jah, weer thuis, weer in de Westerse wereld die zo verschilt van de wereld in Uganda. Ik zal het missen, echt waar, het buiten leven, het basic leven (het ging mij heel goed af), geen stress, geen gejaagdheid, alles gaat z'n gangetje. Maar ik heb hoop omdat ik weet dat ik altijd nog terug kan.
Vandaag terug gaan werken, my god, een stapel van jewelste, de stress kan weer beginnen maar ik laat die niet zomaar toe hoor, neen, nog even draai ik op Afrikaans ritme, ik beloof mezelf om die ritme aan te houden zolang het kan.
Ik heb de herinneringen, ze maken het westerse leven draagzaam. Ik zal teren op deze herinneringen en als de herinneringen niet meer helpen dan ben ik weer weg sèh.
Uganda heeft mij een leven laten zien, die zo basic is maar zo mooi en puur is. Ondanks het cliché weet ik nu zeker dat een mens niet veel nodig heeft.
Wat betreft Pelido, het project draait goed al is er nog heel veel werk aan de winkel. Het is een heel mooi initiatief, die zeker helpt al moet de plaatselijke bevolking het doen. Het zal nu wel wat stil zijn op deze blog maar ik hou alles in de gaten en zal zoveel ik kan informeren over Happy Hours, het nieuwe bijen project .....
Voor mezelf ben ik tevreden, ik heb niet zoveel verwezenlijkt maar ik heb er een heel goed gevoel aan overgehouden. Ik heb m'n best gedaan, al weet ik dat ik maar een drupje in de oceaan ben geweest. Ik heb het leven van de Ugandezen gezien en mogen ervaren zoals het is. De huisbezoeken waren voor mij steeds een hoogtepunt maar ook de ontmoeting van de jongeren en de leuke gesprekken die volgenden en de gesprekken met Vincent en Winny, die mij zoveel getoond hebben en waarvan ik zoveel geleerd heb.
