Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
07-03-2010
Terug in het zadel
Eindelijk terug de zon. Alhoewel het nog fameus koud was scheen de zon vandaag. Tijd om het materiaal boven water te halen en aan de slag te gaan. De wei had een schoonmaakbeurt nodig na deze winter met veel sneeuw. Een aantal weipalen moesten vervangen worden. Verder heb ik de boomzaag moeten aan de gang trekken om een boomtop van een "vliegden" die in de wei gevallen was na de storm van vorige week in mootjes tezagen. De boomtop was wel 5 meter lang in totaal en er kwam behoorlijk wat hout vandaan. De paarden waren nog steeds erg braaf en na een longeerbeurt reden ze weer als nooit te voren.
Het grote probleem in een koude winter is dat het water zeer snel bevriest aan de stal. Je moet dan minstens 2 keer per dag warm water "naar boven" naar de paarden brengen. Christine doet dit dan ook steeds voor ze naar haar werkt gaat en 's avonds als ze terugkomt. In de weekends tracht ik me van de taak te wijten maar Christine is toch diegene die hier heel wat werkt verzet. Je brengt toch een vijftigtal liter met emmers naar boven per dag. De paarden moeten ook bijgevoerd worden en dat moet ook naar hen toe gebracht worden. Er is wel een waterleiding naar de stal maar die zetten we in de winter dicht om te vermijden dat deze kapot vriest. De paarden voeren we meestal ook iets meer zodat ze wat dikker staan dan normaal. Maar ze moeten natuurlijk wel tegen een stootje kunnen in winters zoals deze. Voor ons is dit niet erg leuk aangezien je niet kan rijden. De paarden zijn eveneens nogal "fris" aangezien ze ook niet kunnen rennen en hun energie niet kwijt kunnen geraken. Favory is momenteel mooi "rond" maar hij is wel wat "vrij" geworden. Af en toe moet hij nog eens voelen dat hij moet luisteren.
Jongens jongens, wat een gedoe. Al een week of zes blijft de sneeuw liggen. Heel even is hij weg geweest maar in de weekends was het niet te doen. Vliegen of met de paarden iets doen zit er dan niet in. In West - Vlaanderen is er enkele weken geleden zelfs een vliegtuig neergestort tijdens een sneeuwbui. Ik had voor mezelf toen ook een vlucht geboekt maar heb maar wijselijk besloten die dag om niet op te stijgen. Hier een impressie van de paarden tijdens deze winter. De sneeuw ligt enkele centimeters dik.
Na het vliegen ben ik naar de 6-jarigen van KRC Genk gaan kijken. Het zoontje van mijn medespeelster bij de tafeltennis is dit jaar gekozen om bij de jeugd van KRC Genk te gaan spelen. Wel chique van dat manneke. Zomaar door Genk gescout worden. Dus ik vond dat ik maar eens moest gaan kijken. Zelf heb ik een tijd bij de Jeugd van Patro Eisden gespeeld. Een prachtige tijd. Ik heb eerst het stadion vanuit de lucht gefotograffeerd en daarna ben ik naar het wedstrijdje gaan kijken. Alle ouders waren natuurlijk present. Zo ook onze lokale ster zijn papa en mama. Zijn mama is trouwens een heel goede tafeltennisspeelster die zelf in eerste nationale heeft gespeeld. Wat trouwens opvalt is dat die kleine kereltjes het niet van vreemden hebben. Eén van de spelertjes zijn vader speelde zelf in eerste nationale en hij (de kleine) was inderdaad supergoed. Gescoord werd er aan de lopende band. Het was Genk tegen KV Mechelen. Wie de uiteindelijke winnaar is geworden hebben niet veel mensen geweten maar het was wel leuk.........
Vandaag heb ik een vluchtje boven ons dorp gemaakt. De bewoners zullen de streek wel kennen. Hier zie je Waterloos vanuit de lucht. Verder heb ik een foto genomen van een groot aantal zonnepanelen die ik heb ontdekt ergens in de bossen van Maasmechelen. Het lijken wel 2 voetbalvelden vol panelen.
We hebben een nieuw vliegtuig in de club. Hier een binnenaanzicht van de cockpit. Ze ziet er wel futuristischer uit dan onze andere toestellen. Ik denk dat ik er zeker eens mee ga vliegen. Het zal wel even oefenen worden denk ik.
Zaterdag zijn we naar een voorstelling van een paardenshow " Appasionata" gaan kijken in Dortmund. Het was een mooie show alhoewel we in het verleden reeds betere shows gezien hadden. Maar het blijft toch altijd de moeite om n deze ambiance naar zo een mooi kijkstuk te gaan kijken.
Zondag zijn we samen het bos in gereden voor een lange tocht van een 15 - tal km. Het was ideaal weer. Het was niet koud en in de bossen voel je praktisch niet de wind. Verder hingen de wolken erg laag wat net leek op een deken die over de aarde lag. Hier enkele foto's van de rit. Je merkt dat de brug over de beek weeral stuk is. Zoals in het verleden al vaker gebeurd is, is een van de boomstammen die dient als brugleuning weer verdwenen. Kan gevaarlijk zijn... Dus zijn we afgestapt en aan de hand met de paarden over de brug gewandeld.
Vandaag zijn we met een stel vrienden het bos ingetrokken voor een bosrit met de paarden. Het was schitterend herfstweer en de zon scheen prachtig. Staalblauwe hemel en mooie bospaden die niet te nat waren wat wil een ruiter nog meer. Aangezien het voor één van de paarden de eerste keer was dat hij het bos inging hadden we afgesproken niet te galopperen maar het rustig aan te doen. Het moet gezegd het paardje deed het voortreffelijk en zonder verpinken reed het zijn eerste bosrit vlekkeloos uit. Geen enkele keer schrok het paard van iets en vol vertrouwen reed het op het einde zelfs een tijdje voorop. Op de foto zie je trouwens het bord dat ze vlak bij ons huis gezet hebben. Het is de start van één van de vele paardenroutenetwerken die in de buurt zijn aangelegd. Een mooie stap vooruit voor de Limburgse ruiters. En natuurlijk ook de anderen............
Zondag ben ik nog eens naar Kiewit gevlogen. De bedoeling was dat ik naar Brasschaat zou vliegen maar niettegenstaande de weerberichten geen of weinig neerslag aangaven hingen er dreigende wolken boven Zwartberg. Ik liet me niet afschrikken en besloot om enkele "touch and go's" op ons eigen vliegveld te gaan maken. Eerst even tot in Hasselt gevlogen om wat stuurgevoel te krijgen en daarna heb ik een aantal landingen met crosswind gemaakt. Aangezien ik merkte dat de wind in Kiewit recht in de baan stond ben ik dan ook maar eens in Kiewit gaan landen het is tenslotte maar 2 minuten vliegen. De landing ging perfect - recht in de wind- en ik was weer eens op een ander vliegveld aangekomen. De vlucht naar Brasschaat had ik ondertussen reeds uit mijn gedachten gebannen en op het vliegveld van Hasselt - Kiewit heb ik een vertrekkend vliegtuig op de gevoelige plaat vastgelegd. Tijdens de terugvlucht naar Zwartberg heb ik nog even een ommetje langs ons thuis gemaakt. Tot in Neeroeteren en dan terug naar de home base.......
Voor de verandering hebben we een experiment uitgevoerd met de foto. We zijn niet het bos in getrokken vandaag maar we zijn in de paddock blijven rijden. Christine heeft Favory gereden.
Gisteren zijn we met onze kleinzoon in het bos gaan wandelen. Christine te paard en ik met Matteo wandelend er achter aan. Af en toe mocht hij op het paard zitten.Christine had mijn westernzadel nog eens van stal gehaald want daar kan je met 2 personen op zitten. We hadden de beugels er niet aan vast gemaakt, wat uiteindelijk toch niet zo handig was. Maar ja, het bleef toch alleen maar bij wat stappen dus dat kon geen kwaad. Onderweg hebben we nog een picknickje gehouden. Dat de herfst ook alweer in het land gekomen is kon je merken aan de paddestoelen die overal als ........uit de grond schoten..
Een tijd geleden hebben we deze foto van Favory genomen bij ons thuis in de tuin. Meestal net voor de zomer zijn de paarden op zijn mooist. Tenminste die van ons, want die staan de hele winter gewoon buiten en kunnen als ze het te koud krijgen de stal in en uit lopen. Ze krijgen natuurlijk dan een dikke wintervacht die ze dan weer rond april - mei verliezen. Als ze enkele weken later netjes opgeborsteld worden en ze niet teveel vers gras gegeten hebben (want dan worden ze weer te dik) dan mogen ze best gezien worden. Ik heb verder nog een foto van Christine op de heide bijgevoegd.
