Jongeren intitiatief

In de voorbije dagen was bij mij al de vraag ontstaan rond de tieners in de community.  Ik vroeg mij af wat deze tieners deden want ik zag eigenlijk zeer weinig tieners.  Aangezien ik niet de komende weken stoves wil bouwen, wilden Antoon en ik wel eens naar een secundary school.  Siraje heeft dit mooi kunnen regelen en ‘s namiddags reden we naar één van de secundary scholen in de buurt.  Dat was maar een klein schooltje met 3 klaslokalen waar in elke klas zo’n 15 leerlingen zaten.  Onze intentie was eerst om eens bij deze leerlingen te peilen wat hun interesses waren, hoe ze het leven zagen en ook de toekomst.  Daar kwam niet zoveel respons op, deels omdat wij daar eigenlijk zeer onverwacht arriveerden.  Min of meer werd een afspraak gemaakt om volgende week nog eens langs te gaan.  De leerlingen zouden iets voorbereiden waar wij dan respons zouden opgeven.  Echter na dit bezoek rees de vraag waarom er zo weinig tieners in klas zaten.  Siraje vertelde ons dat een deel van de tieners ook op goverment schools zaten maar dat een groot deel van de tieners niet meer naar school gingen omdat de school te duur was. We vroegen ons dus af wat er met die drop-outs gebeurd.  Voor de meisjes is dit duidelijk, zij trouwen op jonge leeftijd, krijgen kinderen en gaan op het land werken.  Een deel van de jongens trekt naar de steden waar ze makkelijker geld kunnen verdienen, een deel blijft in de community, werkt op het land thuis of trouwt en werkt op zijn eigen land.  Ik dacht daar meer over na en zo rees het idee om misschien wel iets voor deze drop-outs te doen.  Een soort sociaal gebeuren, waar ze toch kunnen samenkomen en tienerpraat kunnen hebben en eventueel een soort hobbyclub (leesclubje of sportclubje) te vormen want ik vond het wel spijtig dat door geldgebrek deze jongeren vaak gedoemd zijn om enkel op het land te werken en zich verder niet echt kunnen ontwikkelen.  Antoon vond het idee zeker wat hebben en wij hadden dezelfde avond hierover een vergadering met Caphas.

Het is zo dat Caphas wel interesse heeft in de drop outs maar, grote maar…… het leven is hier natuurlijk niet zoals bij ons.  Waar wij Europeanen er alles aan doen om zoveel mogelijk onze tijd leuk te besteden, is dit niet altijd mogelijk voor de tieners hier.  De tieners (en iedereen eigenlijk) in de community probeert hoofdzakelijk zo best mogelijk te overleven.  Voor voedsel en water zorgen  is hun grootste prioriteit, daar dit al veel werk in beslag neemt, is er niet veel tijd voor vrije tijd.  De vrije tijd zoals wij het zien is hier geen behoefte en brengt ook niets op. 

De moed zonk me dadelijk in de schoenen, daar was ik dan met een groots idee die naderhand bekeken heel westers is. 

Maar Caphas leek oprecht blij met de gedachte, hij vertelde echter dat louter een hobbyclub op lange termijn niet haalbaar is, de jongeren zouden er het nut niet van inzien en dus niet komen opdagen.  Toch overdacht hij het idee  en stelde ons voor om toch maar de drop-outs samen te brengen. Hij dacht daaraan gelijk aan zijn nieuw project, het BEE project.

Hij dacht om de interesse voor het Bee project van de jongeren  aan te wakkeren, dat het ook goed zou zijn om de jongeren samen te brengen voor een soort sportmanifestatie waar ook prijzen zouden kunnen gewonnen worden.  Hij kwam met het idee van een voetbalwedstrijd, het spel die iedereen hier blijkbaar graag speelt.  Caphas meldde dat dit de enige mogelijkheid was om de interesse van de jongeren te krijgen, eerst zou hij het Bee-project voorstellen en dan zou een wedstrijd volgen.  Mij leek de hele opzet een beetje dubbelzinnig, zo’n wedstrijd organiseren kost immers ook geld, er moeten prijzen en voetballen aangekocht worden, het organiseren zou geld kosten enz……en dat je jongeren moet lokken met een spel om een inkomsten genererend project voor te stellen vond ik eigenlijk niet een ideale manier.  Niet echt wat ik in gedachten had dus, ik wou immers echt iets doen voor de drop-outs, zonder dat het enige kost met zich zou meebrengen.  Een sociaal gebeuren waar vrijwilligers die sociaal mee geëngageerd zijn meer hun gading vinden en dus gemakkelijk kunnen helpen.   Maar het is een begin, als ze zo denken moet het voorlopig zo, echter meld ik het toch nog eens liever op deze blog zodat andere vrijwilligers misschien nog iets met het idee kunnen doen, want ik heb hier echt niet veel tijd meer.  Ik kan het idee lanceren maar de uitvoering zal ik jammer genoeg niet kunnen meemaken.  M’n maatje hier, Antoon ook niet want die is noodgedwongen terug naar huis moeten vertrekken.  Vond ik wel spijtig want hij steunde mij steeds over de ganse lijn.  Heel erg bedankt daarvoor Antoon.

Bijlagen:
secundary school.JPG (68.2 KB)   
secundary school.JPG (68.2 KB)