeie films heeft ze genoeg gemaakt (Nell, Silence of the Lambs, Panic room, ).
7. Susan Sarandon. White palace, Stepmom en Thelma & Louise zijn voor mij redenen genoeg om haar in mijn top 10 te plaatsen. Ze is niet meer van de jongste en is ook niet superknap maar toch heeft ze iets onweerstaanbaars.
8. Patricia Clarkson. Ongelooflijke actrice. In Pieces of April en The station agent was ze gewoon subliem op dreef. Net als Susan Sarandon is ze niet echt knap maar toch heeft ze iets sexy. I, zou er gerust wel eens Twister mee willen spelen.
9. Katherine Keener. Ze speelt bijna altijd bijrollen maar doet dat zo goed dat ze telkens weer in je geheugen gegerift staat. Misschien wel het bekendste om haar rollen in Being John Malcovich, 40 year old virgin en Capote.
10. Kim Basinger. Last but not least! De eerste actrice die ik in een erotische film zag spelen (Nine and a half weeks). Als kind was ik dolverliefd op haar en mijn slaapkamer hing vol met fotos van haar. Doet me soms ook wel denken aan een diva uit lang vervlogen tijden. Ik sta een nier af om met haar een date te krijgen!
Stinkerds top 5
1. Steven Seagal. Toegeven, ik vond in mijn jeugdjaren zijn films best wel entertainend, maar je kan nu niet zeggen dat zijn jarenlange ervaring hem iets bijgeleerd hebben. Het is de man met 1 gezichtsuitdrukking en dan nog geen goeie. De laatste jaren is zijn kop dan nog wat meer uitgezakt waardoor hij stilaan de smoel van een gepensioneerde Sint-Bernard begint te krijgen.
2. Jean Claude Van Damme. Net zoals nummer 1 in deze top vond ik als kind zijn films cool maar met de jaren zijn films er niet beter op geworden. De Scenarios van zijn laatste films lijken ontsproten te zijn uit het brein van een goudvis en desondanks het feit dat Van Damme naar mijn mening best nog een charismatische kop heeft gebruikt hij hem voor niets anders dan vuisten mee op te vangen. En dan dat accent, .tss tss tss.
3. Chuck Norris. A legend in his own mind. Het beste dat hij ooit bereikt heeft is wat meppen op zijn gezicht krijgen van Bruce Lee. Ook op tv kan je van dit genie genieten als je naar de fantastische Walker, texas Ranger kijkt! Niet doen want je krijgt daar naar het schijnt het speen van!
4. Brigitte Nielsen (maar ook Jenny McCarthy en Carmen Electra). Haar brein heeft de grootte van een kikkererwt en haar tetten die van een watermeloen. Acteren kan ze langs geen kanten.
5. Madonna. Veel uitleg moet ik hier niet bij geven zeker? Elke film waar ze in meespeelde is geflopt. Het vreemde is dat ze in haar privé leven en haar videoclips wél kan acteren. Hou het alstublieft bij zingen.
Ben Affleck is al een hele tijd een soort zwart schaap in de filmbranche en ik begrijp eigenlijk niet goed waarom. De hele heisa was het ergste tijdens zijn relatie met la Lopez. Hij speelde dan ook in een draak van een film (Gigli). Maar verder zie ik niet echt waarom het publiek hem uitgespuwd heeft. Naar mijn mening speelt hij de meeste filmrollen met overtuiging (Good Will Hunting, Armageddon, Pearl Harbor,...) en hij heeft ook geen vervelende kop, wat niet van iedereen kan gezegd worden (nietwaar Mr. Seagal?). Velen beweren dat hij geen goed acteur is. Akkoord, het is geen Al Pacino of Morgan Freeman, maar hij is op zijn minst zo goed als een Keanu Reeves. Keanu Reeves is trouwens ook niet perfect naar mijn mening. In rollen a la Neo in the Matrix is hij goed, maar in sentimentele films valt hij meer dan eens door de mand.
Dus, aangezien ik dus niet mee ga in de mening van de meerderheid (kruisigen jullie me dan maar) zou ik graag eens van jullie horen wat er nu zo verschrikkelijk is aan den Ben. Ik heb het vermoeden dat meer dan 50% van de Affleck-haters gewoon meelopers zijn die niet eens weten waarom ze contra zijn.
En just so you know,... ik schrijf dit niet omdat hij mijn idool is, want in mijn top 10 komt hij niet voor.
Voor mijn top 10 acteurs, top 10 actrices en stinker top 5 moeten jullie tot morgen wachten.
We zijn volop op zoek naar een huisje om te kopen maar dat loopt niet altijd van een leien dakje.
Onlangs zijn we eerst eens naar de bank geweest om te kijken hoeveel we ongeveer kunnen lenen zonder dat we qua levenskwaliteit moeten inboeten. Ik moet zeggen dat dat nog behoorlijk meeviel.
Het was pas toen ik begon rond te kijken naar de prijzen van vastgoed dat ik lichtjes misselijk werd. Mijn droom van een nieuwbouw (open of halfopen bebouwing) heb ik intussen al vaarwel gezegd. Bestaande woningen zijn al iets meer betaalbaar, als het om gesloten (en heel zelden halfopen) woningen gaat. Maar voor 200.000 heb je in deze tijd niet veel. Voor dat geld koop je meestal een woning waar je nog heel wat aan moet renoveren. En als er dan al eens pareltjes op het net of in de krant staan, krijg je tijdens een telefoongesprek met de eigenaar meestal te horen dat de woning al verkocht is of dat er al 10 mensen voor jou langsgeweest zijn.
Het beste wat we kunnen doen is blijven rondzoeken en niet te snel toehappen. Hopelijk komen we vroeg of laat een droomhuisje tegen,... en zijn we er snel genoeg bij. :?
Soms,...als ik in een neerslachtige bui ben, kan ik behoorlijk melancholisch worden. Heimwee naar vervlogen tijden,...spijt om gemiste kansen of slechte keuzes.
Wat als ik studeren wat meer serieus had genomen? Wat als ik de bullebak van de klas - die me jaren gekleineerd heeft - bij de allereerste opmerking keihard op zijn bakkes geslagen had (Opmerkingen maken gaat een stuk minder vloeiend zonder tanden in je mond naar het schijnt.)? Wat als mijn exen me niet zoveel geld hadden gekost? ...
Soms droom ik er van om terug 16 te zijn met de kennis die ik nu heb. Ik zou - zoals velen onder ons - de zaken anders aanpakken. Tjongejonge,... dat zou nogal eens wat zijn!
Langs de andere kant,... de slechtere ervaringen in het leven zijn wel een goede leerschool. En moest je terug 16 zijn met je huidige kennis,... zou je niet gefrusteerd lopen omdat je weer 8 uur per dag stil moet zitten op school? Van een volledig maandloon weer terugvallen op 25 drinkgeld. In weer en wind met de fiets of de brommer overal naartoe.
Maar uiteindelijk kom ik steeds weer terug tot mijn zinnen. Elke kleine andere keuze kan je volledige toekomst wijzigen. En de gedachte daardoor mijn vrouw nooit tegengekomen te zijn, is voor mij oneindig veel erger dan alle melancholische buien samen!
Aangezien ik zo nu en dan de behoefte heb om het over de meest smerige zaken te hebben, kan ik u met enige trots deze diertjes voorstellen! Beste jongens en meisjes, we gaan het vandaag hebben over aarsmaden. Nu zullen sommigen onder jullie denken (ongeveer 99.9%), "Wie heeft nu boodschap aan zo iets?". Wel beste mede bloggers, daar zal ik u eens direct een antwoord op geven! Mensen met pakweg een lintworm of het speen hebben veel problemen met hun achterkasteel. Om hen een hart onder de riem te steken en aan te tonen dat het allemaal nog veel erger kan, ga ik het dus hebben over aarsmaden. En aan alle mensen die last hebben van aarsmaden, ".....euh,......tja,....veel beterschap!".
Aarsmaden :
Ziet u wel eens iets krioelen in uw ontlasting of in die van uw kind? Dat zijn kleine wormpjes; zogenaamde aarsmaden. Niets om u over te schamen; ze komen heel vaak voor bij gezinnen met kleine kinderen. De besmetting gaat ook zo gemakkelijk: dat is bijna niet te voorkomen. Misschien heeft uw kind de wormpjes gekregen op school of op de peuterspeelzaal. En als uw kind eenmaal wormpjes heeft, kan de hele familie ze ook krijgen.
Hoe gaat dat?
Als iemand aarsmaden heeft, zitten die beestjes in de darm. Overdag eten ze wat mee van wat de 'gastheer' heeft gegeten, 's nachts gaan ze eitjes leggen. Daarvoor kruipen de wormpjes even de anus uit en leggen ze eitjes rond de anus en in de bilspleet. Dat kriebelt natuurlijk: die wormpjes rond de anus. Dus wat doe je, in je slaap? Je gaat krabben. Zo komen de eitjes onder de nagels te zitten. De volgende dag kunnen die eitjes overal terechtkomen: aan kleren, meubelen of speelgoed, aan het eten of rechtstreeks in de mond. Iedereen die aan die spullen komt, kan de kleverige eitjes aan zijn eigen handen krijgen, en natuurlijk komen die handen ook wel eens in de mond terecht. Zo raken anderen besmet met de wormpjes. Eigenlijk heb je weinig last van aarsmaden. De kriebel rond de anus en 'het idee' zijn het meest hinderlijk.
Wat kunt u ertegen doen?
Knip de nagels goed kort en was de handen, nagels en billen regelmatig. Draag elke dag schoon ondergoed.
Als iemand van het gezin wormpjes heeft:
Laat degenen met wormpjes 's nachts een strakke onderbroek dragen.
Voorkom jeuk door vaseline in de bilnaad te smeren.
Was ondergoed, nachtkleding, handdoeken en beddengoed bij 60 graden of heter.
Sla beddengoed en nachtkleding elke dag buiten uit; zorg dat er geen eitjes uit kunnen vallen voordat u buiten bent.
Houd alles waar de eitjes op kunnen zitten goed schoon: wc-bril, speelgoed, meubels, bestek, enz.
Er bestaat een geneesmiddel dat de wormpjes doodt: mebendazol. U hoeft niet bang te zijn dat het schadelijk is voor uzelf, want het blijft vrijwel alleen in de darm zitten en wordt nauwelijks opgenomen. U kunt de huisarts om een recept vragen of het zelf bij de drogist of apotheker kopen. U hoeft maar 2x 1 tabletje in te nemen, met 2 weken tussenpose. Vraag bij kinderen jonger dan 2 jaar advies aan de dokter!
Jullie hoeven me niet te bedanken hoor! Het is graag gedaan!
De laatste tijd heb ik simpelweg bijna geen tijd meer om films te kijken. Wel vervelend natuurlijk,...als je in een videotheek werkt (en alle films gratis mag meenemen naar huis). De reden is simpel. Na de saaie zomerprogrammatie brengen de tv-stations weer leuker materiaal uit. Daar komt ook nog eens bij dat ik zelf ook nog een 20-tal dvd boxen van tv series staan heb die ik dringend eens moet bekijken. Aangezien ik de meeste weekdagen werk tot 22.00u blijft er van een tv avond niet veel meer over. Hoogstens nog een uurtje of 2 voor ik in mijn bedje kruip.
Op maandag kijk ik naar Miss Belgium Beauty achter de schermen (ik volg het enkel omdat mijn buurmeisje meedoet dus ik heb een excuus) en Stanleys route (hiervoor heb ik geen excuus). Nu ik toch over Stanleys route bezig ben,... wat is die Paul Codde een vreemde snijboon zeg! Natuurlijk krijg je enkel te zien wat de makers je willen tonen hé, dus moet je het een beetje met een korreltje zout nemen. Vitalski doet ook mee, en die heeft - moest je het nog niet weten - zijn blog hier op bloggen.be. (http://www.bloggen.be/vitalski/).
Dinsdag kijken mijn vrouw en ik meestal nog een aflevering E.R. op dvd. We zitten nu eind seizoen 4. Daarna gaan we snel gaan slapen want de woensdagochtend moeten we al om 6.30u uit onze nest.
Woensdagavond ben ik maar rond 23.00u thuis. Ik kijk nog naar Tragger Hippy en als ik niet te moe ben kijk ik ook nog een aflevering CSI Miami of Firefly op dvd.
Donderdag heb ik een vrije dag. Tijdens het ontbijt kijk ik naar een aflevering van the Sopranos op dvd. De rest van de donderdagvoormiddag is het kuisen geblazen. In de namiddag een wandelingetje en boodschappen en rond 17.30u begin ik aan de kookpot. Na het eten en de afwas kijken mijn vrouw en ik naar een dubbele aflevering prison break op video (opgenomen op zondag). Daarna kijken we naar een tweetal ER episodes of soms eens een film.
Op vrijdagavond kijk ik naar Expeditie Robinson. Daarna bed binnen.
De zaterdag zijn we meestal met 101 zaken bezig dus komt er niet veel van tv in huis. Meestal brengen we de avond door met vrienden
Zondag lukt het soms nog van een filmpje te bekijken. In de namiddag kijken we ook naar de zaterdagavondaflevering van witte raven op video. En dan is het weer (rot)maandag.
Als ik het over dodo heb, bedoel ik slapen, en dus niet de uitgestorven loopvogel. Kwestie dat we op dezelfde golflengte zitten. Bon nu we dit van de baan hebben kunnen we er in vliegen! Er zijn veel mensen die regelmatig niet goed in slaap raken. Vriendelijk als ik ben, zal ik hieronder een lijstje met tips om beter in slaap te raken neerpennen. De meeste zijn bekend, en ik ben zeker dat er nog wel meer tips zijn, maar hier heb je er alvast een hoopje.
1) Sport en lichaamsbeweging zijn goed. Probeer wel de laatste uren voor het slapengaan inspanningen te mijden.
2) Op regelmatige tijden gaan slapen en opstaan is ook heel goed. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan want tijdens het weekend blijven we meestal langer op en slapen we langer.
3) Ontspan voor het slapengaan. Neem een warm (lavendel)bad en kijk naar iets rustig op tv. Naar een Spannende film kijken of een computerspel spelen vlak voor het slapengaan zijn uit den boze.
4) Zorg voor een goed duistere slaapkamer. Dus: goede gordijnen en zo weinig mogelijk zaken die licht geven (zoals electronische wekkers, glow-in-the dark dildo's enz...).
5) Een tas warme melk vlak voor het slapengaan. Deze tip is al zo oud als de straat, maar hij werkt wel.
6) Mijd cafeïnehoudende dranken voor het slapengaan. Als je zo energiek als het duracellkonijn rondloopt is in slaap raken moeilijker dan pakweg het wereldkampioenschap dwergwerpen winnen.
7) Blijf niet wakker in bed liggen. Als je de slaap niet kan vatten, doe dan iets ontspannends. Lees een boek of ga eenbeetje bloggen op je pc. Gefrustreerd in bed blijven liggen lost niets op, integendeel, het maakt de situatie enkel erger!
8) Sprenkel enkele druppels lavendelolie op een zakdoek, en leg die vlakbij je bed. Lavender is rustgevend en slaapbevorderend.
9) Drink geen alcohol om beter in slaap te vallen. Je valt misschien iets sneller in slaap. Maar je slaap is oppervlakkiger en alcohol verstoord je slaappatroon.
10) Probeer om een uur of 3 voor het slapengaan niets meer te eten.
69) Sex in bed is leuk, maar door de inspanning is het inslapen nadien niet altijd makkelijk. Mannen schijnen het probleem minder te hebben.
Voila,...ik hoop dat deze tips een beetje helpen.
Met dank aan Sierra, die me op het idee bracht door onlangs te bloggen over een slapeloze nacht.
Onlangs stond er in de krant een artikel over een 27-jarige vrouw die een pak rammel had gekregen van een 61-jarige dorpsgenoot. De reden: er was een opmerking gemaakt over hondenpoep. Dan man was zijn 2 honden aan het uitlaten toen de vrouw er voorbij fietste. Toen 1 van de honden een drol op het trottoir parkeerde maakte de vrouw daarover een opmerking. Daarna fietste ze door naar haar bestemming. Op de terugweg stond de man haar op te wachten. Hij sprak haar aan en sloeg haar in het gezicht. Daarna duwde hij de fiets - waar nog 2 kinderen op zaten - onver. De kinder bleven op een buil na, gelukkig ongedeerd. De vrouw moest zich door de dokter laten behandelen.
Zo zie je maar,... een opmerking over hondenpoep maken is een bescheten affaire! Zolang iemand de hondepoep opraapt, maakt het voor mij niet uit waar een hond kakt. Je hebt echter van die mensen die hun hond overal laten schijten, maar wel te lui zijn de bolus op te ruimen. Dat vind ik dan weer niet kunnen. Op den duur is de straat een mijnenveld! Mensen die een hond willen, moeten er de nadelen maar bij nemen! Dat is trouwens de reden waarom ik meer een kattenmens ben. Ik heb geen zin om meermaals per dag in weer en wind met een hond te gaan wandelen en stront te ruimen.
Nu ik er eigenlijk zo eens goed over sterven nadenk,... ik zou het liefst gaan terwijl ik kom. Hoewel dat dan natuurlijk echt oud worden wel uitsluit. Ik zie me namelijk geen "spel zonder grenzen" meer spelen op mijn tachtigste!
In mijn slaap de pijp aan Maarten geven lijkt me ook wel wat! Daar wil ik direct voor tekenen. Hopelijk sterf ik dan wel dicht tegen de ochtend,... want anders ligt mijn vrouw heel de nacht tegen een koud lijk en dat lijkt me heel vervelend!
Hij komt, hij komt, net als de lieve goede sint. Het is Pietje de dood. Het enige verschil is dat we naar zijn komst niet bepaald uitkijken (bon, de meeste onder ons toch niet) en dat we niet weten wanneer hij komt. Maar dat hij komt, dat is een zekerheid. De Sint zou je nog kunnen vergeten,... maar magere Hein a.k.a. the grim reaper vergeet niemand.
Meestal staan we niet echt stil bij de dood. Het is meestal de ver-van-je-bed-show. Maar zo nu en dan worden we met onze sterfelijkheid geconfronteerd. Een sterfgeval in de familie is zo een "wake up call". Opeens beseffen we weer dat we van elk moment moeten genieten, want dat het ieder moment gedaan kan zijn. Maar al vlug vergeten we dat weer en winden we ons op in de meest banale zaken, terwijl we vergeten stil te staan bij de mooie zaken. Je mag natuurlijk ook niet teveel aan de dood denken, want het zou je op termijn kapotmaken. Het is een creepy gedachte, dat je binnen dit en een paar seconden kan sterven. Het kan vanalles zijn,...een hersenbloeding, een verkeersongeluk, het plafond die op je hoofd valt enz,... . De gedachte dat pakweg je vrouw 's morgens vertrekt naar haar werk en onderweg verongelukt is bijna ondraaglijk.
Je kan er alvast een gewoonte van proberen maken om nooit in ruzie weg te gaan of te gaan slapen. Stel dat dat de laatste keer was dat je elkaar zag! Daar hou je gegarandeerd een schuldgevoel aan over!
Zou het dan beter zijn om op voorhand te weten wanneer je sterft? Ik zou het toch niet willen weten hoor. Bah! Als je weet dat je maar een paar uur meer hebt,...dat is gewoon om gek van te worden.
Ik denk dat het enige wat we kunnen doen hopen is op een snelle en pijnloze dood. Want dat is eigenlijk het belangrijkste. De dood zelf is niet erg. Je moet er niet bang voor zijn want je merkt er toch niets meer van.
Zelf ben ik eigenlijk wel godsdienstig, maar soms twijfel ik wel eens aan godsdiensten in het algemeen. Soms denk ik dat ze gewoon verzonnen zijn omdat mensen bang zijn van de leegte van de dood. Daarom verzinnen ze maar zaken zoals het hiernamaals, of parapsychologische verschijnsels zoals geesten. Alles is beter dan te moeten aanvaarden dat er na de dood simpelweg niets meer is. Het klinkt natuurlijk leuker als je te horen krijgt dat je in het hiernamaals je overleden familie en vrienden terug ziet. Ik denk dat moest dat waar zijn, er veel verdriet en miserie in het hiernamaals zou zijn. Stel je voor. Je bent gelukkig getrouwd en na 10 jaar sterft je vrouw. Vijf jaar later hertrouw je met een andere vrouw. Na 20 jaar huwelijk verongelukken jullie in een verkeersongeval. Jij en je 2de vrouw dus samen naar de hemel. Maar wie wacht daar reeds op jou? Je eerste vrouw! Voor wie kies je nu? Voor je eerste vrouw of je 2de? En degene die je dumpt blijft dus voor de eeuwigheid alleen achter het hiernamaals. Klinkt niet zo paradijsachtig naar mijn mening!
Mijn vrouw en ik zijn vorige zondag eens langsgeweest op de poezenboot. Wie bij het horen van die naam direct wilde fantasieën over een drijvend bordeel krijgt, ga ik moeten teleurstellen. In dat geval stel ik voor dat je even stopt met lezen en even wegdroomt op je bureaustoel.
Nee even serieus nu. De poezenboot is een VZW die zich het lot van zwerfkatjes en gedumpte katten aantrekt. De voorzitster Mieke Schuddink en haar dochter Ellie ontvermen zich, samen met een groepje vrijwilligers over de beestjes. En de poezenboot is ook effectief een schip. Het ligt aan de nieuwe vaart in Gent.
Op het bovendek is er een grote ruimte met daarin een bar, een bureau, zetels en enkele kooien. We werden meteen begroet door enkele medewerkers aan de bar. Eerst hebben we even rondgekeken. Er liepen enkele katten vrij rond en het ware echte lieverds. We zijn even in een zetel gaan zitten en nog voor ik paternosterbollekesfabriek kon zeggen (Niet dat ik van plan was om dat te zeggen want dat zou - geef toe - behoorlijk belachelijk zijn.) sprongen er al 2 katten op mijn schoot. Echte lieverds waren het. Na een tijdje zijn we aan de bar gaan zitten om een praatje te maken met de medewerkers. Er zat nog een andere bezoekster aan de bar en we hebben er met zijn allen lustig op los gekletst. De verhalen die ik van Ellie te horen kreeg waren soms echt verschrikkelijk. Onlangs hebben ze een kat verzorgd die voor een stuk levend gevild was! Een stuk van haar rug en haar volledige staart waren gevild. De staart was er zo erg aan toe dat ze die moeten amputeren hebben. Ze hebben een stuk huid van haar buik genomen en getransplanteerd naar haar rug. Ik had verwacht dat zo een getraumatiseerde kat heel schuw zou zijn maar naar het schijnt is ze heel lief en sociaal. Ellie haar liefde voor dieren vertaald zich ook in haar studiekeuze, dierengeneeskunde.
Na een praatje aan de bar zijn we naar het benedendek gegaan. Daar zit het merendeel van de katten. Sommige lopen vrij rond, anderen zitten met een groepje in kamers en hier en daar zitten er ook een paar in kooien. Er is ook een quarantaineruimte voorzien waar nieuwkomers 10 dagen in moeten verblijven (kwestie van zeker te zijn dat ze geen ziektes kunnen doorgeven aan hun gezonde collega's). Moest ik mijn hart laten spreken in plaats van mijn verstand, dan zou ik een hoop katten meegenomen hebben. Wat een schatjes! Mijn vrouwke en ik hadden echter op voorhand afgesproken om geen dieren mee te nemen naar huis. We willen eerst een kindje en mijn vrouw moet opletten voor toxoplasmose. Daarbij komt ook nog dat we binnen dit en een paar maand een huis willen kopen. We willen de kat niet onnodig veel laten verhuizen en we willen zeker zijn dat ons volgende woning "katvriendelijk" is. Maar na het kindje en het huis komen er zeker katten! Minstens 2 en misschien wel 3.
Voor we vertrokken zijn we eerst lid geworden van de poezenboot. Ze kunnen alle centjes goed gebruiken. Momenteel zitten er ongeveer 130 katten aan boord! Die moeten allemaal gevoed en verzorgd worden. In het naar huis rijden waren we nog volop aan het praten over ons twee uur durend bezoek. Wat me vooral opviel is dat het overal fris rook terwijl al die katten toch op de kattenbak moeten gaan. Er hangt normaal gezien toch snel een kattenpis geurtje maar schijnbaar zijn ze daar superproper. Ook opvallend was het feit dat de meerderheid van de katten daar supersociaal zijn. Ik had verwacht dat de meerderheid schuw zou zijn maar niets was minder waar. Dus waarom daar je katten niet gaan halen? Ze zijn sociaal en zindelijk dus dat is al een meevaller! Daarbij geef je beestjes die in het verleden soms erge zaken meegemaakt hebben een mooi leven. Allen daar heen! Het was een supertoffe namiddag en ik ga vanaf nu zeker regelmatig eens langs.
Voor mensen die de poezenboot willen steunen, een katje in huis nemen of gewoon eens langs willen gaan zijn hieronder de gegevens:
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober zijn er weer heel veel mensen opgeroepen om als bijzitter te zetelen. En indien niet iedereen van die bijzitters komen opdagen, kan de voorzitter van het kiesbureau zelfs de eerste kiezers de binnenkomen opvorderen.
Het zal je maar overkomen. Ge gaat om uw pistolekes en besluit ondertussen snel te gaan stemmen omdat het nog vroeg op de ochtend is en dus nog behoorlijk kalm zal zijn in de kiesbureau. Eens daar aangekomen zie je zelfs dat je bij de eerste kiezers bent. Terwijl je een bolleke kleurt denk je al volop aan je tas koffie en een pistolet met goeie boter (aan het stemmen moet je niet echt denken,... toch allemaal 1 pot nat). Op het moment dat je je kiesbrief in de bus dropt, verteld de voorzitter van het kiesbureau met een grijns op zijn gezicht dat je wegens een personeelstekort lekker daar mag blijven om tot het einde van de dag mee te helpen. Dag ontbijt! Dag rustdag! Dag gezinsuitstap!
Ik heb zo mijn eigen ideeen over de bijzitters. Ik zou vrijwilligers de kans geven om dat te doen. Er zijn veel mensen die dat eens willen meemaken, dus waarom geef je hen niet de kans. En zijn er niet genoeg vrijwilligers, vraag dan werklozen. Ik hoor jullie al komen, "Weeral op de werklozen hun kap zitten!". Dat heeft daar niets mee te maken! Het is gewoon een feit dat mensen die werken al heel de week bezig zijn. Het weekend is hun enige ontspanning! En kom nu niet af met zever a la "Die werkloze mensen doen misschien ook gans de week het huishouden en letten op de kinderen!", want een werkmens let misschien niet heel de dag op de kinderen maar elk vrij moment doet hij dat wel. En aangezien iemand die full time werkt ook zijn huishouden moet doen, doet hij of zij dat tijdens de luttele vrije tijd die nog beschikbaar is.
Dus, laat de werklozen bijzit zijn. Mijn mening en daarmee basta! Staat het u niet aan,...wel euh,.....reageer dan op deze blog hé!
Er zijn mensen die veel durven,... en er zijn mensen die weinig durven. Een feit als een ander. De ene maakt een bungeesprong om u tegen te zeggen, en de andere schijt zichzelf onder als ie nog maar denkt aan in een boom klimmen. Ik zit wel degelijk in die 2de categorie. Jammer, en ik zou het best anders willen, maar je bent nu eenmaal wie je bent.
Ik heb vroeger,...om mezelf te testen, wel eens alleen in het holst van de nacht over een kerkhof gewandeld, maar uiteindelijk leveren zulke zaken weinig tot niets op. Als ik 's nachts in huis een geluid hoor ga ik steenvast - weliswaar met mijn hart dat keihard klopt in m'n keel en met een groot mes in mijn handen- gaan controleren, maar de enige reden waarom ik dat durf is omdat mijn matrialisme mijn angst overtreft (I know,...shame on me). Maar pakweg 's nachts alleen in een bos slapen, bungeespringen, rollercoasterritjes maken en 's nachts alleen in een huis slapen moet je me niet vragen. Maar bon, dit zijn zaken die vele andere mensen ook niet durven.
Bij mij zijn er echter nog veel andere zaken die ik niet durf. God is namelijk zo vriendelijk geweest om me vanalle fobieën te serveren. Ik heb hyperventilatie op een bedje van claustofobie met een sausje van neuroses gekregen. Sommige mensen hebben het erger zitten dan mij, maar die hebben dan meestal maar 1 "ziekte". Ik heb er 3 maar ze zijn gelukkig niet zo hevig als diegene die er maar 1 hebben. Even een korte opsomming van dingen die ik daardoor ook niet durf:
- Ik kan niet meerijden op een trein of metro. - Boten en vliegtuigen zijn ook a definite no-no. - Ik kan niet naar grote manifestaties of optredens (zeg maar dag met het handje tegen rock werchter e.d.) - Ik mag niet hevig beginnen stressen. - Bioscoop lukt wel,...maar niet op drukke dagen. -Ik durf niet van huis vetrekken zonder alle deuren, het fornuis, de ijskast, alle kranen en het electrisch vuurtje in de badkamer te controleren (soms tot 3 keer na elkaar). - Tijdens hittgolven durf ik bijna niet buitenkomen want de warmte pakt op mijn ademhaling (dus loert hyperventilatie om de hoek). - Ik durf niet in kermisattracties waar ik niet onmiddelijk uit kan (De eendjes, het schietkraam, het lunapark en de botsauto's blijven over.). - Ik ga ook niet graag naar afgelegen plaatsen (Ardennen en zo) want ik ben constant bang, dat als er iets met me gebeurd, er niet op tijd hulp zal komen. - Ik durf ook niet in lange tunnels met de auto,...dus ook met de auto kan ik niet naar Engeland. Een korte tunnel lukt wel,...maar niet in de file. - File schuiven op de autostrade lukt net,... maar ik moet wel mezelf kalmeren. Ik voel me dan ingesloten want je kan ook niet weg hé.
Dat zal het belangrijkste zijn. Verder ben ik een gezonde kerel hoor! ;)
Voor mezelf valt dat allemaal wel mee. Op den duur mijd je gewoon situaties, maar omdat je er zo bang van bent, mis je ze niet. Voor mijn (perfect normale) vrouw moet dat soms wel lastiger zijn. Maar het is een schat van een vrouw en ze heeft me nog nooit een verwijt gemaakt. En dat,...mag ook wel eens gezegd worden.
De oma van elfje (mijn vrouw voor de beginnende lezers onder jullie) zit al een paar maanden in een rusthuis. De reden daarvoor is omdat ze mentaal achteruit aan het boeren is. Een half jaar geleden woonde Christiane(ke) nog in haar eigen huisje, vlak bij de markt in Deinze. Toen was ze qua gezondheid (zowel fysiek als mentaal), er een stuk beter aan toe dan mijn eigen grootmoeder (wiens zicht maar voor 30% meer werkt). We gingen regelmatig de zaterdagnamiddag bij Christianeke op bezoek. Steenvast maakte ze het dan gezellig. Ze dekte de tafel met haar mooiste tafellaken en een mooi servies. Op een zilveren schaaltje serveerde ze steenvast wat koekjes en chocolaatjes. De koffie bleef lekker warm in de kan die op de stoof stond. En dan maar praten over hoe het vroeger was. Zo nu en dan vertelde ze wel eens anekdotes die we al een paar keer gehoord hadden, maar een muggezifter die daar over valt. Dat valt bij iedere bejaarde wel eens voor.
Eindelijk is het zover! We hebben een huis gekocht! Op 21 december zal het huis officeel van ons zijn. Nu weten we tenminste waar we de komende 25 jaar voor zullen mogen werken. 
Ik ben een slokkop. 
Gsm. Een zegen of een vloek? Mij zegt het eerlijk gezegd niet zoveel. Ik heb er wel eentje, maar tijdens de weekends heb ik die meestal niet op zak. Tijdens de week gebruik ik hem enkel om eens een berichtje te sturen naar mijn vrouwke terwijl we beiden op het werk zitten,... maar dat is het zo wel ongeveer. Als je vroeger niet thuis was, dan was dat dikke pech voor de beller in kwestie. Maar nu kunnen ze je overal lastig vallen. "Zet je gsm dan af", zullen de meesten onder jullie nu zeggen. Wat is het nut van een gsm als je hem 3/4 van de tijd afzet? Trouwens, als je hem dan weer aanzet, heb je 25 berichtjes die je allemaal moet bekijken en 10 gemiste oproepen die je moet terugbellen (bijna niemand spreekt iets in op het antwoordapparaat).
Binnenkort is het weer tijd om mijn tuin op te kuisen en klaar te zetten voor de winter. Een voor mij zeer vervelend karwei, want als er een ding is dat ik niet heb, zijn het groene vingers. Oneindige hopen onkruid staan op mij te wachten. Mijn eigen schuld natuurlijk want ik heb het deze zomer zo ver laten komen. In Juli was het te warm om in de tuin te werken, in Augustus was het te regenachtig en in September had ik weinig vrije tijd. Gelukkig zal het naar alle waarschijnlijkheid de laatste keer zijn dat ik mijn grote tuin moet opkuisen. We zijn volop op zoek naar een huisje om te kopen en daar zal mijn keuze vallen op een woning met een kleine én makkelijk te onderhouden tuin. Bye bye vuile vingers, salut schrammen van rozenstruiken, adios pijnlijke knieen! Het leven kan toch mooi zijn! 
Gisteren heeft de politie een drugsverslaafd koppel aangehouden omdat ze hun kinderen hadden achtergelaten bij een zwerver aan het station van Antwerpen centraal. De kinderen waren één en vijf jaar oud.
Zo nu en dan koop ik via proxis wel eens muziek die niet zo bekend is in België. Er zit regelmatig goeie "marchandise" tussen maar de grootste aanraders zijn toch wel de cd's van Mazzy star. In de zaak waar ik werk krijg ik regelmatig de vraag welke cd er speelt als ik een Mazzy star cd aan het afspelen ben.
Als je sommige mensen bezig hoort over het aantal vrienden die ze wel hebben. 
Na alles eens grondig te hebben gewikt en gewogen. Ben ik tot het fijn besluit gekomen dat de wet van Murphy niet bestaat. It's all in the mind! 
Ben Affleck is al een hele tijd een soort zwart schaap in de filmbranche en ik begrijp eigenlijk niet goed waarom. De hele heisa was het ergste tijdens zijn relatie met la Lopez. Hij speelde dan ook in een draak van een film (Gigli). Maar verder zie ik niet echt waarom het publiek hem uitgespuwd heeft. Naar mijn mening speelt hij de meeste filmrollen met overtuiging (Good Will Hunting, Armageddon, Pearl Harbor,...) en hij heeft ook geen vervelende kop, wat niet van iedereen kan gezegd worden (nietwaar Mr. Seagal?). Velen beweren dat hij geen goed acteur is. Akkoord, het is geen Al Pacino of Morgan Freeman, maar hij is op zijn minst zo goed als een Keanu Reeves. Keanu Reeves is trouwens ook niet perfect naar mijn mening. In rollen a la Neo in the Matrix is hij goed, maar in sentimentele films valt hij meer dan eens door de mand. 
We zijn volop op zoek naar een huisje om te kopen maar dat loopt niet altijd van een leien dakje. 
Soms,...als ik in een neerslachtige bui ben, kan ik behoorlijk melancholisch worden. Heimwee naar vervlogen tijden,...spijt om gemiste kansen of slechte keuzes. 
Aangezien ik zo nu en dan de behoefte heb om het over de meest smerige zaken te hebben, kan ik u met enige trots deze diertjes voorstellen! Beste jongens en meisjes, we gaan het vandaag hebben over aarsmaden. Nu zullen sommigen onder jullie denken (ongeveer 99.9%), "Wie heeft nu boodschap aan zo iets?". Wel beste mede bloggers, daar zal ik u eens direct een antwoord op geven! Mensen met pakweg een lintworm of het speen hebben veel problemen met hun achterkasteel. Om hen een hart onder de riem te steken en aan te tonen dat het allemaal nog veel erger kan, ga ik het dus hebben over aarsmaden. En aan alle mensen die last hebben van aarsmaden, ".....euh,......tja,....veel beterschap!".
De laatste tijd heb ik simpelweg bijna geen tijd meer om films te kijken. Wel vervelend natuurlijk,...als je in een videotheek werkt (en alle films gratis mag meenemen naar huis). De reden is simpel. Na de saaie zomerprogrammatie brengen de tv-stations weer leuker materiaal uit. Daar komt ook nog eens bij dat ik zelf ook nog een 20-tal dvd boxen van tv series staan heb die ik dringend eens moet bekijken. Aangezien ik de meeste weekdagen werk tot 22.00u blijft er van een tv avond niet veel meer over. Hoogstens nog een uurtje of 2 voor ik in mijn bedje kruip. 
Onlangs stond er in de krant een artikel over een 27-jarige vrouw die een pak rammel had gekregen van een 61-jarige dorpsgenoot. De reden: er was een opmerking gemaakt over hondenpoep. Dan man was zijn 2 honden aan het uitlaten toen de vrouw er voorbij fietste. Toen 1 van de honden een drol op het trottoir parkeerde maakte de vrouw daarover een opmerking. Daarna fietste ze door naar haar bestemming. Op de terugweg stond de man haar op te wachten. Hij sprak haar aan en sloeg haar in het gezicht. Daarna duwde hij de fiets - waar nog 2 kinderen op zaten - onver. De kinder bleven op een buil na, gelukkig ongedeerd. De vrouw moest zich door de dokter laten behandelen.
Nu ik er eigenlijk zo eens goed over sterven nadenk,... ik zou het liefst gaan terwijl ik kom. Hoewel dat dan natuurlijk echt oud worden wel uitsluit. Ik zie me namelijk geen "spel zonder grenzen" meer spelen op mijn tachtigste!
Hij komt, hij komt, net als de lieve goede sint. Het is Pietje de dood. Het enige verschil is dat we naar zijn komst niet bepaald uitkijken (bon, de meeste onder ons toch niet) en dat we niet weten wanneer hij komt. Maar dat hij komt, dat is een zekerheid. De Sint zou je nog kunnen vergeten,... maar magere Hein a.k.a. the grim reaper vergeet niemand.
Mijn vrouw en ik zijn vorige zondag eens langsgeweest op de poezenboot. Wie bij het horen van die naam direct wilde fantasieën over een drijvend bordeel krijgt, ga ik moeten teleurstellen. In dat geval stel ik voor dat je even stopt met lezen en even wegdroomt op je bureaustoel. 
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober zijn er weer heel veel mensen opgeroepen om als bijzitter te zetelen. En indien niet iedereen van die bijzitters komen opdagen, kan de voorzitter van het kiesbureau zelfs de eerste kiezers de binnenkomen opvorderen. 
Er zijn mensen die veel durven,... en er zijn mensen die weinig durven. Een feit als een ander. De ene maakt een bungeesprong om u tegen te zeggen, en de andere schijt zichzelf onder als ie nog maar denkt aan in een boom klimmen. Ik zit wel degelijk in die 2de categorie. Jammer, en ik zou het best anders willen, maar je bent nu eenmaal wie je bent.
