Ik ben een liefhebber van mooie woorden. De Nederlandse taal heeft er honderden. Hieronder staan er een paar van mijn persoonlijke favorieten. Voor de duidelijkheid heb ik na het woord en de verklaring een zin gezet om aan te tonen in welke context je het woord kan gebruiken.
pi·rou·et·te (de ~, ~n/~s) 1 snelle draai of wending op één voet bij het dansen 2 figuur bij het dressuurrijden, waarbij de voorhand van het paard een cirkel beschrijft, terwijl de achterhand op de plaats blijft
Zoals in: Desondanks het feit dat de gedetineerde 150 kilo woog, kon hij toch een behoolijk mooie pirouette maken!
des·al·niet·te·min (bw.) 1 [form.] echter
Zoals in: Liefste schatje, je hebt een hoofd als een zeekoe (zie foto), maar desalniettemin ben je toch een geile donder!
ins·ge·lijks (bw.) 1 evenzo, ook zo
Zoals in: A: Ik wens je nog een heerlijke rotdag toe! B: Insgelijks!
on·weer·leg·baar (bn.) 1 waarbij weerlegging onmogelijk is => apodictisch, indiscutabel, onomstotelijk, ontegensprekelijk, ontegenzeglijk
Zoals in: Toen hij zijn naakte vrouw stiekem fotografeerde terwijl ze de liefde bedreef met een ruwharige teckel, had hij eindelijk het onweerlegbare bewijs dat de teef hem bedroog. (De teef = zijn vrouw, want de hond was een reu by the way!)
pleu·ris (het, de ~) 1 borstvliesontsteking
Zoals in: Jan Fluisterbroek kon zich niet inschrijven bij het vreemdelingenlegioen op kerstavond, want hij lag in bed met het pleuris.
spa·gaat (de ~ (m.), -gaten) 1 gymnastische figuur waarbij een been naar voren en een naar achteren is gestrekt en wel zo dat ze een gestrekte hoek vormen => spreidzit 2 moeilijke positie waarin iem. verkeert die zich gedwongen voelt rekening te houden met tegengestelde belangen, verschillende partijen enz.
Zoals in: Helaas maakte de balletdanser de vergissing zijn spagaat te maken op een asfaltbaan, waardoor zijn broeksnaad scheurde en zijn rechter teelbal verpletterd raakte.
Net als vandaag, stond ik ook vorige vrijdag filmkes te verhuren in de videotheek. Rond 15.30u kwam er een dame van rond de veertig bij me binnen. Ze had een hondje mee maar dat bleek niet van haar te zijn. Ze had het hondje vlak bij de winkel zien rondzwerven toen ze voorbij fietste en kon het niet over haar hart krijgen het beestje buiten te laten rondlopen. Dat was inderdaad niet echt veilig want mijn winkel is gesitueerd aan een drukke steenweg. "Mag ik even je telefoon gebruiken om naar de politie te bellen?" vroeg ze me. "Geen probleem." antwoordde ik.
Zo gezegd zo gedaan, ze belde dus naar de politie terwijl ik een klant bediende. Ik hoorde haar nog net stamelen "Ik weet niet welk merk het is". Daarna gaf ze de telefoon terug aan mij. "Ik zou ook niet weten welk ras het is" sprak ik. Terwijl de vrouw en ik een praatje maakte, moesten we de hele tijd het kleine haarbolletje in de gaten houden. Telkens als er een klant binnenkwam, rende het beestje hijgend naar de deur. Eigenlijk best wel zielig, want het leek alsof hij (ja, het was een hij) verwachtte dat zijn baasje/bazinnetje elk moment in de deuropening zou verschijnen. Anyway, we moesten dus telkens uitkijken, want anders zou hij weer buiten rennen. Na een half uur wachten moest de vrouw stilaan weg. Ze vroeg me of het geen probleem was om het beest bij me achter te laten. Daarop antwoordde ik dat het ok was.
Voor ze vertrok zochten we wel nog een oplossing om het beest ergens op te sluiten. Want doordat het in zijn enthousiasme al mijn klanten besprong én probeerde naar buiten te lopen leek dat ons de beste oplossing. Niet alle klanten zijn even gek op honden, en ik kon niet constant het beest tegenhouden terwijl ik bezig was aan mijn toog. De enige plaats met een deur was het toilet,...maar dat vond ik te klein voor het arme beest. Ik besloot het beest achter mijn toog te houden. We blokkeerde de uitgang aan mijn toog met een groot kartonnen bord (dank je king kong!). Daarna vertrok de "hondenvanger" op haar fiets.
Het beestje had hier en daar wat knopen in zijn vacht, en het stonk verschrikkelijk. Ik had al wat geroken toen het in de winkel ronddartelde, maar nu het bij mij achter de toog lag, kon ik pas genieten van het volle aroma. Hij rook naar nat hondenhaar (hij was nochtans droog) maar dan tien keer sterker. Ik had hem - bij gebrek aan echt hondevoer - mijn speculoosje gevoederd,... en ook een kommetje water gegeven. Doorheen zijn lange frou-frou, staarde hij me lief aan. Hij lag vlak naast mij op z'n buikje met z'n hoofdje tussen zijn pootjes. Zijn pootjes zagen er -als ze plat lagen - uit als kleine toiletmatjes. Heel schattig allemaal. Na ongeveer anderhalf uur kwam het afscheid. De lange arm der wet was gearriveerd. Ze waren twee man sterk, en de langste flik had gelukkig een leiband bij. Best, want ik had me al afgevraagd hoe ze de pluizebol in hun combi zouden krijgen. Het beestje werkte braaf mee,...dus de boeien hebben ze niet moeten bovenhalen. Ze gingen een paar keer met een scannertje over het beestje, maar schijnbaar was hij niet gechipt. Een van de agenten had het vermoeden dat het beestje afkomstig was van "the flash", een bordeel dat 500 meter verder gesitueerd is. "Ik ben daar al eens binnen geweest en er liep daar een hondje rond dat verdacht veel op dit exemplaar lijkt.", liet hij me weten. Hij vertelde me er wel niet bij of de visite business or pleasure geweest was, maar ik verwacht dat het dat eerste zal geweest zijn, aangezien mensen in het 2de geval niet echt met zulke informatie te koop lopen. Of het moet de meest openhartige flik aller tijden geweest zijn. Het zou kunnen,...de politie is nu eenmaal uw beste vriend,... en als goeie vrienden elkaar al alles vertellen, wat moet dat dan niet zijn met beste vrienden? Het beestje en ik keken elkaar nog eenmaal in de ogen, en toen verdween het in de combi.
Vreemd hé,...maar het is nu een week geleden en ik mis pluizebolletje nog steeds een beetje.
Het fotootje bovenaan deze blog, is een foto van een hondje die wat lijkt op het exemlaar in mijn winkel. Maar ik ben niet zeker van het ras, en was ook te lui het op te zoeken.
Wie schrijft die blijft. Dat zeggen ze toch hé. De meeste bloggers schrijven volgens mij niet enkel voor zichzelf. Ze willen dat mensen hun blog lezen. Bij mij is dat niet anders. Tot nu toe heb ik elke dag al trouw iets gepost op mijn blog, maar om de motivatie er in te houden heb ik graag eens wat reacties. Zo nu en dan komt er wel eens een reactie,...maar toch niet zoveel als ik gehoopt had. Aan mijn bezoekersteller te zien komen er regelmatig mensen kijken,...maar de meeste doen schijnbaar niet de moeite om een berichtje achter te laten. Dus aan alle lezers van mijn blog,... stuur eens een reactie alstublieft. Jezelf voorstellen is ook leuk,...zo weet ik welke lezersgroep ik heb. ;)
Dus ook al is het niet jullie gewoonte,...stuur eens een berichtje.
De lotto winnen is - in geval het om een groot bedrag gaat - heel plezant. Maar wat volgens mij nog veel plezanter zou zijn, is superkrachten krijgen! Natuurlijk moeten het wel coole krachten zijn hé. Als je pakweg de kracht hebt om schoenzolen te doen smelten, zal je niet ver geraken (zeker niet als je je eigen schoenzolen reeds gesmolten hebt). Maar er zijn genoeg andere krachten waar je heeeeeel veel fun kan mee hebben. Om dit alles te verduidelijken zal ik hieronder enkele voorbeelden geven.
Vliegen: Het moet echt wel de max zijn om te kunnen vliegen. Het gevoel moet ongelooflijk zijn. Bijna iedereen heeft 's nachts al wel eens gedroomd dat hij/zij kon vliegen.
Teleportatie: Het ene moment sta je in Blankenberge op de dijk en een fractie van een seconde later sta je aan een strandbar in Jamaica,...klaar om een heerlijke cocktail te drinken. Daarna teleporteer je terug naar huis,... via een kleine omweg want je komt - doordat je dronken bent - per ongeluk terecht in een varkensvetsmelterij te Zwevegem. Gaan werken doe je niet. Als je geld op is teleporteer je even naar de binnenkant van een grote bankkluis en neem je wat nieuw drinkgeld.
Onkwetsbaar zijn: Hoe gevaarlijker de job, hoe liever. Buitenwipper, lijfwacht, militair,... . In je vrije tijd spring je zonder parachute uit vliegtuigen en doe je dutjes op de landingbanen van Zaventem.
Onzichtbaarheid: Je gaat even Charlize Theron gaan bezichtigen terwijl ze een doucheke pakt. Je bent vanzelfsprekend de best betaalde man ter wereld. Voor hoge bedragen kunnen ze je inhuren voor zaken zoals schaduwen, bedrijfsspionage enz... .
Hypnose: Mijn persoonlijke favoriet. De mensen doen altijd wat je zegt. Op straat spreek je gelijk wie aan als je geld nodig hebt. Op restaurant betalen ze jou om te komen eten. En voor de vrijgezellen onder jullie,... je kan met gelijk welke dame de lakens delen. The sky is the limit!
...maar tot ik superkrachten krijg,...blijf ik braaf werken.
Je hebt zo van die dagen dat je het liefst in je bed zou blijven liggen. Gisteren was het zo een dag. Ik had in niets zin maar moest helaas wel een hele dag gaan werken. Het probleem bij mij is dat ik op zo dagen ab-so-luut geen zin heb om tegen mensen te praten. Dat werkt natuurlijk niet zo goed als je in een winkel werkt. Het zal er dan natuurlijk altijd om doen dat je op zo een dag net veel volk over de vloer krijgt. Je hebt dan van die mensen die heel hun leven staan te vertellen, terwijl me dat geen moer interesseerd. Na een tijdje krijg je spontaan de neiging om luidkeels te roepen "I DON'T CARE!!!". De banaliteit van zulke conversaties op een rotdag laten mijn maag soms bijna keren, waardoor ik de persoon in kwestie bijna onderkots. Ook van happy happy people krijg ik op zulke dagen het schijt. Ze komen bijna zingend de winkel binnen en lullen er maar op los. "Wat een heerlijke dag hé!" of "Het leven kan toch mooi zijn hé.". Op zulke momenten krijg ik spontaan de neiging hen dood te slaan met hun eigen schoenen. Gelukkig zien ze aan mijn buitenkant niet dat de binnenkant aan het koken is. Ik weet het,... ik ben een echte aso op zo dagen,... maar ik kom er tenminste voor uit.
Ik weet niet hoe het komt, maar onlangs moest ik denken aan mastellen. Ik weet niet of iedereen op de hoogte is van het fenomeen mastellen, maar vroeger lagen er bij mijn grootouders steenvast op de ontbijttafel. Je kan ze eigenlijk het best omschrijven als een sandwich met een vleugje kaneel in doughnut-vorm. Het zou zelfs kunnen - maar ik weet het niet zeker want ik ben te lui om het op te zoeken - dat mastellen al langer bestaan dan dougnuts, en dat zodoende de Amerikanen hun doughnutvorm halen van onze bakkers. Misschien zijn ze tijdens de 2de wereldoorlog op het idee gekomen toen er militairen in ons minilandje gestationeerd waren,... wie zal het zeggen?
Zelf ga ik niet veel naar de bakker dus ik heb geen idee of alle bakkers nog mastellen maken. Misschien zijn ze nog populair bij de senioren. Ze zijn zacht dus zelfs zonder tanden zijn ze makkelijk eetbaar,...een voordeel waar je als oude van dage iets aan hebt. Als jonge mens heb je daar natuurlijk niet echt een boodschap aan. Ik vond ze best lekker eigenlijk. Ik zal binnenkort eens moeten kijken of ik er nog aan kan geraken. Probeer ze ook allemaal maar eens,...met een laagje echte boter erop zijn ze hemels (als ze van een goeie bakker komen natuurlijk)!
Ik hou van alle dagen eigenlijk het meeste van de zondag. Enkel het besef dat alle winkels gesloten zijn (ook al ben je niet van plan te gaan shoppen) en het gevoel de zondagavond voor het slapengaan als je tot het besef komt dat die rotmaandag wel heel dichtbij komt, kunnen als kleine schoonheidsfoutjes gezien worden. Maar verder is het genieten,... voor mij toch. In de ochtend blijven liggen zonder dat je gewekt wordt door de wekker of zorgen over wat er die dag nog allemaal moet gebeuren en eventueel op je gemak bekomen van de kater die je aan de vorige avond overgehouden hebt. Dan op je gemak naar de badkamer waar je al de tijd in de wereld hebt om je klaar te maken. Rond de middag eet je iets dat makkelijk klaar te maken is (en niet veel vuilmaakt qua keukengerei), en na de afwas doe je een wandelingetje of ga je even bij je (schoon)ouders langs. Rond 15.00u a 16.00u ga je terug naar huis en kijk je met z'n tweetjes een aflevering van een of andere serie op dvd, gevolgd door een filkmpje op dvd. Terwijl je naar dit alles kijkt, open je een flesje (schuim)wijn of drink je enkele bierkes (Leffe Blond, Hoegaarden Grand Cru of Tripel Karmeliet in mijn geval). Aangezien mijn vrouwke niet drinkt gaat zij na de film om frietjes of pizza (we eten enkel junk food op zondag dus we smullen met een gerust geweten). Na het eten drink ik nog een paar glaasjes terwijl ik wat zap of wat op mijn pc tokkel. Rond 22.00u ben ik meestal lekker zweverig. Dan neem ik een fles water uit de ijskast en drink die 75% leeg (als je genoeg water drinkt voor het slapen gaan is de kans op een kater behoorlijk klein). De rest neem ik mee naar boven voor de nachtelijke nadorst. Vervolgens val ik als een blok in slaap. Aangezien ik de maandag maar om 7.00u moet opstaan kan ik dus nog 9 uur slapen.
Al die willen de kap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn, Jan, Piet, Joris & Corneel, die hebben baarden, die hebben baarden, Jan, Piet, Joris & Corneel, die hebben baarden, zij varen mee.
Hoeveel ik dit liedje in mijn jeugdjaren niet meegezongen heb,...tjongejonge. Ik heb het op menig kamp en speelplein met veel plezier uit volle borst meegezongen! Ik heb aan dit nummer veel plezier beleefd.
Toen ik in mijn puberjaren het nummer echter eens goed analyseerde, ebde mijn plezier snel weg en maakte plaats voor een immens verdriet. Dat is maar logisch, want geef nu toe, het nummer is toch je reinste discriminatie. Ik heb pas rond mijn 18de een klein beetje gezichstbeharing gekregen en zelfs 12 jaar later kan je nog niet spreken van een volledige baardgroei. Een toefje haar, hier en daar (rijmt nog ook), but that's it. Ik vind echter niet dat dit een reden mag zijn om me te verbieden de kap'ren te varen.
Vraag me nu niet wat dat juist is,...de kap'ren varen, maar daar gaat het hem niet om. Het is puur principeel! Ik vraag me nu af,... bestaat er geen mogelijkheid om de schrijver van dit lied postuum aan te klagen, want met de huidige discriminatiewet zou ik toch een goeie kans hebben om een rechtzaak te winnen. Het is gewoon kwestie van een goede advocaat onder de arm te nemen. Misschien Jef vermassen, of Piet van Eeckhout (niet te verwarren met met Piet Huysentruyt die een gemeen potje kan koken, doch van pleiten niet veel kaas gegeten heeft).
Als ik een grote som geld zou kunnen slepen uit die rechtzaak, zou ik het geld kunnen spenderen aan een goeie psychologe, die me het aangedane leed helpt te verwerken. Ik zou alsook Piet Huysentruyt inhuren om een potje te komen koken voor mijn vrienden en mezelf.
De ultieme manier om te zien of je stressbestendig bent is volgens mij in je auto stappen en naar je werk rijden.
Onlangs moest ik mijn vrouw naar haar werk voeren. Op de snelweg rijden er de laatste tijd steeds meer cowboys die denken dat richtingaanwijzers een voorbijgestreefd fenomeen zijn. Ze weigeren dus zoals ze dat in de volksmond zeggen te pinken. Maar ze vinden het dus wel leuk om op de meest onverwachte momenten van vak te veranderen. Er zat er zelf eentje tussen die aan pakweg 140 km/u zat te telefoneren (niet handsfree welteverstaan)!
Truckers die tijdens het spitsuur aan een slakkengang hun collegas voorbijsteken op het 2de vak en daardoor een trechtereffect veroorzaken zijn ook altijd fun. Dan mogen alle automobilisten die achter die lompe mastodonten rijden naar het linkse vak verhuizen om daar druppelsgewijs de slowass truckers voorbij te steken. Je kan er natuurlijk ook achter blijven rijden, maar dat is dan wel ongeveer een kilometer lang aan een slakkentempo.
Na een afrit genomen te hebben komen we op een baan met 2 vakken terecht. Na een vijftal kilometer krijg je een bord waarop ze duidelijk vermelden dat er wegenwerken aan de gang zijn een kilometer verderop en dat iedereen moet uitwijken naar het linkervak. Bijna iedereen gaat braaf naar links. Terwijl je dan staat aan te schuiven, zie je langs rechts toch nog mensen voorbijsteken tot juist waar de wegenwerken beginnen. Jij staat al 5 minuten aan te schuiven en uiteindelijk wil dan zo een eikel voor je invoegen omdat hij niet net als de rest wil staan aanschuiven. Er zat zelfs een truck bij die gewoon begon te drummen waardoor je metje simpel autootje niet anders kon dan remmen en de eikel voorlaten.
Net na de wegenwerken is er weer file. Ik sta op het rechtervak aan te schuiven. Naast mij op het linkervak staat een marginaal Johnny-typke (klakske en zonnebrilleke inbegrepen) met zijn getuned autootje. Ik tril bijna uit mijn autostoel van de trillingen van de bassen die zijn geluidsinstallatie spuwt. Heel gezellig om 8.00u in de ochtend! Voor mij staat een oud Toyota Starletmodel met daarin 2 kinderen van pakweg 6 jaar. Ze maken er een sport van om zoveel mogelijk hun shitvinger naar ons uit te steken en lelijke gezichten te trekken. Op een gewone dag zou ik daar mee lachen en misschien zelf ook gekke bekken trekken. Maar nu even niet. Even speel ik met de gedachte uit te stappen en die 2 monstertjes met hun hoofdjes tegen elkaar te slaan. Gelukkig komt er net op dat moment beweging in de file. There is a god!
Ik zet mijn vriendin af op haar werk en rij vervolgens naar het mijne. De weg naar daar verloopt zonder noemenswaardige voorvallen. Eens aangekomen op mijn bestemming, stap ik uit en zwier ik mijn autoportier dicht. Direct voel ik mezelf tot rust komen. Hmmm, gedaan met rijden, toch tot vanavond! :)
Acht à negen keer gemiddeld. Dat is het antwoord op de vraag Hoeveel keer storen ze je op het werk gemiddeld tijdens het eten?. Er is bijna niets zo frustrerend als een maaltijd nuttigen in een winkel die doorlopend open is en waarin je meestal alleen werkt.
Gisterenmiddag was het weer prijs. Mijn handjes waren proper gewassen en mijn bokes lagen klaar voor mijn neus. Ik was mijn eerste hap aan kauwen toen het eerste hoofd al aan mijn toog verscheen. Mag ik u even vragen waar 16 blocks en flightplan staan alstublieft?. Twuurvlijk! antwoordde ik met mn mond vol brood en kippewit. Ik ging beide films halen en rekende ze af. Intussen waren er al 2 andere klanten de winkel binnengekomen. Aangezien ze nog volop aan het rondkijken waren besloot ik verder te eten. Toen mijn eerste boterhammetje bijna op was ging de telefoon. Ik heb gisteren een film gehuurd, wanneer moet ik die terugbrengen? vroeg een schorre vrouwenstem aan de andere kant van de lijn. Is het een nieuwe film? informeerde ik. E.T. antwoordde ze. Dat is geen nieuwe en die mag je drie dagen houden, dus tot zaterdag. Moest u in de toekomst nog twijfelen, dan kan u altijd op het kasticket dat bij de film zit kijken, want daar staat de retourdatum op. Repliceerde ik.
De dame bedankte me en haakte in. Ik at op mijn gemak verder. Toen ik aan boterham 3 begon was 1 van de 2 klanten die nog in de winkel aanwezig waren klaar met kiezen. Toen ik klaar was met afrekenen. Stond de klant nummer 2 ook klaar om te bedienen. Euh mompelde de man bijna onverstaanbaar het is de eerste keer dat ik hier kom, dus ik zal me moeten inschrijven. Ja lap, .ik had weer chance! Vijf minuten later was mijnheer ingeschreven en had hij betaald, maar intussen stonden er al weer 2 mensen achter hem om films terug te brengen. Die films gecontroleerd en terug gaan zitten om verder te eten. Toen ik net aan mijn vierde boterham begon kwam een nogal ongewassen ogende kerel (waar trouwens een lijfgeur van jewelste aan hing) zijn 2 sexfilms terugbrengen. Aangezien ik meestal nogal vies ben van de doosjes van de sexfilms (je weet nooit wat ze in hun handen hebben gehad vlak voor ze het doosje opendoen en er de dvd terug insteken thuis) besloot ik dan maar mijn handen te gaan wassen. Daarna heb ik mijn vierde en laatste boterham verder opgegeten.
Om je maar een beeld te geven van hoe een maaltijd er hier soms aan toe gaat. Tijdens het avondeten is het meestal nog erger, dan mag je soms om de 2 happen klanten bedienen. Het is bij mijn collegas algemeen geweten dat ik de dagen dat ik alleen sta in de winkel geen warme maaltijden meer eet op de werkvloer. Zij hebben schijnbaar nog de moed, maar ik vertik het om, pakweg een spaghetti, 5 keer opnieuw op te warmen in de microgolf omdat je geen tijd hebt om te eten. Na je eten 5 keer op te warmen trekt het trouwens op niets meer ook.
Naar toilet gaan is ook zo plezant. Er mag een half uur geen kat in de winkel lopen, op het moment dat je billen de wc-bril nog maar aanraken is de kans groot dat er een klant in de winkel staat. Meestal is het dan nog geen rustig wachtend type, maar zo een ongeduldige lawaaimaker die na 10 seconden wachten al begint te roepen Hallo! Is hier iemand?. Als je dan het geluk hebt dat je nog niet aan je boodschap begonnen bent, kan je je broek terug optrekken en je klant gaan bedienen. Als er echter al een halve keutel uit je aars hangt te bengelen, zit er niets anders op dan volop te persen en je werk zo snel mogelijk af te maken. Ondertussen roept de klant dan nog enkele malen maar wat kan je daar aan doen? Je kan moeilijk van tussen de deurspleet roepen dat je aan het kakken bent, nietwaar? Tijdens het spitsuur is het ook niet makkelijk. Als je opeens moet plassen en er staan constant mensen aan je toog mag je je soms meer dan een half uur inhouden. Ik heb ergens gelezen dat het niet zo gezond is je plas lang op te houden. Je zou er sneller incontinent van kunnen worden. Ik zal daar dus eens met mijn baas over moeten spreken. Hij heeft 2 opties. Ofwel geeft hij alle videotheekuitbaters een gevarenpremie wegens het gezondheidsrisico (incontinentie en blaasontstekingen), ofwel koopt hij elke maand een doos incontinentieluiers (pampers voor volwassenen dus) voor elk personeelslid.
Als er oplossingen uit de bus zal ik het jullie laten weten, maar ik zou er niet op wachten.
Daarnet heb ik mezelf een schouderklopje gegeven (een mens moet dat zo regelmatig eens doen). Daarna heb ik me aan een vreugdedansje gewaagd, maar dat heb al ik snel gestaakt wegens een beetje té, want een mens mag nu eenmaal niet overdrijven! De reden voor dit alles lag eigenlijk bij het simpel feit dat ik de laatste tijd enkel nog zenuwachtig ben als ik nerveus loop. Ik ben ook niet meer zo vaak boos, enkel nog als ik kwaad ben. Ik loop de laatste tijd dus lekker zen.
Dit alles echter even volledig terzijde. Deze namiddag dwaalde mn gedachten tijdens een kalm moment op het werk even af. Ik moest opeens denken aan de kariboe en het vogelbekdier. Dieren waar de meeste mensen tot mijn groot spijt niet veel van weten. Ikzelf echter, heb voldoende informatie opgezocht om te zorgen dat jullie qua kennis over deze dieren, niet meer volledig in het duister hoeven te tasten. Ik kan hier natuurlijk geen half naslagwerk schrijven, dus behalve de paar weetjes die ik jullie geef, zullen jullie de rest zelf moeten opzoeken.
Laten we beginnen bij de kariboe, wiens naam meer klinkt als de uitroep van een indiaan die net in een bizonkeutel getrapt heeft. De kariboe is eigenlijk een soort rendier dat in Siberië en Noord-Amerika leeft. Een enkele keer vangt een grizzlybeer wel eens een jonge kariboe, maar de voornaamste vijand is toch de wolf. De kariboe leeft vooral van grassen, mossen en takken. In de maanden oktober en november mogen ze eens van de grond gaan want dan is er de paartijd. De draagtijd is tussen de 7 à 8 maand en er is normaal maar 1 jong per worp.
Het vogelbekdier is een uniek Australisch dier. Het heeft de kenmerken van drie andere bekende diersoorten: de snavel van een eend, het lijf van een mol en de staart van een bever. Toch is het vogelbekdier een heel ander dier dan één van deze drie dieren. Samen met de miereneter behoort het vogelbekdier tot de monotremen. Monotremen zijn de meest primitieve zoogdieren, ze zogen hun jongen hoewel ze eieren leggen en niet levend baren zoals alle andere zoogdieren. Het woord monotreem komt uit het Grieks en betekent één gat. Ze hebben namelijk maar één uitgang die meerdere functies heeft: paren, eieren leggen en uitwerpselen, jakkie dus (sex daar eens mee). Monotremen komen van nature alleen in Australië voor. Het vogelbekdier is het enige Australische zoogdier dat giftig is. Volwassen mannetjes hebben op de achterpoten een angel van ongeveer 1,5 cm lang die verbonden is met een gifklier in de dij. De mannetjes gebruiken deze gifpunten vooral in de paartijd tijdens hun gevechten met andere mannetjes om een vrouwtje. Toen er vroeger nog gejaagd werd op vogelbekdieren werd er nog wel eens een jachthond dodelijk getroffen tijdens de laatste verdedigingsactie van het vogelbekdier. Het gif is niet levensgevaarlijk voor mensen. Het is wel zeer pijnlijk om gestoken te worden door een vogelbekdier. Het dier kan zijn punten met grote kracht door de huid van een mens heen stoten en het gif zorgt voor een spectaculaire zwelling en zeer ernstige pijn van het getroffen lichaamsdeel. Indien je tijdens een Australische reis dus een robbertje wil vechten met een vogelbekdier, pik er dan een vrouwtje uit.
U hoeft me voor deze interessante les niet te bedanken hoor, t is graag gedaan!
Gisteren dacht ik even na over de jobs die ik nooit zou willen doen. In mijn top 10 zal je alvast het beroep vuilnisman terug vinden. Pas op, ik heb alle respect van de wereld voor mensen die wel die beroepskeuze gemaakt hebben hé, want iedereen kijkt neer op die mensen maar zonder hen zouden we serieus in de miserie zitten! Maar ik ben nogal snel vies van zaken dus het lijkt me niet direct een geschikte job voor mij. Veel werk verzet je volgens mij niet als je constant loopt te kokhalzen. De jobs waar je stallen, riolen en aalputten moet uitkuisen en/of leegmaken staan dus ook in mijn definite no-no list.
Maar op nummer in mét een stip staat een vreemde job! Personen die peepshow cabines moeten uitkuisen! Waarom zou ik nu in godsnaam aan zo iets denken vraagt u zich nu waarschijnlijk af. Om u alvast gerust te stellen, neen ik ben geen geperverteerde viezerik die peepshows afschuimt. Maar ik werk (zoals reeds eerder vernoemd) wel in een videotheek, en die hebben zoals u vast wel weet ook een erotiekafdeling. We hebben daar al 2 keer personen over de vloer gehad die in een vlaag van opperste geilheid ter plekke aan hun zizi beginnen trekken zijn. Ze hadden er - in hun vlaag van tijdelijke ontoerekingsvatbaarheid echter niet op gelet dat daar cameras hangen. De eerste kerel is gelukkig in zijn trainingsbroek gekomen. Je zag hem daarna een zakdoek uit zijn broekzak halen om er zijn kopke eens mee af te kuisen. Toen een paar weken later een tweede persoon met zijne jos ging beginnen spelen had mijn collega het op tijd gezien. Ze heeft hem even medegedeeld dat ze alles kon mee volgen op het computerscherm op onze toog. De geile donder heeft zich dan maar snel uit de voeten gemaakt. Hij heeft zelfs geen kopietje van de camerabeelden gevraagd! In de vorige videotheek waar ik werkzaam was hingen er geen cameras, en daar heb ik ooit tijdens het vlijtig terugzetten van mijn filmkaartjes een kwakje sperma tegen een rek in de pornoafdeling gevonden. Ik weet nog dat ik (zelfs met rubberen kuishandschoenen) dat een behoorlijk degoutant werkje vond. En dat brengt ons dus terug bij de peepshowkuisers. Kun je je voorstellen dat je dus hele dagen plakkerige kleenexdoekjes van de vloer opraapt? En als de vorige klant een smosserke was mag je meteen de zetel en de vitrine ook kuisen! Thanks, but no thanks! Ik vraag me dus af wie zo een job wil doen. Ik hoop dan in elk geval dat het goed betaald is!
Jobs die ik wel wil doen zijn er natuurlijk ook. En ergens bovenaan mijn wishlist prijkt masseur van fotomodellen en strippers. Ik hou wel niet van de vettigheid van olie, maar soms moet een mens nu eenmaal eens op zijn tanden bijten. De dames kunnen er maar deugd van hebben. Van zelfopoffering gesproken (ik verdien eigenlijk een lintje)! What can I say, ..I aim to please! Tot de volgende!
Zo nu en dan heb ik wel eens een nostalgische bui. Onlangs dacht ik aan Mr T. Hoe zou het nog met die vreemde kerel zijn? Een paar jaar geleden heb ik horen waaien dat hij kanker overwonnen heeft maar verder is het stil gebleven rond de mohawkdragende beer. Voor ik het wist zat ik in gedachten weer in de 80s. We lachen wel regelmatig als we nu beelden terugzien uit die tijd (de verwijfde glamrockkapsels en de foute beenverwarmers in films zoals flashdance) maar ik heb toch mooie herinneringen aan die tijd.
Gisteren besloot ik mijn cd collectie met eighties hits eens boven te halen. Ik heb geluisterd naar nummers zoals footloose, somebodys watching me, gold, borderline, lets go crazy enz . Ik dacht direct weer terug aan mijn kinderjaren. Toen bleef ik elk weekend bij mijn grootouders logeren. De zaterdagmiddag was er dan de top 30 op de radio. Ik zat dan steeds klaar om met de casettendeck van mijn grootvader mijn favoriete liedjes op te nemen. Ze stonden er natuurlijk nooit volledig op want wegens tijdsgebrek lieten ze bijna geen enkel nummer tot op het einde horen. Maar als kind zit je daar niet echt mee. En dan de rest van de week maar naar je cassette luisteren en playbacken!
Ook aan de tv-series heb ik toffe herinneringen. Buck Rogers, Magnum, Battlestar Galactica, the A-team, Knight rider, the Cosby show, Miami Vice . Het probleem met nostalgie is dat de herinnering eigenlijk belangrijker is dan het onderwerp waar men nostalgisch over is. Toen ik onlangs nog eens een aflevering van the A-team bekeek vond ik er niets aan. Het kon me slechts 5 minuten boeien. In die tijd vonden jong en oud het een superserie, maar desondanks de toffe herinneringen eraan is het toch niets meer voor mij hoor.
De films van de 80s hebben voor mij (in tegenstelling tot de meeste series) wel nog steeds een herkijkwaarde. Hier even een opsomming van enkele belangrijke titels: The empire strikes back, Raiders of the lost ark, E.T., Poltergeist, The breakfast club, Flashdance, Ghostbusters, Gremlins, Footloose, Top Gun, Aliens, Lethal weapon, Die hard, Rain man, Annie, Tootsie, The karate kid, enz . Geef toe, titels die kunnen tellen!
En uiteindelijk (het is bijna onvermijdelijk), kom je bij jezelf terecht. Je vergelijkt wie je toen was met wat je nu geworden bent. Hier en daar een opluchting, soms een teleurstelling en dikwijls spijt over gedane zaken die je nu anders zou aanpakken. Wie zou niet eens willen terugkeren naar zijn kinderjaren met alle kennis die hij nu bezit, om bepaalde zaken te veranderen of anders aan te pakken?
Earnest Hemingway once wrote "The world is a fine place, and worth fighting for. I agree with the second half". De laatste woorden van Morgan Freeman in Seven. Ik heb de film al minstens 7 keer gezien en het blijft een superfilm! Telkens als ik er naar kijk ben ik er echt niet goed van! Je zal maar eens in Brad Pitt zijn schoenen staan!
Dit gezegd zijnde,...ik zal hier binnenkort eens proberen mijn top 20 van favoriete films te posten. Het zal niet makkelijk zijn maar toch zal ik het (speciaal voor jullie natuurlijk) proberen. Ik ga nu gaan slapen want ik ben behoorlijk moe. Dat is niet meer dan logisch om 2.45u 's nachts,... en zeker als je tijdens een restaurantbezoek 1 Amaretto en een halve lite witte wijn gedronken hebt, samen met de fles Batida de coco tijdens de laatavondfilm (seven dus) op dvd. Toedeloe!
Deze ochtend ben ik 8.00u opgestaan om te gaan lopen. Het was al weer een maand of 2 geleden en de kilo's die ik voor de sportstop verloren had, hingen er intussen al terug aan. Teveel zomerbarbecues (in Juli toch, want Augustus was een kutmaand qua weer) en terrasjes waren schijnbaar niet goed geweest voor mijn lijn. Denk nu niet dat hier achter dit klavier een vetzak eerste klas zit te bloggen, maar er mag toch gerust een kilo of 8 wegsmelten. Ik ben 1m 80 en weeg 87 kilo,...79 kilo is het streefdoel. Al het vet bij mij hoopt zich op rond in de omgeving van mijn buik. Om dus te vermijden dat het binnenkort ook nog op andere plaatsen bijkomt (en ik mijn eerste sportbeha moet bestellen) ga ik dus weer wat meer sporten. Het traject die ik 2 maanden geleden liep, leek me wat te lang, en daarom heb ik maar twee derde van dat traject gelopen. Ik loop op een pad lans de Leie waar enkel voetgangers en fietsers mogen komen. Het is daar zalig zo vroeg in de ochtend. Je komt daar zelden iemand tegen en je hebt een leuk uitzicht op het water en de dieren die er vertoeven. Kwaakende eendjes die spartelen in het water, soms konijntjes die iets verderop overlopen,...leuk leuk leuk. Maar desondanks het fijne uitzicht is het toch wel een beetje doodgaan hoor, dat lopen. De eerste helft van het traject is niets. Je bent nog wat aan het opwarmen en zoekt de juiste ademhaling, maar in het tweede gedeelte beginnen je spieren pijn te doen, het zweet druipt van je hoofd en je longen doen zeer van het veelvuldig en diep inademen. De laatste 500 meter zijn het zwaarste. Je wilt stoppen maar geeft niet op omdat het einde in zicht is. En dan is het zo ver. De finish is bereikt en je mag stoppen. Nog even wat stretchen en daarna de auto in, terug naar huis en daar een heerlijke douche. De rest van de dag voel je je fitter en je hebt een goed gevoel omdat je ook weer je goeie daad van de dag gedaan hebt (voor jezelf toch tenminste).
Nu valt lopen wel mee, maar binnenkort ga ik een goeie home trainer kopen. Als het zwaar regent en tijdens de wintermaanden komt zo een toestel goed van pas. Noem me een mietje, maar heel koude lucht tijdens de wintermaanden doet zeer aan mijn longen. Het toestel dat ik op het oog heb kost wel rond de 750 maar voor kwaliteit betaal je nu eenmaal hé. Geen brol in mijn huis.
Over zwaarlijvigheid gesproken, onlangs vond ik een oud filmpje terug op het internet. Het is een filmpje van een mollige star wars fan die zichzelf filmt terwijl hij een lichtsabelgevecht naspeeld. Op een of andere manier is dat filmpje toch op het internet geraakt. Ik heb zo een vermoeden dat dat manneke de volgende maanden op school toch wel pispaal van dienst zal geweest zijn. See it and weep! http://ebaumsworld.com/starwarskid.html
Dat zal het zo wel ongeveer zijn dit weekend (zondag is rustdag hé). Misschien juist nog het volgende. Voor al degene die mijn blog lezen,... laten jullie eens iets achter op het gastenboek. Zo kan ik me een beeld vormen van wie mijn blog eigenlijk leest en het is een motivatie om verder te doen. Kwestie van zeker te zijn dat ik niet alle moeite doe voor niets hé. tot de volgende!
Donderdag = vrije dag (niet te verwarren met vrijdag).
Ik ben dus lekker tot 8.30u in bed blijven liggen. Ik weet het, dat is nog niet echt royaal uitslapen maar desalniettemin (wat een woord!) toch beter dan de 7.00u à 7.30u op werkdagen. Na een trage scheerbeurt en een zalige douche ben ik naar beneden geslefferd, heb ik mezelf een kommetje muesli met melk uitgeschept en ben ik voor tv gaan zitten. Ik heb op m'n gemak een aflevering van CSI Miami bekeken (Seizoen 2 aflevering 2.15 als ik me niet vergis). Ik hou van de reeks maar het valt me wel steeds meer en meer dat hoofdrolspeler David Caruso in heel de serie ongeveer 2 gezichtsuitdrukkingen gebruikt, en 3 poses (de ik-sta-met-mijn-handen-in-mijn-zij-en kijk zijdelings-pose in combinatie met de-ik-probeer-mysterieus-nadenkend-over-te-komen-maar-het-lukt-niet-volledig gezichtsuitdrukking zal veruit de meest gebruikte zijn denk ik, al dan niet gevolgd door het afnemen of opzetten van zijn zonnebril). De rest van de cast valt wel mee.
Daarna heb ik de badkamer en slaapkamer eens onder handen genomen. Zoals steeds, dik tegen mijn zin, maar helaas, het moet gebeuren. Tijdens het kuisen probeerde ik uit te maken wat ik 's avonds ging koken (En dan proberen zeggen dat wij mannen niet kunnen multi-tasken!). Ik had eerst aan wok gedacht maar uiteindelijk heb ik toch besloten van een ovenschotel klaar te maken. Ik dus te voet (want mijn vrouw gaat naar haar werk met de auto) naar Delhaize. Toen ik daar aan het shoppen was kwam ik een klant van me tegen. Ik dus lekker vanalles in mijn kar proppen terwijl ik aan het praten was. Ik had het pas bij het inpakken aan de kassa door dat ik niet alleen het eten meehad dat ik daadwerkelijk nodig had, maar ook verschillende ingredieënten die ik enkel nodig had indien ik zou "gewokt" hebben. Ik begon angstvallig het optellend bedrag op het kassascherm in de gaten te houden want ik had enkel 35 bij en geen bankkaart. Toen het bedrag al over de 30 aan het gaan was begon ik lichtjes te zweten (want een scenario waarin je moet zeggen tegen de kassierster "sorry, maar ik ga dit en dit moeten terugleggen omdat ik niet genoeg geld bij heb" terwijl er mensen achter je staan is naar mijn mening behoorlijk beschamend). Het eindbedrag was gelukkig 33.
Ik daarna dus terug naar huis (hevig sleurend met al die boodschappen). Nadat ik alle boodschappen weggezet had, ben ik aan het middageten begonnen. Halve stokbroodjes met hesp, kruiden en mozarella in de oven (yummie). Daarna heb ik m'n derriere terug in de sofa geparkeerd en heb ik naar Pirates of the Carribean (de eerste film) gekeken terwijl ik mijn middageten verorberde. De rest van de namiddag ben ik bezig geweest op de pc (met o.a. mijn vorig schrijfsel op deze blog). Ik ben daarna aan mijn ovenschotel begonnen en hij was - al zeg ik het zelf - heel lekker. Zoals gewoonlijk had ik weer veel teveel klaargemaakt (recept was voor 4 personen) zodat mijn vrouw en ik morgen de rest zullen oppeuzelen. Mijn vrouw was al vast content want nu moet ze morgen niet koken en voor haar is dat steeds mooi meegenomen, aangezien ze dat niet graag doet. Ik daarintegen kook heel graag, dus vullen we elkaar weer lekker goed aan. Zo zijn er nog veel zaken waarin we elkaar goed aanvullen. Ik was liever af, zij droogt liever af, ik stofzuig liever, zij dweilt liever, ik lig liever vanboven,..... . Anyway,... we wijken af.
Na het eten hebben we naar de vlaamse film Dennis van Rita op dvd gekeken. Het was een mooi Vlaams filmke. Zeker aan te raden! Daarna hebben mijn blonde deerne en ikzelf nog samen naar de eerste 2 afleveringen van Prison break op video gekeken (ik had ze zondag opgepakt omdat mijn wederhelft naar die stomme dancing on ice reeks kijkt). Prison break is (tot nu toe toch) een heel goeie reeks. En toch had ik er meer van verwacht. Dat heb ik nu altijd bij dingen vooraf serieus gehyped worden. Het was niet anders bij pakweg de eerste 24 reeks. Schijnbaar zijn mijn verwachtingen té hoog. Dat komt er van als je veel films en series ziet denk ik. Je lat ligt al heel hoog en als ze dan iets beginnen hypen dan heb je zoiets van "Wow,...dat moet wel 10 keer beter zijn dan gelijk welke serie ik reeds gezien heb". Als dan achteraf die torenhoge verwachtingen niet ingelost worden dan ben je -al is de serie nog zo goed - altijd wel wat teleurgesteld. Ik zou het nu toch al moeten geleerd hebben!
Daarna is mijn vrouwke gaan slapen,... en ik ga dit zodadelijk ook doen. Misschien dat ik morgenvroeg al rond 6.30u opsta, dan kan ik voor mijn werk en tijdens het ontbijt nog een aflevering CSI Miami bekijken. We shall see,...want als de wekker afloopt en je moet er niet echt uit omdat het tijd is om je klaar te maken om te gaan werken is de motivatie niet zo groot. Het kan zijn dat ik dan nog wat langer blijf liggen. Wat kan ik zeggen,...ik leef graag gevaarlijk. Tot de volgende guys (and girls).
De meeste mensen onder ons denken dat de holbewoners al lang van deze aardkloot verdwenen zijn. Niets is echter minder waar. Ze leven nog steeds onder ons! Pas maar op, want voor hetzelfde geld is uw buurman een holbewoner.
Omdat ik in een winkel werk die gesitueerd is in dezelfde stad (Deinze) als waar ik mijn laatste 5 jaar school gelopen heb, kom ik regelmatig schoolgenoten (ja, niet enkel klasgenoten, schoolgenoten dus) tegen in mijn zaak. Wat me opvalt is dat vele kerels die vroeger al vervelende, agressieve eikels waren, na meer dan 10 jaar nog steeds niet geëvolueerd zijn. De meeste vervelende kereltjes worden met ouder worden wel wat wijzer en volwassen maar ik kom ook veel kerels tegen die nog geen haar veranderd zijn. Ik kan dat niet begrijpen. Ik ken gasten die aan hun 20 jaar op elke fuif moesten vechten, die iedereen die zwakker was of niet wou meedoen met hun machogedrag kleineerden tot de personen in kwestie er bijna aan ten onder gingen en die natuurlijk nooit een greintje respect toonden voor de vrouwen (of in hun taalgebruik ook wel eens wijven genoemd natuurlijk). Tot mijn groot spijt is ongeveer een derde van die kerels tien jaar later dus nog geen haar veranderd. Onlangs had ik er nog een die me met grote trots kwam vertellen dat hij tijdens het weekend een jongen volledig in elkaar gemept had omdat zijn gezicht hem niet aanstond. Een andere kerel heeft een jaar of 2 geleden een oude man in elkaar gemept omdat hij een opmerking maakte over het feit dat de kerel met zijn zatte botten een antenne van een auto aan het omplooien was.
Uit dankbaarheid omdat jullie zo braaf mijn blog lezen heb ik besloten de 10 geboden van de moderne holbewoners hieronder neer te pennen. Als mensen die jullie kennen meer dan 3 van de 10 kenmerken vertonen zijn het zo goed als zeker holbewoners. Kwestie van jullie de mogelijkheid te geven om zulke mensen te ontwijken en/of uit jullie kenissenkring te houden. Indien ik nog enkele geboden vergeten zou zijn mogen jullie in mijn gastenboek gerust reageren en de resterende geboden/herkenningspunten van de holbewoners neerpennen. Hier gaan we dan:
1)Ga na het werk zeker en vast met je werkmakkers bier gaan zuipen (het zuipen moet minimum 2 uur duren). Thuis drinken mag ook maar dan moet je op je eentje minstens 2 bakken bier per werkweek uitkuisen
2)Indien je hurkt om een karwei op te knappen moet op zijn minst 25% van je bilspleet zichtbaar zijn.
3)Een conversatie van een uur met je maten moet ongeveer bestaan uit 50% sport, 25% moppen over vrouwen en/of sex, 10% over vechten, 10% over alcohol en de overtollige 5% uit dikke zever. Indien er een homoseksueel in de buurt komt maak je er steenvast een opmerking over, kwestie dat iedereen zeker weer dat je niets met zo iemand te maken wil hebben!
4)Je moet op zijn minste tot je 45 jaar een petje en/of een oorring dragen en tijdens de zomer moet je met je ruiten open rondrijden terwijl je hele luide muziek opzet in de wagen.
5)Je wagen hoeft niet nieuw te zijn maar het moet wel een sportief model zijn, want van die kleine autookes, das voor mietjes en wijven! Je moet ook zoveel mogelijk met piepende banden vertrekken of je auto overdreven uitdossen met voetbalvlaggetjes en belachelijke bumperstickers.
6)Tegenover derden spreek je altijd over je wijf en nooit of te nimmer over je vrouw, tenzij ze naast je staat.
7)Tijdens het weekend moet je (liefst in dronken toestand) op zijn minst 1 iemand in elkaar meppen. Het mag op café zijn maar de voetbal is ook ok!Heb je niet kunnen vechten tijdens het weekend, compenseer dan door tijdens de volgende werkweek zoveel mogelijk agressie in het verkeer ten toon te spreiden en andermans parkeerplaatsen in te pikken. Natuurlijk mag je bij parkeerplaatsschaarste op de gehandicaptenplek parkeren, wat denken die kreupelen wel!
8)Op geregelde tijdstippen moet je een dikke fluim uitspuwen, vanzelfsprekend voorafgegaan door het luidkeels schrapen van de keel!
9)Tijdens het rondwandelen krab je met de regelmaat van de klok aan je kont of je ballen (het telt niet als niemand het ziet!). Als je winden laat, doe het dan ook liefst in gezelschap al dan niet gevolgd door een domme opmerking a la Dedju da waait hier of Wie het eerste riekt zijn holleken piept. Hoe meer uw anale gassen stinken hoe beter en het beste klinkt uw windje als het geluid van een Duits repeteergeweer.
10)Toon nooit of te nimmer emoties op emotionele momenten. Als je het lastig krijgt bij pakweg een triestige film, help dan de sfeer om zeep door alles in het belachelijke te trekken.
Voila, tot zover de 10 geboden. Ge hoeft me niet te bedanken mallerds t is graag gedaan!
Zoals je in mijn vorig schrijfsel kon lezen heb ik gisterenavond naar Miss Belgium Beauty (achter de schermen) op vt4 gekeken. Normaal gezien loop ik nog liever naakt en met het blaasstuk van een trombone in mijn aars 5 rondjes mee met de plaatselijke fanfare dan naar zo iets te kijken maar mijn beslissing om toch te kijken heeft met iets anders te maken. Boven de videotheek waar ik werk is 1 van de finalistes (Deborah Lammens, zie foto) woonachtig. Het is altijd wel eens leuk om mensen die je kent op tv bezig te zien. Ik dus knus voor de buis met een cola light in de hand (tijdens de week dieet ik,...tijdens het weekend fuif ik). De eerste aflevering van deze fantastische (ironie,...gotta love it) serie kwam m'n buurmeisje echter bijna niet in beeld. De reden daarvoor was omdat ze beelden toonden van de preselecties. Ik ben tijdens het programma meer dan eens van het ene gevoel naar het andere gekatapulteerd. Leedvermaak, afschuw, hilariteit en meer dan eens plaatsvervangende schaamte passeerden de revue. Er zat een meisje tussen die met haar ouders (of grootouders want de 2 knarren zagen er verdacht bejaard uit) zat te wachten op de preselecties. Het kind had niet alleen een ziekelijk bleek tintje en enkele (weliswaar kleine) jeugdpuistjes maar ook een neus die je zou verwarren met de bek van een ara of een of andere soort papegaai. Begrijp me niet verkeerd,... ik wil het kind niet echt belachelijk maken,...MAAR KOMAAN ZEG! Als je nu zelf in de spiegel kijkt besef je nu toch zelf dat je geen miss materiaal bent! Het is niet omdat een of andere zatte nonkel op een tuinfeest je verteld dat je er prachtig uitziet en dat je model moet worden dat je dat voor waar moet nemen. Op die manier maak je jezelf belachelijk voor half België! Nog zo een waar genie was een meisje dat als nummer 2 stond te wachten op de start van het defilé (gelukkig het defilé met kledij en niet dat in badpak!). Ze was pakweg 1m 54cm groot en behoorlijk mollig. Trots vertelde ze aan nummer 1 in de wachtrij dat ze al ervaring had met tv en dat soort zaken. Ze had al eens meegedaan (vertelde ze in een taaltje dat als boers zou kunnen omschreven worden) aan de preselecties van idool (het kan ook star academie of soortgelijke zever geweest zijn), maar dat was niets geworden. Ze had het vermoeden dat het feit dat haar manager (heeft zo iemand ook al een manager, Jeeeeezus, dan moet ik dringend ook op zoek) mee gegaan was niet goed was geweest voor haar. De juryleden hadden waarschijnlijk de verkeerde indruk gekregen. Als ze net zoals mij dachten dat het een lompe boerentrien was, zaten ze er volgens mij nochtans niet ver naast. Haar vrijetijdsbestedingen bestaan volgens mij uit het tellen van koeienvlaaien op het erf en het verzamelen van neusbeesten (exemlaren van haarzelf, Bertha de koe en de rest van de familie) op sterk water. Om het spektakel compleet te maken, kregen we nog eens archiefbeelden van het meisje te zien terwijl ze in de ene of de andere idoolshow aan het zingen was. Articuleren was er niet bij en het geheel klonk zo nu en dan behoorlijk vals. Iets later in het programma zagen we dan weer een rondborstige meid in bikini wulps in en rond een auto draaien. Ze vertelde dat ze later best wel iets in de showbizz zou willen doen. De geile blik in haar ogen deed je eigenlijk meer aan een ordinaire pornoactrice denken dan aan een eventuele miss finaliste. Last but not least was er dan ook nog een halve Paris Hilton kloon met een Louis Vuitton (of zoiets) handtasje. Het kind was volgens mij niet eens meerderjarig maar haar manier van doen deed me walgen. Veel Chi-chi en tralala om niets. Zo jong en nu al een arrogante snob eerste klas. Waarschijnlijk weer zo een verwend nest met rijke mama en papa. Het type dat op iedere gewone werkmens neerkijkt alsof het om een vers uitgekakte keutel zou gaan terwijl ze zelf nog nooit een klop moeten uitvoeren hebben. Naar mijn mening zijn ongeveer 90% van de vrouwen die weten van zichzelf dat ze knap zijn zodanig arrogant dat ze daardoor juist heel onknap worden. Voor mij is pakweg Dina Tersago een veel beter voorbeeld. Ze ziet er leuk uit maar is altijd gewoon "The girl next door" gebleven.
Enigzins murm van al deze "boeiende" mensen te aanschouwen, ben ik nadien in mijn bedje gekropen.
Gisterenavond heb ik nog een topic over spinnen gepost op het videoland forum (http://www.videoland.be/forum/index.php?topic=4995.0). Ik had het over het feit dat september de spinnenmaand is en dat ik niet echt happig ben op die beestjes (zoals de meesten onder ons). Ik had ook enkele foto's van spinnen geplaatst om het geheel wat op te fleuren. Daarna heb ik nog mijn eerste schrijfsel hier gepost en vervolgens ben ik rustig fluitend naar mijn tv gewandeld om nog naar miss Belgium beauty (achter de schermen) op video te belijken (meer daarover in mijn volgende topic). Rond 00.15u zijn mijn vrouw en ik lekker onder de wol gekropen. Op een bepaald moment ben ik beginnen dromen. Ik zat op mijn terras aan de tuintafel. Ik had nogal een naar voorgevoel en besloot mijn stoel eens om te keren om te kijken of er geen spinnetjes onder mijn stoel zaten. De stoel was safe. Om zeker te zijn besloot ik de tafel ook eens schuin omhoog te tillen (een mens kan namelijk niet zeker genoeg zijn) om ook daar een spincontrole uit te voeren. Blijkt daar nu toch een kanjer van een huisspin te zitten (zie mooie foto). Tjongejonge! Op het moment dat ik de spin in de gaten krijg loopt ze richting mijn handen. Ik laat de tafel terug naar beneden vallen maar het mag niet baten,...de spin springt recht op mijn benen (En shit, ik had een korte broek aan!). Op dat moment schiet ik dus wakker. De droom was zo realistisch dat ik de komende 15 minuten klaarwakker gelegen heb. Ik begon na te denken (soms kan een mens dat beter niet doen) over hoeveel spinnen er zo gemiddeld in een mens zijn huis zitten. Mijn rug en benen begonnen al te jeuken en ik begon me vanalle scenarios in te beelden. Het was pikdonker in de kamer en het is een algemeen feit dat spinnen zich 's nachts veiliger voelen en beginnen rondwandelen. Ik begon me zaken af te vragen zoals "wat als er op dit moment vlak bij mijn hoofd zo een beest rondloopt?" en "Zouden er soms spinnen onder de lakens kruipen omdat het daar lekker warm is?". Ik heb er even aan gedacht om iets kalmerends in te nemen (neen geen valium,...meer zoiets als sedinal druppelkes),...ik heb er ook even aan gedacht om gillend als een meisje naar buiten te lopen terwijl ik wild over heel mijn lichaam loop te wrijven. Beide zaken leken me niet echt zo een goed idee (vooral het laatste). Mijn vrouwke lag zo zalig te slapen en ik wou haar niet wakker maken. Ik heb mezelf gekalmeerd en me voorgenomen over dit voorval in mijn blog te schrijven (bij deze gebeurd zie). Na een tijdje ben ik weer in slaap gevallen. De rest van de nacht is zonder noemendwaardige incidenten verlopen. Nu maar hopen dat ik geen spin opgegeten heb. Er gaat namelijk een verhaal de ronde dat een mens in zijn slaap jaarlijks een spin of 6 zou opeten. Of dit echter waar is of weer zo een typische "Urban legend" weet ik niet zeker. De meningen daaromtrend zijn verdeeld.
Laat ik maar beginnen met mezelf voor te stellen zodat jullie weten waar jullie aan beginnen indien jullie beslissen regelmatig mijn blog te volgen.
Ik ben dus Philou (a.k.a Hush). Ik ben een gelukkig getrouwde (Ja die bestaan dus nog!) kerel van 30 jaar die nogal babbelziek is. Mijn vrijetijdsbestedingen zijn films kijken, muziek beluisteren, soms gamen, internetten, vanaf nu ook bloggen, zever verkopen, fictieve mini verhaaltjes schrijven, de paringsdans van de zeekoe bestuderen en kousen uit verschillende werelddelen sparen (de laatste vrijetijdsbestedingen mag je weglaten). Ik ben heel wisselvallig qua stemmingen waardoor ik het ene moment luchtige zaken zal schrijven terwijl ik op andere momenten serieus mijn gal zal spuwen over vanalles en nog wat. Ik hou ook nogal van (al dan niet overbodige) foto's plaatsen bij mijn schrijfsels en zaken tussen haakjes zetten (zoals jullie nu al reeds kunnen vernemen hebben).
Ik werk in een videotheek (handig, gratis films kijken) en ben woonachtig in Deinze.
Aangezien ik vandaag niet veel tijd meer heb zal ik het zo ongeveer hier bij laten. Ik zou dus zeggen,....log regelmatig eens in want ik zal veel proberen updaten, en als jullie het goed vinden, laat het aan zoveel mogelijk mensen weten! Vinden jullie het een bescheten affaire,...stop dan met lezen en hou uw bakkes,.....of laat het me weten in de reacties.
Ik ben een liefhebber van mooie woorden. De Nederlandse taal heeft er honderden. Hieronder staan er een paar van mijn persoonlijke favorieten. Voor de duidelijkheid heb ik na het woord en de verklaring een zin gezet om aan te tonen in welke context je het woord kan gebruiken.
Net als vandaag, stond ik ook vorige vrijdag filmkes te verhuren in de videotheek. Rond 15.30u kwam er een dame van rond de veertig bij me binnen. Ze had een hondje mee maar dat bleek niet van haar te zijn. Ze had het hondje vlak bij de winkel zien rondzwerven toen ze voorbij fietste en kon het niet over haar hart krijgen het beestje buiten te laten rondlopen. Dat was inderdaad niet echt veilig want mijn winkel is gesitueerd aan een drukke steenweg. "Mag ik even je telefoon gebruiken om naar de politie te bellen?" vroeg ze me. "Geen probleem." antwoordde ik. 
Wie schrijft die blijft. Dat zeggen ze toch hé. De meeste bloggers schrijven volgens mij niet enkel voor zichzelf. Ze willen dat mensen hun blog lezen. Bij mij is dat niet anders. Tot nu toe heb ik elke dag al trouw iets gepost op mijn blog, maar om de motivatie er in te houden heb ik graag eens wat reacties. Zo nu en dan komt er wel eens een reactie,...maar toch niet zoveel als ik gehoopt had. Aan mijn bezoekersteller te zien komen er regelmatig mensen kijken,...maar de meeste doen schijnbaar niet de moeite om een berichtje achter te laten. Dus aan alle lezers van mijn blog,... stuur eens een reactie alstublieft. Jezelf voorstellen is ook leuk,...zo weet ik welke lezersgroep ik heb. ;)
De lotto winnen is - in geval het om een groot bedrag gaat - heel plezant. Maar wat volgens mij nog veel plezanter zou zijn, is superkrachten krijgen! Natuurlijk moeten het wel coole krachten zijn hé. Als je pakweg de kracht hebt om schoenzolen te doen smelten, zal je niet ver geraken (zeker niet als je je eigen schoenzolen reeds gesmolten hebt). Maar er zijn genoeg andere krachten waar je heeeeeel veel fun kan mee hebben. Om dit alles te verduidelijken zal ik hieronder enkele voorbeelden geven.
Je hebt zo van die dagen dat je het liefst in je bed zou blijven liggen. Gisteren was het zo een dag. Ik had in niets zin maar moest helaas wel een hele dag gaan werken. Het probleem bij mij is dat ik op zo dagen ab-so-luut geen zin heb om tegen mensen te praten. Dat werkt natuurlijk niet zo goed als je in een winkel werkt. Het zal er dan natuurlijk altijd om doen dat je op zo een dag net veel volk over de vloer krijgt. Je hebt dan van die mensen die heel hun leven staan te vertellen, terwijl me dat geen moer interesseerd. Na een tijdje krijg je spontaan de neiging om luidkeels te roepen "I DON'T CARE!!!". De banaliteit van zulke conversaties op een rotdag laten mijn maag soms bijna keren, waardoor ik de persoon in kwestie bijna onderkots. Ook van happy happy people krijg ik op zulke dagen het schijt. Ze komen bijna zingend de winkel binnen en lullen er maar op los. "Wat een heerlijke dag hé!" of "Het leven kan toch mooi zijn hé.". Op zulke momenten krijg ik spontaan de neiging hen dood te slaan met hun eigen schoenen. Gelukkig zien ze aan mijn buitenkant niet dat de binnenkant aan het koken is. Ik weet het,... ik ben een echte aso op zo dagen,... maar ik kom er tenminste voor uit.
Ik weet niet hoe het komt, maar onlangs moest ik denken aan mastellen. Ik weet niet of iedereen op de hoogte is van het fenomeen mastellen, maar vroeger lagen er bij mijn grootouders steenvast op de ontbijttafel. Je kan ze eigenlijk het best omschrijven als een sandwich met een vleugje kaneel in doughnut-vorm. Het zou zelfs kunnen - maar ik weet het niet zeker want ik ben te lui om het op te zoeken - dat mastellen al langer bestaan dan dougnuts, en dat zodoende de Amerikanen hun doughnutvorm halen van onze bakkers. Misschien zijn ze tijdens de 2de wereldoorlog op het idee gekomen toen er militairen in ons minilandje gestationeerd waren,... wie zal het zeggen?
Al die willen de kap'ren varen,
Deze ochtend ben ik 8.00u opgestaan om te gaan lopen. Het was al weer een maand of 2 geleden en de kilo's die ik voor de sportstop verloren had, hingen er intussen al terug aan. Teveel zomerbarbecues (in Juli toch, want Augustus was een kutmaand qua weer) en terrasjes waren schijnbaar niet goed geweest voor mijn lijn. Denk nu niet dat hier achter dit klavier een vetzak eerste klas zit te bloggen, maar er mag toch gerust een kilo of 8 wegsmelten. Ik ben 1m 80 en weeg 87 kilo,...79 kilo is het streefdoel. Al het vet bij mij hoopt zich op rond in de omgeving van mijn buik. Om dus te vermijden dat het binnenkort ook nog op andere plaatsen bijkomt (en ik mijn eerste sportbeha moet bestellen) ga ik dus weer wat meer sporten. Het traject die ik 2 maanden geleden liep, leek me wat te lang, en daarom heb ik maar twee derde van dat traject gelopen. Ik loop op een pad lans de Leie waar enkel voetgangers en fietsers mogen komen. Het is daar zalig zo vroeg in de ochtend. Je komt daar zelden iemand tegen en je hebt een leuk uitzicht op het water en de dieren die er vertoeven. Kwaakende eendjes die spartelen in het water, soms konijntjes die iets verderop overlopen,...leuk leuk leuk. Maar desondanks het fijne uitzicht is het toch wel een beetje doodgaan hoor, dat lopen. De eerste helft van het traject is niets. Je bent nog wat aan het opwarmen en zoekt de juiste ademhaling, maar in het tweede gedeelte beginnen je spieren pijn te doen, het zweet druipt van je hoofd en je longen doen zeer van het veelvuldig en diep inademen. De laatste 500 meter zijn het zwaarste. Je wilt stoppen maar geeft niet op omdat het einde in zicht is. En dan is het zo ver. De finish is bereikt en je mag stoppen. Nog even wat stretchen en daarna de auto in, terug naar huis en daar een heerlijke douche. De rest van de dag voel je je fitter en je hebt een goed gevoel omdat je ook weer je goeie daad van de dag gedaan hebt (voor jezelf toch tenminste).
Gisterenavond heb ik nog een topic over spinnen gepost op het videoland forum (
