Gisteren was het een luilekkerdag. Na het avontuur van de vorige nacht waren we helemaal uitgeput. De rit huiswaarts was hel geweest. Negentig minuten aan een stuk vechten om mijn ogen open te kunnen houden. Menck jongen, ik wil bij deze weten hoe jij nog een paar uur later heelhuids bent thuisgeraakt, maar soit, we wijken af.
Om 12.00u s middags zijn we uit ons bed gesukkeld. Na het verorberen van enkele pistoleekes met een spiegelei is mijn vrouwke in de zetel neergeploft om een opgenomen uitzending van idool te bekijken. Ik ben dan maar een tijdje voor mijn computerscherm gekropen (om onder andere het vorige stukje neer te tikken). Ik weet het, ik weet het, de zondag is een rustdag, maar ik heb zoiets van Als ik even tijd heb, waarom dan nu niets neerschrijven.
Het mooie weer nodigde ons uit om buiten te gaan spelen. Ik vond spelen er wat over dus spraken we af gewoon een lekkere wandeling te maken. Zo gezegd, zo gedaan. We trokken onze brave schoenen aan (voor de stoute voelden we ons niet assertief genoeg vandaag) en trokken dan maar eens te voet naar het rusthuis waar de oma van Elfje woont. Mijn schoonouders waren ook net op bezoek. Mijn schoonvader wou me op een Westmalle tripel trakteren maar ik bedankte vriendelijk. Een koffie zou voldoende zijn, en nodig want ik voelde me maar slapjes. En dan nog, ik drink niet meer. Ik heb zoiets van Als je niet kan matigen, drink dan gewoon niets meer. Jaja, mijn wijsheid kent de laatste tijd geen grenzen.
Toen we terug thuis waren zapten we nog even om vervolgens de auto in te duiken en om onze vaste portie zondagsfrieten te rijden. Ik heb zoiets van Als je de hele week geen frieten eet mag je de zondag best eens zondigen. Bij ons is de zondag dus eigenlijk zondigdag. Flauwe woordspeling, ik weet het, maar op maandag weet een mens niet veel beter te verzinnen. Eens terug thuisgekomen hebben we ons op ons frieten gesmeten zoals een duo hongerige hyenas zich op een kadaver stort. Lekkerlekker! Tijdens het daaropvolgende tv-avondje ben ik er nog in geslaagd om een halve pot Häagen Dazs met karamel en notenop te peuzelen, een schotel mozzarellabroodjes naar binnen te werken en een klein zakje chips op te vreten. Omstreeks 22.00u zijn we gaan slapen. Ik heb zoiets van Als je vroeg op moet kan je maar beter niet te laat gaan slapen.
Ik zit hier nog half slapend voor mijn computerscherm. We zijn gisteren iets voor 4.30u 's morgens thuisgekomen van de grote blogmeeting. Het was supergezellig! De afwezigen hadden - zoals dat wel dikwijls het geval is - zwaar ongelijk. De weg heen en de weg terug vinden was niet zo een makkelijk karwei. Ons Artemisje woont - zoals ze wel eens zeggen - in het hol van Pluto. Vielen dank dus aan Menck om met ons ergens af te spreken zodat we hem konden volgen naar het huis van Artemisje.
En nu we het toch over Artemis hebben,... het is een fantastisch vrouwke hé! Lief, gastvrij en - last but not least - schijnbaar heel bezorgd om onze gezondheid. Ik denk dat ze bang was dat we honger zouden krijgen want de hoeveelheid voedsel die daar klaar stond,....tjongejongejonge! Genoeg voedsel om een klein dorp in Afrika enkele dagen heel happy te maken!
Eindelijk heb ik nu eens kunnen zien wie ze allemaal waren,... Zapnimf, Hill, Artemis, Menck, Raf en Ncumisa. Ik moet eerlijk toegeven, ze waren nog veel toffer dan ik me had voorgesteld! Er werden grapjes gemaakt, anekdotes verteld, geheimen werden prijsgegeven, aperitiefhapjes werden verorberd, kaasschotels geplunderd, roomsoesjes werden opgesmikkeld en koffie werd royaal uitgeschonken (Niet alleen in de tassen maar ook over de hele tafel en op mijn broek,.....warmwarmwarm! Sorry daarvoor trouwens Artemisje.).
Met pijn in het hart zijn we rond 3u vertrokken. Dankzij Raf hebben we de weg naar de autostrade goed teruggevonden. We hebben de bovenstebeste kerel tot daar gevolgd. Onderweg hebben we wel even moeten stoppen omdat de ballon (die Menckske aan mijn antenne had vastgemaakt) wel heel lelijk begon te doen. De weg naar huis was wel heel vermoeiend. Moe maar voldaan zijn we dus rond 4.30u in bed geraakt.
Voor herhaling vatbaar! Artemisje,... ik kan het niet genoeg zeggen meiske,....ongelooflijk bedankt voor je gastvrijheid en de supertoffe avond. Zonder jou had dit evenement nooit kunnen doorgaan.
Dikke kus,
Philou & zijn Elfje (Ncumisa,...je mag ook Eefje zeggen hoor).
De dingen zijn veranderd in blogland. Het schrijven staat bij de meeste bloggers op een laag pitje (of op helemaal geen pitje). Bij mij is het niet anders. Qua inspiratie wil het niet lukken en de tijd staat ook niet echt aan mijn kant de laatste tijd. Sinds de veranderingen op mijn werk is het er ook niet rustiger op geworden, dus bloggen of blogs lezen tijdens de kalmere momenten zit er momenteel zelden in. Als ik dan 's avonds om 22.30u thuiskom heb ik bitter weinig zin om nog eens achter een computerscherm te vertoeven. Meestal blijf ik nog een uurtje op. Dan kijk ik dus liever nog even tv. Privé heb ik het momenteel ook extra druk op bepaalde vlakken (waar ik liever niets over schrijf,.... maar nieuwsgierige bloggers mogen het me op de meeting altijd vragen of me mailen,... wieweet los ik dan wel iets).
Sorry dus,... maar veel schrijven en lezen zit er momenteel niet in. Daarom is de kans groot dat ik er een tijdje de brui aan geef. Het is niet de bedoeling dat mijn blog een vorm van stress gaat worden. Dat is momenteel wel het geval aangezien ik me moet opjagen om iets geschreven te krijgen wegens het tijdsgebrek. Het is in elk geval heel leuk geweest. Ik heb toffe mensen leren kennen (hopelijk zie ik er enkele op de meeting). Ik ga mijn blog niet wissen want wie weet gebruik ik hem soms nog wel eens. Het zal misschien niet altijd zo druk blijven hé.
Ik vind het heel jammer dat onze Menck zijn blog per ongeluk weg is. Ik mis hem best wel. Ik heb hem altijd een supertoffe peer gevonden. Zijn blog was er een van de eerste die ik beginnen lezen ben. Menck jongen,...als je dit leest,....het ga je goed en hopelijk tot binnenkort "in het echt".
Tenslotte nog voor diegene die mijn blogstukje over nonkel Marc gelezen hebben. Vorige vrijdag is hij overleden. Hij lag al een tijdje in een kunstmatige coma maar de laatste dagen lag hij aan 100% zuurstof en zoiets kan je niet lang blijven doen. Dat hij de nu de rust mag vinden die hij de laatste jaren van zijn leven niet meer gehad heeft.
Indien mogelijk kom ik zo nu en dan wel eens piepen op jullie blogs. You guys/girls have been great!
Deze kerel spreekt uit eigen ervaring. Grappig en tegelijk oh-zo-herkenbaar voor sommigen. I know,....het is een clipje van iets meer dan 12 minuten. Maar doe me een plezier en kijk toch maar.
Op deze prachtige maandagmiddag doe ik maar eens een poging om iets neergeschreven te krijgen. Na een week afwezigheid zou een mens toch verwachten iets neer te kunnen schrijven van enige waarde. Niets is echter minder waar. Het inspiratieniveau staat onder nul en de laatste week ben ik dan ook nog eens "mister emotional rollercoaster" geweest. Zou het een bijwerking kunnen zijn van mijn nieuwe, sobere bestaan of heb ik gewoon even een dipje? De tijd zal het uitwijzen. Wel vervelend hoor, mijn pieken zijn heel hoog en mijn dalen heel diep.
Het zou natuurlijk ook de drukte kunnen zijn natuurlijk. De laatste dagen heb ik zelfs nog geen tijd gehad om jullie blogs te lezen (ik hoop daar vandaag verandering in te brengen). Mijn videotheek is van franchise veranderd en zulks brengt natuurlijk massa's werk met zich mee. Nieuwe inrichting, een nieuw computerprogramma (inclusief een week bugs & crashes) enz... .
Gelukkig zijn er toch nog zaken om naar uit te kijken natuurlijk. Ik kan niet wachten tot onze blogmeeting er is! Ik tel werkelijk de dagen af!
Voila, het was kort maar bondig vandaag. Niet schrikken dus als ik een tijdje wat minder schrijf. Zonder inspiratie heeft zulks toch niet veel zin.
Zaterdag ging ik op bezoek bij mijn nonkel in het ziekenhuis. Zelf heeft hij daar jammer genoeg niets van gemerkt. Hij ligt sinds kort in een kunstmatige coma. Wat is het allemaal snel gegaan.
Enkele weken geleden bleek dat er iets mis was met zijn longblaasjes. Ze namen niet genoeg zuurstof meer op. Hij was al een tijdje snel buiten adem, maar nu ging het toch wel heel snel bergaf. Zelfs een trap kon hij niet meer in een keer afdalen. Een pauze middenin was noodzakelijk om even op adem te komen. Ze hadden hem ook al twee keer s nachts moeten komen halen met een ambulance omdat hij niet meer genoeg kon ademen. Een zuurstoffles stond vanaf dan ook altijd binnen handbereik. Een grote week geleden kreeg hij dan ook nog eens een dubbele longontsteking en een schimmelinfectie op zijn longen. Zelfstandig ademen werd te moeilijk daardoor. Een kunstmatige coma was de enige oplossing. Nadat hij van iedereen afscheid had genomen hebben ze hem dan in slaap gedaan. De eerste dagen was de coma te licht. Hij was nog half bij bewustzijn en soms rolden de tranen over zijn wangen. Hij weerde zich ook echt om steeds te kunnen zien wie hem kwam opzoeken tijdens de luttele bezoekuren op de intensieve dienst. Vorige vrijdag hebben de artsen geprobeerd om hem weer zelfstandig te laten ademen en hem uit zijn coma te halen, maar zijn ademhaling was te hevig. Ze hebben hem opnieuw moeten intuberen. Terug een kunstmatige coma dus. Dit keer opteerden ze voor een diepere slaap zodat hij comfortabeler zou liggen.
Daar stond ik dan, samen met Elfje en mijn moeder aan zn bed. Ik stond aan de grond genageld en wist niet goed wat te doen. Hij zag er erg bleek uit, en oud. Mams had het lastig om haar broer zo te zien liggen. Ongelooflijk Stamelde ze 59 jaar Na het bezoek spraken we nog even met een arts. Het ziet er niet goed uit. Ze geven hem momenteel de zwaarste antibiotica in de hoop de longontsteking te genezen. En bij die schimmelinfectie vinden ze geen oorzaak. De arts zei dat het er niet erg hoopvol uitzag. Volledig van de kaart gingen we allemaal naar beneden. Toen ik aan de auto kwam schrok ik opeens toen ik er bij stilstond dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen geweest zijn dat ik hem in levende lijve gezien heb. De rit naar huis was op automatische piloot en zonder veel woorden.
Voor mijn neef moet dit verschrikkelijk zijn. Zijn moeder is rond zijn 20ste gestorven aan kanker. Ze heeft hem nooit zien trouwen en ze heeft nooit haar kleinkind kunnen zien. En nu is kans groot dat hij op zn 30ste zijn vader zal verliezen. Het leven is niet eerlijk, maar dat wisten we al langer dan vandaag.
Philou goes cold turkey, zo had ik bovenstaande titel ook kunnen noemen. Alcohol,... ik geef er een tijdje de brui aan. Het is te zeggen, ik ga dat toch proberen. De kater van vorige maandag gaf daarbij de doorslag. Ik vind al een tijdje dat mijn drinkgedrag de spuigaten uitloopt dus is het tijd er iets aan te doen. Wat is alcoholisme eigenlijk? Ik dacht dat alcoholisten mensen waren die elke dag van 's morgens tot 's avonds zuipen. Na wat opzoekingswerk blijkt echter dat je een alcoholist bent als je je drinkgedrag niet kan controleren. Dat hoeft dus niet elke dag zo te zijn. Nog een goeie onliner was de volgende: I can't recall ever drinking where my end purpose was not to get drunk. As Stephen King (also one of us btw) said, "It would never have occurred to me to drink for any other reason than to get drunk.
Ik drink eigenlijk alleen tijdens het weekend, maar dan wel zwaar (zoals jullie in eerdere blogs ook al konden lezen). Volgens wat opzoekingswerk ben ik dus eigenlijk een Binge drinker.
Tijd dus om wat gas terug te nemen. Aangezien gematigdheid op dat vlak niet in mijn woordenboek staat ga ik het een tijd zonder alcohol proberen. Tijdens de week een piece of cake,... maar het weekend zal een stuk lastiger worden. Old habits die hard en zo... . In kilo's zal het me ook wel schelen denk ik. Al dat bier blijft aan de ribben kleven hé. Hoogstwaarschijnlijk zal de blogmeeting voor mij dus alcoholvrij verlopen. Maar niet getreurd mijn beste vrienden, voor jullie breng ik wel wat lekkers mee hoor.
Maandagavond na het werk ben ik iets vreemds tegengekomen. Rond 22.20u sprong ik op mijn fiets en reed ik welgemutst naar huis via de steenweg. Ik was nog maar net vertrokken toen er opeens een cabrio met buitenlandse nummerplaat (waar staat L voor) iets voor mij stopte. Het ruitje werd opengedraaid maar ik besloot te doen alsof ik dat niet doorhad. Ik had een creepy voorgevoel dus reed gewoon snel verder. Ik hoorde de auto terug vertrekken en terwijl hij me opnieuw inhaalde trompte de bestuurder naar mij. Enkele meters voor mij stopte de auto opnieuw. Ik kon niet anders dan toch maar stoppen om te zien wat er gaande was. Het ruitje van de wagen ging open en de vrouwlijke chauffeur sprak me aan in een vreemde taal die ik niet kon thuisbrengen. Het was een knappe vrouw van rond de 25 jaar met lang zwart haar. Ik toonde haar via handgebaren dat ik haar niet verstond. "Parlez Français?" Vroeg ze me direct daarna. "Un petit peu." Antwoordde ik haar. Ik had hier nog steeds een vreemd voorgevoel bij. Zou er niemand zich verbergen op de achterbank die me zodadelijk in de auto zou proberen sleuren? Ze keek me recht in de ogen en zei "Vous voulez venez avec moi?" terwijl ze met haar rechterhand over haar borsten streelde. Ik was totaal van de kaart. Wat voor een vraag was dat nu? Het hele zaakje leek me nu wel erg dubieus. "Je va a la maison" Riep ik haar nog toe toen ik snel weer op mijn trappers ging staan. De auto bleef nog even stilstaan en vertrok na een goeie 15 seconden opnieuw. "Straks is die del nu nijdig en is ze van plan mij hier omver te rijden." Dacht ik bij mezelf. Op het moment dat ze opnieuw dicht bij mij kwam kwamen er gelukkig een hoop tegenliggers langs. Ze reed me zonder boe of bah voorbij. In de verte stopte ze voor een rood licht. Toen het weer groen werd vertrok ze heel traag. Het was net alsof ze wou zien of ik moest inslaan of ook rechtdoor ging. Gelukkig kwamen er - net toen ik ook bijna aan het kruispunt was - andere auto's achter haar aan, waardoor ze wel gas moest geven. Ik moest afslaan en heb haar (gelukkig) niet meer teruggezien.
Hoe zou ik deze vreemde situatie kunnen verklaren? Ging het hier over een gewone vrouw die erop kickt om vreemde mannen op te pikken (wat dan voor haar ook wel heel gevaarlijk is)? Was het een prostituee? Was het iemand die domme mannen overvalt? Zat er nog iemand anders in die wagen verstopt en ging het om een geplande ontvoering? Ik zal het (misschien wel best) nooit weten. Toen ik Elfe het voorval vertelde was ze er toch ook niet gerust in.
Mr X kwam uit de keuken gewandeld. Dit was dus de fameuze reisgezel van Ncumisa. Met deze kerel ging ze een tent en wie-weet-wat-nog-allemaal delen.
Dat is verdorie Gabriel Rios fluisterde Philou, die aan de discobar stondTineke en Menck toe.
Zeg Philouke jongen, dat weet ik ook wel hé Zei Menck Als muziekliefhebber zo iets niet weten zou wel een beetje erg zijn hoor.
Sorry Menck Sprak Philou een beetje onwennig. Daar heb je een punt. Het zal al die wijn zijn die een beetje in mijn hoofd begint te zitten denk ik.
Wat later op de avond spraken alle bloggers af om samen een groepsblog te beginnen. Al dat talent samen zeg! Het zou niet anders kunnen of we zouden in de hoogste regionen van de blogtop geraken! Daar zouden die twee dellen die enkel over sex bloggen niet tegenop kunnen! Al die samenhorigheid had Duvel en zijn vrouw helemaal week gemaakt. Met tranen in de ogen vertelden ze dat ze helemaal geen boetes gingen uitschrijven en dat ze ons een toffe bende vonden. Vanaf dan was alles vergeten en vergeven.
Later op de avond speelden de bloggers een wedstrijdje karaoke tegen elkaar. De mannen tegen de vrouwen. Het spreekt voor zich dat mijnheer Rios niet mocht meezingen. Hij was de jury van dienst. De mannen zijn uiteindelijk zwaar verloren. Het zangtalent van Stienie zat daar voor iets tussen, en ook de Tina Turner imitatie van Zapnimf was de max, maar de mannen vonden toch dat de jury een boontje had voor al dat vrouwlijk geweld. Onpartijdig kon je mister X nu niet bepaald noemen. Maar ja, hoe zou je zelf zijn. Je wil de vrouw waar je de komende maanden mee zal moeten rondtrekken echt wel te vriend houden. Als afsluiter van een mooie avond danste iedereen de goeie ouwe kuskesdans. Door het overmatig drankgebruik dreigde dat hele dasgedoe echter stilaan uit te draaien op een grote orgie!
Vermanend doch lispelend sprak Philou zijn vrienden toe. Beschte vrienden en vriendinnen! Veel drank en sex gaan niet samen! Zezijn jullie missssschien allemaal het Vlanders Vields verhaal op Menck zn bloch vercheten?!
Even werd het stil.
Het duurde echter niet lang voor iedereen Philou dankte en prees voor zoveel wijze woorden. Chraach Chedaan menschen, chraach gedaan.
We besloten allemaal te blijven slapen. Sommigen in het konijnenhok, anderen bij de kippen, nog anderen in de living. Artemis de vrouw met het gouden hart met peperkoeken vulling- sliep in haar eigen bedje. Ze had zo al genoeg last van haar rug.
Rond vier uur in de ochtend sliep iedereen als een roosje, behalve Kate en Wekke, die nog even een partijtje spel zonder grenzen in het kippenhok speelden.
Om acht uur s morgens liep de wekker af. Philou deed zijn ogen open, maar wou nog niet opstaan. Hij staarde even naar het plafond van zijn slaapkamer. Vervolgens keek hij Elfje in de ogen.
Schatje Sprak hij.
Ja?
Ik heb de meest vreemde droom over die blogmeeting gehad.
Zing maar een toontje lager madammeke Zei de kerel op een minachtend toontje. Mijn echte naam doet er momenteel nog niet toe. Jullie kennen me als Duvel! Ik heb jullie echter nog niet verteld wat mijn beroep is.
Iedereen stond Duvel dom aan te gapen.
Ik werk voor de arbeidsinspectie! En mijn vrouw die momenteel de wagen aan het parkeren is - werkt voor Sabam! Sprak de man streng. Jullie moeten Sabam betalen indien jullie muziek op feesten draaien, en dat is hier dus duidelijk het geval! Maar dat moeten jullie maar met mijn wederhelft regelen. Jullie daar! Met jullie dienblad in de hand! Waar is jullie arbeidscontract? Zoniet zijn jullie in het zwart aan het werken!
Stienie en haar zus bekeken de kerel neerbuigend.
Mijn handen beginnen hier serieus te jeuken! Siste Kate.
Je bent niet alleen! Sprak Wekke nijdig.
Artemis probeerde iedereen een beetje te kalmeren. Mensen, mensen! Kom op zeg. Het is hier een feest hé! Laten we eerst allemaal op ons gemak tafelen. Na het eten praten we alles uit, ok?
Iedereen knikte. Ook al was het bij de ene al wat hartelijke dan bij de andere.
Moeten we niet wachten op Ncumisa? Vroeg Menck.
Ze wist niet zeker of ze hier ging kunnen geraken Antwoordde Artemis.
De naarmate de kaasschotel en de flessen wijn leger raakte, werd de sfeer beter en beter en kwamen de tongen losser en losser. Na het eten las Raf enkele wondermooie gedichten voor. Hier en daar werden er zelfs enkele traantjes weggepinkt.
Tijd voor het dessert! Riep Artiest. Ze keek samenzweerderig naar Stienie en Artemis. Deze laatste kon precies bijna haar lach niet inhouden. De lichten werden een beetje gedimd en op een grote roltafel werd er een reuzentaart naar binnen gereden. Menck, die DJ van dienst was, speelde een spannend deuntje. Opeens sprong de taart open en een hele hoop confetti vloog de lucht in. Uit de taart veerde Ncumisa recht.
Wow! Riep Hill Die is verkleed in een playboy bunny jong!
Playboy bunny my ass Mompelde Zapnimf Een playboy bunny heeft geen konijnenoren die tot op je heupen hangen.
Ze is niet verkleed in een playboy bunny! Zei Artiest, die de conversatie tussen de twee opgevangen had. Ze is verkleed in flappie, haar konijn thuis. Je weet wel, dat lief exemplaar met zn lange oren.
Nog voor Hill of Nimf iets konden antwoorden werden ze onderbroken door Ncumisa die met een micro in de hand haar publiek toesprak. En dan nu .dames en heren ..mag ik u voorstellen aaaaaaaaaan Misteeeeeer X! Mister X was helemaal niet zo onbekend als de gasten dachten. Het was zelfs een BV verdorie!
Met knikkende knieën en een plooifiets in de rechterhand probeerde Hill zich te herpakken. Zeg Hilleke, Sprak Kate Is ons Zapnimfje niet mee misschien?.
Euh, jawel, maar ze komt iets later. Ze ging de laatste kilometer te voet doen..
Te voet? Verklaar je nader mijn beste kerel Zei Menck. Hij nipte rustig van zijn biertje.
Het is een lang verhaal
Geeft niet hoor, we hebben tijd
Wel,jullie weten vast wel dat Zapnimf onlangs een Mitsubishi Colt heeft gekocht nadat bleek dat haar vorige auto zijn beste tijd had gehad.
Dat weten we allemaal denk ik Sprak Stienie
We zijn dus met die nieuwe auto naar hier gereden, t is te zeggen, tot tien kilometer van hier. Zapnimfje was weer eens de weg kwijt. Dat komt regelmatig voor bij haar. Hèhè, ik weet nog die keer dat ze om me te verassen voor mijn verjaardag me naar de zee probeerde te rijden en ze te ver ree
Komaar Hill, get to the Point zeg, we wijken af van het verhaal hé! Onderbrak Kate hem.
Ok ok! Mijn allerliefste Nimfje was dus weer eens de baan kwijt en ze begon behoorlijk nerveus te worden. Toen we een bocht naderde klopte ze opeens uit pure frustratie keihard op haar stuur. En toen zijn de airbags dus opengeklapt, . Front en zijdelingse airbags. Van het verschieten is Nimfje uit de bocht gevlogen en keihard tot stilstand gekomen tegen een populier. Na even van de kaart te zijn herpakte Nimf zich op formidabele wijze en vertelde me dat we zeker tot op de meeting moesten geraken. Onze gsm waren we thuis vergeten dus een taxi bellen zat er ook niet echt in. Gelukkig zat mijn plooifiets in de wagen. Ik ben op de fiets gesprongen, en Nimfje ook, maar dan op het stuur. Ik ben beginnen fietsen dat het geen naam had. De eerste voorbijganger hebben we aangeklampt om hem de weg te vragen. Gelukkig wist die mens waar we moesten zijn en heeft hij ons alles haarfijn uitgelegd. En zo zijn we dan naar hier gereden. De laatste kilometer kreeg mijn vrouwke echter teveel zeer in haar achterkasteel want zo een fietsstuur zit niet bepaald zacht natuurlijk en is dan maar afgestapt. Ze ging de laatste halve kilometer te voet gaan. Ze zei dat ik al moest voorop gaan om jullie op de hoogte te brengen van de situatie.
Taddaaaaaaaah! riep Zapnimf ineens terwijl ze vanachter Hill opdook. Van het schrikken liet Hill zijn plooifiets vallen.
Ah schatje, ben je hier al?.
Yep!
Moeten we niet eerst eens gaan kijken naar de plaats van het ongeval en zorgen voor een depannage? Sprak Artemis met een bezorgde blik.
Tututut Riep een hoofdschuddende Zapnimf Dat zijn zorgen voor later. Right now its party time! Trouwens, van al die emoties en het wandelen ben ik opeens serieus honger beginnen krijgen.
Zo gezegd zo gedaan, onze vrienden begonnen te aperitieven. Er werd schuimwijn gedronken en de lekkerste hapjes werden tevoorschijn getoverd.
Aha! Betrapt! Dat gaat jullie hier een aardige duit kosten! Riep een man met een boosaardige grijns op zijn gezicht die ineens in de deuropening verscheen.
Ze waren te vroeg, veel te vroeg, zoals gewoonlijk. Het feest begon maar om 18.00u en ze waren al ter plekke om 17.15u. Zullen we nog even binnenspringen bij intertoys om de tijd te doden? vroeg Elfje. Goed idee. Sprak Philou. Enigszins groggy van alle jengelende kinderen die ze gezien hadden kwamen ze een half uur later samen weer buiten. Ze reden het kleine eindje en parkeerde hun goudkleurig citroën Saxootje in de konijnenweg. Philou keek nog even op zijn spiekbriefje. Konijnenweg nummer zes mompelde hij hier moet het zijn.
De oprit was versierd met ballonnen en er hing ook een goudkleurig bordje met daarop de in sierlijke kalligrafieletters gedrukte tekst Gelieve het kwijlspoor te volgen tot aan de voordeur. Het begint hier al goed. Wie kwijlt er nu een oprit onder? Volgens mij gaat dat hier een rare bedoening zijn hoor schatje Fluisterde Elfje ongerust in het oor van Philou. Na enige aarzeling besloten ze toch maar het ondergekwijlde tuinpad te volgen. Het duurde slechts enkele seconden voor ze ook aan een kwijlsessie van jewelste begonnen. Wat een schoonheid bevatte deze tuin. Het was net een sprookjesbos! Na enkele minuten kwamen ze bij de voordeur aan. Ze belden en werden binnengelaten door de gastvrouw die zichzelf als Artemis voorstelde. Na een babbeltje overhandigde ze haar een cadeautje. Ze zag er heel tevreden uit met haar boekenbon. Het was misschien een wat inspiratieloos cadeau, maar Elfje en Philou hadden besloten het veilig te spelen.
Artemis nam de twee nieuwe gasten mee naar haar living, die heel mooi versierd was. Op het dressoir stond een heel mooi bloemstuk. Op de bloempot prijkte een sticker van Givaros gardenshop. Een cadeautje van Yazoo, die er deze avond jammer genoeg niet kon bij zijn. Tegen hun verwachtingen in waren ze niet als eerste aangekomen. Er liepen al drie andere vrouwen rond die naarstig aan het werk waren. Tafels werden gezet, stoelen werden versleept en hapjes werden klaargemaakt. De dames in kwestie waren Artiest, Stienie en haar zus. Ze waren vroeg genoeg vertrokken omdat ze met het openbaar vervoer tot bij Artemis moesten raken. Ook Menck kwam vanuit de keuken gewandeld. Waar zou ik deze slingers het beste hangen? Vroeg hij aan de gastvrouw. Langst die kant zou het denk ik het mooiste zijn Sprak Artemis terwijl ze in de juiste richting gesticuleerde. Pas daarna zag Menck dat er twee gasten aangekomen waren. Hij legde de slingers even op het dressoir en kwam ze enthousiast begroeten. Eindelijk zie ik je eens in het echt Riep Philou al lachend terwijl hij Menck een schouderklopje gaf. Net toen ze een praatje gingen maken, kwamen de volgende gasten binnengewandeld. Raf, Kate en haar vriend Wekke waren samen aangekomen. Ze kuisten alle drie nog snel het kwijl van hun mond (ook zij waren via het lange tuinpad naar de voordeur moeten lopen) en gingen rond om zich aan iedereen voor te stellen.
De conversatie viel even stil omdat de aanwezigen opeens een luid gezucht hoorden, schijnbaar had Artemis de voordeur laten openstaan want opeens stond er een zwaar hijgende man in de deuropening. Ik .ben ..Hill . Stamelde de man terwijl hij een hyperventilatieaanval probeerde te onderdrukken.
Ik heb gisterenavond een goeie film op dvd bekeken. La Tourneuse de pages. Hij is nog maar net uit in de videotheek en is zeker aan te raden. Als jullie dus een van de komende weekends zin hebben om een filmpje te bekijken heb je bij deze dus een aanrader van formaat. De twee hoofdrolspeelster spelen op zeer ingetogen manier de pannen van het dak. Vooral Déborah François is subliem als oogverblindende wraakengel. Voor de synopsis verwijs ik jullie door naar hier of naar hier.
Ik ga het kort houden vandaag aangezien ik niet veel zin/tijd/inspiratie (kies zelf maar uit) heb.
Gisteren na het werk was het weer tijd voor een vleugje ontspanning. Mijn vrouwtje neemt altijd Emma op en daar kijken we dan samen naar. De eerste preselectie van Idool 2007 had mijn blonde deerne ook voor mij op tape gezet (inderdaad, momenteel nog geen dvd-recorder voor mij). Naar de uiteindelijke idool wedstrijd kijk ik meestal niet,... maar de preselecties zou ik voor geen geld willen missen. Lachen, huilen, huilen van het lachen en vooral plaatsvervangende schaamte.
Ook dit jaar waren er weer heel wat deelnemers die beter thuisgebleven waren. Ik vraag me soms af hoe ze in godsnaam van zichzelf durven beweren dat ze goed kunnen zingen! Dat ze dus regelmatig eens een rake opmerking krijgen van de jury, dat is niet meer dan normaal. Als je aan zo een programma meedoet weet je trouwens al op voorhand waar je aan toe bent (aangezien het format niet meer nieuw is). Vele kwelers liepen dus zoals vanouds weer met traantjes naar buiten. Soms zielig, maar meestal hun eigen schuld. Ik kan me natuurlijk voorstellen dat het hard is om op zo een manier een droom kapot te zien gaan, maar that's life. Er was voor mij echter 1 kritiek in deze aflevering die echt niet door de beugel kon. Vera Mann, die ik voor gisterenavond best wel een toffe madam vond, zei op een bepaald moment iets tegen een jongen, dat me bijna uit de zetel deed vallen. De jongen in kwestie zag er nu niet bepaald een groot licht uit, en hij had een verschrikkelijk lelijk gebit. Zijn boventanden stonden veel te ver naar voor (en scheef) en van zijn ondertanden ontbraken enkele exemplaren vooraan. Hij listpelde daardoor ook een klein beetje. Na een poging tot zingen kreeg hij van Vera volgende kritiek te horen: "Qua uitstraling en zingen kunnen we niets met je aanvangen, maar wat ik je wel kan aanraden is een goeie tandarts."
DAT IS ER TOCH ECHT WEL OVER! KOMAAN ZEG!
De jongen wist niet goed hoe hij zich moest houden na zo een opmerking (Hoe zou je zelf zijn?). Dat ze opmerkingen maken over de zang en dans, tot daar. Maar mensen uitlachen om hun uiterlijk, en dan nog voor heel het land, dat is er over! Dat is proberen goedkoop te scoren. Ik geef toe dat ik bij het aanschouwen van die jongen ook wel dacht van "Jongen, doe daar iets aan", maar zoiets luidop zeggen en plein public! No way. Wie zegt trouwens niet dat er een reden was waarom hij er nog niets aan heeft laten doen? Misschien moet hij wel een tijdje wachten tot ze de ingreep kunnen doen/afwerken? Anyway, ik vond het heel erg voor die jongen en dat moest even van mijn hart.
Ligt het aan mij of is de blogfrequentie van de meesten onder ons er een stuk op achteruit gegaan? Het lijkt wel alsof we met een collectieve writers block zitten. Heel kalm is het de laatste tijd in blogland. Gelukkig zijn er nog enkelen (zoals onder andere ons zapnimfje) die ons bijna dagelijks laten genieten van hun perikelen. De tijd dat ik 6 dagen per week schreef is ook al een hele tijd geleden. Ach,... als ik echt niet meer weet wat schrijven, dan begin ik wel wat receptjes op mijn blog te plaatsen. Philou's kookhoekje of iets in die trant.
Eigenlijk is dat niet zo een slecht idee trouwens. We hebben het geluk dat we in de categorie dagboek/bedenkingen zitten. Een wel heel ruim begrip. Iemand die pakweg in de categorie fotografie zit, moet natuurlijk niet beginnen lullen over de paringsdans van het ene of het ander zoogdier. En ook iemand die in de categorie Politiek zit, moet geen praatjes maken over het correcte gebruik van een kaasboor. Maar wij hier,... wij mogen alles!
Dus mijn beste medebloggers,... blijf niet bij de pakken zitten! Deel uw kookkennis met ons en leg ons eens haarfijn uit hoe je die krokante wafels bakt. Respect en bewondering zullen uw deel zijn! Wie weet worden u wafels volgende zondag wel aan menig tafel gegeten. Hill,... leer ons stuntrijden met een plooifiets,... Menck, geef ons een cursus Duits voor beginners,...
Wat is er erger dan de maandag gaan werken? Juist ja,... de maandag gaan werken met het besef dat je dieet terug begonnen is! Gisteren was het dus de laatste dag dat ik nog kon genieten van de rotzooi die ik normaal gezien met veel genoegen in bulk in mijn bakkes prop. Tot overmaat van ramp is het gisteren qua eten en drinken behoorlijk sober gebleven. Aan mijn voorraad in huis zal het in elk geval niet gelegen hebben. Steekbieren waren aangevuld en hapjes waren er ook "a plenty". Het lijf wou echter niet mee.
De pokeravond op zaterdagavond zat daar voor het grootste deel tussen. Een financiële kater had ik er in elk geval niet aan overgehouden aangezien ik ook deze keer weer gewonnen had, maar een gewone kater had ik echter wel. Alhoewel,... gewoon? Het begon bij het wakker worden. Ik voelde me als een levend lijk dat juist 10 uren in de woestijn had gelopen met een lekstok in z'n mond! Dorst! Ik heb mottig gelopen van de koppijn en misselijkheid tot gisterenavond. Ik was nochtans zo slim geweest om na het pokeren een volledige fles water uit te drinken tijdens het afwasje dat volgde op het spelplezier. Maar ik was er aan voor de moeite. Deze keer hielp dit trucje niet! Helaas pindakaas!
Het zal dus wachten worden tot volgende zondag om nog eens te mogen zondigen.
Yesyesyes! Het is weer vrijdag tralaliere hopsasa valderieeeeeee valderaaaaa! Joepie de poepie ad infinitum enzovoort enzoverder... .De werkweek zit er weer bijna op. Na weer een week vol noeste arbeid mogen we lekker uitblazen en genieten van het leven. En als het weer ook nog wat mee wil (zoals vandaag en gisteren dus) dan zou het wel eens een pracht van een weekend kunnen worden. Druk zal mijn weekend in elk geval wel weer zijn.
Zaterdagvoormiddag komen mijn schoonouders langs om weer lekker een dagje samen met ons te klussen in ons huisje. Normaal staan de 2 laatste kale livingmuren op het programma. Behangen geblazen dus! Zaterdagavond gaat mijn blonde deerne samen met haar zus, haar moeder en mijn moeder naar een toneelstuk (Sjakie en de chocoladefabriek geloof ik) gaan kijken. Ik blijf thuis want om 20.00u komen mijn broer en de 2 boyfriends van mijn nichtjes een avondje pokeren. Dat zal ook wel tot tegen de vroege uurtjes zijn denk ik.
Zondagochtend zullen we lekker lang uitslapen. Kort na de middag moeten we dan langs bij mijn mams want het is mijn stiefvader zijn verjaardag. Ik vraag me trouwens af hoe het met zijn voet zal zijn. Vandaag moet hij onder het mes (vetbol op zijn voet en nog iets anders op de onderkant geloof ik). Na het thuisbezoek komt er normaal gezien nog een bevriend koppel bij ons langs om bij te praten en een goed bierke te drinken (of wijntje). Daarna snel ons nestje in om weer fris te zijn tegen de maandag. Bah,.... maandag!
Vanaf maandag zal het er voor mij trouwens weer wat Spartaanser aan toe gaan. De weegschaal wees deze ochtend weer eens 89 kilo aan. Ik zit dus terug bij af qua gewicht. De laatste weken is er door onder andere de verhuis van routine niet veel sprake geweest. Geen sport, weinig tijd om gezond te koken/eten en veeeeeel "troostvoedsel" op het einde van een drukke dag. No more! ...vanaf maandag toch. Dit weekend smijten we ons nog een laatste keer.
Valentijn,...you love it or you don't. Er is geen gulden middenweg. Of toch? Voor ik mijn "verslagje" over valentijn neertik, wil ik toch even duidelijk maken wat mijn standpunten over valentijn zijn. Ik vind dat je zoiets niet verplicht hoeft te vieren als koppel. Koppels die het hele jaar door zero moeite doen voor elkaar en dan op valentijn plots hemel en aarde verzetten,... dat is gewoon zielig! Maar als je een goede relatie hebt waar je regelmatig elkaar eens verrast met kleine attenties en kaartjes, dan kan het volgens mij dus wel. Daar komt dan ook nog bij dat we niet elk jaar iets speciaals doen op die bewuste dag. Zo dat is ook weer van de baan. Nu kan ik met een gerust geweten de rest schrijven.
Ik ben gisteren samen met mijn vrouwtje opgestaan aangezien zij dus dacht dat ik ook de hele dag moest gaan werken. Dat was dus niet het geval,... ik had een dagje onbetaald verlof genomen (bedankt Sabrina voor de vervanging trouwens). Mijn oorspronkelijke planning was normaal gezien de volgende:
- Mijn vrouw afzetten op haar werk en doen alsof ik daarna naar mijn werk vertrok.
- Naar huis rijden, een tweetal uur wachten en dan bloemen (voor mijn vrouw) en pralines (voor mijn vrouw en haar collega's) kopen.
- Samen met mijn moeder naar haar werk rijden.
- Mijn moeder de bloemen en pralines laten afgeven (anders zou Elfje al weten dat ik niet moest werken).
- Naar huis gaan en eten.
- Heel de namiddag koken + de tafel dekken en versieren.
- Mijn vrouwtje verassen door haar af te halen op haar werk.
- Romantisch dineetje met z'n tweetjes
- Filmpje kijken
- Dodo
Mijn planning werd echter al grondig verstoord toen ik mijn vrouwtje naar haar werk bracht. Terwijl we samen in de file (jaaaaa gezeeellig) stonden, vertelde ze me opeens dat ze in het nieuws gezien had dat er steeds meer valentijnscadeaus op het werk werden afgeleverd. Ze vroeg zich daarbij af of dat eigenlijk uit liefde was of voor de show. Oh oh,.... . Gelukkig keek ze het volgende moment niet naar mijn gezicht,... anders had ze die pijnlijke grimas wel gezien (stel je het gezicht voor van iemand die net keihard een schop in zijn klokkenspel gekregen heeft en je komt in de buurt). In het naar huis rijden twijfelde ik de hele tijd aan wat ik nu zou doen. Uiteindelijk belde ik naar mijn moeder om haar te vertellen dat het plan niet door ging en vertrok om boodschappen.
Koken dan maar,... eerst begon ik aan de gemarineerde zalmbrochetten met brood,... vervolgens maakte ik de scampi's met kruidensaus klaar. De (mega) afwas was de volgende taak. Daarna was het tijd voor een scheerbeurt en wat ontspanning. Voor ik naar mijn vrouw haar werk reed, stopte ik eerst nog aan een bloemenzaak om een mooi bloemstukje te kopen. Toen mijn vrouwtje samen met haar collega's buiten kwam schrok ze zich te pletter natuurlijk! Ze was heel blij met de bloemetjes en ze vond het ook heel tof dat ik niet moest werken. Normaal had ze me pas om 22.30u teruggezien én had ze in de regen met bus en trein naar huis moeten gaan.
Na een romantisch etentje bij kaarslicht hebben we samen nog naar Dirty dancing gekeken. Het was al een eeuwigheid geleden dat we die gezien hadden (we hadden hem nog nooit samen gezien en we zijn bijna 4,5 jaar samen dus dat kan wel tellen). Tijdens de eindgeneriek hebben we nog mee zitten klappen op de tonen van I had the time of my life. We waren net 2 pubers die onder de indruk waren van een filmpje. Achteraf hebben we nog de slappe lach gehad door ons onnozel gedoe. Moesten de mensen ons soms bezig zien... . Daarna hebben we nog samen naar Emma gekeken op Tv1. Daarna zijn we gaan slapen.
Nog even een klein stukje van de conversatie tijdens het romantisch diner:
"Schatje,...normaal gezien ging ik die bloemen laten afgeven op je werk, maar na die opmerking in de auto heb ik me dat niet meer durven riskeren."
"Welke opmerking?"
"Awel,... dat je dat op het nieuws gehoord had en dat je je afvroeg of dat voor de show was of uit liefde."
"Schatje toch! Ik zou dat wel leuk gevonden hebben hoor. In ons geval twijfel ik daar niet aan dat het uit liefde is. Ik heb het meer over mannen en vrouwen die het hele jaar niets voor elkaar doen, en dan plots een grote cadeau op het werk laten afleveren."
"Dus euh, je zou dat wel tof vinden? Dat meen je echt? Ik vond het namelijk ook wel een leuk idee. Goed dan,... op een dag doe ik dat dan ook wel eens. Dat heb je nog van mij tegoed!"
Soms heb je van die pareltjes. Niet alleen de film is heel mooi, maar ook de soundtrack is er een om bij weg te dromen. Ik schrijf dit stukje terwijl op de achtergrond de soundrack van an unfinished life speelt. Muziek om bij weg te dromen en melancholisch van te worden. Indien jullie enkele tips willen,... kijk hieronder maar even. De aktieliefhebbers zullen in dit geval wel op hun honger moeten blijven zitten want het gaat hier enkel om speelfilms. Klik op de onderlijnde titels/acteurs voor meer info.
3. The straight story: Road movie over een man die zijn broer (die 600km verder woont) gaat opzoeken met zijn grasmaaier. Onderweg ontmoet hij de meest uiteenlopende individuen. Met Richard Farnsworth en Sissy Spacek. (Trailer)
4. House of sand and fog: De strijd om een huis tussen de vrouw die onterecht onteigend is en die Iraniër die het huis voor een prikje heeft kunnen kopen en zo zijn gezin een beter leven kan geven. Met Ben Kingsley en Jennifer Connelly. Een parel van een film! (Trailer)
5. Million dollar baby: Een eenzaat die zich toch laat overtuigen om een meisje tot profboxer om te trainen. Beiden hebben al een hard leven achter de rug maar groeien tegen alle verwachtingen toch naar elkaar toe. Maar dan slaat het noodlot toe. Deze moet je echt gezien hebben! Met Clint Eastwood, Hilary Swank en Morgan Freeman. (Trailer)
6. Iris: Het waargebeurde, ontroerende verhaal van de schrijfster Iris Murdoch en haar man John Bailey vanaf hun studententijd tot en met haar strijd tegen het trage mentale aftakelingsproces als gevolg van Alzheimer. Met Judi Dench en Kate Winslet. (Trailer)
7. The human stain: Coleman Silk draagt al 50 jaar een verschrikkelijk geheim met zich mee waar niemand iets van weet. Wanneer zijn affaire met een veel jongere schoonmaakster echter aan het licht komt, komt zijn leven in een verwoestende spiraal terecht. Met Anthony Hopkins, Nicole Kidman, Ed Harris en Gary Sinise. (Trailer)
Voila,...dat was het. Indien jullie al een van deze films gezien hebben,... laat me dan eens iets weten. Let bij het bekijken van deze films ook goed op de muziek, want die is echt subliem!
Amore (enkele redenen waarom ik zo van mijn Elfje hou).
- Haar big smile als ze naar me kijkt bij het wakker worden. - De hoofdwiegende beweging waarmee ze haar haren afspoelt. - Het enthousiasme waarmee ze na elke werkdag rond mijn nek vliegt als ik thuiskom. - De manier waarop ze een stylo vastpakt als ze aan het schrijven is. - De schattige manier waarop ze in de zetel naast me ligt te slapen als ik nog laat tv kijk. - Haar leuk kontje in een wit slipje als ze 's morgens voorover gebogen haar kleren samen zoekt. - De glinstering in haar ogen als ze een baby ziet. - Het kleine stukje tong dat uit haar mond komt als ze grappig staat te dansen of op het punt staat kattekwaad uit te halen. - De manier waarop ze reageert als ze door heeft dat ik verliefd naar haar zit te kijken terwijl ze aan het autorijden is. - Het leuke geluidje dat ze produceert als ze de hik heeft (het lijkt meer op het gepiep van een muisje). - De manier waarop ze zingt terwijl we met vrienden een partijtje Singstar spelen. - Het begrip dat ze toont voor mijn beperkingen (hyperventilatie, claustrofobie e.d.). - Het kindelijke enthousiasme dat ze toont als ik haar lievelingskostje klaargemaakt heb! - De superschattige pyjama die ze aanheeft als we 's avonds tv kijken. - De manier waarop ze me perfect aanvult. - ...
Ik zit hier nog half slapend voor mijn computerscherm. We zijn gisteren iets voor 4.30u 's morgens thuisgekomen van de grote blogmeeting. Het was supergezellig! De afwezigen hadden - zoals dat wel dikwijls het geval is - zwaar ongelijk. De weg heen en de weg terug vinden was niet zo een makkelijk karwei. Ons Artemisje woont - zoals ze wel eens zeggen - in het hol van Pluto. Vielen dank dus aan Menck om met ons ergens af te spreken zodat we hem konden volgen naar het huis van Artemisje.
De dingen zijn veranderd in blogland. Het schrijven staat bij de meeste bloggers op een laag pitje (of op helemaal geen pitje). Bij mij is het niet anders. Qua inspiratie wil het niet lukken en de tijd staat ook niet echt aan mijn kant de laatste tijd. Sinds de veranderingen op mijn werk is het er ook niet rustiger op geworden, dus bloggen of blogs lezen tijdens de kalmere momenten zit er momenteel zelden in. Als ik dan 's avonds om 22.30u thuiskom heb ik bitter weinig zin om nog eens achter een computerscherm te vertoeven. Meestal blijf ik nog een uurtje op. Dan kijk ik dus liever nog even tv. Privé heb ik het momenteel ook extra druk op bepaalde vlakken (waar ik liever niets over schrijf,.... maar nieuwsgierige bloggers mogen het me op de meeting altijd vragen of me mailen,... wieweet los ik dan wel iets).
Philou goes 
Maandagavond na het werk ben ik iets vreemds tegengekomen. Rond 22.20u sprong ik op mijn fiets en reed ik welgemutst naar huis via de steenweg. Ik was nog maar net vertrokken toen er opeens een cabrio met buitenlandse nummerplaat (waar staat L voor) iets voor mij stopte. Het ruitje werd opengedraaid maar ik besloot te doen alsof ik dat niet doorhad. Ik had een creepy voorgevoel dus reed gewoon snel verder. Ik hoorde de auto terug vertrekken en terwijl hij me opnieuw inhaalde trompte de bestuurder naar mij. Enkele meters voor mij stopte de auto opnieuw. Ik kon niet anders dan toch maar stoppen om te zien wat er gaande was. Het ruitje van de wagen ging open en de vrouwlijke chauffeur sprak me aan in een vreemde taal die ik niet kon thuisbrengen. Het was een knappe vrouw van rond de 25 jaar met lang zwart haar. Ik toonde haar via handgebaren dat ik haar niet verstond. "Parlez Français?" Vroeg ze me direct daarna. "Un petit peu." Antwoordde ik haar. Ik had hier nog steeds een vreemd voorgevoel bij. Zou er niemand zich verbergen op de achterbank die me zodadelijk in de auto zou proberen sleuren? Ze keek me recht in de ogen en zei "Vous voulez venez avec moi?" terwijl ze met haar rechterhand over haar borsten streelde. Ik was totaal van de kaart. Wat voor een vraag was dat nu? Het hele zaakje leek me nu wel erg dubieus. "Je va a la maison" Riep ik haar nog toe toen ik snel weer op mijn trappers ging staan. De auto bleef nog even stilstaan en vertrok na een goeie 15 seconden opnieuw. "Straks is die del nu nijdig en is ze van plan mij hier omver te rijden." Dacht ik bij mezelf. Op het moment dat ze opnieuw dicht bij mij kwam kwamen er gelukkig een hoop tegenliggers langs. Ze reed me zonder boe of bah voorbij. In de verte stopte ze voor een rood licht. Toen het weer groen werd vertrok ze heel traag. Het was net alsof ze wou zien of ik moest inslaan of ook rechtdoor ging. Gelukkig kwamen er - net toen ik ook bijna aan het kruispunt was - andere auto's achter haar aan, waardoor ze wel gas moest geven. Ik moest afslaan en heb haar (gelukkig) niet meer teruggezien. 
Ik heb gisterenavond een goeie film op dvd bekeken. La Tourneuse de pages. Hij is nog maar net uit in de videotheek en is zeker aan te raden. Als jullie dus een van de komende weekends zin hebben om een filmpje te bekijken heb je bij deze dus een aanrader van formaat. De twee hoofdrolspeelster spelen op zeer ingetogen manier de pannen van het dak. Vooral Déborah François is subliem als oogverblindende wraakengel. Voor de synopsis verwijs ik jullie door naar 
Ik ga het kort houden vandaag aangezien ik niet veel zin/tijd/inspiratie (kies zelf maar uit) heb.
Wat is er erger dan de maandag gaan werken? Juist ja,... de maandag gaan werken met het besef dat je dieet terug begonnen is! Gisteren was het dus de laatste dag dat ik nog kon genieten van de rotzooi die ik normaal gezien met veel genoegen in bulk in mijn bakkes prop. Tot overmaat van ramp is het gisteren qua eten en drinken behoorlijk sober gebleven. Aan mijn voorraad in huis zal het in elk geval niet gelegen hebben. Steekbieren waren aangevuld en hapjes waren er ook "a plenty". Het lijf wou echter niet mee.
Yesyesyes! Het is weer vrijdag tralaliere hopsasa valderieeeeeee valderaaaaa! Joepie de poepie ad infinitum enzovoort enzoverder... .De werkweek zit er weer bijna op. Na weer een week vol noeste arbeid mogen we lekker uitblazen en genieten van het leven. En als het weer ook nog wat mee wil (zoals vandaag en gisteren dus) dan zou het wel eens een pracht van een weekend kunnen worden. Druk zal mijn weekend in elk geval wel weer zijn.
