Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
05-12-2009
We hebben een nieuw vliegtuig in de club. Hier een binnenaanzicht van de cockpit. Ze ziet er wel futuristischer uit dan onze andere toestellen. Ik denk dat ik er zeker eens mee ga vliegen. Het zal wel even oefenen worden denk ik.
Zaterdag zijn we naar een voorstelling van een paardenshow " Appasionata" gaan kijken in Dortmund. Het was een mooie show alhoewel we in het verleden reeds betere shows gezien hadden. Maar het blijft toch altijd de moeite om n deze ambiance naar zo een mooi kijkstuk te gaan kijken.
Zondag zijn we samen het bos in gereden voor een lange tocht van een 15 - tal km. Het was ideaal weer. Het was niet koud en in de bossen voel je praktisch niet de wind. Verder hingen de wolken erg laag wat net leek op een deken die over de aarde lag. Hier enkele foto's van de rit. Je merkt dat de brug over de beek weeral stuk is. Zoals in het verleden al vaker gebeurd is, is een van de boomstammen die dient als brugleuning weer verdwenen. Kan gevaarlijk zijn... Dus zijn we afgestapt en aan de hand met de paarden over de brug gewandeld.
Vandaag zijn we met een stel vrienden het bos ingetrokken voor een bosrit met de paarden. Het was schitterend herfstweer en de zon scheen prachtig. Staalblauwe hemel en mooie bospaden die niet te nat waren wat wil een ruiter nog meer. Aangezien het voor één van de paarden de eerste keer was dat hij het bos inging hadden we afgesproken niet te galopperen maar het rustig aan te doen. Het moet gezegd het paardje deed het voortreffelijk en zonder verpinken reed het zijn eerste bosrit vlekkeloos uit. Geen enkele keer schrok het paard van iets en vol vertrouwen reed het op het einde zelfs een tijdje voorop. Op de foto zie je trouwens het bord dat ze vlak bij ons huis gezet hebben. Het is de start van één van de vele paardenroutenetwerken die in de buurt zijn aangelegd. Een mooie stap vooruit voor de Limburgse ruiters. En natuurlijk ook de anderen............
Zondag ben ik nog eens naar Kiewit gevlogen. De bedoeling was dat ik naar Brasschaat zou vliegen maar niettegenstaande de weerberichten geen of weinig neerslag aangaven hingen er dreigende wolken boven Zwartberg. Ik liet me niet afschrikken en besloot om enkele "touch and go's" op ons eigen vliegveld te gaan maken. Eerst even tot in Hasselt gevlogen om wat stuurgevoel te krijgen en daarna heb ik een aantal landingen met crosswind gemaakt. Aangezien ik merkte dat de wind in Kiewit recht in de baan stond ben ik dan ook maar eens in Kiewit gaan landen het is tenslotte maar 2 minuten vliegen. De landing ging perfect - recht in de wind- en ik was weer eens op een ander vliegveld aangekomen. De vlucht naar Brasschaat had ik ondertussen reeds uit mijn gedachten gebannen en op het vliegveld van Hasselt - Kiewit heb ik een vertrekkend vliegtuig op de gevoelige plaat vastgelegd. Tijdens de terugvlucht naar Zwartberg heb ik nog even een ommetje langs ons thuis gemaakt. Tot in Neeroeteren en dan terug naar de home base.......
Voor de verandering hebben we een experiment uitgevoerd met de foto. We zijn niet het bos in getrokken vandaag maar we zijn in de paddock blijven rijden. Christine heeft Favory gereden.
Gisteren zijn we met onze kleinzoon in het bos gaan wandelen. Christine te paard en ik met Matteo wandelend er achter aan. Af en toe mocht hij op het paard zitten.Christine had mijn westernzadel nog eens van stal gehaald want daar kan je met 2 personen op zitten. We hadden de beugels er niet aan vast gemaakt, wat uiteindelijk toch niet zo handig was. Maar ja, het bleef toch alleen maar bij wat stappen dus dat kon geen kwaad. Onderweg hebben we nog een picknickje gehouden. Dat de herfst ook alweer in het land gekomen is kon je merken aan de paddestoelen die overal als ........uit de grond schoten..
Een tijd geleden hebben we deze foto van Favory genomen bij ons thuis in de tuin. Meestal net voor de zomer zijn de paarden op zijn mooist. Tenminste die van ons, want die staan de hele winter gewoon buiten en kunnen als ze het te koud krijgen de stal in en uit lopen. Ze krijgen natuurlijk dan een dikke wintervacht die ze dan weer rond april - mei verliezen. Als ze enkele weken later netjes opgeborsteld worden en ze niet teveel vers gras gegeten hebben (want dan worden ze weer te dik) dan mogen ze best gezien worden. Ik heb verder nog een foto van Christine op de heide bijgevoegd.
Vandaag heb ik enkele nagezonden foto's ontvangen van de koetsentocht in Maaseik; In het voorprogramma was er een rassenparade georganiseerd waar Christine en ikzelf hebben deelgenomen. Het regende maar toch was er behoorlijk wat volk komen opdagen. Ieder jaar vraagt onze dierenarts of we willen deelnemen. Hij is nl. de organisator en het moet gezegd: ze maken er werk van. Natuurlijk hoort bij een lipizzaner de gepaste uitrusting en één keer per jaar moet dat dan maar kunnen....Christine hoort in het spaans op haar Andaloesier te zitten dus dat zat ook snor.
Op de geuzenweg midden in het bos hebben ze een aantal jaren geleden een kapel gebouwd. Fietsers en wandelaars gebruiken de plaats om een stop in te lassen. Zo ook deze wat oudere man die naturlijk een praatje wilde maken. Er was veel volk in het bos. We kwamen ook enkele ruiters tegen en een meisje te paard die ook verdwaalt was. Ze heeft een tijdje met ons meegereden. Ook kwamen we een wat aparte boom tegen de we op de gevoelige plaat gelegd hebben.
Vandaag waren alle vliegtuigen bezet dus konden we niet de lucht in. Dit valt niet vaak voor. Maar he weer was ideaal om een tochtje te paard te maken. We zijn 3 en half uur de bossen ingetrokken. Onderweg zijn we nog even verdwaalt en geraakten we het pad kwijt. We hebben wel leuke dingen gezien. Op de foto zie je enkele mierenhopen die bij ons in de bossen nog regelmatig voorkomen. Je moet goed uitkijken om er niet in verzeilt te raken want ze kunnen behoorlijk steken.
Het was vandaag een drukke bedoening op de vliegvelden in Limburg. In Kiewit waren er grote vieringen aangezien het vliegveld 100 jaar bestaat. Dus daar was naast de festiviteiten een opendeurdag met heel wat volk. Op het vliegveld van Goetsenhoven was eveneens een Opendeurdag georganiseerd en ik besloot om daar eens naar toe te vliegen vandaag. Op ons eigen vliegveld hadden de zwevers van het mooie weer gebruik gemaakt om heel wat vliegtuigen van stal te halen. Je ziet op de foto's wat impressies van het vliegveld van Zwartberg en Goetsenhoven. Ik heb er ook nog een foto van "den API" bij gestoken. Het was destijds één van de eerste vliegtuigen waar ik mee gevlogen heb. Je had er een goed uitzicht in. Alleen hij staat nu te koop en er dient wat onderhoud aan te gebeuren.
Natuurlijk kon ik niet achterblijven en moest ik ook op de foto. OK dan maar.... Christine ziet er eerlijk gezegd toch leuker uit. Maar van de andere kant mag mijn Lipizzaner Favory (8 jaar) er toch ook wel wezen. Hij heeft zijn best gedaan vandaag.
Zoals vorige week te verwachten was bloeide de heide dit weekend prachtig. Vorige week was ze nog niet helemaal op haar mooist maar dit weekend was ze in één woord prachtig. Daarenboven was het ook nog eens schitterend weer en in de late namiddag trokken we erop uit voor een wandeling van een tweetal uurtjes. Eerst even longeren was de boodschap want het was toch al iets frisser rond 18.00u en dan kunnen de paarden wel eens heviger voor de dag komen. Maar alles liep prima dus hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat foto'ste maken. Hier enkele beeldjes van Christine en Gerido haar Andalousier van 11 jaar.
Vandaag zijn we een drietal uur de heide bij ons thuis ingetrokken. Het was prachtig weer en voor alle zekerheid hadden we de "dazendekens" nog eens een laatste keer opgelegd. De natuur ziet er prachtig uit aangezien het warm is geweest maar het toch af en toe heeft geregend. De Heide staat nog niet helemaal in bloei, dat zal pas volgende week helemaal het geval zijn maar het was toch al de moeite.
In Cerfontaine hebben we natuurlijk ook een overigens voortreffelijk hapje gegeten. Gezellig en niet te duur. Het landingsgeld bedroeg trouwens ook maar 5 euro dus daar moet je het zeker niet voor laten. De terugvlucht naar Zwartberg verliep zonder verdere problemen. Alleen was er plots heel veel luchtverkeer en werden we verschillende keren gevraagd om uit te kijken naar "traffic into your vicinity". Daarnaast kregen we plotseling ook af te rekenen met een regenbuitje en was het nogal wat bumpy in de lucht wat me nogal wat stuur en voetenwerk opleverde. Ook kon ik de gyro niet meer oplijnen met het kompas, maar dat hebben we weten op te lossen met onze GPS die perfect aangaf welke koers we dienden te volgen. Blijkbaar was dit probleem op de club bekend maar was het nog niet hersteld. Na drie uur en tien minuten vliegen hebben we de Cessna 172 (OOCIR) terug in zijn hangar geplaatst. Volgende keer gaan we zeker landen in Laon en daarna gaan we eens naar de Waddeneilanden vliegen. Lijkt me ook een leuke uitdaging.
Aangezien zowat iedere 15min. een vracht parachutisten naar onder kwam in Cerfontaine waren er natuurlijk leuke foto´s te maken van hun capriolen. Verder ook nog even de windzak in beeld met die .........crosswind met wie ik nog een appeltje te schillen had op dat moment.
Dan maar naar Cerfontaine. Cerfontaine is een privé luchthaven net over de Belgische grens, gelegen aan een reusachtig meer in Henegouwen. De eigenaar is van plan om 40 huizen te bouwen vlakbij het vliegveld. De huizen hebben allemaal een garage voor het vliegtuig (je). In Amerika bestaat dit reeds. Het luchthaven gebouw is één van de mooiere in België. Vrij recent en goed onderhouden. De landingsbaan is echter andere koek. Poehoe.... Als het regent is het zo wie zo niet aan te raden op dit grasveld te gaan landen want je kan je behoorlijk vast rijden. Verder ligt de baan bergop wat met een goed vol geladen 4 persoons cessna wel eens problemen kan geven bij het opstijgen. Verder is er heel veel para activiteit waardoor je steeds goed moet uitkijken of er geen parachutist aan het landen is. Kortom, vliegtechnisch niet de meest populaire bestemming voor de meeste piloten. Qua ambiance is het echter wel een uniek vliegveld. Veel volk. Blijkbaar ook bekend bij veel Nederlanders. Een campingplaatsje vlak naast de baan. Veel parachutisten en een groot terras. Het heeft een soort easy feeling festival gevoel. Alleen de muziek ontbrak maar dat werd gecompenseerd door iemand die door een luidspreker telkens aankondigde als er een lading para´s uit de lucht kwalm vallen. Het was bovendien warm zwoel weer wat het allemaal nog iets leuker maakte. Ik keek echter uit naar het opstijgen. Crosswind, bergop, 4 personen aan boord, warm, hoogte van het vliegveld toch al op 900ft, grasveld, niet al te lange baan; allemaal signalen waarvan je geleerd hebt dat je hier goed mee moet uitkijken bij het opstijgen. Het was echter maar een 50min. vliegen naar Zwartberg dus we konden ons veroorloven dat de tanks niet al te vol dienden te zijn. Uiteindelijk is de take off goed verlopen. Maar ik was toch blij toen ik de meter 1500ft zag aangeven. We hebben de flaps net ietsje langer op 10° laten staan kweste van niet te snel hoogte te verliezen. En met die "verdomde" crosswind heb ik ook nog een robbertje uit dienen te vechten.
Eén van de Franse parken van Center Parcs is Le Lac L´Ailette. Het park ligt in de champagne streek aan een prachtig meer. Het is ons meest recente park. Vorig jaar geopend voor de zomer. Ik kon het niet laten enkele leuke foto´s van het park te nemen in een prachtige omgeving. Let op de kleurijke cottages en het imposante centrum.
