Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
25-12-2010
Kerstsfeer
Dit jaar hebbenwe een witte kerst. Lang geleden dat het nog zo erg gesneeuwd heeft. Gezellig als je vooral niet de weg op moet!! Alleen jammer dat we niet kunnen rijden met de paarden. Aartsgevaarljik om door de sneeuw te rijden. Je kan onder de hoefijzers wel "kalkoenen " draaien. Dat zijn ijzeren noppen die in de hoefijzers vastgedraaid kunnen worden, maar dat is een heel gedoe en het blijft gevaarlijk. Toch enkele leuke kerstsfeerbeelden van de het huis en de wei in de sneeuw.
Iedere dag komt er een reiger overgevlogen en gaat dan op het dak van de stal van de buren zitten. Dit is nu al maanden een dagelijks ritueel. Het is wel een indrukwekkende vogel als je hem zo ziet aan komen zeilen.
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan. Het was de bedoeling dat we een bosritje zouden gaan maken in het bos in de buurt. Het was behoorlijk mistig en ik dacht eigenlijk dat de regen daardoor nog wel een tijdje zou overblijven. Maar nee hoor, tijdens het opzadelen begon het lichtjes te regenen en toen we klaar waren om te vertrekken was het ondertussen aan het "gieten". Desalniettemin, hebben we een kwartiertje gewacht en dan toch maar vertrokken. Uiteindelijk viel alles nog reuze mee en hebben we een leuke tocht van een paar uurtjes gemaakt. Het was niet te koud en de paarden hadden er blijkbaar zin in zonder al te heftig in de hand te zijn. Al bij al een ritje zoals het hoort. Onderweg zijn we eveneens wat moedige mountainbikers tegengekomen die de regen eveneens trotseerder. Bij terugkomst liep onze nieuwe tuinbewoner snel weg. Het is een kastanjebruine eekhoorn; die nog behoorlijk schuchter is. Ik ben benieuwd of we hem wat mensvriendelijker kunnen krijgen. Wellicht dat ik hem dan op de gevoelige plaat eens kan leggen. Voorlopig moeten jullie het doen met een regenachtig sfeerbeeldje.
Hier enkele foto´s van Lipizzaners zoals je ze in de shows wel eens tegenkomt. Ze zijn over het algemeen erg slim en goed van karakter. Maar dat wil niet zeggen dat ze gemakkelijk te rijden zijn. Ze kunnen vrij dominant zijn en eigenzinnig ; je moet ze dus consequent , eerlijk en recht door zee aanpakken. Eens je ermee overweg kan doen ze je vaak verbaasd staan kijken hoe ze bijna als vanzelf dingen oppakken en voor je doen.
Onze paarden staan niet alleen in de buurt. Verschillende paarden lopen in de weilanden naast onze wei. Onze naaste buur is een Fries. Hij gaat iedere week een drietal keer op stap met de buurman voor een tocht van een dertigtal kilometer. Met de koets wel te verstaan. De paarden blijken ook met elkaar te communiceren want als ze terug in de wei komen na een wandeling dan gaan ze meteen kijken of de buur in de wei staat. Na wat gehinnik zijn ze allemaal weer gerustgesteld. Het heeft wel iets 2 schimmels naast een volledig zwart paard...
We zijn al een aantal keer in Sevilla in Andalousie geweest. We hebben er wel een bepaalde band mee. Gerido het paard van Christine komt hier vandaan. We hebben diverse bezoeken gebracht aan de finca's waar ze de paarden fokken. Een van de grootste evenementen in het jaar zijn de Feria de Seville. Het is een soort volksfeest waar per dag 1 miljoen mensen naar toe komen. Heel veel van deze spanjaarden komen te paard en zijn prachtig gekleed. We zijn er zelf een week geweest en hebben ook wat foto's genomen.
We zijn gisteren naar jaarlijkse traditie weer naar de rassenshow geweest in Maaseik. Zoals elk jaar geven we één keer per jaar act de présence op het marktplein van onze stad. Altijd gezellig zo door de stad te wandelen met de paarden en dan op de markt enkele rondjes te stappen of te draven. Ook dit jaar was er weer veel volk komen opdagen. Ik denk toch dat er zo´n 1500 toeschouwers zijn komen kijken. Veel bekende gezichten waren er ook. Enkele vrienden, wat familieleden en natuurlijk mijn eigenste moeder die vlak naast het marktplein woont en breed zwaaiend vanuit het publiek ons toejuichte. Voor de show begint is er natuurlijk altijd wat spanning. Gaan de paarden vlotjes op de trailer, gaan ze rustig blijven, wat gaan de andere paarden doen etc. Er zijn toch wel een 140-tal paarden schat ik in die in alle maten en gewichten aanwezig zijn. Wij hebben de rassen Andalousier en Lippizaner. Voor ons reed eveneens een Andalousier maar dan aangespannen in de koets. Hieronder enkele sfeerbeelden van de paarden op de Bosstraat vlak voor we de markt opreden en enkele foto´s op het marktplein.
Samen met Christine zijn we vanmiddag naar een paardenevenement geweest in Deurne (Nederland). Het opleidingsinstituut Helicon waar we op het werk mee samenwerken had dit mede georganiseerd. Ankie van Grunsven heeft hier ook haar opleiding afgerond vooraleer ze internationale successen behaald heeft ( zo wist men mij te vertellen). Er was in ieder geval veel volk en naast de talrijke standjes was er ook genoeg spectakel te beleven. Alleen het slechte weer was een spelbreker maar alles bij elkaar was het toch wel de moeite. Volgende week zijn we zelf aan de beurt want dan staat de jaarlijkse koetsenparade en rassenshow op het menu. Dan moeten Christine en ikzelf letterlijk "opdraven" op onze eigenste markt in Maaseik. Hopelijk is het dan mooi weer.
Zoals ik eerder al aangaf was vandaag onze jaarlijkse Ikarus fly out gepland. Het was een prachtige wedstrijd en schitterend voorbereid door de organisatie binnen onze club. Grote dank voor zoveel inzet van deze medeclubleden die er erg veel werk in hebben gestoken. Echter jammer; de wedstrijd werd toch wel ietwat ontsiert; zonder dat iemand van de club hier iets aan kon doen; door een schietincident op de luchthaven van Sedan. Al onze piloten hadden een vlucht naar Sedan gepland maar toen de eerste vliegers aankwamen bleek de luchthaven gesloten. Het bleek dat er een schutter het in zijn hoofd had gehaald om op de vliegtuigen te schieten. Ongeloof allom. Dit kon niet waar zijn..... Echter moesten we vaststellen dat een ULM vliegtuig wel degelijk kogelgaten vertoonde. De politie had ondertussen het luchthaven gebied volledig afgesloten en we mochten uiteindelijk toch landen. Wat er uiteindelijk van het onderzoek gekomen is weet ik niet. Zouden ze de schutter ondertussen te pakken hebben?? We hebben ons dan ook niet te lang opgehouden in Sedan en zijn snel terug naar Zwartberg gevlogen. Toch apart hoe lakoniek de piloten verder reageerden en er zelfs grapjes over maakten. Als gevaar niet tastbaar is wordt het vaak verder niet als prioriteit gezien. Zouden onze vliegers in de oorlog hier ook zo over gedacht hebben??? Hier zie je één van onze vliegtuigen tijdens de landing in Sedan. Verder zie je de Baraque Fraiture. Eén van de hoogste punten in België waar alvast de hoogst gebouwde frituur te vinden is.
Vandaag was onze jaarlijkse Ikarus fly out in de club gepland. De fly out is een wedstrijd waarbij de piloten met elkaar "wedijveren" om de beste navigator / vlieger van de club te worden. Dit is natuurlijk relatief want eigenlijk is het meer de fun die primeert. Enfin, de bedoeling is dat je een navigatievlucht naar het buitenland maakt met een aantal opdrachten onderweg en dat je ook weer terugkeert naar je eigen vliegveld. Onderweg kom je allelei plaatsen tegen die je moet zien te herkennen op de foto's die je meegekregen hebt. Wie het best deze merkpunten kan terugvinden is zgn. onze beste vlieger van dat jaar. De vlucht dit jaar ging naar Sedan in Frankrijk. Een prachtige dag is het geworden. Het weer was effenaf schitterend en we konden het aardoppervlak prima herkennen. We hebben dan ook genoten van de toch wel erg lange vlucht die in totaal meer dan 3 uur in beslag genomen had. Uiteindelijk ben ik (vond ikzelf) op een eervolle 4de plaats geëindigd samen met collegae vlieger Johan. Hieronder enkele foto's die we onderweg hebben genomen. Het was ook een drukke daag op het lviegveld want alle vliegtuigen waren natuurlijk van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in gebruik. Wij zijn zelf als laatste vliegers terug binnengevlogen rond 19.00u.
Na onze bosrit zijn we naar de volmolen gegaan. Dat is een manege bij ons in het dorp. Vrienden van ons hebben een nieuw paard gekocht en we gingen even kijken hoe het er mee stond. In de wei heb ik een foto genomen van een paard en een pony die aan het rennen waren. In de beek was een eend met haar kuikens aan het zwemmen. Altijd leuk om zulke tafereeltjes vast te leggen.
Vandaag hebben we weer een bosrit gemaakt. Hier zie je een foto van onze straat vlakbij ons huis. Het is ongeveer 200m tot 300m tot aan het bos. De 2de foto is een foto als je het bos inrijdt. Er is aan de linkse kant nog een maisveld.
Voor iedere bosrit is het aangewezen om de paarden even te longeren. Het is altijd goed om de paarden even terug te doen luisteren. Ondertussen kunnen onze paarden dit als de beste. Ze luisteren gewoon op de stem en enkele kleine handbewegingen die ze meteen aanvoelen.Gaaaalop, drrrrrrraf, stap, howww zijn de woordjes die ze meteen verstaan. Een hand heffen of naar achter brengen weten ze ook meteen te plaatsen. Na het longeren gaan we meestal op straat opstijgen en rijden naar het bos.
Ik kon het toch niet laten om een foto van de voorkant van ons nieuwe huis te nemen. Half oktober komen we de gevels bepleisteren. Dan zal het huis een witte look hebben. We waren toch wel blij dat we terug thuis waren. Ik denk dat we zelfs meer dan 3 uur onderweg geweest zijn want we zijn rond de klok van één begonnen met het opzadelen van de paarden en zijn pas rond 18.00u terug aangekomen. We zullen de spieren morgen wel voelen. Want wie nu echt denkt dat paardrijden relax zitten is bovenop een paard die mag eens mee komen rijden. Je voelt ieder spiertje van je lichaam. Ik was dan ook bijna 2 kilo lichter toen ik terug thuis kwam. Want zweten doe je ook wel hoor.
Dus vandaag voor het eerst het bos in. De liggen er prachtig bij. Ondanks een dreigende lucht zijn we toch vertrokken en we zijn gelukkig niet nat geworden. Het was een prachtige tocht van meer dan 3 uur. We zijn dan ook verloren gereden. We hadden geen plannetje meegenomen en zijn volledig verdwaald. We zijn gelukkig onderweg een aantal wandelaars tegengekomen en die hebben ons dan maar de weg gewezen. Favory had niet zijn beste dagje en op een bepaald moment ben ik er dan ook bijna afgedonderd. Ik was net een foto aan het nemen toen hij schrok van iets in een weiland. Voor de rest was hij ook wel wat zenuwachtig en wilde hij liefst zo snel mogelijk naar huis. Hij moet eveneens dringend nieuwe ijzers krijgen. De hoefsmid komt deze week langs om de paarden te beslaan. Maar goed, de bossen zijn prachtig en eindeloos. Je kan echt kilometers rijden zonder iemand tegen te komen. Heide is hier wat minder maar het is best een uitgestrekt gebied. Het bos ligt vlakbij ons huis op slecht een minuutje stappen. Je ziet ons dorp mooi in het groen in de vallei liggen als je net vertrokken bent. Voor de rest kom je geen huizen tegen.
Vandaag zijn we voor het eerst het bos ingereden vlakbij onze nieuwe woning. Het is eigenlijk hetzelfde bos als waar we eerst woonden maar in dit gebied kwamen we echter nooit rijden. Al die jaren zijn we slechts een drietal keer naar de bossen in deze omgeving gereden. We hebben gisteren verder aan de ponnyweide gewerkt. De hele dag heeft een grondwerker het terrein helemaal gelijk gemaakt. Het is nu klaar om gefreest te worden en daarna moet alles ingezaaid. Dat is werk voor de komende week. Hier zie je Christine net voor vertrek in de keuken en toen we net vertrokken waren.
Achter ons nieuwe huis hebben we een weiland waar we nu rijden. Vroeger hadden we een paddock waar we samen reden. Momenteel rijden we in het weiland en dat bevalt ons erg goed. We hebben veel plaats en kunnen naar hartelust de paarden laten rennen. We waren eerst van plan een paddock aan te leggen maar dit bevalt ons wel erg goed dus we gaan gewoon zo blijven doorrijden. Trouwens we gaan ook heel vaak in het bos enkele honderd meters verderop rijden in de toekomst. Dat was toch al de bedoeling. De dazen zijn momenteel niet meer te bespeuren dus het is weer prima weer om te gaan rijden in de bossen. Hier zie je op de foto Christine die op Favory aan het rijden is. Dat gebeurt ook niet al te vaak want meestal rijdt ze op Gerido haar eigen paard. Dat is ook wel eigenaardig want de paarden zijn van ons allebei maar we hebben toch ieder ons eigen paard waar we mee rijden. Favory is iets robuuster en wat pittiger in de hand dus daar rij ik dus meestal op. Gerido is rustiger en zachter van karakter; daar rijdt Christine dus altijd op.
Morgen gaan Kristine en ikzelf terug aan het werk. We hebben 3 weken vrijaf gehad. Tijdens deze drie weken hebben we alleen maar in het nieuwe huis gewerkt. We hebben toch enkele keren met de paarden gereden. Gisteren hebben we in de weide gereden. Het is erg meegevallen en we hadden veel plaats om te rijden. Volgende week ga ik het materiaal halen om de schuilstal te bouwen. Het wordt een stal van 4 meter bij 3 meter.
Vorige week zijn we verhuist. Hier zie je de achterkant van de nieuwe woning. Het huis ligt op enkele honderden meters van het bos en achter het huis ligt er meer dan een hectare weiland voor de paarden. Een stuk van de wei hebben we in orde gebracht. De rest volgt in het najaar als de maïs is gerooid. We hebben nog heel wat werk in en rond het huis. Binnen moeten we nog opnieuw schilderen en de nieuwe vloeren liggen er gelukkig ondertussen wel al in. Verder willen we vlak achter het huis iets voorzien voor een of twee ponies die het stukje grasveld achter het huis kunnen kaal houden. Binnen moeten her en der nog dingetjes gebeuren zoals nieuwe verlichting ophangen en wat herstelwerk hier en daar. Maar we zijn wel blij dat we de keuze hebben gemaakt want we hebben hier toch meer ruimte voor de dieren dan in Dorne. Bovendien grenst dit huis aan hetzelfde bos als waar we eerst woonden maar dan 6 km. meer naar het oosten in Neeroeteren. Op de foto zie je de achterkant van het huis en een foto van een deel van de woonkamer (het moet wel nog geschilderd worden...).
Hallo allemaal, Hier ben ik weer terug op mijn blog na enkele weken geen teksten meer geschreven te hebben. Het is behoorlijk druk geweest door onze verhuis. We wonen op een nieuwe lokatie sinds een week. We zochten al geruime tijd een huis met wat meer weiland voor de paarden. Dat hebben we gevonden en we hebben de sprong gewaagd. We hebben ons huis verkocht en zijn in het nieuwe huis ingetrokken. De eerste dagen hebben we de omheining van het eerste weiland in orde gebracht. De paarden hebben we nadien gehaald en ondertussen grazen ze rustig op hun nieuwe stek. We letten wel op dat we hen niet teveel op de wei ineens laten grazen want dan kunnen ze koliek of hoefbevangen geraken. Dus daarom slechts een uurtje op de wei en de rest van de dag staan ze op een klein stukje weiland dat we hebben afgebakend. Op de foto zie je een impressie van de wei achter het huis.
