Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Daarom ondergaan mijn pollekes 's avonds voor de televisie verschillende inwrijfsessies. Dat doet soms pijn aangezien de créme in alle zichtbare en onzichtbare wondjes trekt. Aiai piekepiek! Tegen de ochtend zijn mijn handen meestal al in een wat betere staat maar tegen het middag is, beginnen ze al weer uit te drogen. Ik ben dan ook nog iemand die veel zijn handen wast tussendoor (ik werk met geld) en dat doet er natuurlijk ook niet veel goed aan.
Ik ben om 19.00u beginnen eten op het werk omdat het al de hele tijd kalm was. Ik zat nog geen halve minuut neer of het volk begon weer toe te komen! Om de 2 happen heb ik ongeveer moeten stoppen met eten om klanten te bedienen! Ik heb er 45 minuten over gedaan om 3 sneetjes brood met beleg en een handvol radijsjes op te eten! Dat is toch echt niet normaal hé! ...
... En wat denk je,...ja hoor! Het laatste stukje brood is door mijn strot en nu loopt er hier geen kat meer rond! Je zou denken dat ze het er om doen! Niet gezeverd. Op de tijd dat ik dit stukje geschreven heb én de foto opgezocht en geplaatst heb, heb ik zero klanten moeten bedienen. Ik weet dat het niets helpt maar ik kan me daar soms zo kwaad in maken hé!
Onlangs moest ik eens langsgaan bij mijn huisdokter. Of neen, zeg maar geneesheer want naar mijn mening klinkt dat wel beter. Maar bon, we wijken af (en we zijn nog maar begonnen). De reden van mijn bezoek was papierwerk. Het document in kwestie was een soort medische check-up die ik bij mijn aanvraag voor een schuldsaldoverzekering gedeeltelijk moest laten invullen door mijn huisarts. Ik heb dus mijn bloed moeten laten trekken, in een potje moeten plassen, mij laten meten en wegen, enz .
Ik moest terugdenken aan de medische onderzoeken die we om de zoveel jaar op school moesten ondergaan. Hopelijk zat er deze keer zo geen idiote liesbreuktest bij! Ik vond die testjes vroeger echt vervelend. Terwijl je dan op je hand moest blazen, graaide de dokter naar je ballen. Daar stond je dan met je ondergoed op je enkels terwijl er een oude dokter met zn handen aan je ballen zat! En als afsluiter moest je dan je voorhuid naar achter trekken om te kijken of dat wel lukte. De meisjes kwamen er (heb ik toch van horen zeggen) makkelijker vanaf. Bij hen gluurden ze even in hun onderbroekje maar dat moest niet uit.
Een half uurtje later stond ik weer buiten. Mijn formulier was bijna volledig ingevuld. De dokter hield het formulier bij omdat hij nog juist de uitslagen van mijn bloedonderzoek moest invullen. Daarna zou hij alles opsturen naar de verzekeringsmaatschappij (die trouwens ook zelf deze consultatie gingen betalen, hetgeen ergens maar normaal is ook). Ik mocht hem nog bellen om de uitslag van het bloedonderzoek te weten te komen.
Toen ik hem een paar dagen later belde bleek bijna alles in orde. Qua aids en hepatitis zat ik safe. Enkel mijn cholesterol was een ietsie pietsie te hoog (208 geloof ik). Hij vertelde me dat hij niet zeker wist of dit een premieverhoging zou inhouden.
Ik hoop van niet. Wist je dat mijn maandelijkse bijdrage voor de schuldsaldoverzekering nu al dubbel zoveel kost als die van mijn vrouw?! Reden: Ik ben 4 jaar ouder én ik ben een man. Volgens de gemiddelde leeftijdsduur van mannen en vrouwen ben ik een veel groter risico. Goed om te weten dat ik zoveel sneller ga doodvallen dan mijn vrouw. Nee echt! Ik wil namelijk niet als laatste overblijven (teveel verdriet en zo). Zo zie je maar, er zitten overal goeie kanten aan, het is maar hoe je het bekijkt.
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...).
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
Gelukkig ben ik blijven zitten. De wet lacht er qua straffen de laatste tijd niet mee, als het om verkeersagressie gaat. Omdat ik begaan ben met het welzijn van mijn medebloggers heb ik 10 tips om verkeersagressie te voorkomen opgezocht.
Hoe kan ikzelf agressief rijgedrag vermijden: 10 tips.
1. Ga ervan uit dat fouten van andere chauffeurs niet persoonlijk bedoeld zijn of zijn gedaan om u te pesten.
2. Neem voldoende tijd voor uw rit.
3. En als u toch boos wordt, maak dan voor uzelf uit of een scheld- of vechtpartij u de vertraging waard is.
4. Zet relaxerende muziek op. (Niet té relaxerend want je mag ook niet in slaap vallen hé!)
5. Probeer u in te beelden in de plaats van de andere chauffeur.
6. Bedenk dat de weg van iedereen is.
7. Zorg dat u lekker zit.
8. U kan het verkeer toch niet controleren, alleen uzelf kan u controleren.
9. Neem uw commentaren tijdens een rit op op een bandje: bij het afluisteren zal u schrikken van uzelf en niet meer weten waarom u zo aan het foeteren was.
10. En tot slot, als er zich toch iets voordoet, stel uzelf deze drie vragen: is deze situatie echt belangrijk, staat mijn reactie in verhouding tot de situatie en kan ik eigenlijk iets doen aan deze situatie? Is het antwoord telkens 'nee', dan hebt u voor uzelf al uitgemaakt dat agressief worden toch geen zin heeft.
Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar persoonlijk vond ik King Kong één van de mooiste en triestigste films van het hele jaar. Ik heb heb hem 3 keer in de bioscoop gezien en 3 keer op dvd. De blog van vandaag is bij deze aan mijn favoriet aapje opgedragen. Hieronder een tweetal clips. De eerste is een samenvatting van de emotionele stukken uit de film. De fan in kwestie heeft er zelfs een melodietje op gezet. Het tweede clipje is een kort stukje uit de film. Ik krijg al weer tranen in de ogen als ik er aan terugdenk...
Vandaag is het - normaal gezien - de laatste keer dat ik op zondag een blog schrijf. Zes dagen per week bloggen lijkt me meer dan voldoende. De zevende dag zorgt er voor dat ik geen writers block krijg op termijn. Vanaf nu zal zondag dus op alle vlakken een rustdag worden.
Onlangs zat er in de brievenbus een envelop met daarop Aan de bewoners van dit huis geschreven. Terwijl ik de envelop opende dacht ik meteen weer aan een of andere reclamecampagne. Dit bleek dus voor een keer niet zo te zijn.
Hieronder een stukje van de inhoud van deze brief:
Beste buurtbewoner,
Voor het voldongen feit moesten we recentelijk vaststellen dat in onze buurt een UMTS-mast opgetrokken is. Aan de bouwvergunning met gunstig advies van het stadsbestuur zou een openbaar onderzoek vooraf gegaan zijn, doch bij rondvraag blijkt daar quasi niemand wat van te weten. Er is iets fundamenteels fout gegaan. Gezien de impact van dergelijke installatie voor de omgeving dringt het sensibiliseren van de buurt zich op. Los van het visueel en geluidsongemak dient geen betoog te weten dat dergelijke zendmast een ongunstige invloed heeft op de gezondheid van ons allen. In een straal van 500m tellen we ruim 500 gezinnen, u bent daarbij, en ja ook een school. Dit kan zomaar niet!
Allemaal goed en wel. Maar het is toch wel een beetje hypocriet hoor. Iedereen loopt met zn gsm te bellen dat het geen naam heeft. Regelmatig kankeren we als we ergens geen goed bereik hebben. Maar een zendmast in onze eigen buurt!? Nee hoor! Dat kan toch niet!
Ik heb een goed idee! Laten we een betoging plannen. We zullen iedereen opbellen, met onze gsm. Tss tss, bende rukkers!
Ik zag ze voor het eerst op een zaterdagavond in danscafé de Philosoof. Ze was een kennis van een vriend waar ik iets mee aan het drinken was. Voor mij was het liefde op het eerste zicht, terwijl zij eerder een afwachtende houding aannam. De eerste avond hebben we een tijdje gepraat en telefoonnummers uitgewisseld. De zondag stuurden we al volop berichtjes naar elkaar (tot groot amusement van mijn moeder, die me aan de keukentafel zag sms-en met een smile tot achter mijn oren) en dat ging de hele week door.
Op vrijdagavond spraken we weer af in hetzelfde café. We bestelden een flesje witte wijn en babbelden er op los. We hebben daar gezeten tot in de vroege uurtjes. Geen van ons beiden heeft het lef gehad om een eerste kus te geven.
Op zaterdag zaten we weer in hetzelfde café. Deze keer zaten we samen aan tafeltje met gemeenschappelijke vrienden. Telkens toen een van ons beiden naar het toilet of om drankjes ging maanden onze vrienden de andere aan om eindelijk eens een move te maken. Maar toch durfden we niet uit angst om een blauwtje te lopen. Op een bepaald moment ben ik er zelfs in geslaagd om een sms te sturen waarin ik vertel dat ik bang ben dat ze me niet ziet zitten naar haar in plaats van de vriend waar de boodschap voor bestemd was. Ze heeft heel sportief gedaan alsof ze het niet gezien heeft (ze stond aan de bar op dat moment). Toen het tijd was om naar huis te gaan vroeg ik haar of ze niet eens wou gaan kijken naar mijn Goudkleurige citroën saxo waar onze vrienden mee hadden zitten spotten. Mijn trouwe ijzeren ros stond aan de kerk geparkeerd. We stonden tijdens het afscheid aan de auto wat onwennig te dralen. We waren net twee pubers die zich klaarmaakten voor de eerste kus. Die eerste kus is er uiteindelijk gekomen, daar onder de schaduw van de kerk. Op 31/08/2002 rond 4u in de ochtend.
Begin november 2004 heb ik tijdens een avondwandeling aan diezelfde kerk mijn blonde deerne ten huwelijk gevraagd. Ze zei ja!
Op 02/09/2005 zijn we getrouwd voor de wet en op 10/09/2005 zijn we voor de eerder vernoemde kerk getrouwd.
Het is heel makkelijk om van Elfje te houden, want het is echt een schatje. Als ze s morgens haar ogen open doet kijkt ze je al aan met een smile tot achter haar oren. Slecht gezind zijn kent ze niet en als ik s avonds thuiskom vliegt ze onmiddellijk rond mijn nek alsof ze me maanden niet gezien heeft. Ze vult mij volledig aan (ik ben bijvoorbeeld een vergeetkous eerste klas, terwijl zij een wandelende agenda is). Het is ook de eerste keer ooit dat ik mijn moeder hoor zeggen Dit is de schoondochter waar ik altijd al van gedroomd heb!. Mijn schoonouders zijn trouwens ook schatten van mensen én ze komen ook heel goed overeen met mijn ouders. Op alle vlakken is het dus bingo!
Beschouw dus de blog van vandaag maar als een ode aan mijn droomvrouwke! Jullie vinden het misschien wel melig, maar ik wou het toch even kwijt.
Vorige week woensdag moest ik werken in videoland Oudenaarde. Het was een dag zoals een ander (of bijna toch want het was een feestdag). Op een bepaald moment kwam een niet onaardig ogend vrouwtje me vragen of ze het toilet eens mocht gebruiken. Aangezien je zo een vraag moeilijk met een nee kan beantwoorden (je zal zelf maar eens dringend moeten), toonde ik haar waar het toilet was (namelijk achter een deur vlak achter mijn toonbank). Ze ging vlug binnen in sloot de deur.
En toen begon het.
Ik hoorde een geluid dat een beetje deed denken aan een repeteergeweer in volle actie doorheen de muziek die in de winkel speelde (ik denk dat het Rudebox van Robbie Williams was doch dit volledig terzijde). Na een tiental minuten (she took her time) kwam ze terug naar buiten gewandeld. Goedgeluimd betaalde ze haar gehuurde film en vervolgde haar weg naar huis. Ongeveer 5 minuten na haar vertrek begon zich achter mijn toonbank een rotte geur te verspreiden. Je moet weten dat er een klein kiertje onder de toiletdeur is waardoor het aroma kan ontsnappen. Dit was een geur die ik nog niet eerder tegengekomen was. Beeld je de mengeling van stront en een lijk in verre staat van ontbinding in en je komt misschien dichtbij. Wel, die geur is ongeveer 30 minuten achter de toonbank blijven hangen.
De dader in kwestie was al lang gaan vliegen en sommige van de klanten die ik moest bedienen keken bedenkelijk in mijn richting. Voor hetzelfde geld dachten ze dat dit aroma van mij afkomstig was! Een behoorlijk beschamende situatie, ik kan het u verzekeren! Misschien dachten er wel enkelen dat ik in mijn broek gekakt had!
Jullie zullen opgelucht zijn te horen dat de rest van de dag zonder noemenswaardige incidenten verlopen is.
Evanescence heeft een nieuwe cd uit (The open door). Misschien is deze muziek jullie stijl niet,... maar je moet van alles eens proeven hé! De twee clips hieronder komen van hun eerste cd. Het eerste nummer is een mooi maar triestig nummertje, terwijl het 2de nummer het wat ruigere werk is. Coole muziek, coole clips!
Vorige week donderdag ben ik nog eens een bezoekje gaan brengen aan de poezenboot in Gent. Na even rondgewandeld te hebben tussen de lieve schatjes van katten besloot ik aan de bar een koffie te drinken. Tijdens het nuttigen van mijn drankje lag er de hele tijd een lieve lapjeskat op mijn schoot te spinnen. Ze kon de wrijfbeurt precies wel appreciëren. Ondertussen maakte ik een praatje met verschillende medewerkers. De overbezetting was voorbij. Er woonden momenteel ongeveer 80 poezels en enkele honden op de boot. Een grote maand geleden waren er nog 130 katten op de boot aanwezig (door vele nieuwe nestjes en dieren die gedumpt worden door mensen die op reis gaan). Goed nieuws dus! Ook Moufti een zwarte kater met maar 1 oog had een nieuwe thuis gevonden. Ik was blij dat te horen. De meeste mensen nemen de kleine en/of mooie katten mee naar huis, maar de sukkels blijven meestal achter. Maar deze keer dus niet. Sterker nog, het koppeltje in kwestie had bij het binnenkomen gevraagd wie de grootste sukkelaar op de boot was, en dat bleek dus Moufti te zijn. Intussen viel mijn oog op een mooie halflangharige kat. Toen ze bij mij kwam zag ik dat ze ook maar 1 oog meer had. Waarschijnlijk een verkeersaccident wist een medewerker me te vertellen. Desondanks het feit dat ze een oog miste vond ik het een hele mooie kat, en ze was on-ge-loof-lijk lief!
Minder goed nieuws is het aantal katten die in Drongen vermoord worden. Er loopt daar een kattenhater eerste klas rond. Schijnbaar is voor dat ziek individu gewoon vermoorden nog niet goed genoeg want ze hebben al een kat gevonden die de keel overgesneden was en nog een andere kat waarvan de poten afgehakt waren. Ik kan niet begrijpen dat er zo mensen rondlopen!
Enkele koffietjes en kattenknuffels later begon het steeds drukker te worden dus besloot ik om maar eens huiswaarts te keren. De twee kattenmanden die ik meegebracht had stonden dicht bij de deur. Ze waren getest en goedgekeurd want er lagen al enkele diertjes een uiltje in te knappen. Ik nam afscheid van iedereen en vertrok.
Hieronder enkele muziekclips die Chris Cunningham geregisseerd heeft. De man kan er wat van!
Hij werkt regelmatig samen met Aphex Twin. De eerste clips hoor ik qua muziek ook graag,... clip 3 is wat minder mijn stijl qua muziek maar de clip is wel heel creepy en geslaagd.
Vandaag loop ik officieel 31 jaren rond op deze aardkloot. En terwijl je 30ste verjaardag nog iets speciaals heeft (die vervloekte overgang naar tram 3) is je 31ste een nummer als een ander. Ik ben 31 jaar geleden dus ontsproten aan de moederschoot (zo zeggen ze dat toch hé). Momenteel zit ik in de categorie vlees noch vis,... niet jong,... niet oud. Maar wat is jong, en wat is oud? Omgekeerd is 31 trouwens 13, dus toch maar voorzichtig zijn dit jaar!
Hoewel ik ook wel - net als mijn nuchtere medemens - besef dat het gewoon een datum als een ander is, is er toch nog steeds dat kinderlijk gevoel. Een verjaardag moet toch altijd iets speciaals zijn. Een paar kaartjes in je brievenbus, enkele telefoontjes van je vrienden en familie, enkele gelukwensen vanwege medebloggers op je gastenboek (hint hint),...
Ik heb vandaag ook een dagje vrijaf genomen. Ik heb vroeger nog gewerkt op mijn verjaardag,... maar ik vind het toch maar een vervelend gevoel.
En over gevoel gesproken,... ik heb steeds een dubbel gevoel. Langs de ene kant is mijn verjaardag iets leuk en feestelijk. Het is jouw dag! Langs de andere kant is een verjaardag elk jaar minder leuk omdat je steeds ouder aan het worden bent. Op deze dag maak ik (meer dan op nieuwjaar) ook altijd een soort balans op. Steenvast helt die over naar de negatieve kant. Nog steeds te weinig bereikt, nog steeds te onvolwassen,... .
Maar desalniettemin,... ik ga het er eens goed van nemen vandaag!
Desondanks het feit dat waarschijnlijk bijna niemand van jullie een griezelfanaat is, wil ik jullie toch even een lekker bibberfilmpje aanraden. Ik weet het,...we worden overspoeld met crappy horrorfilms de laatste jaren. Maar zo nu en dan zit er wel eens eentje tussen die (naar mijn mening toch) de moeite waard is. De remake van Hills have eyes is er zo eentje. De originele versie (die ik nooit gezien heb aangezien ik nog maar een Philouke van 2 jaar was) dateerd uit 1977 en naar het schijnt was die voor die tijd ook al de moeite waard. De film speelt ondertussen niet meer in de bioscoop, maar begin 2007 zou hij op dvd moeten uitkomen. Als jullie dus eens een avondje willen griezelen,... pick this one. Hier alvast de trailer.
We zouden eigenlijk elkaar allemaal wat meer moeten helpen. De mensen zijn soms zo onvriendelijk en onbehulpzaam voor elkaar. Moesten we allemaal ietsje meer ons best doen. Een oude dame helpen om haar boodschappen in haar auto te laden. Wat minder staan blazen en kwaad kijken als we even moeten aanschuiven aan de kassa van het grootwarenhuis. enz enz.
Na mijn dood mogen ze gerust organen plunderen (als er tenminste nog bruikbare tussen zitten). Desnoods vermalen ze de rest tot hondencharcuterie,... als 't maar helpt is 't goed!
Intussen denk ik er aan bloed te gaan geven bij het rode kruis. Dat lijkt me ook wel eens wat! Nog nooit geprobeerd.
Het rode kruis,...vreemde naam eigenlijk. Klinkt meer als een club voor vrouwen met hevige maandstonden.
Het is al weer een tijdje geleden dat ik deze clip mogen aanschouwen heb. Absurd maar best wel leuk, naar mijn bescheiden/bescheten (schrappen wat niet past) mening.
Ik zou natuurlijk mijn eigen hoffelijke zelf niet zijn moest ik jullie de kans niet bieden om mee te genieten van dit heet schouwspel! Sit back and relax. Probeer niet té opgewonden te raken bende geile donders!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...). 
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
Vandaag loop ik officieel 31 jaren rond op deze aardkloot. En terwijl je 30ste verjaardag nog iets speciaals heeft (die vervloekte overgang naar tram 3) is je 31ste een nummer als een ander. Ik ben 31 jaar geleden dus ontsproten aan de moederschoot (zo zeggen ze dat toch hé). Momenteel zit ik in de categorie vlees noch vis,... niet jong,... niet oud. Maar wat is jong, en wat is oud? Omgekeerd is 31 trouwens 13, dus toch maar voorzichtig zijn dit jaar!
