Oei, verkiezingen Uganda kunnen onrust brengen - maar we zullen voorbereid zijn
Katja
Binnenkort vertrek je als vrijwilliger voor ons naar Uganda. In deze mail willen we je graag wat meer vertellen over de aanstaande verkiezingen in Uganda, die plaatsvinden in en/of rond de periode dat je daar bent.
Begin 2011 stemt Uganda voor een nieuwe president en een nieuw parlement. Hoewel nog steeds niet duidelijk is wanneer de verkiezingen precies zullen zijn, weten we inmiddels wel vrijwel zeker dat dit ergens half februari zal zijn. Kortom, in of rond de tijd dat jij in Uganda zit. Er wordt door verschillende instanties de nodige onrust verwacht in Uganda, omdat de verhoudingen tussen verschillende bevolkingsgroepen in dit soort periodes altijd gespannen is. Niemand weet echter precies wat er verwacht kan worden.
De afgelopen tijd hebben wij daarom druk gewerkt aan de eventuele gevolgen van de verkiezingen voor ons en onze vrijwilligers. We hebben intensief contact gehad met de Nederlandse ambassade in Kampala. Zij adviseert ons niet om over te gaan tot het sluiten van onze projecten of het weren van Nederlanders, omdat zij geen concreet gevaar verwacht. Dit advies nemen wij over en je kan dus gewoon als vrijwilliger aan de slag.
Natuurlijk zijn we ons wel goed aan het voorbereiden voor als er toch iets gebeurt. Zo hebben we veel contact met onze projecten over de verkiezingen en houden we ons steeds via hen en de ambassade op de hoogte van ontwikkelingen. We hebben een uitgebreid evacuatieplan waarin staat beschreven hoe we te werk gaan als er onverhoopt toch iets mis mocht gaan. Dit betekent dat tegen de tijd dat jij aankomt, alle voorbereidingen voor vervelende scenario's al zijn getroffen. We hopen uiteraard dat dat we de bovenstaand plan niet werkelijk hoeven in te zetten, maar we willen je vast op de hoogte stellen van de voorbereidingen die we treffen.
Nog even en je avontuur begint! Om je zo goed mogelijk voorbereid op weg te laten gaan, nodigen we je uit voor een Be More trainingsdag op 30 oktober 2010.
Waarom deze dag? We vinden het belangrijk dat je zo goed mogelijk voorbereid bent als je weg gaat, zodat jij het beste van je ervaring kunt maken en niet voor onaangename verrassingen komt te staan. Dit geldt voor zowel praktische dingen (hoe zit het met vervoer in Uganda, welke stekkers worden er gebruikt, hoe ben je bereikbaar) als emotionele zaken (hoe bereid je je voor op de problematiek bij jouw project, wat kun je verwachten, hoe ga je om met wat je tegenkomt) en zakelijke onderwerpen (wat is de filosofie van Be More, hoe kun je geld inzamelen, waar begint en eindigt vrijwilligerswerk). Zelf heb je vast ook allemaal vragen waarop je het antwoord wilt weten. De trainingsdag is de gelegenheid om deze informatie uit te wisselen.
Daarnaast ben je niet de enige vrijwilliger. We proberen daarom alle vrijwilligers die in dezelfde periode als jij bij jouw project zijn uit te nodigen. Zo kun je elkaar vast leren kennen, weet je wie straks je reisgenoten zijn en kun je misschien zelfs afspreken om samen uitstapjes te maken of te reizen.
De trainingsdag is een belangrijk onderdeel van je voorbereiding, voor jou en voor ons. Daarom is het verplicht om aanwezig te zijn op deze dag.
Dit is een update van een vrijwilliger die nu aanwezig is :
Watertankproject: Wij hebben gezien,hoever men moet lopen om met een jerrycan water uit een plas te halen, een half uur verwijdert vanje huis, bergopwaarts. Vaak zijn het kinderen die na schooltijd in het donker op pad worden gestuurd. Kidnappin, beroving en aanrandaing zijn dan geen denkbeeldige gevaren. Door in heel de community per 6 tot 8 gezinnen een watertank van 5 of 10000 liter te plaatsen is dit probleem op te lossen. In ons geval hebben we zo'n hondertal tanks nodig. Wij doneerden tank nummer 7, dus er is nog een lange weg te gaan. Maar tank 8 en 9 zijn onderweg, dus het gaat gestaag. Het water dat nu uit de plassen gehaaldwordt is van slechte kwaliteit. Het water in de tanks is regenwater, zuiverder, dus dat komt de gezondheid ten goede. En echt, van al het geld dat jullie doneerden, hebben wij persoonlijk 90% besteed. Direct. Ik vind het belangrijk dit te benadrukken. Het argument van de strijkstok, gaat hier dus niet op.
Kippenproject: Ook hier gelt dat principe. Wij hebben de duizend kuikens gekocht, en gezien hoe ze zijn afgeleverd. Een deskundige leert de mensen ermee om te gaan. De kuikens blijven 2 maanden in een , met stoven , verwarmd hok. Verlicht. Daarna kunnen zij in hun nieuwgebouwde onderkomen. De eieren, nieuwe kuikens en kippevlees vormen een goede bron van inkomsten voor de community. En echt....het werkt, wijzien het zelf gebeuren, met jullie geld. Dat is toch hardstikke mooi....?
Gehandicaptenproject: Geestelijk of lichamelijk gehandicapten, waar men voorheen niet mee om wis te gaan, en ze daarom maar aan een boom bonden, hebben nu een eigen moestuin, waarze kool en egplants verbouwen. Door dit initiatief van een vroegere be-more medewerker hebben deze mensen nu ook een plaatsje in het sociale community leven. Goed, het is geen sociale werkplaats als bij ons. Bij lange na niet. Maar er is vooruitgang. Sommige volonteers doneerden een rolstoel. Als je ziet hoe dit het leven van deze kinderen, die in Nederland met busjes vol naar een Mythylschool gebracht zouden worden, verandert, is het doel eigenlijk al bereikt. Het gaat niet om veel. Het gaat om aandacht, interesse voor de ander. Het gaat om liefde voor je medemens.
Happy Hour schoolproject: Kinderen uit arme gezinnen kunnen geen uniform kopen voor school. En dan ben je echt arm, want geen ouder wil dat zijn kind onderwijs ontbeert. Op veel government scholen zijn deze kinderen niet welkom, of ze worden gepest, waardoor ze niet meer naar school willen. Happy Hours is een schoolproject, waar dit probleem niet speelt. Iedereen is welkom. Er zitten 188 kinderen op deze school, waarvan 20 wezen, en 60 kinderen waarvan de ouders niet kunnen betalen. Maar iedereen heeft een uniform. Al of niet gekregen. Je ziet geen onderscheid. Ze hebben nu een kleine ruimte, waar de kinderen les krijgen in propvolle klassen. Maar met behulp vamn Pelido en Be-More is een groot stuk grond aangekocht. Mr.Livingstone, de hoofdleraar laat ons trots zien waar de grond ligt. Het begin, een gat in de grind van 150x50 cm en 160 meter!!!! diep is er al. Met de hand gegraven. Hier komen later de latrines. En 40% van jullie donaties gaat naar deze school. Elke keer als er geld is, wordt een lokaal gebouwd.
Dus 10% van jullie geld gaat op aan kosten. 40% gaat naar deze school, en 50% is door ons rechtstreeks besteed aan onze 2 projecten.Hoeveel meer garanties dat je geld goed besteed wordt, wil je hebben?
Nog 4 maanden en dan kan ik jullie persoonlijk updaten
Vandaag was het prikdag (vaccinaties). In prinipe ben ik tegen alles wat maar met medicijnen te maken heeft maar in huidig geval geef ik toe aan de wetenschap. Ik ben tenslotte moeder van een hele lieve dochter en het zou immens stom zijn om risico's te nemen en terug te komen met één of andere ziekte. Ik heb haar beloofd dat ik flink het programma zal volgen en heb dit dus ook gedaan.
Vaccinaties gebeurden in het AZ St Jan in de Travel Clinic. Zeer aangename dokter die de tijd nam om advies te geven over de risico's en in te lichten met betrekking tot voorzorgen ivm met malaria.
In totaal 5 prikken in één keer gekregen, de prikken zelf deden geen pijn maar nu auwww , beide armen zijn stijf.
Welke vaccinaties: Gele koorts, is verplicht voor Uganda - kan ik volgende week een beetje grieperig van zijn maar niets om mij zorgen om te maken. Tetanus prik Polio Hepatitis A & B eerste prik er volgen er nog 2 (1 binnen een maand de laatste binnen 6 maand) Cholera, geen prik, vacinatie blijkt niet effectief te werken, toch wordt dit in mijn gele vacinatieboekje vermeld want in Afrika zijn ze er toch gevoelig voor indien er geen vacinatie is. Dokter meldde dat het op zich niets was waar ik me zorgen over moest maken.
Ik ben dan levenslang bescherm met uitzondering van tetanus die om de 10jaar herhaald wordt en dit voor een prijs van circa 250,00 (auch).
Verder raadgevingen gekregen ivm met Malaria, hoe vermijden dat je geprikt wordt door de eufalus (of zoiets) mug. Deze mug prikt dus enkel van zonsondergang tot zonsopgang, echte vampieren dus . Wat ik vooral moet op letten is dus om 's avonds beschermd rond te lopen, lange mouwen, broek, kousen, wat niet bedekt is moet ingewreven worden met een product waarin minsten 20% DEET in zit. En onder een muskietennet slapen. Dus op boodschappenlijstje, liters muggenmelk kopen
Verder moet ik malariapillen nemen. Ik opteer voor Lariam(69), een pil die 1/week ingenomen moet worden, minstens 6 weken voor vertrek, tijdens verblijf van 4 weken en dan nog eens 4 weken na terugkomst. Ik moet deze pillen eerst uit proberen want sommige mensen krijgen blijkbaar nare bijwerkingen (angstaanvallen, nachtmerries, hallucinaties tot zelf epilepsie) maar in principe zou het allemaal niet zo erg moeten zijn. Mocht het blijken dat ik toch ernstige nevenwerkingen heb omwille van de lariam pillen dan kan ik nog steeds overschakelen naar Maralone (die toch wel opmerkelijk duurder (160)is en iedere dag moet ingenomen worden).
Daarnaast nog advies gekregen met betrekking tot de mogelijkheid van diarree ik heb er in het verlden nooit last van gehad en in de meeste gevallen gaat zoiets snel voorbij, toch heb ik antibiotica voorgeschreven gekregen voor het geval dat ik toch een ernstig vorm van buikloop zou oplopen.
Met nog algemene tips over voeding en drankgebruik in de tropen, vertrek ik met mijn gele vacinatieboekje terug naar huis.
GEEN statiegeldcollecte :(, ik krijg geen toelating om in januari 4 zaterdagen aan de plaatselijke supermarkten te staan. Geen uitleg, gewoon geweigerd, very sad :(
Van serviceclubs ook geen nieuwes meer gekregen, terug zeer spijtig.
Ik zal nu nog proberen collectebussen rond te delen en andere optie is rechtstreeks bedelen in mijn buurt :( :(.
Pff, geld inzamelen blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn.
Mijn omgeving reageert nogal koeltjes, ik hoop dat ik ze wat warmer kan maken. Ik weet wel dat het nu nog wat vroeg is maar een beetje enthousiasme was wel leuk geweest.
Voor m'n statiegeldbonnencollecte (wat een woord hé) moet ik administratief toch het één en ander regelen. Voorlopig nog niet veel positiefs maar ik wacht geduldig af.
Presentatie werden gestuurd naar Serviceclubs maar daar heb ik ook een beetje pech. Projecten zouden door leden moeten voorgesteld worden. Serviceclubs hebben ook een politiek dat er gestemd wordt voor een project en dat dit project dan voor een bepaalde duur wordt gesteund, daarnaast aanvaarden ze geen nieuwe projecten.
Pff, nog 133 dagen, lijkt nog zo lang en toch weer niet.
'k wil zoveel doen maar heb toch het gevoel dat het nog wat vroeg is.
Uit ervaring weet ik dat een overdaad schaadt. Ik kan mijn omgeving nu nog niet overladen met info en aansporen om Pelido te steunen, het is nog te ver weg en mensen hebben er soms de buik van vol van ontwikkelingshulp. Ik kan maar hopen dat ik tegen december-januari mensen kan overtuigen om een kleine bijdrage (vele kleintjes maken uiteindelijk een groot bedrag) te geven voor Pelido.
Klinkt misschien allemaal onbenullig wat ik schrijf maar ik kan niet uitleggen hoe ik het aanvoel, mijn intentie om naar Uganda te vertrekken is misschien een soort boetedoening, 'k weet het niet maar het voelt juist aan.
Laten we niet vergeten dat wij hier in luxe leven maar dat nog steeds mensen moeten leven in primitieve omstandigheden, dat ze in eerste instantie nog vooral proberen te overleven (weten wij nog wat overleven is?), met weinig voedesel, zonder proper of drinkbaar water, zonder electriciteit, zonder primaire nutsvoorzieningen, zonder basisonderwijs, zonder voorlichting, zaken die wij allemaal zo vanzelfsprekend vinden.
Wij kunnen ons afvragen hoe het komt dat mensen in de Derde wereld maar niet ontwikkelen zoals ons en hen beschuldigen dat het hun eigen fout is. Maar ik heb al talrijke docmuntaires (objectief of niet?) bekeken en heb het gevoel dat onze Westerse wereld uiteindelijk veel schuld treft. Omwille van onze luxe behoeften worden gemeenschappen in de Derde Wereld vaak tot het uitreste uitgebuit waardoor zij zich uiteindelijk niet in positieve zin kunnen ontwikkelen. Dit zal natuurlijk wel niet de enige reden zijn maar enkel al omwille van die reden vind ik het onze plicht om iets te doen, om te helpen waar kan.
Pelido richt zich op de gemeenschap van Kikenene door te helpen in het produceren van voedsel voor eigen gebruik, watervoorzieningen te verbeteren, basisonderwijs en voorlichting te bieden, de mogelijkheid te bieden om een eigen inkomen te verwerven, een BASIS die wij o zo vanzelfsprekend vinden.
Ik geloof in het project al ben ik nog niet ter plaatste geweest, maar het feit dat het project geen spectacuaire verwachtingen heeft en gewoon een basis wil bieden aan een kleine gemeenschap, spreekt mij zo aan.
Ik ben nuchter genoeg om te weten dat we de wereld niet opeens kunnen veranderen maar 'k ben wel overtuigd dat alle kleine beetjes helpen.
Peldio is in mijn ogen mooi en oprecht. Het is misschien maar een heel kleinschalig project die zich richt naar een zeer kleine groep van de bevolking maar onze hulp kan een heel verschil kan maken. En ieder klein stapje vooruit, zet aan om voort te doen en niet op te geven.
Hier enkele indrukken van het koffieproject. Via andere vrijwilligers heb ik vernomen dat er al een kleine plantage is. Hopelijk mag die plantage met stuengeld uitgebreid worden, zodat de mensen van Kikenene hun eigen koffie kunnen produceren.
Voor de bouw van een nieuw schooltje werd er grond aangekocht. Nu moet er natuurlijk og een schooltje gebouwd worden en daarvoor is er geld nodig. Dus reken ik op jullie lezers
De eerste keer dat ik Shakira zag, lag ze met een groot mes tussen de bananenbomen op de grond langs het modderpad waar wij reden. Schrik! Mijn eerste gedacht was dat er een ongeluk met het mes was gebeurd, maar dit bleek gelukkig niet waar te zijn.
Shakira is 18 jaar, en geestelijk en lichamelijk zwaar gehandicapt. Ze kan
niet op haar benen staan, dus kruipt echt als een beest over de grond. Ze kan nooit ergens heen en ziet niet veel mensen. Als ze iemand ziet, ziet ze die alleen vanaf de grond, ze kan niemand recht in de ogen kijken.
Met ons vrijwilligersgroepje besluiten we, in overleg met Pelido, dat we een deel van het donatiegeld willen besteden aan een rolstoel voor Shakira. Na een weekje rondzoeken, is er een gevonden! Shakira en haar familieleden zijn dolblij. Terwijl de rolstoel officieel gegeven wordt, zien we Shakira
telkens dichter naar de rolstoel kruipen. Dan
laat ze ons zien dat ze er zelf in kan klimmen. We zijn allemaal bang
dat ze haar eigen benen zal breken, zo ver vouwt ze ze dubbel, maar het
lukt haar wel! Ze glundert er van, ze straalt echt helemaal.
Shakira kan de wereld na 18 jaar op een fatsoenlijke manier bekijken en beleven: ze kan mensen aankijken en ze kan met de rolstoel de community in. Er gaat werkelijk een wereld voor haar open. Helaas zijn er nog veel gehandicapten in de gemeenschap, die we ook heel graag zouden helpen.
Joehoe, ik krijg er misschien een co-auteur bij. Een vorige vrijwilliger die reeds bij Pelido is geweest en dus nog meer info kan geven. Jullie lezen het wel.
Ondertussen heb ik mijn PowerPoint presentatie doorgestuurd naar de Rotary en Ladies Circle, 2 serviceclubs die zich in principe ook inzetten voor internationale projecten. Ik weet niet goed of ik daar respons zal op hebben maar ik hou jullie zeker op de hoogte.
Water moet nu opgehaald worden aan een bron, die meestal vervuild is. Vaak zijn het jonge kinderen die water ophalen, waarbij zij soms met jerrycans van minstens 20L moeten zeulen.
Met de bouw van de watertakns, kan de regen via dakgoten opgevangen worden, waarna het naar de watertank wordt geleid.
Deze kettingen worden gemaakt van oud papier, lijm, kleinere kraaltjes. Deze worden aaneengereden en zo krijgen we mooie, kleurige kettingen. Zodra ik meer foto's heb, zal ik deze plaatsen.
Het biggenproject, is het project die mij het meeste aanspreekt, het is simpel en brengt veel op.
Voor de meeste families is het mogelijk om de biggen zelf thuis te houden en ze tot varkens te laten groeien voor de verkoop.
De droom van Pelido is alle huishoudens (circa 1200) in twee jaar tijd te voorzien met biggen.
In dit project staat het delen van kennis en inkomen centraal.
Pelido heeft één zeug en een beer gekocht waaruitbiggetjes werden geboren.
Die biggetjes worden per tweetal gegeven aan community leden die een voorgeschreven hok hebbengebouwd en deverantwoordelijkheid genoeg hebben om een big te onderhouden.
Zij krijgen een gratis training en ontvangen geld om voer te kopen voor de eerste twee tot vier maanden. Daarna kan de big eten van het land.
Als de biggetjes uitgegroeid zijn tot vruchtbare zeugen, kunnen de leden ze laten bevruchten in het multiplication centre van Pelido.
De draagtijd is vijf maanden en dan komen zes tot tien nieuwe biggetjes op de wereld.
Van de biggetjes die hier uitkomen worden er 2 afgestaan aan Pelido.
Deze biggetjes worden vervolgens weer aan andere communityleden gegeven die een hok gebouwd hebben.
Als een communitylid de twee biggetjes heeft afgestaan is zijn of haar schuld aan Pelido voldaan en mogen ze de volgende keer alle nieuwe biggetjes houden.
Ze kunnen dan de nieuwe biggetjes verkopen en eens de zeugen niet meer vruchtbaar kunnen ze die opeten.
Dit proces gaat zo snel dat zij het jaar daarna zelf biggen hebben om te verkopen of te vermenigvuldigen.
Voor de moslims is een soortgelijks kippenproject gestart.
De craft shop is een project opgezet door vorige vrijwilligers.
Hierbij werden de vrouwen uit de community samengebracht om zo efficiënter te werken en van elkaar te leren.Zij maken zelfallerhande sieraden en handtassen die ze in hun eigen winkeltje verkopen.
Het Eldery project, waarbij de oudere minder mobiele mensen van de community geholpen door de jongere generatie en vrijwilligers met onder ander waterophaling, kleine klusjes enz
People With Disabilities evenals de ouderen kunnen de lichamelijk- en verstandelijk gehandicapten vrij weinig.
Er werd door een rijkere heer uit de buurt een stuk land geschonken waar de gehandicapten een dag in de week heengebracht worden. Op dit stukje grond proberen ze zelf wat kleine gewassen te verbouwen om uiteindelijk een inkomen te genereren
Er werd voorbije zomer een rolstoel gekocht voor een zwaar gehandicapt meisje die eindelijk haar omgeving uiteen volledig andere standpunt kan beleven, dit kon betaald worden met de opgehaalde donaties van vrijwilligers.
, beide armen zijn stijf.
. Wat ik vooral moet op letten is dus om 's avonds beschermd rond te lopen, lange mouwen, broek, kousen, wat niet bedekt is moet ingewreven worden met een product waarin minsten 20% DEET in zit. En onder een muskietennet slapen. Dus op boodschappenlijstje, liters muggenmelk kopen 
ik heb er in het verlden nooit last van gehad en in de meeste gevallen gaat zoiets snel voorbij, toch heb ik antibiotica voorgeschreven gekregen voor het geval dat ik toch een ernstig vorm van buikloop zou oplopen.
