Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Maandag moest onze rommelkamer (wij hebben een ruimte die we zo noemen ja) er aan geloven. We wonen nog maar drie jaar samen maar je kan niet geloven wat een mens allemaal in huis haalt op zo een korte periode. Op de rommelkamer vond ik nog een oude en defecte videorecorder (ik heb intussen al een nieuwe) en een defecte printer. Verder lagen er nog een paar honderd comics (Amerikaanse stripverhalen voor de stripamateurs) te wachten op een deftige klasseerbeurt. Ik ben dus eerst met klasseren begonnen. Daar was ik al gauw een uur of twee mee bezig. Intussen ben ik al gestopt met comics verzamelen want het liep uit de hand. Op den duur kocht ik veertig reeksen per maand en had ik met moeite tijd om ze allemaal te lezen voor de nieuwe lichting weer uitkwam,...laat staan al de oude uitgaven die ik wou herlezen. Bon,...we wijken weer af (daar ben ik trouwens heel goed in). In de namiddag was het tijd voor ontspanning. We zijn naar de Decascoop in Gent geweest om een filmpje te gaan bekijken (logisch, want veel anders kan je daar niet doen). Het is Babel met onder andere Brad Pitt en Cate Blanchett geworden. De film komt van dezelfde regisseur (Alejandro Gonzales Iñarritu) als 21 grams & Amores Perros. Het is zeker een aanrader (als je in de mood bent voor een iets minder mainstream film). Na de film en het avondeten hebben we nog wat voor de televisie gehangen en vervolgens zijn we rond 23.30u gaan maffen.
Dinsdag was het tijd om de living eens onder handen te nemen. Trouwalbums, oude foto's, liefdesbrieven van toen we nog maar net samen waren, een oneindig aantal kaarshouders (waarvan we de helft in de vuilbak gedumpt hebben), gebruiksaanwijzigingen van toestellen die reeds kapot zijn enz... . De meeste kasten zijn bij deze zo goed als leeg. Alles zit nu al in dozen (waar mooi papiertjes op kleven waar we de inhoud op neergepend hebben). Enkel de zaken die we denken de komende weken nog nodig te hebben, staan er nog. In de namiddag zijn we even bij de oma van mijn vrouwke op bezoek geweest in het rusthuis en 's avond is mijn vrouw naar de aerobic gegaan terwijl ik in hetzelfde gebouw cardio training gedaan heb.
Woensdag en donderdag hebben we geen tijd om veel in te pakken,...maar vrijdag nemen we de keuken onder handen. Het mooie servies mag dan al vast ingepakt worden. We raken stilaan zonder dozen,... we zullen eens moeten zoeken om nog "bananedozen" te vinden.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn.
Begrijp me nu niet verkeerd. Ik heb niets tegen mensen met veel geld,... zolang ze zich als een normaal mens gedragen.
Ik moet echter vaststellen dat pakweg 80% van de klanten die moeilijk doen over hun boetes (of huurverlengingen want dat klinkt positiever) rijkelui zijn. Als Jan met de pet te laat komt zal die in 99% van de gevallen zonder morren zijn verlenging betalen. Maar als er zo een pief met een dikke BWM of Porche zijn films te laat binnen brengt, dan begint de miserie. Dan worden het meestal conversaties zoals degene hieronder.
"Dat zal nog 3.50 huurverlenging zijn alstublieft."
"Wat! Nog 3.50!??"
"Inderdaad mijnheer."
"Ik ben hier goeie klant hoor!"
"Dat kan wel zijn mijnheer. Maar wij behandelen iedereen op dezelfde manier."
"Ik kom hier bijna elke week!" (meestal nog overdreven ook, 2 keer per maand zal er meer op trekken)
"Mijnheer, wij hebben klanten die hier bijna elke dag komen huren, en ook zij moeten betalen als ze te laat komen hoor."
"Goh, als je mij die boete laat betalen weet ik toch niet of ik hier ga komen hoor!"
"Dat is u goed recht mijnheer, maar het zal toch 3.50 zijn"
Meestal betalen ze dan boos en vertrekken ze terug zonder nog een woord te zeggen. En uiteindelijk komen ze toch weer terug.
Ik kan mij daar zo kwaad in maken! In de duurste kleren rondlopen, met de duurste auto's rijden en braspartijen op restaurant van 150 de man,... maar een boete betalen van 3.50,...ho maar! En dan maar neerbuigend kijken! Dat zijn ook de mensen die overal een voorkeursbehandeling verwachten. En oh wee het gebeente van zij die niet onderdanig genoeg zijn! Als ze in een winkel hun zin niet krijgen vragen ze meestal naar de grote baas of dreigen ze met andere zaken.
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Philou
ps: Hill is zijn Moose kwijt,... als jullie dus hier of daar een uit zijn bek ruftende eland zouden tegenkomen, gelieve hem dan een seintje te geven! Die jongen is er helemaal kapot van. Negerinnentetten zouden - heb ik uit goede bron - een ideaal lokmiddel zijn!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht.
Indien jullie deze uitdaging zien zitten mogen jullie gewoon bij de reacties op dit bericht de link naar je blog plaatsen en op jullie blog de tekst neerschrijven (liefst onder de titel "de uitdaging"). Indien jullie dit niet zien zitten of leuk vinden,... no problemo, het was maar een ideetje hé! Hier komen de 15 woorden:
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
The descent
Moesten jullie nog meer willen griezelen dan kan ik ook nog Wrong turn en The Ring aanbevelen. Als je The Ring zou huren,...neem dan best de Japanse film en niet de Amerikaanse remake (de Amerikaanse is ook wel goed maar de Japanse is nog 10 keer creepier). Van deze 2 films kon ik de trailers echter niet vinden op You Tube. Moest iemand van jullie ze vinden, dan mag je ze gerust bij de reacties posten. Als iemand van jullie een van mijn aanraders gezien heeft,...post juliie reacties dan maar op het gastenboek. Dankuwel,...en veel griezelgenot!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Daarom ondergaan mijn pollekes 's avonds voor de televisie verschillende inwrijfsessies. Dat doet soms pijn aangezien de créme in alle zichtbare en onzichtbare wondjes trekt. Aiai piekepiek! Tegen de ochtend zijn mijn handen meestal al in een wat betere staat maar tegen het middag is, beginnen ze al weer uit te drogen. Ik ben dan ook nog iemand die veel zijn handen wast tussendoor (ik werk met geld) en dat doet er natuurlijk ook niet veel goed aan.
Ik ben om 19.00u beginnen eten op het werk omdat het al de hele tijd kalm was. Ik zat nog geen halve minuut neer of het volk begon weer toe te komen! Om de 2 happen heb ik ongeveer moeten stoppen met eten om klanten te bedienen! Ik heb er 45 minuten over gedaan om 3 sneetjes brood met beleg en een handvol radijsjes op te eten! Dat is toch echt niet normaal hé! ...
... En wat denk je,...ja hoor! Het laatste stukje brood is door mijn strot en nu loopt er hier geen kat meer rond! Je zou denken dat ze het er om doen! Niet gezeverd. Op de tijd dat ik dit stukje geschreven heb én de foto opgezocht en geplaatst heb, heb ik zero klanten moeten bedienen. Ik weet dat het niets helpt maar ik kan me daar soms zo kwaad in maken hé!
Onlangs moest ik eens langsgaan bij mijn huisdokter. Of neen, zeg maar geneesheer want naar mijn mening klinkt dat wel beter. Maar bon, we wijken af (en we zijn nog maar begonnen). De reden van mijn bezoek was papierwerk. Het document in kwestie was een soort medische check-up die ik bij mijn aanvraag voor een schuldsaldoverzekering gedeeltelijk moest laten invullen door mijn huisarts. Ik heb dus mijn bloed moeten laten trekken, in een potje moeten plassen, mij laten meten en wegen, enz .
Ik moest terugdenken aan de medische onderzoeken die we om de zoveel jaar op school moesten ondergaan. Hopelijk zat er deze keer zo geen idiote liesbreuktest bij! Ik vond die testjes vroeger echt vervelend. Terwijl je dan op je hand moest blazen, graaide de dokter naar je ballen. Daar stond je dan met je ondergoed op je enkels terwijl er een oude dokter met zn handen aan je ballen zat! En als afsluiter moest je dan je voorhuid naar achter trekken om te kijken of dat wel lukte. De meisjes kwamen er (heb ik toch van horen zeggen) makkelijker vanaf. Bij hen gluurden ze even in hun onderbroekje maar dat moest niet uit.
Een half uurtje later stond ik weer buiten. Mijn formulier was bijna volledig ingevuld. De dokter hield het formulier bij omdat hij nog juist de uitslagen van mijn bloedonderzoek moest invullen. Daarna zou hij alles opsturen naar de verzekeringsmaatschappij (die trouwens ook zelf deze consultatie gingen betalen, hetgeen ergens maar normaal is ook). Ik mocht hem nog bellen om de uitslag van het bloedonderzoek te weten te komen.
Toen ik hem een paar dagen later belde bleek bijna alles in orde. Qua aids en hepatitis zat ik safe. Enkel mijn cholesterol was een ietsie pietsie te hoog (208 geloof ik). Hij vertelde me dat hij niet zeker wist of dit een premieverhoging zou inhouden.
Ik hoop van niet. Wist je dat mijn maandelijkse bijdrage voor de schuldsaldoverzekering nu al dubbel zoveel kost als die van mijn vrouw?! Reden: Ik ben 4 jaar ouder én ik ben een man. Volgens de gemiddelde leeftijdsduur van mannen en vrouwen ben ik een veel groter risico. Goed om te weten dat ik zoveel sneller ga doodvallen dan mijn vrouw. Nee echt! Ik wil namelijk niet als laatste overblijven (teveel verdriet en zo). Zo zie je maar, er zitten overal goeie kanten aan, het is maar hoe je het bekijkt.
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...).
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
Gelukkig ben ik blijven zitten. De wet lacht er qua straffen de laatste tijd niet mee, als het om verkeersagressie gaat. Omdat ik begaan ben met het welzijn van mijn medebloggers heb ik 10 tips om verkeersagressie te voorkomen opgezocht.
Hoe kan ikzelf agressief rijgedrag vermijden: 10 tips.
1. Ga ervan uit dat fouten van andere chauffeurs niet persoonlijk bedoeld zijn of zijn gedaan om u te pesten.
2. Neem voldoende tijd voor uw rit.
3. En als u toch boos wordt, maak dan voor uzelf uit of een scheld- of vechtpartij u de vertraging waard is.
4. Zet relaxerende muziek op. (Niet té relaxerend want je mag ook niet in slaap vallen hé!)
5. Probeer u in te beelden in de plaats van de andere chauffeur.
6. Bedenk dat de weg van iedereen is.
7. Zorg dat u lekker zit.
8. U kan het verkeer toch niet controleren, alleen uzelf kan u controleren.
9. Neem uw commentaren tijdens een rit op op een bandje: bij het afluisteren zal u schrikken van uzelf en niet meer weten waarom u zo aan het foeteren was.
10. En tot slot, als er zich toch iets voordoet, stel uzelf deze drie vragen: is deze situatie echt belangrijk, staat mijn reactie in verhouding tot de situatie en kan ik eigenlijk iets doen aan deze situatie? Is het antwoord telkens 'nee', dan hebt u voor uzelf al uitgemaakt dat agressief worden toch geen zin heeft.
Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar persoonlijk vond ik King Kong één van de mooiste en triestigste films van het hele jaar. Ik heb heb hem 3 keer in de bioscoop gezien en 3 keer op dvd. De blog van vandaag is bij deze aan mijn favoriet aapje opgedragen. Hieronder een tweetal clips. De eerste is een samenvatting van de emotionele stukken uit de film. De fan in kwestie heeft er zelfs een melodietje op gezet. Het tweede clipje is een kort stukje uit de film. Ik krijg al weer tranen in de ogen als ik er aan terugdenk...
Vandaag is het - normaal gezien - de laatste keer dat ik op zondag een blog schrijf. Zes dagen per week bloggen lijkt me meer dan voldoende. De zevende dag zorgt er voor dat ik geen writers block krijg op termijn. Vanaf nu zal zondag dus op alle vlakken een rustdag worden.
Onlangs zat er in de brievenbus een envelop met daarop Aan de bewoners van dit huis geschreven. Terwijl ik de envelop opende dacht ik meteen weer aan een of andere reclamecampagne. Dit bleek dus voor een keer niet zo te zijn.
Hieronder een stukje van de inhoud van deze brief:
Beste buurtbewoner,
Voor het voldongen feit moesten we recentelijk vaststellen dat in onze buurt een UMTS-mast opgetrokken is. Aan de bouwvergunning met gunstig advies van het stadsbestuur zou een openbaar onderzoek vooraf gegaan zijn, doch bij rondvraag blijkt daar quasi niemand wat van te weten. Er is iets fundamenteels fout gegaan. Gezien de impact van dergelijke installatie voor de omgeving dringt het sensibiliseren van de buurt zich op. Los van het visueel en geluidsongemak dient geen betoog te weten dat dergelijke zendmast een ongunstige invloed heeft op de gezondheid van ons allen. In een straal van 500m tellen we ruim 500 gezinnen, u bent daarbij, en ja ook een school. Dit kan zomaar niet!
Allemaal goed en wel. Maar het is toch wel een beetje hypocriet hoor. Iedereen loopt met zn gsm te bellen dat het geen naam heeft. Regelmatig kankeren we als we ergens geen goed bereik hebben. Maar een zendmast in onze eigen buurt!? Nee hoor! Dat kan toch niet!
Ik heb een goed idee! Laten we een betoging plannen. We zullen iedereen opbellen, met onze gsm. Tss tss, bende rukkers!
Ik zag ze voor het eerst op een zaterdagavond in danscafé de Philosoof. Ze was een kennis van een vriend waar ik iets mee aan het drinken was. Voor mij was het liefde op het eerste zicht, terwijl zij eerder een afwachtende houding aannam. De eerste avond hebben we een tijdje gepraat en telefoonnummers uitgewisseld. De zondag stuurden we al volop berichtjes naar elkaar (tot groot amusement van mijn moeder, die me aan de keukentafel zag sms-en met een smile tot achter mijn oren) en dat ging de hele week door.
Op vrijdagavond spraken we weer af in hetzelfde café. We bestelden een flesje witte wijn en babbelden er op los. We hebben daar gezeten tot in de vroege uurtjes. Geen van ons beiden heeft het lef gehad om een eerste kus te geven.
Op zaterdag zaten we weer in hetzelfde café. Deze keer zaten we samen aan tafeltje met gemeenschappelijke vrienden. Telkens toen een van ons beiden naar het toilet of om drankjes ging maanden onze vrienden de andere aan om eindelijk eens een move te maken. Maar toch durfden we niet uit angst om een blauwtje te lopen. Op een bepaald moment ben ik er zelfs in geslaagd om een sms te sturen waarin ik vertel dat ik bang ben dat ze me niet ziet zitten naar haar in plaats van de vriend waar de boodschap voor bestemd was. Ze heeft heel sportief gedaan alsof ze het niet gezien heeft (ze stond aan de bar op dat moment). Toen het tijd was om naar huis te gaan vroeg ik haar of ze niet eens wou gaan kijken naar mijn Goudkleurige citroën saxo waar onze vrienden mee hadden zitten spotten. Mijn trouwe ijzeren ros stond aan de kerk geparkeerd. We stonden tijdens het afscheid aan de auto wat onwennig te dralen. We waren net twee pubers die zich klaarmaakten voor de eerste kus. Die eerste kus is er uiteindelijk gekomen, daar onder de schaduw van de kerk. Op 31/08/2002 rond 4u in de ochtend.
Begin november 2004 heb ik tijdens een avondwandeling aan diezelfde kerk mijn blonde deerne ten huwelijk gevraagd. Ze zei ja!
Op 02/09/2005 zijn we getrouwd voor de wet en op 10/09/2005 zijn we voor de eerder vernoemde kerk getrouwd.
Het is heel makkelijk om van Elfje te houden, want het is echt een schatje. Als ze s morgens haar ogen open doet kijkt ze je al aan met een smile tot achter haar oren. Slecht gezind zijn kent ze niet en als ik s avonds thuiskom vliegt ze onmiddellijk rond mijn nek alsof ze me maanden niet gezien heeft. Ze vult mij volledig aan (ik ben bijvoorbeeld een vergeetkous eerste klas, terwijl zij een wandelende agenda is). Het is ook de eerste keer ooit dat ik mijn moeder hoor zeggen Dit is de schoondochter waar ik altijd al van gedroomd heb!. Mijn schoonouders zijn trouwens ook schatten van mensen én ze komen ook heel goed overeen met mijn ouders. Op alle vlakken is het dus bingo!
Beschouw dus de blog van vandaag maar als een ode aan mijn droomvrouwke! Jullie vinden het misschien wel melig, maar ik wou het toch even kwijt.
Vorige week woensdag moest ik werken in videoland Oudenaarde. Het was een dag zoals een ander (of bijna toch want het was een feestdag). Op een bepaald moment kwam een niet onaardig ogend vrouwtje me vragen of ze het toilet eens mocht gebruiken. Aangezien je zo een vraag moeilijk met een nee kan beantwoorden (je zal zelf maar eens dringend moeten), toonde ik haar waar het toilet was (namelijk achter een deur vlak achter mijn toonbank). Ze ging vlug binnen in sloot de deur.
En toen begon het.
Ik hoorde een geluid dat een beetje deed denken aan een repeteergeweer in volle actie doorheen de muziek die in de winkel speelde (ik denk dat het Rudebox van Robbie Williams was doch dit volledig terzijde). Na een tiental minuten (she took her time) kwam ze terug naar buiten gewandeld. Goedgeluimd betaalde ze haar gehuurde film en vervolgde haar weg naar huis. Ongeveer 5 minuten na haar vertrek begon zich achter mijn toonbank een rotte geur te verspreiden. Je moet weten dat er een klein kiertje onder de toiletdeur is waardoor het aroma kan ontsnappen. Dit was een geur die ik nog niet eerder tegengekomen was. Beeld je de mengeling van stront en een lijk in verre staat van ontbinding in en je komt misschien dichtbij. Wel, die geur is ongeveer 30 minuten achter de toonbank blijven hangen.
De dader in kwestie was al lang gaan vliegen en sommige van de klanten die ik moest bedienen keken bedenkelijk in mijn richting. Voor hetzelfde geld dachten ze dat dit aroma van mij afkomstig was! Een behoorlijk beschamende situatie, ik kan het u verzekeren! Misschien dachten er wel enkelen dat ik in mijn broek gekakt had!
Jullie zullen opgelucht zijn te horen dat de rest van de dag zonder noemenswaardige incidenten verlopen is.
Evanescence heeft een nieuwe cd uit (The open door). Misschien is deze muziek jullie stijl niet,... maar je moet van alles eens proeven hé! De twee clips hieronder komen van hun eerste cd. Het eerste nummer is een mooi maar triestig nummertje, terwijl het 2de nummer het wat ruigere werk is. Coole muziek, coole clips!
Ik heb een weekje vrijaf genomen. Leukleukleuk! Mijn vrouwke en ik hebben besloten om onze voormiddagen nuttig in te vullen door al wat marchandise klaar te zetten voor de op stapel staande verhuis. Zoals eerder vermeld op deze blog begin ik vanaf 21/12/2006 te verhuizen. Het huurcontract in onze huidige woonst loopt af op 31/01/2007 dus met iets meer dan een maand zouden we meer dan voldoende tijd moeten hebben om alles in orde te brengen. Aangezien ons nieuw huisje zo goed als instapklaar is (de vorige bewoners waren heel zorgzame mensen) valt het qua zwaar klussen heel goed mee. Enkel de living was wat aan de ouderwetse kant. Daar gaan we nieuwe tegels laten plaatsen en herbehangen. Verder moeten we enkel wat ruimtes schilderen,...maar bon,...we wijken af.
Ik krijg het soms echt op mijn heupen van rijkelui. In de videotheek waar ik werk hebben we een behoorlijke groep mensen die onder de benaming rijkelui vallen. We krijgen namelijk nogal veel klanten van Deurle en Sint Martens Latem, en laat ons zeggen dat de meerderheid onder hen nu niet bepaald sukkelaars zijn. 
Totaal tegen mijn verwachtingen in, zijn er toch mensen ingegaan op de uitdaging. En de resultaten waren alles behalve teleurstellend! Bij deze wil ik dus alle deelnemers bedanken voor de moeite. Dikke kus en een bank vooruit!
Ik lees regelmatig blogs van anderen (die meestal veeeeel beter zijn dan de mijne) en aangezien achter veel van die aliassen een ongelooflijk schrijverstalent zit besloot ik een kleine uitdaging in elkaar te flansen. Onderaan deze blog ga ik 15 woorden neerschrijven. De bedoeling is dat jullie een tekstje schrijven (de lengte bepalen jullie zelf) waar alle 15 woorden in voorkomen. Aangezien de meesten onder jullie een schrijfstijl bezitten die zelfs de beschrijving van een lege wasmand nog boeiend zou maken lijkt me dit een niet te moeilijke opdracht. 
Onlangs heb ik een goeie griezelfilm aangeraden,...The hills have eyes (2006 remake). Zoal eerder vermeld is deze film jammer genoeg niet meer te bekijken in de bioscoop én het duurt nog tot Januari 2007 eer je hem kan huren. Om jullie intussen toch griezelgenot te kunnen aanbieden tijdens de donkere wintermaanden heb ik hieronder de trailer van een andere griezeltopper gezet. Vergeet je fleecedekentje niet mee te nemen in de sofa zodat je er kan onder kruipen als het allemaal een beetje te veel zou worden!
Elk jaar, tijdens de winterperiode heb ik last van ongelooflijk droge winterhanden. Zeer vervelend. Overdag smeer ik ze niet veel in met handcréme omdat ik dat vette gevoel niet kan verdragen. "Koop dan créme die goed intrekt" krijg ik dan steevast te horen. Ik vind dat geen enkele créme echt 100% intrekt. En als je dan op je werk met vette vingers alles moet vastnemen of iets eten,... bah!
Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk al weten ben ik momenteel op dieet. Soms is dat dus om gek van te worden. Een normale mens kan snoep een beetje vermijden door thuis en op het werk niets in de buurt te hebben. Ik werk dus 12uur per dag in een winkel waar er op een halve meter van mij kasten vol candybars en chips staan (om dan nog niet te spreken van frisdranken, wijn, zuurtjes m&m's enz,...). 
De laatste tijd is het steeds meer zweten en stressen op de openbare weg. Ik heb ook al enkele keren de neiging gehad om uit te stappen en een onbeleefde boer op zijn gezicht te kloppen. Gelukkig komt dan net op tijd mijn luie aard naar boven en besef ik dat alle problemen daarna me teveel moeite gaan kosten. Onlangs stond ik op de parking van de Makro te wachten terwijl een auto van een parkeerplaats wegreed. Ik had braaf toegekeken terwijl de persoon op zijn gemak de boodschappen in de auto zette, zijn winkelkarretje terug ging gaan zetten en instapte om te vertrekken. De hele tijd stond mijn richtingaanwijzer aan zodat iedereen duidelijk kon zien dat ik in die parkeerplaats wou rijden. Toen de chauffeur in kwestie wegreed sneed een auto die uit de tegengestelde richting kwam me gewoon de pas af en snoepte de parkeerplaats af. Toen de lompe boer uitstapte draaide ik mijn venster naar beneden om hem te vertellen dat zo iets geen manieren zijn en dat ik al de hele tijd stond te wachten. Hij beweerde koeltjes dat hij me niet gezien had (niet waar want hij had me duidelijk zien wachten toen hij me tijdens het wachten al 2 keer voorbij gereden was) en dat het leven voor de rappe mensen was. Toen ben ik bijna uitgestapt om die brillemans te wurgen met met zijn eigen stropdas. In mijn verbeelding zag ik hem al op de grond liggen met zijn tong uit zijn smoel!
